Most Djurdjević w Czarnogórze

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Turyści spędzający wakacje w Czarnogórze często zadają sobie pytanie: co można zobaczyć w tym kraju? W końcu całodzienne opalanie się na plaży (latem) lub jazda na nartach po górskich stokach (zimą) jest nudne. Serce prosi o pokarm duchowy. Aby zaspokoić ten głód, można wybrać się na fascynujące wycieczki po regionie. W tym artykule porozmawiamy tylko o jednej atrakcji Czarnogóry. To most Dzhurdzhevich, którego zdjęcie jest jedną z „wizytówek” kraju bałkańskiego. Jak ten inżynierski projekt może zaskoczyć i podbić doświadczonego turystę? Dlaczego warto wybrać się z ciepłego wybrzeża na północ kraju i spędzić w trasie łącznie około sześciu godzin? Porozmawiamy o tym i nie tylko w naszym artykule.

Dlaczego warto odwiedzić most Djurdjevicia w Czarnogórze

Ten projekt inżynierski nie jest ani starożytny, ani nawet stary. Most został zbudowany w latach czterdziestych ubiegłego wieku. Jednak ze swoją ciekawą historią, parametrami i przede wszystkim lokalizacją zasługuje na uwagę. W pierwszej dziesiątce najciekawszych zabytków Czarnogóry most Dzhurdzhevich zajmuje siódme miejscepozycja. Jest ceniony wraz ze św. Szczepanem i Zatoką Kotorską. Ale nawet jeśli wyruszycie w daleką podróż, warto podkreślić, że w drodze na most Dzhurdzhevich zobaczycie jeszcze kilka miejsc z TOP dziesięciu atrakcji. To Klasztor Ostrog, jakby wmurowany w skałę, przepiękne Jezioro Szkoderskie, Biogradska Góra z dziewiczym lasem, Park Narodowy Durmitor wpisany na listę UNESCO oraz znajdujący się w nim Kanion Rzeki Tary. Brzegi tych ostatnich łączy most Dzhurdzhevich.

Durmitor i Kanion Tary

Park narodowy został założony w 1952 roku wokół pasma górskiego o tej samej nazwie. Durmitor ma siedem różnych ekosystemów. Są to jeziora pochodzenia polodowcowego, skały, lasy, łąki alpejskie. Wśród nich wyróżnia się kanion rzeki Tary. Pod względem wielkości jest najgłębszy w Europie. A w skali globalnej zajmuje drugą pozycję, ustępując jedynie Wielkiemu Kanionowi w Stanach Zjednoczonych. Jego głębokość to tysiąc trzysta metrów. Kanion Tary wraz z Parkiem Narodowym Durmitor został wpisany na listę UNESCO w 1980 roku jako naturalne dziedzictwo ludzkości. Most Dzhurdzhevich łączy oba strome brzegi i dlatego jest wyjątkowy. Do 2004 roku była najwyższa w Europie. Miejsca te nie zostały jeszcze w pełni zbadane i wciąż czekają na odkrywców. W kanionie znajduje się wiele jaskiń i głębokich grot. Wejście do parku jest płatne, ale cena biletu symboliczna - dwa euro.

Most Dzhurdzhevich: jak się tam dostać

Aby zobaczyć ten cud inżynierii, najpierw musisz dostać się do rezerwatu Durmitor. kanion rzekiTara, której brzegi łączy wysoki ażurowy most, znajduje się siedemnaście kilometrów od miasta Kolasin. Należy kierować się znakami na Zabljak. Przy wyjściu z tej osady, po dwudziestu dwóch kilometrach, będzie skręt na most Dzhurdzhevich. Łączy obie strony kanionu na wysokim miejscu - na przełęczy Tsrkvinė. Wygodnie jest dostać się do tej stworzonej przez człowieka atrakcji nie tylko z Zabljaka. W końcu na skrzyżowaniu dróg między miastami Pljevlja i Mojkovac budowano most drogowy. Wielu turystów zastanawia się, skąd ta wysoka i piękna konstrukcja wzięła swoją nazwę? Kim jest Dzhurdzhevich - architekt? inżynier? miejscowość w pobliżu? Najbardziej słuszne okazuje się założenie trzecie. Dzhurdzhevich to skromny rolnik, którego gospodarstwo w 1940 roku znajdowało się najbliżej krawędzi kanionu. Ta osoba nie ma nic wspólnego z budową mostu, a tym bardziej z jego ciekawą historią.

Parametry

Przede wszystkim widz jest pod wrażeniem delikatności projektu. Wydaje się, że most nie jest betonowy, ale koronkowy. Ta pięciołukowa konstrukcja została zaprojektowana przez Mijata Trojanowicza o zachodzie słońca Królestwa Jugosławii. Pracami, które trwały od 1937 do 1940 r., kierował główny inżynier Izaak Rousseau. W momencie zakończenia budowy i do 2004 roku był to najwyższy most w Europie. Całkowita długość konstrukcji wynosi trzysta sześćdziesiąt pięć metrów. A główne przęsło rozciągało się na 116 metrów. Wysokość mostu Dzhurdzhevich (od powierzchni rzeki Tary do asf altowej nawierzchni jezdni) wynosi sto siedemdziesiątdwa metry.

Historia

Budowa zakończyła się sukcesem i nie przyniosła twórcom żadnych przykrych niespodzianek. Rzeczywiście, ciekawa historia mostu Dzhurdzhevich rozpoczęła się od ofensywy włoskich wojsk faszystowskich na Jugosławię w kwietniu 1941 r. Przejście przez Kanion Tary było bardzo strategiczne dla natarcia wrogiej armii. Dlatego miejscowe siły oporu postanowiły wysadzić most Dzhurdzhevich. Pod kierownictwem Izaaka Russo pracował jeden inżynier - Lazar Yaukovich. Doskonale znał wszystkie cechy mostu. W 1942 r. wraz z kilkoma partyzantami podłożył bombę pod łukiem centralnym. Eksplozja została przeprowadzona filigranowo: zawaliło się tylko jedno, najdłuższe (116 metrów) przęsło. Zniszczenie jedynego przejścia przez górzysty teren na długo zatrzymało natarcie wojsk włoskich na północ Czarnogóry. Naziści byli tak wściekli, że zorganizowali poszukiwania Łazarza Jakubowicza w całym kraju. W końcu został aresztowany i zastrzelony. Wydarzenia te znalazły odzwierciedlenie w dwóch filmach fabularnych: jugosłowiański „Most” i brytyjski „Hurricane from Navarone”. Tak więc nasz cud inżynierii ma również kinową historię. A przy wejściu na most stoi teraz pomnik odważnego inżyniera.

Co z dzisiaj?

Liczne wycieczki autobusowe zabierają turystów do zwiedzania ruin. Dzięki Lazarowi Yaukovichowi, który wysadził swoje dzieło tylko w jednym przemyślanym miejscu, most Dzhurdzhevich w Czarnogórze został szybko odrestaurowany (w 1946 r.). Teraz to jest przedmiotpielgrzymka turystyczna. Niedaleko mostu znajduje się pole namiotowe, mała kawiarnia, stacja benzynowa i sklep. Stąd rozpoczyna się rafting na Tarze. Dla poszukiwaczy mocnych wrażeń skoki na bungee są możliwe. Skoki na bungee wykonywane są z centralnego łuku mostu, z wysokości 160 metrów. Cóż, jeśli przeraża Cię sama myśl o skoku w przepaść, możesz po prostu spacerować po górskich zboczach, oddychać kryształowym powietrzem, robić kolorowe zdjęcia i orzeźwić się lampką wina w kawiarni.