"Rosyjski rycerz" (samolot): historia, opis, dane techniczne

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Inżynier I. I. Sikorsky opracował rosyjski samolot Knight, który stał się pierwszym samolotem na świecie z wieloma silnikami. Został stworzony głównie z myślą o zwiadach dalekiego zasięgu.

Powstanie pomysłu

"Rosyjski rycerz" - samolot, którego rozwój rozpoczął we wrześniu 1912 roku projektant Igor Sikorsky, aby wziąć udział w konkursie.

W tym czasie w Petersburgu odbył się konkurs na samoloty rodzimej produkcji montowane przez rosyjskich projektantów. W połowie września 1912 r. I. I. Sikorsky otrzymał zaproszenie na spotkanie od M. V. Shidlovsky, który był przewodniczącym Rosyjsko-Bałtyckich Zakładów Przewozowych. Tego rodzaju propozycje były składane bardzo rzadko. Dało to projektantowi powód, by sądzić, że to spotkanie odmieni jego życie. I tak się stało. Podczas spotkania Sikorsky podzielił się swoimi planami budowy samolotu wielosilnikowego. Shidlovsky zaproponował rozpoczęcie pracy nad projektem.

Wątpliwości innych

Pomysł stworzenia samolotu wielosilnikowego dla wielu ówczesnych specjalistów wydawał się tylko marzeniem. Większość z nich twierdziła, że taki model nie poleci. Wszędzie były stwierdzenia, żeprojekt jest skazany na porażkę. Mimo to Sikorsky kontynuował swoją pracę. A już w maju 1913 r. Na niebie nad lotniskiem pojawił się Rosyjski Rycerz. Samolot, którym kierował sam inżynier, wykonał kilka okrążeń i wylądował gładko.

Petersburg media drukowane wielokrotnie opisywały ten fakt. Mimo to eksperci z innych krajów nie wierzyli w możliwość stworzenia tego rodzaju samolotów. Ta wiadomość została uznana za fikcję dziennikarzy.

Pierwsze zmiany

„Rosyjski rycerz” (którego zdjęcie przedstawiono w artykule) był wielokolumnowym bilanem z czterema silnikami. Powstał w latach 1912-1913. Początkowo nosił nazwę „Grand”. W maju 1913 zmieniono nazwę na „Wielki Rosyjsko-Bałtycki” od nazwy zakładu, w którym został opracowany. Miesiąc później otrzymał imię „Rosyjski Rycerz”.

Górne skrzydło było większe niż dolne. Miały one kształt prostokąta o szerokości dwóch i pół metra. Co więcej, odległość między skrzydłami była równa długości samych skrzydeł i również wynosiła 2,5 metra.

Skrzydło miało cztery słupki. Każde skrzydło wzmocniono dwoma dźwigarami. Te ostatnie były pudełkiem o wysokości 9 cm i szerokości 5 cm, wykonanym z 5 mm sklejki. Półki wykonane są z drewna sosnowego o grubości do dwóch centymetrów. Jako mocowania elementów użyto śrub mosiężnych i kleju do drewna.

W celu poprawy stabilności i sterowności długość samolotu C-21została zwiększona do dwudziestu metrów. Dzięki temu samochód był stabilny podczas lotu. Nawet gdy pasażer poruszał się po kabinie podczas lotu, stabilność nie uległa pogorszeniu.

Kadłub wykonano w formie prostokąta z drewna, osłoniętego arkuszami sklejki. Zawierał następujące elementy:

• dwie kabiny pasażerskie;
• kabina kapitańska;
• komora na narzędzia i części zamienne.

Rosyjski rycerz jest pierwszym samolotem, który ma duży, zamknięty kokpit dla załogi i kabinę dla pasażerów. Dodatkowo były boczne wejścia, przez które w trakcie lotu można było zejść do dolnych skrzydeł i dostać się do silników. Można je naprawić nawet na niebie.

Na dziobie, bezpośrednio przed kabiną kapitana, pozostawiono platformę w formie balkonu na karabin maszynowy i reflektor. Tuż za nim znajdowała się przeszklona kabina o długości 5,75 mi wysokości 1,85 m. Mieściły się w niej dwa miejsca dla załogi. Po tym nastąpiła kolejna szklana przegroda oddzielająca część pasażerską. Miał wiklinowe krzesła, a nawet mały stolik.

Pierwszy model urządzenia

"Rosyjski rycerz" - samolot z dwoma silnikami "Argus" o mocy 100 koni mechanicznych, umieszczony na dolnym skrzydle. Zostały zainstalowane parami. Silniki obracały cztery wały o średnicy 2,6 m. Dwa wały pchały, dwa ciągnęły. Pierwsze testy wykazały, że moc dwustu koni mechanicznych to za mało. Wystarczyło to tylko na lot o zasięgu do stu metrów.

Złożone podwozie byłocztery narty. Pomiędzy nimi umieszczono dwa wozy, do których z kolei przymocowano osiem kół. Koła były połączone z wózkami za pomocą stalowych sprężyn, a ze sobą parami.

Kierownica składała się z czterech powierzchni, które tworzyły dwie pary. Zarządzanie odbywało się za pomocą dwóch kierownic i pedałów. Okablowanie zostało wykonane z kabla.

Waga samolotu bez ładunku wynosiła trzy i pół tony.

Ulepszenia samolotów

Niemal natychmiast po pierwszych testach Sikorsky zdecydował się na modyfikację czterosilnikowego samolotu. Zmieniono miejsce i sposób montażu silników. W nowej wersji umieszczono je w rzędzie pod dolnym skrzydłem wzdłuż krawędzi natarcia. W ten sposób tylne silniki pchające stały się silnikami ciągnącymi.

Takie zmiany poprawiły osiągi samolotu S-21. Świadczą o tym testy przeprowadzone na lotnisku Korpusu.

Nowy model wystartował po raz pierwszy 23 lipca 1913 roku. Udowodniono, że nawet przy wyłączonych dwóch silnikach po jednej stronie samolot pozostawał idealnie sterowny.

Dzięki temu w sierpniu 1913 roku samolot spędził w powietrzu 114 minut. Stał się rekordem świata. Miał wówczas na pokładzie siedmiu pasażerów. W tym czasie samolot otrzymał nazwę „Rosyjski Rycerz”.

Specyfikacje

Samolot Rosyjskiego Rycerza (którego zdjęcie znajduje się w artykule) miał następujące cechy:

• Jednostka napędowa czterech silników Argus.
• Moc każdegosilnik - sto koni mechanicznych.
• Liczba pasażerów - do siedmiu osób. Spośród nich trzy osoby to załoga.
• Rozpiętość skrzydeł - 27 metrów.
• Obszar skrzydła 120m2.
• Maksymalna prędkość to dziewięćdziesiąt kilometrów na godzinę.
• Maksymalna odległość lotu to 170 kilometrów.
• Samolot ma dwadzieścia metrów długości.
• Wysokość - cztery metry.
• Waga pustego samolotu - 3,5 tony.
• Maksymalna masa startowa - 4, 2 tony.
• Waga pełnego ładunku - 700 kilogramów.

Wypadek

Samolot Sikorsky'ego nie cieszył długo jego projektanta. Został zniszczony podczas niezwykłego wypadku. Kiedy odbywały się zawody samolotów wojskowych, nad lotniskiem przeleciał Meller nr 2. Zamontowany na nim silnik „Gnome” odpadł i spadł prosto na „Rosyjskiego rycerza”. Stało się to 11 września 1913.

Sikorsky postanowił nie odnawiać samolotu. W tym czasie opracowywał już nowy ulepszony model. Pracował nad serią samolotów „Ilya Muromets”, które uzupełniały Imperialne Siły Powietrzne.

Rosyjski projektant I. I. Sikorsky'emu udało się stworzyć samolot napędzany czterema silnikami ustawionymi w rzędzie. A to jest Rycerz Rosyjski, lub, jak go też nazywano, Wielki, który stał się pierwszym tego rodzaju na świecie.