"Bora" - poduszkowiec rakietowy: opis, dane techniczne i recenzje

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Istnienie RKVP „Bora” nie było rozpowszechniane przez długi czas, było otoczone zasłoną całkowitej tajemnicy. Jak jednak wiele obiektów wojskowych w Rosji. Bora to statek, który po prostu nie ma odpowiednika na całym świecie. Lekkość, zwrotność, jego prędkość są tak duże, że torpedy, a nawet pociski samonaprowadzające nie są w stanie go dogonić. Flota Czarnomorska wielokrotnie przeprowadzała ćwiczenia, podczas których załoga RKVP doskonale poradziła sobie z przydzielonymi zadaniami, prowadząc udane bitwy ze statkami pozorowanych wrogów.

Pomysł budowy statku

Pierwsze myśli o powstaniu takiego statku pojawiły się podczas II wojny światowej, kiedy w 1942 roku Niemcy przedarli się na Kaukaz. W Moskwie rada omawiała projekt projektanta rakiet Chelomey. Jego propozycja polega na zainstalowaniu wyrzutni torped na łodziach rakietowych, aby trafiać w duże cele.wróg. Wszyscy zgodzili się, że projekt był naprawdę obiecujący, ale został tymczasowo odłożony.

Dopiero po wojnie, na rozkaz Stalina, w 1949 roku powstało Biuro Projektowe Ałmaz. Pracownicy mieli za zadanie opracować projekty poduszkowców, był to tajny, zupełnie nowy temat. Celem było stworzenie ultraszybkich łodzi rakietowych. Pomysłem tego projektu w przyszłości był Bora, poduszkowiec.

Rola CB Almaz

W ten sposób w leningradzkim biurze projektowym „Almaz” zaczęły pojawiać się pomysły - montować wyrzutnie rakiet na małych łodziach motorowych. Na całym świecie rosyjska innowacja była traktowana z powściągliwością i sceptycyzmem. Ale sześciodniowa wojna z 1967 r. wywróciła świat do góry nogami, po tym, jak egipska łódź (wyprodukowana w ZSRR) posłała na dno izraelski niszczyciel za pomocą pojedynczej salwy rakietowej. Rozpoczęła się nowa era w marynarce wojennej. W latach 70. inżynierowie Biura Projektowego Almaz pod kierownictwem VI Korolowa zaczęli przedstawiać pomysły na stworzenie lekkich łodzi katamaranowych na poduszkach powietrznych. Zwiększyło to prędkość ruchu, zwrotność, nietykalność. Zadaniem jest nieoczekiwany wygląd, uderzenie i samo szybkie zniknięcie. Tak narodził się mały poduszkowiec Bora.

Pierwsze próby

Po raz pierwszy Bora RKVP został uruchomiony w 1988 roku, ale trudna sytuacja polityczna i gospodarcza nie pozwoliła na natychmiastowe przetestowanie. Okręt Bora swoje pierwsze sukcesy odniósł w 1991 roku. W rejonie Wyspy Węży, nad Morzem Czarnym, doszło do pierwszego ostrzału, które wywołało poważne zamieszanie wśródwywiad zagraniczny. Nigdy wcześniej tego nie widziano w marynarce wojennej. Nowy rosyjski statek wojskowy, poruszający się z prędkością 40 węzłów, jednocześnie wystrzeliwał pociski. Salwę rakietową przygotowano w zaledwie 30 sekund. Podczas pierwszych testów cztery pociski Mosquito całkowicie zniszczyły wycofaną z eksploatacji łódź patrolową. Oczywiście takie salwy są w stanie zniszczyć nawet duże statki, w tym lotniskowce.

Mały statek „Bora” zaczęto nazywać „Niszczycielem morskim”, ponieważ jego zadaniem było zdekapitowanie flotylli, czyli zadanie miażdżącego ciosu głównemu okrętowi wrogiej eskadry. Następnie, z prędkością przekraczającą prędkość jakiegokolwiek statku morskiego, znikniesz z pola widzenia.

W 1991 roku we Flocie Czarnomorskiej pojawił się pierwszy poduszkowiec - był to Bora.

Charakterystyka statku

Statek ma wyporność 1050 ton. Wymiary Bory są następujące: pełna szerokość - 17,2 m, długość - 65,6 m. Zanurzenie statku - 3,3 m, 1 m dodaje się podczas pracy turbosprężarek. Maksymalna prędkość to 55 węzłów. Zasięg przy prędkości 12 węzłów – 2500 mil, przy 45 węzłach – 800 mil. W skład elektrowni wchodzą: 2 turbiny gazowe M10-1 o mocy 36 tys. koni mechanicznych, dwa silniki wysokoprężne M-511A o mocy 20 tys. koni mechanicznych oraz dwa silniki wysokoprężne M-504 o mocy 6,6 tys. Uzbrojenie obejmuje wyrzutnię rakiet przeciwokrętowych Moskit - 8 pocisków 3M80, 20 pocisków obrony przeciwlotniczej Osa-M, AK-176 - uchwyt 76 mm, AK-630 - uchwyt 30 mm. Mały statek rakietowy Bora ma załogę 68.

Mały i odważny

Dwa wąskie budynki (długość - 64 m, szerokość - 18 m) przykryte są platformą. Przed maszyną znajduje się elastyczny ekran. Nawet jeśli wysokość fali osiągnie dwa metry, potężny silnik o mocy 60 koni mechanicznych pozwala osiągnąć prędkość do 55 węzłów. Przy wysokości fali 3,5 metra prędkość wynosi 40 węzłów. Ekonomiczne posunięcie zapewniają dwa silniki wysokoprężne. Wysoka prędkość pozwala okrętowi na unikanie samonaprowadzających się pocisków i torped.

Przy tworzeniu RKVP zapożyczono już zdobyte doświadczenie Biura Projektowego i przemysłu stoczniowego przy budowie okrętów desantowych typu Żubr, Jeyran.

Jaka jest wyjątkowość RKVP? Bora to statek, który ma hydrodynamiczną platformę, którą można łatwo przekształcić. Układ napędowy ma 36 opcji do wykorzystania. „Bora” to zarówno katamaran, który reguluje prędkość do 20 węzłów, a jednocześnie statek zdolny do rozwinięcia prędkości powyżej 50 węzłów. RKVP posiada szeroki zakres ruchu zarówno w stanach awaryjnych, jak i normalnych. Przez lata eksploatacji nie było przypadku, aby statek wpłynął do portu na holu. Ponadto może jechać nawet z wyłączonymi śmigłami dzięki silnikom doładowania, gdy powietrze jest wydmuchiwane z poduszki powietrznej.

RCC "Komar"

Na pokładzie „Bora” (statku) znajdują się najbardziej śmiercionośne pociski przeciw okrętom „Mosquito”. Więcej o nich. Połączona siła uderzeniowa tych pocisków jest w stanie zniszczyć okręty klasy średniej, a nawet krążowniki. Materiał wybuchowy w 3M80 „Mosquito” ma masę równą150 kilogramów. Zasięg startu - od 10 do 90 kilometrów. Startując rakieta wznosi się w górę wykonując wślizg, następnie opada na wysokość 20 metrów, zbliżając się do celu osiąga 7 metrów nad falami i rozbija się o kadłub statku. Części przeciwpancerne i ogromna energia kinetyczna pozwalają przebić się przez każdą przeszkodę. Wewnątrz następuje potężna eksplozja. Nawet jeśli przeciwnik używa radiowego systemu przeciwdziałania, połączony system kontroli pozwala osiągnąć wysoką celność trafienia do 99%.

Bora w tureckim porcie Sinop

W 2013 roku w Turcji, podczas aktywacji Blackseafor ChVMG, Federację Rosyjską reprezentował poduszkowiec Bora. Okręty wojenne Rumunii, Turcji, Bułgarii, Ukrainy wzięły udział w 60 ćwiczeniach i szkoleniach. Jaki był nacisk? Odpieranie oddziałów szturmowych z powietrza, eskortowanie za włokami, odpieranie ataków małych celów, organizowanie komunikacji, wspólne manewrowanie, kontrolowanie ruchu statku handlowego, ratowanie i poszukiwanie ofiar na morzu.

Załoga statku „Bora” pokazała się z jak najlepszej strony. Wszystkie akcje pod dowództwem kpt. 2 stopnia Trankowskiego przebiegały sprawnie, przejrzyście, w sposób zorganizowany – potwierdzają to pełne podziwu recenzje wszystkich, którzy oglądali ćwiczenia.

W Artek

Czarnomorscy marynarze wspierają tradycje ustanowione od czasów sowieckich. Na zakończenie zmiany Bora, statek, który stał się dumą naszej floty, przybył do Artek International Center. Po ukończeniu misji bojowych RKVP „Bora” rozpoczął nalot na ośrodek dla dzieci.

Wł. Setki dzieci weszły na pokład statku, zorganizowano dla nich specjalne wycieczki. Znajomość była bardzo pouczająca, zwłaszcza dla tych, którzy ukończyli dziecięcą flotyllę morską w Arteku. Tutaj odbyło się uroczyste zakończenie studiów podchorążych.

Wszyscy faceci byli zachwyceni tym wydarzeniem i pozostawili swoje pozytywne opinie po wizycie na statku.

Tradycyjne ognisko na koniec zmiany w Artek International Camp zostało rozpalone od ognia wyjętego z kapsuły wystrzelonej ze statku Bora.

Bora i Samoom

Opowiadając o poduszkowcu "Bora", nie sposób nie wspomnieć o jego bracie. To jest RKVP „Samum”. Ich historie są podobne. „Sumum” jest trochę młodszy. „Bora” i „Samum” to statki tego samego typu, należące do klasy poduszkowców rakietowych.

Statek Bora został po raz pierwszy położony w Zelenodolsku koło Kazania w 1984 roku w stoczni Krasny Metallist. Został zwodowany w 1987 roku, a w 1991 został włączony do Floty Czarnomorskiej.

Sumum ma bogatszą historię ruchu. RKVP został ustanowiony w 1991 roku i zwodowany w 1992 roku. Żegluga śródlądowa została przeniesiona do Morza Czarnego. W 1992 - do Kerczu, w 1993 - do Sewastopola. Z przyczyn technicznych w tym samym roku został ponownie wysłany do Zelenodolska do zakładu produkcyjnego. We wrześniu 1994 wyjechał nad Bałtyk. Tam od 1996 roku był testowany w Bałtijsku. Został oficjalnie wprowadzony do Floty Bałtyckiej w 2000 roku. Dopiero w 2002 roku Samum RKVP został przeniesiony doFlota Czarnomorska. Wszedł w skład 41. brygady łodzi rakietowych Floty Czarnomorskiej.

Faceci, którzy służyli na tych okrętach wojennych długo pamiętają lata spędzone w marynarce wojennej, zostawiają wdzięczne recenzje. Ktoś twierdzi, że służba wychowała wolę i hartowała charakter, inni na zawsze pamiętają ćwiczenia wojskowe. I oczywiście wszyscy ciepło mówią o spójności w zespole, przyjaźni i koleżeńskim wsparciu. To na takich okrętach rodzi się braterstwo.

Skąd wzięły się nazwy „Bora” i „Sumum”

Dla floty sowieckiej nazwy takie jak „Bora” i „Samum” na pierwszy rzut oka wyglądają niezrozumiale i egzotycznie. Rzeczywiście, w większości w tamtych czasach wszystkie znaczące obiekty zostały nazwane na cześć niektórych bohaterskich osobistości lub znaczących wydarzeń, na cześć kongresów, wieców, konferencji Komsomołu.

Ale to ta linia statków otrzymała tak niezwykłe nazwy. W latach 30. ubiegłego wieku we flocie zaczęły pojawiać się okręty patrolowe (w rzeczywistości niszczyciele), które nosiły nazwy burzowe, na przykład „Hurricane”. Marynarze nazwali je wówczas „podziałem niesprzyjającej pogody”. Następcami tej serii były RTO „Storm”, „Shkval”, „Storm” projektu 1234. I tak tradycję kontynuował poduszkowiec rakietowy projektu 1239. Projektant Korolev zasugerował nazwanie ich od nagłych niszczycielskich wiatrów. "Bora" - szlamowaty wiatr znad Morza Czarnego wiejący z północy. Szczególnie kapryśny jest „las noworosyjski”. „Samum” to arabska nazwa gorącego afrykańskiego wiatru, który przynosi silne burze piaskowe, zakrywając wszystko na swojej drodze. WięcTak więc dwa rosyjskie statki noszą nazwy silnych wiatrów, które przecinają wody morskie z tą samą prędkością, eliminując przeszkody po drodze.

Główne kamienie milowe

Pomimo swojej młodości statek rakietowy Bora wykonał ponad sto ostrzałów artyleryjskich i rakietowych podczas swojego istnienia. Wielokrotnie uznawany za najlepszego RKVP w swojej jednostce, zdobywał różne nagrody we wszystkich rodzajach szkoleń. W pełni uzasadnia swoją nazwę, ponieważ „Bora” to potężny impuls, który przynosi odnowę.

• W czerwcu 2002 r. doszło do licznych zezwoleń na szczeblu państwowym między Ukrainą a Rosją, po których poduszkowiec rakietowy, nazwany na cześć wiatrów „Bora” i „Samum”, został dołączony do jednej brygady okrętów nawodnych Flota Czarnomorska Federacji Rosyjskiej
• Listopad 2006. Model statku „Bora” został wystawiony w Dżakarcie na wystawie Indodefence.
• 2008. Stał się bieżącą naprawą.
• Marzec 2009. Opracowano elementy kursu, zadanie K-2.
• Maj 2013. Pierwsza wizyta w porcie w Stambule. Udział w IDEF-2013.
• Sierpień 2013. Udany udział w aktywacji i ćwiczeniach czarnomorskiego VMG „Blackseafor”.
• 2015 rok. Udział w bohaterskim mieście Sewastopol w paradzie marynarki wojennej w Dzień Marynarki Wojennej.
• Lato 2015. Obecna naprawa statku przebiegła bardzo pomyślnie.
• Lato 2016. RKVP wziął udział w paradzie w Sewastopolu w Dniu Marynarki WojennejSamoom.