Zabytki stolicy - działające moskiewskie klasztory kobiece. Założone wiele wieków temu, nadal dają schronienie zakonnicom i są ośrodkami pielgrzymek dla wierzących.
Jednym z najbardziej znanych zabytków kultury jest Klasztor Poczęcia. Moskwa wielokrotnie była świadkiem cudów, które się w niej wydarzyły.
Kobiety przychodzą do klasztoru ze straszną diagnozą - niepłodność, modląc się o poczęcie i urodzenie dziecka. Uklęknąwszy przed ikoną Matki Bożej, pokutując za grzechy, modląc się w kościele Świętej Prawosławnej Anny, kobiety cudownie odzyskują zdrowie, rodzą zdrowe, silne dzieci. Jedna z kobiet powiedziała, że przeszła 8 zabiegów zapłodnienia in vitro, ale lekarze nie mogli pomóc. Dopiero przychodząc do klasztoru i zdobywając wiarę w wyzdrowienie, była w stanie stać się szczęśliwą matką.
Klasztor pomaga nie tylko niepłodnym kobietom - istnieje przytułek, który zapewnia schronienie dla osób starszych i opiekę nad chorymi zakonnicami.
Klasztor Poczęcia pochodzi z 1360 roku. W tym czasie Aleksy z Moskwy, znany święty tamtych czasów, założył kościół i założył pod nim klasztor. Uważa się, że jej pierwszymi mieszkańcami stały się przyrodnie siostry Alexy: ksieni Juliana i prosta zakonnica, która nosiła imię Evpraksia.
W 1547 klasztor spłonął. Nie został odrestaurowany, ale przeniesiony w inne miejsce. Na popiołach pozostała jednak niewielka społeczność mnichów, którzy odrestaurowali spalone budynki. 40 lat później Klasztor Poczęcia zaczął ponownie funkcjonować.
W 1612 roku klasztor został ponownie zniszczony, tym razem podczas najazdu polskiego, a jakiś czas później został ponownie odbudowany.
Stopniowo kompleks zaczyna się powiększać. Pojawia się kilka nowych katedr, a dla przytułku, który działał przy klasztorze od początku jego historii, powstaje nowy budynek z własną świątynią ku czci zesłania Ducha Świętego. Na miejscu starych zniszczonych budynków wznosi się Katedra Narodzenia Pańskiego, a na całym terytorium powstają nowe i nowe budynki mieszkalne i gospodarcze.
W 1927 roku Sowieci wydali dekret o zamknięciu klasztoru. Klasztor Zachatiewski przestał istnieć. Mury otaczające teren klasztoru zostały zniszczone, świątynie i budynki zostały zniszczone. Na terenie klasztoru otwarto szkołę. Niektóre ikony zostały uratowane i przeniesione do innych kościołów, ale większość dzieł starożytnych malarzy ikon zniknęła bez śladu.
Klasztor Poczęcia Zaczęto odbudowywać dopiero w latach 60. XX wieku. Jednak zamiast rekonstruowaćruiny tutaj zbudowały basen „Moskwa” - była to druga profanacja świętego klasztoru.
W końcu w latach 90. basen został zburzony: postanowiono odrestaurować klasztor. I praca zaczęła się gotować. Najpierw odrestaurowano kilka budynków, potem rozpoczęły się nabożeństwa, a zakonowi nadano status klasztoru stauropegialnego, niezależnego od diecezji.
Odbyła się procesja, podczas której do klasztoru zwrócono laskę ostatniej opatki i niektóre ikony. W 2001 roku pierwsze zakonnice klasztoru, Juliana i Eupraxia, zostały świętymi.
Teraz nabożeństwa odbywają się w kilku kościołach działających na terenie: Poczęcia Sprawiedliwej Anny, Narodzenia Pańskiego i Najświętszej Maryi Panny, Zbawiciela nie stworzonego rękami itp.
