Dawno, dawno temu, na południu Półwyspu Kamczatka, w dolnym biegu Amuru, na Sachalinie i Wyspach Kurylskich, żył starożytny lud Ajnów. Ci aborygeni zamieszkiwali także wyspę Shumshu. W 1711 roku syberyjski podróżnik Iwan Kozyrevsky odwiedził tę najbardziej wysuniętą na północ z Wysp Kurylskich.
Oddział Kozaków, dowodzony przez niego i Danila Antsyferov, wylądował na Szumszy w celu rozbudowy i przyłączenia wielu Wysp Kurylskich do Rosji. Na cześć Iwana Kozyreewskiego na Szumszu nazwano zatokę i przylądek. A na cześć Antsyferowa, na następnej okupowanej wyspie, Paramushir, nazwano wulkan, górę i przylądek. Ponadto jedna z 56 Wysp Kurylskich została nazwana jego imieniem.
Wyspy Sieroce
W 1787 roku 21 wysp zostało oficjalnie przyłączonych do Imperium Rosyjskiego, w tym wyspa Szumszu. Początkowo Rosjanie zaczęli zagospodarowywać te ziemie. A jeśli pamiętacie, że w przededniu rokowań w 1792 r. nawet ks. Hokkaido nie było terytorium Japonii, a Kuryle w ogóle do nikogo nie należały, więc zainteresowanie rosyjskich biznesmenów uzasadnianiem na nieokupowanych terenach jest całkiem zrozumiałe. Ale nie wszyscy Romanowowie, poczynając od Katarzyny IInie wykazali zainteresowania Dalekim Wschodem, co potwierdza sprzedaż Alaski.
Warunki powrotu zaginionych wysp
Po klęsce Rosji w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905 Wyspy Kurylskie i Sachalin Południowy trafiają do Japonii, a obecny Region Sachalin jest podzielony na dwie części.
W 1945 roku Stany Zjednoczone i Wielka Brytania zwróciły się do Związku Radzieckiego z prośbą o przystąpienie do wojny z Japonią. ZSRR obiecał zrobić to dokładnie za trzy miesiące w zamian za powrót Południowego Sachalinu i wszystkich Wysp Kurylskich. Nasz kraj dotrzymał słowa.
Stał się sławny
I tutaj niepozorny dotąd Szumszu wkracza na historyczną arenę, oddzieloną od Kamczatki I Cieśniną Kurylską, której szerokość w tym miejscu wynosi 11 kilometrów. Shumshu jest oddzielone od sąsiedniego Paramushir drugą cieśniną o tej samej nazwie, której szerokość wynosi tylko 2 km.
Opis wyspy można rozpocząć od jej wielkości. Jej długość to 30 km, szerokość - 20. Jest najniższą ze wszystkich 56 wysp. Ma niewielką liczbę zbiorników słodkowodnych, z których największy można nazwać jeziorem Bolshoye. Ozernaya i Mayachnaya to dwie rzeki przepływające przez jej terytorium o powierzchni 388 metrów kwadratowych. km. Najwyższy punkt tej wyspy wznosi się na 189 metrów nad poziomem morza i nazywa się Wysoką Górą. Proste i zrozumiałe rosyjskie nazwy. Z czego stał się sławny? Operacja desantowa wojsk sowieckich, przeprowadzona tutaj w miesiącu sierpniu.
Końcowy etapWojna radziecko-japońska
Ta wyspa była sceną ostatniej bitwy II wojny światowej, w której brały udział czołgi, i była to bardzo okrutna. Bitwa na wyspie Shumshu była częścią operacji desantowej Kuryl, która trwała od 18 do 1 września. Celem operacji jest zdobycie Wysp Kurylskich. Została przeprowadzona przez siły 2. Frontu Dalekiego Wschodu dowodzonego przez generała armii M. A. Purkaeva i Floty Pacyfiku, dowodzonej przez admirała I. S. Yumasheva. Udana operacja została już przeprowadzona w Mandżurii, gdzie Armia Kwantung została całkowicie pokonana. Ofensywa w tym kierunku zakończyła się całkowitym wyzwoleniem Południowego Sachalinu. Te sukcesy stworzyły niezwykle korzystne warunki do wyzwolenia Wysp Kurylskich od Japończyków.
Militaryzacja wyspy
Na najbardziej wysuniętej na północ wyspie Shumshu znajdowała się największa japońska baza morska, Kataoka, z której japońskie okręty wojenne zostały wysłane w celu zdobycia Pearl Harbor. Istniało również lotnisko, którego lądowiska przetrwały do dziś, a jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku lądowały samoloty L-410, 19-miejscowe dwusilnikowe samoloty dla lokalnych linii lotniczych, lądujące z Jelizowa (Kamczatka) tutaj.
Żołnierze sowieccy polegali na nagłym uderzeniu, którego celem było zdobycie wyspy Shumshu - zdobycie jej i stworzenie tu przyczółka do dalszego zajmowania Paramushir, Onekotan i innych wysp, z których każda miała wojska japońskie. Skoncentrowało się tu do 80 tys. personelu wojskowego, zbudowano 9 lotnisk zdolnych pomieścić około 600samolot.
Nieprzenikniona twierdza
Bezpośrednio na wyspie Szumszu znajdowało się 60 czołgów należących do 11. pułku czołgów, 100 dział, a garnizon liczył 8,5 tysiąca ludzi. Cała wyspa była jednym, dobrze ufortyfikowanym systemem obronnym. Na głębokości 50-70 metrów ukryto magazyny, szpitale, elektrownie i centra komunikacyjne. Większość dział była dobrze zakamuflowana, a sowieckie dowództwo nie miało o nich pojęcia, a było wiele fałszywych obiektów. Na wyspie zbudowano tylko 300 betonowych bunkrów, wzdłuż całego wybrzeża wzniesiono 3-4 km w głąb lądu.
Atak z zaskoczenia był również konieczny, ponieważ do tego czasu ZSRR, mimo że osiągnął porozumienie ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie całkowitego zwrotu Kuryli i Południowego Sachalinu, najmniejsze opóźnienie przyczyniło się do zajęcia wszystkich wysp przez Wojska amerykańskie. Co więcej, Hirohito, cesarz Japonii, 15 sierpnia nakazał wojskom przygotowanie się do kapitulacji, głównie Amerykanom. Nagłość ataku, który został postawiony na czele działań wojsk sowieckich, w ogóle usprawiedliwiał się, z wyjątkiem tego, że żołnierze radzieccy zginęli ponownie podczas zdobywania najbardziej wysuniętej na północ wyspy.
Komponent wojsk sowieckich
Siły desantowe, które miały szturmować wyspę Szumszu, obejmowały prawie wszystko, co posiadał obronny obszar Kamczatki. Sama grupa składała się z 8,3 tys. wojskowych, było 118 dział i moździerzy, około 500 lekkich i ciężkich karabinów maszynowych. Sam w powietrzuZgrupowanie zostało podzielone na zaawansowany oddział i dwie dywizje sił głównych. Oprócz tego 64 okręty i okręty, w tym trałowce, stawiacze min, pływająca bateria, statki transportowe, łodzie i okręty patrolowe, torpedowce i desantowe miały wesprzeć ofensywę. Ta armada również została podzielona na 4 części - pododdział wsparcia artyleryjskiego, grupę transportową, zgrupowanie, pododdziały trałujące i ochrony. Sowiecka ofensywa była wspierana przez mieszaną dywizję lotniczą złożoną z 78 samolotów oraz nadbrzeżną baterię 130 mm znajdującą się na przylądku Łopatka. Wyspa Shumshu (na mapie poniżej jest to wyraźnie widoczne) znajduje się bardzo blisko skrajnego punktu przylądka Lopatka.
Spadochroniarze przeciwko czołgom
Należy zauważyć, że żołnierze nie byli ostrzeliwani i nie brali wcześniej udziału w walkach, a siły z frontów zachodnich nie zostały przeniesione ze względu na ścisłą tajemnicę operacji. Siły wyraźnie nie wystarczały i pierwszego dnia zgrupowanie statków straciło 9 statków, a 8 zostało uszkodzonych. Mimo to, liczący 1,3 tys. ludzi oddział przednia zdołał wylądować na brzegu i zdobyć tam przyczółek. Z 22 krótkofalówek na brzegu działał tylko jeden. Żeglarz G. V. Musorin, który go dostarczył, zszedł pod wodę, trzymając nad powierzchnią morza bezcenny ładunek. W ogóle, jak zawsze, rosyjscy żołnierze i marynarze wykazali się cudami odwagi - dwóch z nich powtórzyło wyczyn A. Matrosowa. W rzeczywistości oddział wysunięty miał tylko lekką broń przeciwko japońskim czołgom. Atak na Szumszu stał się decydującym wydarzeniem w trakcie całej operacji desantowej ipunktem zwrotnym, który zadecydował o decydującym zwycięstwie wojsk radzieckich, było zdobycie najwyższego punktu wyspy - Mount High. A Rosjanie wygrali.
Wyniki operacji
Już 20 sierpnia sowieckie okręty udały się do Kataoka, aby przyjąć kapitulację, ale spotkały się z ogniem. W miarę postępu lądowania japońskie dowództwo za każdym razem zgadzało się na poddanie się, ale z całej siły przeciągało faktyczne podpisanie. 22 sierpnia Fusaki Tsutsumi, który dowodził wojskami japońskimi, zaakceptował wszystkie warunki kapitulacji, a 20 tysięcy japońskich wojskowych poddało się: 12 na wyspie Shumshu i 8 na Paramushir. Łącznie na północnych wyspach poddało się 30 tysięcy osób.
Smutnymi rezultatami tej operacji były straty ludzkie poniesione przez stronę sowiecką. Zaginęło 1567 osób, z czego 416 zginęło, 123 zaginęło (najprawdopodobniej utonęło), a 1028 zostało rannych. Japoński garnizon wyspy stracił 1018 osób, 300 z nich zostało zabitych.
Nasze wyspy
W wyniku wojny absolutnie wszystkie Wyspy Kurylskie trafiły do naszego kraju, a odrodzony Sachalin przyjął je do swojego składu. Japonia nadal zajmuje Południowe Wyspy Kurylskie, nazywając je terytoriami północnymi.
Negocjacje w sprawie własności tych wysp, do których Kraj Kwitnącej Wiśni nie ma praw, wciąż trwają. Japonia bardzo chce, a Stany Zjednoczone jej w tym pomagają, przywłaszczyć sobie Południowe Wyspy Kurylskie, bogate w bezcenne, w tym niedawno odkryte metale renu. Japonia i Rosjanierozsądne zachowanie prawdopodobnie nigdy się nie zgodzi.
