Jednym z najwspanialszych projektów budowlanych w ZSRR jest niedokończony Pałac Sowietów, który próbowano zbudować w latach 30. i 50. XX wieku. Celem jego budowy było zademonstrowanie potęgi i wielkości socjalizmu.
Rozpoczęcie
Po raz pierwszy pomysł budowy gmachu tej wielkości zrodził się w 1922 roku podczas I Zjazdu Sowietów. Celem budowy było pokazanie wielkości miasta, wskazanie, że jest ono centrum świata, stworzenie jednolitej kompozycji wieżowców w centrum stolicy. Pałac Sowietów nigdy nie został zbudowany, ale dzięki temu planowi architektura krajowa zaczęła się aktywnie rozwijać, pojawił się nowy kierunek, który nazwano „klasycyzmem stalinowskim”.
Rok 1931 upłynął pod znakiem wielkiego międzynarodowego konkursu, którego celem było wyłonienie najlepszego architekta i projektu samego budynku, który miał stać się centrum miasta Moskwy. Pałac Sowietów zakładał nie tylko postawienie pomnika na dachu największego budynku w mieście, ale także jego otoczenie majestatycznymi budynkami, które miały wskazywać na wielkość państwa i zadziwiać zwykłych obywatelikraje.
Oprócz profesjonalistów w konkursie wzięli udział zwykli obywatele, a także prace architektów z innych krajów. Jednak większość projektów nie spełniała stawianych wymagań lub ideologii kraju, więc rywalizacja była kontynuowana wśród prawdziwych wnioskodawców z pięciu grup, do których należał B. M. Iofan.
W ciągu dwóch lat trwania konkursu uczestnicy stworzyli ponad 20 projektów. Wyniki konkursu ogłoszono 10 maja 1933 r., kiedy komisja podjęła decyzję o przyjęciu projektu B. M. Iofana, a także wykorzystaniu najlepszych technik i fragmentów projektów innych architektów, włączając ich w prace nad budowlą projekt.
Budowa i wojna
1939 to początek budowy. Kolejny zjazd partyjny postanowił zakończyć go w 1942 roku, ale tak się nie stało.
Oczywiście pomysł był wspaniały. Oprócz tego, że Pałac Sowietów ZSRR miał wznieść się na wysokość 420 metrów, wysokość jego stropów wewnątrz miała wynosić około 100 metrów. Sala, w której planowano odbyć posiedzenia Rady Najwyższej, mogła pomieścić (według projektu) 21 000 osób, natomiast mała sala mogła przyjąć 6 000 gości.
Główny architekt nie był zadowolony, że pomnik Lenina będzie musiał zostać zainstalowany na budynku, ponieważ architektura budynku natychmiast zniknie obok majestatu przywódcy. Jednak pod naciskiem współtwórców projektu musiał ustąpić.
Budowa rozpoczęła się bez żadnych problemów, ale wraz z wybuchem wojny wszystko działazostały zawieszone. Z biegiem czasu Pałac Sowietów został bez metalowej ramy. Został przejęty na potrzeby przemysłu, który w tamtym czasie pilnie potrzebował metalu.
Po zakończeniu wojny wszystkie środki pozostawione na budowę budynku zostały wykorzystane do odbudowy kraju, więc budowa nigdy się nie rozpoczęła.
Po śmierci Stalina jego reżim został ostro skrytykowany, podobnie jak sam projekt budowlany. Dlatego Chruszczow postanowił zorganizować konkurs na nowy projekt i architekta. Konkurs nie ujawnił jednak niczego ciekawego i nowego, więc budowa nigdy nie była kontynuowana.
Dzisiaj, z imponującej konstrukcji wszechczasów, pozostał tylko fundament, na którym dziś znajduje się Katedra Chrystusa Zbawiciela. Bunkier budynku Pałacu Sowietów, który znajduje się pod świątynią, zawiera wiele przejść i tajemnic, ale dotarcie tam nie jest tak łatwe, jak byśmy chcieli.
