W regionie Niżny Nowogród na granicy z Republiką Mordowii znajduje się niesamowite miasto Sarow. Prawdopodobnie żadna osada na świecie nie została zmieniona tak wiele razy w ciągu zaledwie 70 lat. Daleko od wszystkich ludzi urodzonych w Związku Radzieckim był znany jako Sarych, Baza nr 112, KB-11, Gorki-130, Arzamas-75, Kremlow, Arzamas-16, Moskwa-300. Dopiero w 1995 roku miastu przywrócono historyczną nazwę Sarov. To imię jest związane z imieniem św. Serafina z Sarowa, czczonego w świecie chrześcijańskim, który dokonywał czynów modlitewnych w klasztorze Wniebowzięcia NMP - głównej duchowej atrakcji Sarowa. Jednocześnie Sarow jest zamkniętym regionalnym miastem nauki ze względu na fakt, że znajdują się tutaj przedsiębiorstwa zajmujące się rozwojem broni jądrowej.
Historia miasta
Historia miasta można warunkowo podzielić na kilka okresów o różnej długości i treści: starożytny, klasztorny i nuklearny. Wykopaliska archeologiczne odkryły na terenie miasta pozostałości starożytnej osady Sarov z drugiej połowy I wieku. pne mi. Z kronik starożytnych wiadomo, że aż do XII-XIII wieku. na osadzie u zbiegu rzek Satis i Sarovka znajdowała się osada mordowska, która była częścią volostu Purgas księcia Erzya Purgaz. Osada była często poddawana najazdom wojsk Złotej Ordy. W 1310 r. na miejscu osady Sarow zbudowano twierdza tatarską Saraklych („złota szabla”), opuszczona przez Hordę po zdobyciu Kazania przez Iwana Groźnego w 1552 r.
Pustynia Sarowska
Na jakiś czas przed przybyciem tu rosyjskich mnichów osada pozostawała w stanie pustkowia, otoczona gęstymi lasami i czystymi źródłami. W 1664 roku mnich Teodozjusz został pierwszym mieszkańcem pustyni.
Organizatorem pustyni Sarowskiej w 1705 roku jest Hieroschemamonk Izaak, który przybył z Arzamas i otrzymał ziemię osady od ochrzczonego księcia tatarskiego Daniiła Iwanowicza Kuguszewa. W następnym roku, w ciągu 50 dni, wybudowano tu drewniany kościół ku chwale Najświętszej Bogurodzicy – pierwszą świątynię klasztoru. Dowiedziawszy się o klasztorze, mnisi zaczęli przybywać i budować mieszkania jaskiniowe wokół kościoła - cele w górach.
Serafini z Sarowa
Wielki stary człowiek, czczony w świecie chrześcijańskim, św. Serafin z Sarowa, który poświęcił swoje życie szczerym modlitwom i pomocy cierpiącym, gloryfikował pustynię, który jako młodzieniec przybył tu z Kurska w 1776 roku. Jego biografię opracował miejscowy hieromnich Sergiusz, ikonycudotwórca zostały namalowane z portretu namalowanego przez artystę Siemiona Serebryakova. Święty Serafin został kanonizowany w 1903 roku w Pustelni Sarowskiej w obecności cesarza Mikołaja II. Stopniowo zmieniał się wygląd klasztoru, budowano nowe kamienne kościoły, pielgrzymi z całej Rosji starali się odwiedzać sanktuarium. W latach dwudziestych klasztor został zamknięty, relikwie starszego zniknęły na wiele lat i zostały cudownie odnalezione w Petersburgu w 1991 roku
Zamknięte miasto
W czasach sowieckich (przed wojną) na terenie klasztoru mieścił się sierociniec, gmina pracy, obóz kwarantanny, fabryka sprzętu sportowego; podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej - fabryka do produkcji łusek. Od 1946 r. miasto stało się tajne, znikając ze wszystkich map w związku z otwarciem biura projektowego zajmującego się projektowaniem broni jądrowej przez akademików Yu. B. Kharitona i I. V. Kurchatova. Budowniczowie tamtych czasów rozwiązali dwa zadania: stworzyć znakomicie wyposażoną bazę naukowo-produkcyjną centrum jądrowego oraz zbudować nowoczesne miasto z zaawansowaną infrastrukturą.
Po udanym teście bomby wodorowej w Semipałatyńsku w 1953 roku zlikwidowano monopol USA na posiadanie broni jądrowej, a miasto zaczęto nazywać „tarczą jądrową ZSRR”. Najważniejsza rola miasta w obronie naszego kraju pozostaje do dziś. I od lat 90. Pustynia Sarowska również zaczęła się odradzać. Pomimo statusu miasta zamkniętego, zabytki Sarowa są bardzo różnorodne: zabytki architektury i duchowości, obiekty kulturalne i przyrodnicze.
Wygląd architektoniczny centrum miasta ukształtował się pod wpływem stalinowskiego klasycyzmu i na podstawie standardowych projektów niskich budynków dla nuklearnych miast organizacji Lengiprostroy. Na jednym ze zdjęć zabytków Sarowa - dom z iglicą, jasny przedstawiciel architektury tamtych czasów, znajduje się przy Alei Lenina.
Ortodoks Sarow
Powstanie i pomyślność Klasztoru Wniebowzięcia NMP - Pustelni Sarowskiej - to znacząca część historii nie tylko miasta, ale całej Rosji. Mnich Serafin z Sarowa, który pracował na polu modlitwy, dokonał tutaj 7 swoich głównych czynów: nowicjatu, monastycyzmu, pustelni, pielgrzymki, milczenia, odosobnienia i starszeństwa. Niewielu otrzymuje z góry taką siłę do niezwykle trudnej i owocnej pracy duchowej. Życie zakonne zostało wznowione w klasztorze w 2006 roku.
Skład pustyni Sarowskiej obejmuje:
- Kościół św. Serafina z Sarowa;
- świątynia w imię Zesłania Ducha Świętego (w pobliżu Ermitażu) nad stawem Borovoe;
- Kościół św. Antoniego i Teodozjusza z Kijowskich Jaskiń (podziemny, odrestaurowany);
- Kościół Świętych Zosimy i Savvaty Sołowieckiego (odrestaurowany);
- Kościół Przemienienia Pańskiego (przywrócony);
- kościół bramny imienia św. Mikołaja (odrestaurowany);
- Daleka pustynia (w lesie, w którym pracował św. Serafin, odrestaurowano celę i zbudowano kaplicę).
W klasztorze -główna atrakcja miasta Sarowa - znajduje się tam biuro informacji turystycznej oferujące trasy dla różnych grup wiekowych.
Sarowski drewniany kościół Jana Chrzciciela został zbudowany nad źródłem podgórskim i konsekrowany w 1752 r. Następnie, w 1821 r., za pieniądze astrachańskiego kupca K. F. w stylu klasycznym, do którego z klasztoru prowadziły szerokie kamienne schody.
Kolejny kościół w Sarowie - Kościół Wielkiego Męczennika i Uzdrowiciela Panteleimona - został zbudowany w 2004 roku na prośbę i koszt organizacji miejskich i zwykłych mieszkańców Sarowa, pacjentów miejscowego szpitala miejskiego.
Rzeźby
Goście miasta, którzy go odwiedzili, są przekonani, że każdy, kto odwiedza to miejsce, musi zobaczyć zabytki i zabytki Sarowa, związane z bogatą historią miasta i duchowym odrodzeniem kraju.
Pomnik Serafina z Sarowa, zaprojektowany przez WM Klykowa, autora pomnika G. K. Żukowa w Moskwie, został wzniesiony w 1991 roku w lesie na Dalnej Pustynce, 5 km od klasztoru, w którym mieszkał i modlił się starszy. W tym miejscu, na podwyższonym brzegu rzeki Sarówki, zbudowano dla mnicha małą drewnianą celę, założono ogród warzywny, a na wzgórzu wykopano jaskinię. Według legendy niedźwiedź wyszedł z dziewiczego lasu, który Serafin nakarmił z rąk. Mieszkańcy Sarowa obchodzą tu święta prawosławne. W pobliżu pomnika rośnie duża sosna wielebnego starszego, którą trzeba przytulić i złożyć życzenie. Tu wszystko się zaczynawycieczki po Sarowie.
Pomnik architekta N. V. Kuzniecowa i Plac Zwycięstwa z wiecznym płomieniem istnieją w mieście od lat 60. XX wieku. i poświęcony pamięci trzystu zabitych i zaginionych w Wielkim Patriotycznym Sarowie. Na alei placu znajduje się również pomnik żołnierzy pełniących służbę w gorących punktach, zainstalowany kosztem funduszy ludowych - rzeźba żołnierza siedzącego po bitwie (autor M. M. Limonov).
Mikołaj Wasiljewicz Kuzniecow, utalentowany malarz i główny architekt Sarowa, był autorem projektów stworzenia placów, bulwarów, parków, kampusu szpitalnego i mostu wiszącego przez Satis – ulubionego miejsca dla nowożeńców od 1964. Jest także autorem cokołów do pomników V I. Lenina na głównym placu (proj. S. O. Machtina) i A. M. Gorkiego w Pałacu Twórczości (prace P. V. Koeniga).
Pomnik wybitnego fizyka jądrowego, założyciela miasta Yu. B. Kharitona, został wzniesiony w parku w pobliżu Domu Naukowców w 2004 roku. Autor jest rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, A. S. Charkin. Na placu teatralnym w 2010 roku otwarto popiersie z brązu dyrektorowi Uralmaszu, a później dyrektorowi Sarovsky KB-11, B. G. Muzrukovowi, autorem jest uralski rzeźbiarz K. Grunberg.
Pomnik z 1986 roku w stylu sowieckiego realizmu autorstwa lokalnego architekta GI Yastrebowa poświęcony budowniczym miasta, znajduje się na skrzyżowaniu ulic Czapajewa i Silkina.
Zabytki przyrody
Sarov posiada wspaniałe unikatowe pomniki przyrody, które w 1999 roku zyskały znaczenie regionalne. W gęstym lesie mieszanym na okrągłym, zarośniętymtrawy, polana to Święty trakt Keremet – miejsce kultu plemion ugrofińskich. Nad brzegiem Satis w lesie liściastym znajduje się kolejna atrakcja Sarowa – osiem zimnych, przyjemnych w smaku i słabej mineralizacji, najczystsze źródła zwane Silver Keys. W naturalnym krajobrazie miejskim w pobliżu klasztoru znajduje się pomnik lokalnej przyrody w dolinie zalewowej Satis - Łąka Wodna, gęsto porośnięta ziołami i pierwiosnkami. Odcinki Sysovskiy cordon i Filippovka, otoczone mieszanymi lasami i stawami utworzonymi przez mnichów na płynących tu strumieniach dla spływów drewnem, mają znaczenie dla ochrony wód i mają znaczenie historyczne. W tym samym celu wykorzystano stawy klasztorne Varlamovsky, Broach i Shilokshansky, odwiedzane przez turystów i pielgrzymów.
Muzea i teatry
Jak w każdym mieście o ciekawej i wieloaspektowej historii, zabytki Sarowa są reprezentowane przez instytucje kulturalne i edukacyjne.
Yu. Muzeum-apartament B. Kharitona powstał w 1999 roku z okazji 95-lecia akademika, gdzie mieszkał z żoną i pracował przez 25 lat. Wygodny domek z ogrodem został specjalnie dla niego zbudowany w 1971 roku i teraz starannie chroni środowisko otaczające wielkiego naukowca.
Na ulicy Akademika A. D. Sacharowa znajdują się domki z lat 50., w których mieszkali naukowcy, którzy przybyli tu do pracy. Na jednym z nich znajduje się tablica pamiątkowa wskazująca, że noblista mieszkał tu przez 18 lat.
Muzeum Krajoznawcze działa od 1956 roku. Jego bogata kolekcja zabytków historycznych i kulturalnych mieszkańców pozwalaprowadzić wycieczki z 40 różnymi tematami.
Teatr Dramatyczny został założony w 1949 roku w celu rekreacji intelektualnej i rozrywki w Sarowie dla pracowników zamkniętego obiektu i pierwotnie mieścił się w budynku klasztornym. Nowy budynek, wybudowany w 2004 roku w stylu eklektycznym, stał się centrum kompozycji architektonicznej nowoczesnej dzielnicy mieszkalnej miasta.
Na bazie Wszechrosyjskiego Instytutu Badawczego Fizyki Doświadczalnej powstało unikalne muzeum centrum jądrowego z oryginalnymi eksponatami i modelami legendarnych produktów od pierwszej bomby atomowej w 1949 roku po nowoczesną broń jądrową, z których dziesięć są oficjalnymi pomnikami nauki i techniki. Organizowane są tu kreatywne wieczory z okazji Dnia Nauki.
Dzisiejszy Sarow na zdjęciu z opisem zabytków to zadbane i zadbane miasto z komfortowymi warunkami pracy i życia, miasto wciąż znajduje się w szczególnej pozycji. W związku z pewnym „ociepleniem” sytuacji międzynarodowej, badania atomowe coraz częściej przenoszą się na pokojowe „szyny”, a miasto ujawnia niektóre ze swoich tajemnic. Istnieje perspektywa rozwoju turystyki i przekształcenia Sarowa w centrum uniwersyteckie. Ale nikt jeszcze nie podał dat, bo misja ulepszania tarczy jądrowej jest dla Rosji bardzo ważna.
