Gibson Desert: opis ze zdjęciem, gdzie to jest

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Terytorium Australii pokryte jest pustyniami w około 40%. Reszta kontynentu również jest sucha. Wynika to z jego cech klimatycznych i geograficznych.

Pustynie Australii dzielą się na kilka typów: górskie, równinne, gliniane i inne. Pustynie skaliste stanowią około 13%, a pustynie piaszczyste 32%. Na kontynencie znajduje się kilka znanych na całym świecie nieużytków: Gibson, Victoria, Great Sandy i inne.

Informacje ogólne

Gdzie jest Pustynia Gibsona? Znajduje się w stanie Australia Zachodnia i częściowo na Terytorium Północnym w pobliżu Płaskowyżu Sveden (część wschodnia i środkowa), od strony zachodniej jest ograniczony Pasmem Hamersley. Na tym terenie znajduje się kilka naturalnych zbiorników - głównie słonych jezior. Na południowym zachodzie znajduje się system małych zbiorników wodnych (jezior), płyną również rzeki Canning i Officer. Sama pustyniapołożony pomiędzy słonym jeziorem Disappointment, które jest wizytówką całego kontynentu, a jeziorem McDonald.

Pustynia Gibsona (na zdjęciu poniżej) jest otoczona dwoma innymi: Wielką i Wiktorią. Uważa się, że terytorium to pojawiło się na tle zniszczenia skorupy gruczołowej, które miało miejsce w czasach starożytnych.

Na pustyni jest bardzo niewiele dróg i jedna główna osada - Warburton. Terytorium ma pofalowaną płaską strukturę z obecnością pasm wyspowych. Oprócz żelazistego rumowiska występują tu tereny piaszczyste, miejsca z czerwonymi wydmami i równiny. Terytorium ma najwięcej skał prekambryjskich.

Informacje w liczbach

Jak duża jest Pustynia Gibsona? Jest to około 155,530 mkw. km. Terytorium znajduje się na wysokości od 200 do 500 metrów nad poziomem morza.

Klimat na pustkowiach jest dość gorący, w styczniu temperatura sięga +36°С, a zimą nie spada poniżej +16°С. Średnie roczne opady nie przekraczają 200 mm.

Pierwsi odkrywcy

Odkrył to terytorium w 1874 roku. Nazywali to wtedy „ogromnym pagórkowatym pustkowiem żwiru”. Rzeczywiście, prawie całe terytorium pustyni jest pokryte gruzem i nie nadaje się do uprawy.

Później został nazwany na cześć jednego z członków pierwszej ekspedycji - Alfreda Gibsona. Liderem kampanii był Ernest Giles. Alfred zginął podczas wyprawy (1873-1874), gdy szukał wody i odłączył się od głównej grupy. Nie pozostały żadne informacje o tej osobie poza krótkim opisem jej wyglądu.

W 1897 Frank HannWpadłem na pomysł, żeby znaleźć wodę na pustyni. Rzeczywiście, znalazł ją i było to rozczarowanie nad jeziorem. Jednak woda okazała się całkowicie bezużyteczna, co było ogromnym rozczarowaniem dla badacza. W końcu szczerze wierzył, że na pustyni jest świeża woda, ponieważ terytorium ma wiele strumieni.

Flora

Pomimo trudnych warunków roślinność wciąż można znaleźć na Pustyni Gibsona, choć nie tak dużo jak w innych częściach kontynentu. Opady są bardzo małe, więc stan gleby pozwala na przetrwanie bardzo małej liczby roślin, do których należą: quinoa, akacja bezżyłkowa, spinifex (trawa). Jest solanka i piołun.

Aby zachować rzadką roślinność i rzadkich mieszkańców pustkowi, w 1977 r. utworzono rezerwat.

Fauna

Niektóre gatunki zwierząt były w stanie wytrzymać trudne warunki życia na Pustyni Gibsona. Na tym obszarze żyją australijska Avdotka, czerwone kangury, jaszczurki Moloch, strzyżyki pasiaste, strusie emu, borsuki torbacze i myszy. Na pustyni można znaleźć króliki i wielbłądy, które przywieźli Europejczycy.

Ptaki licznie gromadzą się w pobliżu słonych jezior, zwłaszcza po deszczu. Są to muchówki miodne, orły klino-ogoniaste, papużki faliste, dropie australijskie i kilka innych gatunków ptaków.

Jednak wiele z nich jest na skraju wyginięcia, nie tylko z powodu suchego klimatu, ale także z powodu niekontrolowanego strzelania przez kłusowników. Kategoriazagrożonymi gatunkami były nawet borsuki torbacze, które niegdyś zamieszkiwały około 70% całego terytorium kontynentu. Najbardziej cierpieli z powodu pięknego futra. Problem polega na tym, że para zwierząt pozostawia tylko jedno lub dwa młode.

Populacja

Dla wielu będzie to odkrycie, że w tak trudnych warunkach, jakie panują na Pustyni Gibsona w Australii, żyją też ludzie. To ostatni rdzenni mieszkańcy kontynentu – australijscy Aborygeni z plemienia Pintubi. Do końca ubiegłego wieku nie nawiązywali nawet kontaktu z Europejczykami, całkowicie zachowali swój styl życia, jakim żyli ich przodkowie. Zaskakujące jest również to, że tubylcy wykorzystują te ziemie na pastwiska.

Od 1984 roku plemię znajduje się pod szczególną ochroną i baczną uwagą badaczy.

Ciekawe fakty o przedstawicielach świata zwierząt

Unikalne zwierzęta żyją na Pustyni Gibsona. Na przykład kangury czerwone są największymi przedstawicielami gatunku. Zwierzęta mogą osiągnąć prędkość do 70 km / h, podczas gdy średnia prędkość innych przedstawicieli rodzaju kangurów wynosi do 20 km / h.

Innym wyjątkowym zwierzęciem pustynnym jest jaszczurka Moloch. Jest to mały gad, osiągający nie więcej niż 22 centymetry długości, a całe jego ciało pokryte jest ostrymi kolcami. Jaszczurka zmienia kolor ciała w zależności od pory dnia, ciemnieje w nocy i rozjaśnia się w ciągu dnia. Zatrzymuje wilgoć dzięki unikalnym fałdom na skórze. Zjada mrówki.

Ciekawe fakty o ludziach

Najciekawsza i najbardziej mistyczna historia związana z Pustynią Gibsona miała miejsce w latach 70. ubiegłego wieku. W okresie, gdy zaczęła się dotkliwa susza, odkrywca William Pesln wyposażył ekspedycję i udał się z wodą do plemienia Mangiljara, które nie chciało kontaktować się ze światem zewnętrznym. Po długiej wędrówce odkryto ludność plemienia, a nawet nakłoniono ludzi do zbliżenia się do osiedli mieszkaniowych. W rezultacie przedstawiciele plemienia Manjiljara przenieśli się na obrzeża miasta Wiluna, gdzie nadal mieszkają.

Po drodze członkowie plemienia opowiedzieli historię zakochanej pary, która została wydalona. Zgodnie z tradycjami tego ludu małżeństwa mogą być zawierane tylko między przedstawicielami różnych klanów, ale Varri i Yatungke naruszyli to, za co zostali wydaleni. Oczywiście wspólne przeżycie na opustoszałym terenie jest prawie niemożliwe, ale wszystko dzieje się po raz pierwszy. A para wędrowała po pustyni przez około 30 lat.

Pesln po usłyszeniu tego, co usłyszał, wyposażył nową ekspedycję i wraz z jednym z przedstawicieli plemienia o imieniu Mujon wyruszył na poszukiwania. W końcu udało im się jeszcze znaleźć parę. Zostali zabrani na przedmieścia Wilun, gdzie Warri i Yatungke ponownie spotkali się ze swoimi ludźmi.