Stacje kolejowe w Petersburgu: Dworzec Witebski

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Dworzec Witebski jest jednym z najstarszych dworców kolejowych w Petersburgu. Znajduje się na odgałęzieniu kolei Oktiabrskiej, łączącej północną Palmirę z Białorusią. To także baza wypadowa dla wczasowiczów, którzy chcą odwiedzić najbardziej urokliwe zakątki przedmieść północnej stolicy. Stacja kolejowa Witebski znajduje się w pobliżu stacji metra Puszkinskaja.

Zabytek

Historia dworca kolejowego w Witebsku wiąże się z historią powstania kolei w Petersburgu, która obecnie nosi nazwę kolei Oktiabrskiej. To właśnie linia wychodząca z dworca kolejowego w Witebsku stała się pierwszą linią kolejową miasta. Najpierw rozciągał się do Carskiego Sioła i do 1837 r. przejmował ruch zaledwie kilku wagonów, poruszanych przez konie zaprzęgnięte do pociągu. A już w 1837 roku pociąg został wciągnięty przez cud najnowszej technologii - parowóz Agile. Na pamiątkę tego wydarzenia na stacji wzniesiono pomnik - makieta „Zwinnego”.

Za stacjąW budynku mieścił się pawilon carski, który służył jako siedziba rodziny cesarskiej i osób bliskich personelowi, po Carskim Siole, gdzie znajdowała się jedna z pereł cesarskich letnich rezydencji pod Petersburgiem.

Inne linie kolejowe miały tutaj znaczenie militarne, a historia ich funkcjonowania związana jest z I wojną światową. Dlatego na terenie dworca kolejowego w Witebsku stanął pomnik żołnierzy I wojny światowej.

Na głównej klatce schodowej między salami pierwszego i drugiego piętra znajduje się popiersie Mikołaja I na cześć jego zasług w tym, że Petersburg w XIX wieku zaczął funkcjonować i rozwijać się jako główna linia kolejowa skrzyżowanie.

Architektura pierwszych stacji

Początkowo stacja była niskim drewnianym budynkiem, zainstalowanym na terenie placu apelowego pułku Semenowskiego. I to nie budynek w ogóle przyciągał publiczność, ale lokomotywa parowa, która do niego dotarła i wydawała ostre dźwięki, a później przyjemne melodie organowe.

Dopiero w 1849 r. rozebrano tymczasowy budynek i drewnianą platformę oraz rozpoczęto budowę nowoczesnej kamiennej stacji. Dworzec kolejowy Witebsk został zaprojektowany przez słynnego architekta Konstantina Tona. Umieścił jego fasadę wzdłuż tej samej osi, co koszary pułku Siemionowskiego.

Budynek stacji został zbudowany w eklektycznym stylu architektonicznym, który był popularny w tamtych latach. Ale ten budynek nie przetrwał do naszych czasów. Z niej pociągi mogły dotrzeć jedynie do podmiejskiej rezydencji cesarskiej Pawłowska, niegdyś z wielką miłością wyposażonej przez właścicieli, cesarza Pawła. Ja i jego żona Maria Fiodorowna. Terytorium rezydencji zostało ustalone jako królestwo Apolla i Muz. Otwarto tu pierwszy muzyczny „voxal”, do którego przyjeżdżały pociągi z Petersburga.

Cechy architektury

Już na początku XX wieku droga do Pawłowska została przedłużona do Witebska. W tym samym czasie ta część kolei stała się częścią linii Moskwa-Vindavo-Rybinsk. Nieco później trasa odcinka witebskiego została przedłużona do Żłobina, a następnie do Odessy.

Na początku XX wieku podjęto decyzję o wyburzeniu stacji Tona i wybudowaniu na jej miejscu secesyjnego budynku stacji, zaprojektowanego przez Brzozowskiego.

Budynek dworca kolejowego w Witebsku został wykonany asymetrycznie. Główne akcenty to wieża zegarowa wznosząca się wysoko w niebo i kopuła nad centralnym holem. Elementy elewacyjne dworca kolejowego Witebsk są dobrze widoczne ze stacji metra i służą jako swego rodzaju latarnia morska dla odjeżdżających. Środek fasady głównej podkreśla ryzalit z łukiem witrażowym, a zaokrąglony narożnik fasady wzdłuż drugiego piętra zdobią podwójne kolumny.

Ryzalit z wejściem od frontu flankują płaskorzeźby przedstawiające skrzyżowane kotwice i berło - element herbu Sankt Petersburga i św. Jerzego Zwycięskiego zabijającego węża, umieszczone w formie tarcz heraldycznych. Nad łukiem okiennym wystające trapezoidalne gzymsy przypominają promienie słoneczne. A na szczycie elewacji zdobią kompozycje roślinne i girlandy.

Wewnętrzny układ kompleksu stacji

Dworzec Witebski Św. Petersburg na początku XX wieku został podzielony na kilka sal dla pasażerów różnych klas społecznych. Do dziś zachowały się tam metalowe piece grzewcze oraz przedrewolucyjne napisy. A całe wnętrze wciąż przypomina nam epokę XIX wieku.

Najbogatszym pomieszczeniem jest sala przeznaczona dla arystokratów. Jest ozdobiony ogromnym oknem z kolorowym witrażem i szerokimi marmurowymi schodami ze złoceniami i balustradami z drogiego drewna. Kraty schodów kute są w formie ażurowych żeliwnych wstawek, balustrady ozdobione są masywnymi wielotorowymi lampami podłogowymi. Schody ozdobiono zegarem i rzeźbą - popiersiem cesarza i wizerunkiem dwugłowego orła zwieńczonego cesarską koroną, płaskorzeźbionymi głowami boga Merkurego - patrona handlu, brązowe skręcone płaskorzeźby wykonane z roślin elementy wykonane z brązu.

Poczekalnia Elite jest bardziej elegancka, z obrazami przedstawiającymi historię kolei i długimi drewnianymi kanapami.

Sprzęt techniczny

Dworzec Witebski w Petersburgu na początku XX wieku został wyposażony w najnowocześniejsze na owe czasy nowinki techniczne - windy (osobowe i bagażowe), przenośniki taśmowe, szyny na drugim piętrze, oświetlenie elektryczne, tunele. I po raz pierwszy drogi dojazdowe znajdowały się nad poziomem gruntu. Ścieżki oddzielał niewielki żelbetowy budynek, w którym znajdowała się dyspozytornia.

Lokomotywa parowa „Zwinny”

Pierwszy parowóz, przejeżdżający z dworca kolejowego w Witebsku w kierunku Carskiego Sioła, nazwano „Zwinny”. Pociąg był w drodze tylko 35 minut, w drodze powrotnej 27 minut i jechał z prędkością 51-64 kilometrów na godzinę. Skład był osobiście prowadzony przez jego twórcę.

Jego twórcą był niemiecki inżynier Franz Gerstner. Do wagonu dołączono osiem wagonów. W głównym holu z kopułą dworca znajduje się pomnik von Gerstnera.

Lokomotywa została wyprodukowana w Anglii w fabryce Stephensona. Parowóz działał przez 25 lat. Jego układ nadal zdobi terytorium, które przez wiele lat stało się punktem wyjścia dla pociągów z dworca w Witebsku, zmierzających do podmiejskich rezydencji cesarskich - Carskiego Sioła i Pawłowska.