Ocean Arktyczny jest uważany za najmniejszy i najzimniejszy zbiornik wodny na planecie Ziemia, nie bez powodu w starożytnej Rosji był nazywany "Zimnym Morzem".
Morza wchodzące w skład basenu Oceanu Arktycznego, a mianowicie: Kara, Białe, Wschodniosyberyjskie, Barentsa, Łaptiewa, Czukockie - zaczęto nazywać „północnymi”. Wszystkie powyższe obiekty przyrodnicze, z wyjątkiem Morza Białego, są marginalne, są oddzielone od siebie łańcuchem wysp, w tym Severnaya Zemlya, Nowaja Ziemia, Ziemia Franciszka Józefa i inne. Wszystkie morza północne są uważane za płytkie, ponieważ znajdują się na szelfie kontynentu. Jedynie północne terytorium Morza Łaptiewów znajduje się na obrzeżach głębokowodnego basenu zwanego Nansen. Dno morza w tym miejscu opada do 3385 metrów, w efekcie jego średnia głębokość wynosi 533 metry, więc ten naturalny obiekt, kiedyś odkryty przez braci Łaptiewów, uważany jest za najgłębsze z mórz północnych. Drugie miejsce pod względem stopnia głębokości wód zajmuje Morze Barentsa, średniawskaźnik powyższego parametru wynosi 222 metry, a maksymalny to 600 metrów. Morze Czukockie uważane jest za najpłytszy obiekt naturalny, jego średnia głębokość wynosi 71 metrów, a Morze Wschodniosyberyjskie - 54 metry.
Niezwykły jest fakt, że lód w tych morzach utrzymuje się przez wszystkie 12 miesięcy. Znaczny obszar Oceanu Arktycznego jest „okryty” lodem przez cały rok.
Niezwykłe zimno, które „emanuje” z mórz północnych, pokrywa lodowa i noc polarna uniemożliwiają normalny rozwój zoo- i fitoplanktonu, co skutkuje niskim poziomem produktywności biologicznej tutaj. Gatunek „arsenał” żyjących tu organizmów nie wyróżnia się bogactwem. W trudnych warunkach przetrwają najbardziej odporne na zimno gatunki.
Jednocześnie ryby z mórz północnych wyróżnia obfitość i różnorodność gatunków: okoń morski, halibut, plamiak, śledź, łosoś, nelma. Wśród ryb handlowych szczególną wartość mają muksun, sielawa, omul, a także przedstawiciele rodziny smelt.
Ale istnieje zbiornik wodny, który jest nie tylko warunkowo nazywany „północnym”, ale ma również podobną oficjalną nazwę. Objeżdżając Półwysep Skandynawski z północy na południe, z pewnością trafisz na Morze Północne, które jest jedynym akwenem Atlantyku łączącym się z krajami europejskimi. Niektórzy nazywają to morzem „niemieckim”.
Morze Północne obejmuje 544 000 km2. Jego głębokość wynosi średnio 96 m, ale w niektórych miejscach, takich jak Norweski Rów,sięga 809 m. Morze Północne obmywa Półwysep Skandynawski, wybrzeże Orkadów i Szetlenów, wybrzeże Europy. Drogi wodne łączą go z Morzem Norweskim i Bałtyckim, oceanem. Morze Północne obmywa terytorium Norwegii, Danii, Holandii, Belgii, Francji.
Wpływają do niego główne europejskie rzeki: Łaba, Ren, Tamiza, Skalda, Wezera.
Flora morska liczy około trzystu gatunków roślin. Są to fitoplankton, trawa morska, czerwone, brązowe, zielone algi. Do ich szybkiego wzrostu przyczynia się korzystna temperatura.
Faunę reprezentuje półtora tysiąca gatunków zwierząt: mięczaków, koelenteratów, ryb. Istnieją również ssaki, w tym wieloryby beluga, delfiny, orki, wieloryby.
Bogactwo głębin morskich stało się podstawą połowów komercyjnych we wszystkich krajach położonych nad Morzem Północnym. Poławia się tu śledzie, flądry, makrele, szproty i inne ryby. Na Morzu Północnym można spotkać różne rodzaje rekinów: atlantycki, koci, katrański, młotowaty, niebieski, polarny.
Linia wybrzeża jest zróżnicowana pod względem rzeźby terenu. W rejonie Morza Wattowego jest to równina, niekiedy opadająca do poziomu morza. W pobliżu Norwegii i na południowym wschodzie - linia wysp. W Skandynawii wybrzeże jest poprzecinane fiordami, wieloma zatokami.
Dno morza jest w zasadzie równiną, stopniowo pogłębiającą się w miarę oddalania się od wybrzeża. W dolnym reliefie znajdują się płycizny (Goodmin Sand, Dogger) położone u wybrzeży Wielkiej Brytanii. Na południu rozciągają się grzbiety piasku i żwiru wyrzucone przez pływy. Jedno z najgłębszych miejsc - norweskirynna, depresja ma średnią głębokość 350 m. Gleba denna składa się głównie z mułu i piasku.
Morze Północne nie zamarza, ponieważ ciepły Prąd Północnoatlantycki wpływa z Morza Norweskiego. Woda nagrzewa się latem do dwudziestu stopni, a zimą nigdy nie jest niższa niż dwa stopnie Celsjusza. Przepływ wody morskiej ma kierunek cyklonowy (przeciwny do ruchu wskazówek zegara), jego prędkość jest niska: około pół metra na sekundę. Na nurt wpływają wiatry, głównie zachodnie, które tworzą klimat umiarkowany w obszarze morskim. Często występują tu burze i mgły, co utrudnia nawigację. Wysokość pływów w Wielkiej Brytanii sięga siedmiu metrów, w Skandynawii - jednego metra.
Dno morza obfituje w zasoby naturalne - ropę i gaz. Powstają u wybrzeży Norwegii i Szkocji.
