Pomimo faktu, że Grecy w starożytności opisywali tylko siedem cudów świata, na różnych kontynentach istnieją architektoniczne arcydzieła, którym słusznie można nadać tę samą nazwę. Mówiąc o takich konstrukcjach, najczęściej mają na myśli mauzoleum Taj Mahal, które słusznie uważane jest za perłę indyjskiej architektury. Stworzony w XVII wieku, od dawna uważany jest przez turystów za prawdziwy symbol miłości i kultu kobiecego piękna, a także za symbol odwagi i niekończącego się oddania.
Taj Mahal, jak prawie każda wielka budowla starożytności, jest piękną legendą, która znalazła swoje ucieleśnienie w pięknej kamiennej formie. Grobowiec ten został zbudowany przez jednego z cesarzy dynastii Mogołów na cześć jego ukochanej żony Mumtaz Mahal. Żal władcy po stracie ukochanej był tak wielki, że przysiągł zbudować na jej cześć najpiękniejszą budowlę, której piękno mogłoby podkreślić cały urokjego żona. Budowa trwała około dwudziestu lat, kierowana przez najzdolniejszych architektów swoich czasów. Jako modeli wykorzystali meczet Masjid w Delhi i słynne mauzoleum Timura w Samarkandzie.
Taj Mahal to nie tylko jeden budynek, ale cały kompleks konstrukcji wykonanych w tym samym perskim stylu. Dominującą pozycję, co jest całkiem naturalne, zajmuje samo mauzoleum, które zewnętrznie przypomina ogromny sześcian z majestatyczną kopułą i czterema wieżami-minaretami. Niesamowita jest również dekoracja wnętrza grobowca: liczne pomieszczenia są ozdobione wykwintnymi mozaikami i pomalowane ozdobnymi ornamentami. W głównej sali, na specjalnych cokołach, znajdują się trumny Mumtaza Mahala i samego cesarza, który nawet po śmierci nie chciał rozstać się z ukochaną. To prawda, warto podkreślić, że w trumnach nie ma nikogo, a sami bohaterowie tej opowieści spoczywają w specjalnej podziemnej krypcie.
Czas, który minął od założenia tej majestatycznej struktury, bardzo ją zmienił. Wiadomo, że początkowo Taj Mahal był ozdobiony ogromną ilością pereł i drogocennych kamieni, a główne drzwi prowadzące do niego zostały wykonane z wysokogatunkowego srebra. Do tej pory praktycznie nic nie pozostało z tego splendoru: klejnoty od dawna zadomowiły się w kieszeniach brytyjskich zdobywców i turystów.
Taj Mahal słynie nie tylko ze swojej architektury, ale także ze wspaniałego parku, w cieniu którego tak przyjemnie jest przebywaćgorące godziny dnia. Do głównej bramy świątyni można dostać się jedną z czterech ścieżek parku, z których każda w taki czy inny sposób przechodzi przez malowniczy kanał. Dwa meczety, które znajdują się po obu stronach głównego budynku, to prawdziwe dzieło sztuki.
Taj Mahal, którego historia przypomina piękną orientalną bajkę, można nazwać „koroną wszystkich pałaców” (tak tłumaczy się jego nazwę), a na początku lat 80. otrzymał tytuł „arcydzieła” światowego dziedzictwa”. Jednak żaden tytuł nie może opisać piękna i poczucia wielkości, jakie to naprawdę wspaniałe dzieło daje odwiedzającym.
