Japońska infrastruktura transportowa jest uważana za jedną z najlepszych na świecie. Obejmuje wszystkie rodzaje ruchu pasażerskiego i towarowego. Przewoźnicy komunalni obsługują codziennie tysiące przepływów obywateli i turystów. W każdej dużej miejscowości w kraju działa jednocześnie kilka rodzajów transportu publicznego.
Metro
Większość tras metra w Japonii przebiega nad ziemią. Jego system jest złożony i zawiły. Największe sieci z mnóstwem oddziałów znajdują się w Tokio i Osace. Zasady ich funkcjonowania są podobne. W godzinach porannych i wieczornych japoński transport podziemny jest przeciążony. Pomimo tłoku w samochodach metro jest uznawane za najbardziej przystępny cenowo i niezawodny sposób podróżowania po metropolii.
Stosunkowo wysoki koszt biletu uzasadnia brak korków. Warto zastanowić się nad rozgałęzionym systemem stacji. Metro to najlepszy sposób, aby dostać się z jednego końca miasta na drugi. Zamiast zwykłych węzłów przesiadkowych, kraj wdrożył specjalne węzły, które jednocześnie korzystają z różnych środków transportu w Japonii. Na takich stacjach, wysiadając z metra, można przesiąść się do pociągu lub autobusu.
Karty podróżnedokumenty należy kupować w terminalach i kasach, które działają w lobby. Średni koszt podróży do metra to 120 rubli. Wszystkie tabliczki informacyjne są powielane w języku angielskim. Wejście do metra jest zablokowane przez zwykłe bramki obrotowe. Aby opuścić lobby na wybranej stacji, musisz okazać bilet.
Komunikacja miejska
Transport lądowy w Japonii jest reprezentowany przez regularne autobusy. W małych miejscowościach kraju zastępują metro. To prawda, że ich trasy są nie mniej trudne. Wynika to z faktu, że za przewóz pasażerów odpowiada jednocześnie kilku operatorów. Zamieszanie wynika z faktu, że podróż na tej samej trasie może kosztować inaczej.
Nadwozia autobusów noszą logo firmy serwisowej. Każdy pojazd jest pomalowany na kolor linii, na której znajduje się jego trasa. Liczba i dokładna nazwa stacji końcowych jest podana na tabliczce zamontowanej na przedniej szybie. W Tokio autobusy nie jeżdżą na duże odległości. Długość ich trasy jest ograniczona stacjami metra. Koszt biletu w transporcie lądowym w Japonii to około 100 rubli.
W osiedlach kraju, w którym nie ma metra, ruch autobusów jest regulowany strefami. Ten podział określa koszt podróży. Aktualne informacje o ruchu drogowym i wskazówki dojazdu można znaleźć na tablicach informacyjnych przystanków. W godzinach szczytu w Tokio autobusy poruszają się bardzo wolno. Służą do pokonywania krótkich dystansów.
Ruch zaczyna się o 07:00 ikończy się o 22:00. Nazwy przystanków są po japońsku i przetłumaczone na angielski. Zgodnie z regulaminem pasażerowie wchodzą do kabiny przez drzwi wejściowe. W jej otworze znajduje się kołowrót. Jeśli nie masz biletu, możesz kupić karnet u kierowcy. Nie ma żadnych dodatkowych opłat za sprzedaż ani usługi. Cena biletu jest taka sama jak w terminalu.
Z wiatrem
Taksówkarz wyróżnia się na tle innych środków transportu w Japonii. Nosi formalny garnitur biznesowy. Zawsze ubrany w wyprasowaną koszulę. Na dłoniach ma nienaganne białe rękawiczki. Całość dopełnia krawat. Buty kierowcy są zawsze w idealnym stanie. Zagraniczni turyści, którzy po raz pierwszy skorzystali z taksówek, są zaskoczeni bogactwem koronek zdobiących wnętrza samochodów.
Zagłówki, podłokietniki, a nawet siedziska zakrywają ażurowe peleryny. Nie będziesz w stanie samodzielnie otworzyć drzwi samochodu. To przywilej kierowcy. Dlatego musisz trochę poczekać, aż zamek zostanie odblokowany.
Japońskie przepisy dotyczące transportu publicznego bardzo różnią się od przepisów europejskich. Zielona ikona na przedniej szybie samochodu oznacza, że taksówka jest zajęta. Kolor czerwony oznacza, że kierowca jest wolny. Na największych obszarach Tokio i innych aglomeracjach znajdują się specjalne platformy do wsiadania do taksówek. Na prowincji samochody są łapane bezpośrednio na jezdni.
Pomimo komfortu taksówka nadal cieszy się gorszą popularnością niż metro w Japonii. Samochody często stoją w korkach. Czasami liczba oczekujących pasażerów przewyższa liczbę dostępnych pojazdów.fundusze. W takich przypadkach na parkingach gromadzą się kolejki.
Jest alternatywa
Monorail to kolejny popularny środek transportu w kraju. Japońskie koleje jednotorowe ogarnęły większość skupisk ludności. Istnieją również na Okinawie. W stolicy ten rodzaj transportu reprezentują w pełni zautomatyzowane pociągi sterowane inteligentnymi systemami. Nie mają kierowców ani stewardów. Ten rodzaj transportu jest uważany za jeden z najbezpieczniejszych.
Pomimo podobieństwa do metra, w Japonii kolej jednoszynowa jest całkowicie niezależnym systemem transportowym. Bilety sprzedawane są w zrobotyzowanych terminalach i kasach biletowych skupionych na peronach pokładowych. Turyści przy wejściu do samochodu mają tendencję do zajmowania pierwszego miejsca. Futurystyczne widoki otwierają się z panoramicznych okien salonu. Najbardziej poszukiwana trasa wycieczki biegnie przez Zatokę Tokijską i prowadzi na wyspę Odaiba, sztuczny ląd.
Klasyczny gatunek
Tramwaje w Japonii są uważane za egzotyczne. Możesz je policzyć na palcach. Jeden oddział działa w Tokio. Inne obsługują przedmieścia obszarów metropolitalnych kraju. Przeznaczone są dla ciekawskich turystów. Ich prędkość jest niewielka, ale tramwaje nie stoją w korkach. Trolejbusy przetrwały także w Japonii.
W przeciwieństwie do rosyjskich modeli, japońskie schodzą pod ziemię. Podążają na szczyt góry Tate. Służą do obsługi grup turystycznych. Są to nowoczesne i wygodne samochody, które są godnym sposobem na ekologiętransport. Japońskie trolejbusy poruszają się w tunelu przypominającym metro.
Koleje
Pociągi elektryczne obsługujące przedmieścia megamiast stanowią główny przepływ pasażerów. Popularne są również pociągi dalekobieżne. Są bardziej preferowane niż samoloty. System transportu kolejowego w Japonii zaskakuje prostotą i nieskomplikowaniem. Istnieją następujące rodzaje pociągów:
- Shinkansen;
- express;
- pociągi elektryczne.
Shinkansen można porównać do rosyjskiego Sapsana. To wygodny i szybki sposób na dostanie się z Tokio do Kioto i innych miejsc w kraju. Sieć pociągów obejmuje całe terytorium Japonii. Maksymalna prędkość pociągów sięga 300 kilometrów na godzinę. Nie zwalniają na platformach pośrednich.
Pociągi Mizuho i Nazomi jeżdżą z jednego punktu do drugiego prawie bez przerwy. Podobne pociągi „Sakura” i „Hikari” obsługują podstacje, więc koszt podróży do nich jest o rząd wielkości niższy. Dodatkowo jest jeden przejazd. Ceny ekspresowe są jeszcze niższe i jest więcej przystanków. Pociągi dalekobieżne są używane przez Japończyków i turystów.
Pociągi elektryczne jadą wolniej. Składają się z kilku wygodnych wagonów. Różnica między klasą ekonomiczną a pierwszą nie jest znacząca. Wyraża się w odległości między rzędami siedzeń oraz w rozszerzonym zestawie opcji.
Zakup biletów
Taryfy kolejowe w Japonii składają się z dwóch parametrów. Odległość wpływa na cenę, ważna jest też kategoria kompozycji. Pociąg ekspresowy z Osaki do Tokio będzie kosztował 12 000 rubli. Trasa ze stolicy do Sapporo, której długość wynosi 830 kilometrów, szacowana jest na 20 000 rubli. Najbardziej poszukiwanym rodzajem biletu podróżnego używanego w transporcie kolejowym w Japonii jest JR Pass.
Każdy karnet ma datę ważności i nieograniczoną liczbę przejazdów. Zielone karty wymagają podróży pierwszą klasą. Cała reszta przeznaczona jest dla pasażerów ekonomicznych. Dzieci również muszą kupić kartę. Dla nich stworzono specjalne abonamenty. Studenci powyżej 11 roku życia muszą kupić bilet normalny. Turyści muszą pamiętać, że abonament jest nominalny. Wydawany jest na stronie internetowej firmy transportowej, a następnie kupon wydrukowany na drukarce jest wymieniany w dowolnym biurze JR.
Karta podróżna może być wydana na siedem dni, dwa tygodnie lub 21 dni. Najtańszy kosztuje około 35 000 rubli, najdroższy kosztuje prawie 80 000 rubli. Ta przepustka umożliwia korzystanie z usług wszystkich pociągów ekspresowych z wyjątkiem Mizuho i Nazomi. Ponadto jest akceptowany na promach zawijających do portu Miyajima, a także w pociągach jadących na lotnisko Narita.
Przyzwoitą alternatywą dla JR jest Seishun 18. Ta subskrypcja nie podlega zwrotowi. Sprawienie, by to działało, nie zawsze jest możliwe. Obowiązuje tylko w okresach wakacyjnych, które przypadają w marcu, kwietniu, lipcu, sierpniu i wrześniu, grudniu i styczniu. Seishun 18 jest ważny dokładnie przez pięć dni. Jest akceptowana we wszystkich pociągach ekspresowych, z wyjątkiem Shinkansen. Cena biletu to 12 000 rubli. Kupabonament jest dostępny w terminalach i kasach na stacjach.
Standardowa opłata za przejazd między Nikko a stolicą Japonii wynosi 1300 rubli, między Jokohamą a Tokio 500 rubli. Aby dostać się z Kamakury do Tokio trzeba zapłacić 900 rubli. Podróż z Osaki do Kioto będzie kosztować 500 rubli.
W Japonii jest jeszcze kilka programów pasażerskich. Na liście najpopularniejszych Kansai, Sanyo, Kuishu, Hokkaido. Zniżki udzielane są nie tylko dzieciom do 12 roku życia, ale także emerytom i studentom za okazaniem odpowiednich dokumentów. Średnia prędkość pociągu w Japonii wynosi 200 kilometrów na godzinę.
Samoloty
Samoloty w kraju obsługują loty lokalne i międzynarodowe. Największe lotniska w Japonii znajdują się w Tokio i Osace. Siedemnaście lat temu koszt podróży lotniczych był kontrolowany przez państwo. W 2000 roku prywatni przewoźnicy lotniczy otrzymali prawo do ustalania taryf. W większości przypadków wszystkie opłaty są wliczone w cenę biletu. Loty lokalne są obsługiwane przez JAS, ANA i JAL.
Głównym kontyngentem lotów lokalnych są biznesmeni, dla których czas podróży jest priorytetem. Podróż samolotem w Japonii kosztuje tylko dziesięć procent więcej niż bilety kolejowe. Rząd aktywnie angażuje się w rozwój infrastruktury transportowej. Powiększa się powierzchnia istniejących lotnisk, uruchamiane są nowe terminale. Punkty kontrolne wiodących węzłów lotniczych w kraju są modernizowane. Planowana jest przebudowa kompleksu w Narita.
Morskiwiadomość
Podróże wodne to opcja dla turystów niespiesznych. System żeglugowy obsługuje wszystkie wyspy stanu. Z Kobe (Japonia) można dostać się niemal w każde miejsce w kraju. Promy to najczęstszy rodzaj statków morskich. Biegną nie tylko między odległymi obszarami lądu, ale także odjeżdżają z Tokio do Osaki i innych nadmorskich osiedli.
Według statystyk w Japonii jest około 6900 wysp. Główne bramy morskie to Kiusiu i Hokkaido. To ostatnie to miasto portowe. Tam, gdzie promy nie mogą przepłynąć, zbudowano mosty, tunele i przeprawy.
Statki pasażerskie i towarowe obsługują nie tylko kierunki lokalne, ale także międzynarodowe. Wjeżdżają do rosyjskich miast, zapewniają komunikację morską z Koreą Południową, Tajwanem i Chinami. Istnieją cztery klasy promów:
- specjalne;
- first;
- druga z łóżkiem;
- druga bez łóżka.
W pierwszym przypadku pasażer płaci za podróż w kabinie z jednym lub dwoma łóżkami. Pływając pierwszą klasą ma prawo liczyć na świetlicę, w której zainstalowanych jest kilka koi, ale nie więcej niż cztery. Podróżujący turyści drugiej klasy są zakwaterowani w świetlicach, które zapewniają czternaście łóżek. Przy wyborze najtańszego biletu na transport morski w Japonii przewidziana jest kabina z tatami. Usługa wyboru kategorii pokoju jest dostępna tylko dla klientów, którzy podróżują na duże odległości.
Biletydla statków pasażerskich kupowane są w biurach przewoźników, na nabrzeżach oraz w biurach podróży. Możesz dostać się z Osaki do Beppu za 3500 rubli. Bilet na prom z Tokio do Tokushimy będzie kosztował 4000 rubli. Koszt wycieczki uzależniony jest od odległości i wybranej kategorii. Podróż z Kobe (Japonia) do Kitakshu kosztuje tylko 2500 rubli. Czas podróży to dwanaście godzin.
Hanku Ferry, Ferry Sunflower, Tokyo Ferry są uznawane za największych operatorów promowych w kraju. Statek „Eastern Dream” kursuje z Japonii do Władywostoku. Zatrzymuje się w porcie w Korei Południowej, który trwa dziewięć godzin. Ostatecznym celem podróży jest Sakaiminato, położone w prowincji Tottori.
Wypożycz samochód
Dla tych, którzy są przyzwyczajeni do samodzielnego poruszania się po kraju, istnieją punkty wynajmu samochodów w Japonii. Samochód może otrzymać każdy kierowca, który przedstawi międzynarodowy certyfikat. Będziesz także musiał wykupić polisę ubezpieczeniową od lokalnej firmy. Główne wady usługi wynajmu to wysoki koszt i złożoność procedury rejestracji.
