Dzisiaj porozmawiamy o Zatoce Hudsona. Jest częścią Oceanu Arktycznego, a także przylega do Atlantyku.
Położenie geograficzne
Zatoka Hudsona na mapie nie jest trudna do znalezienia. Wystarczy wiedzieć, gdzie leży Kanada. Zatoka Hudsona obmywa brzegi czterech prowincji tego kraju - Quebec, Ontario, Manitoba i Nunavut. Zatoka jest połączona z Morzem Labradorskim przez Cieśninę Hudsona oraz z Oceanem Arktycznym przez Fox Bay. Jego powierzchnia wodna ma powierzchnię 1,23 miliona kilometrów kwadratowych, a średnia głębokość wynosi 100 metrów, czasami dochodząc do 300 metrów. Patrząc na Zatokę Hudsona na mapie można wyróżnić kilka największych wysp położonych na jej wodach: Southampton, Mansel, Coates, Salisbury, Nottingham i inne. Do zatoki wpływa również szereg rzek: Churchill, Theron, Severn, Nelson, Hayes, Winisk i inne.
Zatoka Hudsona: Opis
Dzięki świeżym rzekom wpływającym do zatoki, zasolenie jej wód powierzchniowych wynosi tylko 27 ppm (dla porównania, w Oceanie Arktycznym ta liczba wynosi 34 ppm). Arktyczne zimne wody rzeki Hudsonkrążyć w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Wysokość przypływu na zachodzie zatoki często sięga ośmiu metrów, na północy od czterech do sześciu metrów, a na wschodzie nie przekracza kilku metrów. Płaskie i piaszczyste dno akwenu to klasyczna półka, czyli kontynentalna platforma wypełniona wodą.
Wybrzeże
Odkryliśmy, gdzie znajduje się Zatoka Hudsona, teraz proponujemy dowiedzieć się, jak wygląda jej wybrzeże. Należy od razu zauważyć, że jego krajobraz jest bardzo zróżnicowany. Tak więc na północy, między miastami Churchill i Inukjuak, przeważa wybrzeże fiordów, charakteryzujące się dużą liczbą wydłużonych zatok i zatok głęboko wcinających się w ląd. Południowa część linii brzegowej jest wyrównana i należy do typu abrazyjnego z ujściami i ujściami. Jeśli chodzi o zatokę James Bay, otaczają ją osuwiska osuwiskowe, które są bardzo niebezpieczne dla statków.
Pochodzenie
Wody Zatoki Hudsona otrzymały swój nowoczesny wygląd dzięki ogromnym lodowcom, pod których ciężarem część stałego lądu na północnym wschodzie mocno się zapadła. Po ich stopieniu, co miało miejsce około ośmiu tysięcy lat temu, puste miejsce zostało zalane oceanem. W wyniku tego, że proces ten trwał bardzo długo, doprowadził do powstania dużych równin zbiornikowo-akumulacyjnych. Jedynym wyjątkiem jest półwysep Ungava, położony w północno-wschodniej części zatoki, będący płaskowyżem.
Klimat
Praktycznie cała Zatoka Hudsona, poza niąz wyjątkiem jego południowej części znajduje się w strefie wiecznej zmarzliny i charakteryzuje się glebami tundry i lodowymi wyspami wychodzącymi na zewnątrz. Na południu występują torfowiska. Zatoka Hudsona należy do strefy arktycznych i subarktycznych pustyń Arktyki, przechodzącej w tundrę. I tylko James Bay znajduje się w strefie klimatu umiarkowanego kontynentalnego.
Średnia temperatura w styczniu wynosi minus 30 stopni Celsjusza, aw lipcu plus 10 stopni. Ta strefa klimatyczna ma następującą cechę: w północno-zachodniej części kontynentu powstaje obszar wysokiego ciśnienia, a na północnym Atlantyku powstaje cyklon, w wyniku czego przez całą zimę nad Zatoką Hudsona panują silne lodowate wiatry.
Historia
Pierwszym z europejskich żeglarzy, którzy znaleźli się w Zatoce Hudsona, był Sebastian Cabot. Stało się to podczas kierowanej przez niego wyprawy z lat 1506-1509, której celem było poszukiwanie przejścia do Indii. Pełne sto lat później, w 1610 roku, angielski nawigator Henry Hudson odwiedził wschodnie wybrzeże zatoki, od którego później nazwano tę część akwenu. Dwa lata później ekspedycja prowadzona przez Thomasa Buttona zbadała zachodni brzeg zatoki. Następnie odkryto rzekę Nelson i szereg innych obiektów geograficznych. Kolosalne prace badawcze przeprowadził także Thomas James w 1931 roku. Jego imieniem nazwano później południowo-wschodnią część zatoki. W tym samym czasie odwiedziła ją również ekspedycja Lyul Fox. Począwszy od 1670 r., sama Zatoka Hudsona, a takżeobszar przylegający do niego zaczął być badany i rozwijany przez Kompanię Zatoki Hudsona. Ta korporacja jest dziś jedną z najstarszych i największych na świecie.
Ciekawostka o Zatoce Hudsona
Naukowcy przeprowadzający badania pola grawitacyjnego Ziemi w 1960 roku doszli do nieoczekiwanego wniosku, że grawitacja nie jest taka sama na całej naszej planecie. Okazało się, że są miejsca, gdzie jego poziom jest niższy, w szczególności niedaleko wybrzeża Zatoki Hudsona. W związku z tym możemy śmiało powiedzieć, że ta cecha geograficzna jest wyjątkowa w każdym tego słowa znaczeniu.
