Bolshaya Nikitskaya (Moskwa). Bolszaja Nikitskaja, 13 lat: Konserwatorium

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

W czasach sowieckich w Moskwie istniała ulica Hercena. I nie było pytań od ludności o jego nazwę. Wszyscy wiedzieli, kim był Herzen, a fakt, że jedna z głównych autostrad została nazwana jego imieniem, był postrzegany jako coś całkowicie naturalnego.

Powrót historycznej nazwy

Ale nadszedł rok 1993 i nazwa ulicy została zmieniona (wraz z setkami innych). Zwróciła przedrewolucyjne imię - Bolshaya Nikitskaya. I natychmiast zaczęły napływać pytania: mówią, dlaczego Nikitskaya, dlaczego Bolszaja? Pierwsza wzmianka związana z toponimem pochodzi z 1534 roku, kiedy to w pobliżu dziedzińca Jamskiego, który był pierwszym organem administracyjnym Moskwy, wzniesiono cerkiew Nikicka.

Kto nazwał ulicę

Później, w 1582 roku, Nikita Zacharyin (jeden z jego synów został patriarchą Filaret, on sam jest uważany za założyciela rodziny Romanowów) zbudował klasztor Nikitski na miejscu cerkwi poświęconej prawosławnemu świętemu Nikity Gotskiego. Po wstąpieniu do zakonu poznała w tej formie 1917. Z biegiem czasu w katedrze wzniesiono kolejną kaplicę ku czci Nikity Cudotwórcy (1833), aw 1877 r. kaplicę ku czci Nikity Wielkiego Męczennika. Pierwsza pisemna wzmianka o samej ulicy Nikitskiej pochodzi z 1619 roku. Rozciągał się wzdłuż drogi Wołockiej (później Nowgorodskiej). Okazuje się, że ulica nosi imię św. Nikity i jest „duża”, ponieważ równolegle do niej biegnie Malaya Nikitskaya, która zaczyna się od obszaru bramy o tej samej nazwie. A jego długość jest prawie 2 razy mniejsza niż długość jej sąsiada.

Jasny punkt orientacyjny stolicy

Przez wszystkie kolejne lata ulica Bolszaja Nikicka była zdenerwowana, teraz jest wizytówką stolicy. Istnieją nawet specjalne wycieczki, takie jak „Poznaj Moskwę”, zamawiając, które można poznać Belokamennaya, jej place, ulice i zaułki. Należy zauważyć, że każdy dom znajdujący się na przedmiotowej ulicy ma wartość historyczną.

Wspomina się o nim również w fikcji - w epickiej powieści Lwa Tołstoja Wojna i pokój. Jedna z rezydencji (obecnie jej numer 55) jest opisana jako dom Rostowów. Bolszaja Nikitska jest uważana za arystokratyczną ulicę stolicy. W rezydencjach rosyjskiej szlachty - a jest ich tu dość dużo - znajdują się ambasady, przedstawicielstwa i konsulaty kilku krajów. Większość budynków to pomniki historii państwa i należą do rezerwatu Povarskaya - Bolshaya Nikitskaya. Samego klasztoru już nie ma, pozostała z niego tylko część muru.

Klasa feudalna

W feudalnej Rosji obowiązywał podatek podatkowy. Osoby, które ją zapłaciły, nazywano poborem. Ponieważ był pobierany od miejsca i handlu, do tej klasy należały głównie ludy pospolite zajmujące się rzemiosłem, drobnym handlem i rzemiosłem. Poborów podzielono na czarne osady i czarne setki. W momencie pojawienia się ulicy jej prawa strona należała do właśnie takiej czarnej setki zwanej Nowgorodską. Na tych ziemiach mieszczanie wznieśli cerkwie, które stały się najstarszymi w Moskwie. Były tu także kościoły: Wniebowstąpienia Pańskiego „Mały” i św. Mikołaja Cudotwórcy.

Długość ulicy

Bolszaja Nikitskaja zaczyna się na placu Maneżnaja, stąd numeracja domów. Na koniec trafia na Plac Kudrinskaya. Całkowita długość to 1,8 kilometra. Mniej więcej w centrum, na skrzyżowaniu Pierścieni Bolszaja Nikicka i Bulwaru, znajdują się Bramy Nikicki i plac o tej samej nazwie, który w XVII wieku podzielił autostradę na dwa przeciwległe odcinki - ulice Wołocką i Carycyńską.

Tragiczny los rosyjskich cerkwi

Jak już wspomniano, o każdym budynku można mówić w nieskończoność. Pierwsza historia powinna być oczywiście poświęcona obiektowi, który dał nazwę samej ulicy. Ale nie istnieje, został rozebrany w 1933 roku. Zburzono wówczas wiele obiektów sakralnych, a najpiękniejszy zespół składający się z trzech kościołów i kaplicy - bezcennego świadectwa historycznego tamtych czasów - przestał istnieć. A na miejscu klasztoru wzniesiono nowy iprawdopodobnie bardzo potrzebny budynek w Moskwie, którego adres to Bolshaya Nikitskaya, 7.

Co znajduje się na terenie zburzonego klasztoru

Jest to pierwsza elektryczna podstacja trakcyjna zbudowana w 1935 roku według projektu D. F. Fridmana, która zapewnia eksploatację kilku centralnych linii moskiewskiego metra - Filevskaya, Arbatsko-Pokrovskaja, Zamoskvoretskaya i Sokolnicheskaya. Budynek, składający się z 4 pięter, spełniał wszystkie ówczesne normy wytrzymałościowe. Był solidnie zbudowany przez wieki. Zastosowano materiały o dużej wytrzymałości i złożone konstrukcje. Budynek posiada duże okna, które zapewniają naturalne światło wewnątrz. Wygląda bardzo masywnie, co ułatwia duża liczba kolumn zajmujących prawie całą fasadę. Rzeźby i płaskorzeźby służą jako dekoracja. Cały ten przepych wykonany jest w stylu nieuporządkowanego klasycyzmu, który według znawców charakteryzuje się lakonizmem i suchością w zdobieniu elewacji. Obiekt znajduje się po lewej stronie ulicy.

Centralna scena występów muzyki klasycznej

W tym samym kawałku Moskwy znajduje się inna perła, której adres to Bolszaja Nikitskaja 13. Konserwatorium Czajkowskiego, a raczej jego Wielka Sala (1737 miejsc), jest największym miejscem na świecie, w którym grana jest muzyka klasyczna. Znany jest przede wszystkim z międzynarodowych konkursów im. PI Czajkowski. Budynek powstał w latach 1895-1901 według projektu akademika W. P. Zagórskiego, jednego z autorów pomnika Aleksandra II Wyzwoliciela na Kremlu. Uroczyste otwarcie odbyło się 7 kwietnia 1901, orkiestrą dyrygował V. I. Safonov, dyrektor konserwatorium w latach 1889-1905. Na jego polecenie artysta N. K. Bodarevsky wykonał 14 portretów wielkich kompozytorów rosyjskich i zagranicznych, które ozdobiły ściany Wielkiej Sali.

Dziwna polityka

Z jakiegoś powodu (może dlatego, że ci kompozytorzy byli Niemcami) w 1953 roku portrety Glucka, Mendelssohna, Haydna i Haendla zostały zastąpione wizerunkami Dargomyżskiego, Rimskiego-Korsakowa, Chopina i Musorgskiego. Ci wielcy artyści z pewnością zasługują na taki zaszczyt, ale dwa z czterech obrazów wykonanych wcześniej zostały bezpowrotnie utracone.

W 1899 roku w sali zainstalowano wspaniałe organy, których autorem był Aristide Cavaillé-Coll, największy francuski organmistrz i konwerter tego instrumentu. Niewiele jest gwiazd na świecie, które nie wystąpiłyby na tej słynnej scenie, nad którą góruje płaskorzeźba N. G. Rubinsteina.

W 1940 roku odbyły się tu XII Mistrzostwa ZSRR w szachach. Niezwykle piękny pomnik P. I. Czajkowskiego autorstwa wielkiej Wiery Muchiny wzniesiono przed wejściem do budynku oranżerii w 1954 roku.

Wszystko wróciło do normy

Cały kompleks oranżerii przeszedł w 2010 roku zakrojoną na szeroką skalę renowację, której celem jest całkowita renowacja oryginalnych wnętrz zarówno samej hali, jak i budynków akademickich. W czasie wojny "Święta Cecylia" - witraż o bardzo dużych rozmiarach - został zniszczony. Teraz jest całkowicieprzywrócone. Do Konserwatorium Moskiewskiego, mimo obecności e-maili, przychodzą listy z całego świata. Oczywiste jest, że do korespondencji wymagany jest indeks. Bolshaya Nikitskaya ma wiele oficjalnych instytucji, które otrzymują wiele listów. Adres pocztowy np. Konserwatorium to: 125009, Moskwa, ul. Bolszaja Nikicka, 13.

Główna atrakcja

Spośród wszystkich zabytków ulicy jest jeden, o którym nie sposób nie wspomnieć. To jest Świątynia Wielkiego Wniebowstąpienia. Jego budowę rozpoczęto w odległym 1798 roku, ale niedokończony budynek spłonął doszczętnie w 1812 roku. Budowę ukończono w 1816 roku, aw 1931 roku wielki A. S. Puszkin poślubił Natalię Gonczarową w refektarzu tej świątyni. Budynek nr 36 znajduje się po prawej stronie ulicy Bolszaja Nikitskaja. Moskwa bardzo by straciła na wyglądzie, gdyby ten kościół nie został zachowany.

Świetne nazwiska teatralne

Całkowicie nie można zignorować rezydencji, w której znajduje się Teatr Majakowskiego - jeden z najpopularniejszych w stolicy. W latach 1885-1886 na miejscu zwolnionym z rozbiórki majątku Zarubinikh-Efremov zbudowano prywatny teatr, który był przeznaczony do występów zagranicznych wykonawców. Kiedy A. P. Czechow ciężko i nieuleczalnie zachorował, w 1899 roku dla niego samego na scenie tego teatru wystawiono sztukę „Mewa”. A po rewolucji był tu mobilny teatr, którego dyrektorem artystycznym był Meyerhold. Nie sposób nie wspomnieć również o znajdujących się tutaj budynkach. Muzeum Zoologiczne i „Helikon-Opera”.

Św. Bolshaya Nikitskaya stopniowo zamienia się w ambasadę. Tak więc egipski konsulat oraz ambasady Hiszpanii, Brazylii i Myanmaru już się tutaj znajdują.