Główny dworzec kolejowy w Rostowie nad Donem jest węzłem kolei północnokaukaskiej, która jest uznawana za jedną z najpopularniejszych w naszym kraju. To kompleks składający się z dwóch stacji: głównej, z której odjeżdżają pociągi dalekobieżne oraz podmiejskiej. Dworzec kolejowy w Rostowie nad Donem wygląda bardzo szacownie. Niewiele osób wie, że ten budynek ma dość burzliwą historię, która sięga prawie półtora wieku.
Historia
Stacja kolejowa stolicy Dona wiele przeżyła w swojej długiej historii - zarówno podczas wojny domowej, jak i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, kiedy na jej terytorium toczyły się zacięte bitwy. Budynek dworca kolejowego w Rostowie pojawił się w 1875 r. - na terenie, który Duma Miejska przeznaczyła pod budowę. Niestety historia nie zachowała nazwiska autora projektu pierwszej konstrukcji.
W tym czasie była to jedna z największych stacji kolejowych w południowej Rosji, położona na równinie zalewowej rzeki Temernik.
Stacja podczas II wojny światowej
W tym trudnym dla całego kraju okresie stacja kolejowa w Rostowie nadDon został uwielbiony przez porucznika Ghukasa Madoyana. Na początku lutego 1943 r. żołnierze połączonego batalionu 159. brygady pod jego dowództwem przekroczyli zamarznięty Don na lodzie, zajęli terytorium miasta w nagłym ataku.
Dla nazistów była to kompletna niespodzianka - na torach czekały pociągi załadowane sprzętem wojskowym, które miały być wysłane do Taganrogu. Mieszkańcy miasta pomagali żołnierzom w każdy możliwy sposób - chlebem i lekarstwami, opatrywali rannych. Pod naciskiem przeważających sił wroga grupa Madoyana wycofała się na stację i utrzymała ją do 14 lutego, pomimo ciężkiego ostrzału artylerii wroga i bombardowań lotniczych.
Według naocznych świadków wydawało się, że płonęła tu nie tylko ziemia, ale i powietrze. Dzięki mechanikowi Chiżniakowi, który został później zabity przez wrogiego snajpera, żołnierze mogli przenieść się do odlewni fabryki Lenina (naprawa lokomotyw). Niemieckie bomby lotnicze spadły na pusty budynek stacji, a grupa Madoyana pod osłoną potężnych murów zakładu utrzymywała stację pod ostrzałem, uniemożliwiając najeźdźcom korzystanie z kolei.
Ghukas Madoyan został odznaczony wysokim tytułem Bohatera Związku Radzieckiego w 1943 roku za odwagę i bohaterstwo w wykonywaniu misji bojowej. Co więcej, ten wyczyn odnotował również prezydent USA Roosevelt, który przyznał bohaterowi złoty medal US Army.
Odzyskiwanie
Nie trzeba dodawać, że podczas takich walk budynek dworca kolejowego w Rostowie został praktycznie zniszczony. Później był restaurowany, wielokrotnie dobudowywany i rekonstruowany. Pod koniec lat siedemdziesiątychubiegłego wieku budynek został rozebrany na części, aby zrobić miejsce dla nowego nowoczesnego dworca z wieżowcem hotelowym.
W 2004 roku zakończono zakrojoną na szeroką skalę przebudowę kompleksu, po której nad torami do budynku dworca dobudowano halę z przestronnymi poczekalniami i wygodnymi wyjściami na perony. Inżynierowie i architekci Kavzheldorproekt, kierowani przez V. A. Sukhorukovą, początkowo planowali utworzenie trzech hal, a także budowę wiaduktu kolejowego dla wygody wsiadania i wysiadania pasażerów. Zgodnie z planem, podziemną kondygnację dworca zajmował parking, a na drugim piętrze zlokalizowano centrum handlowe.
Na dworcu głównym znajdują się trzy perony i pięć torów kolejowych. Kolejne trzy drogi to manewrowanie. Platformy mogą pomieścić dwadzieścia osiem samochodów.
Dziś Rostów-Gławny jest największym dworcem kolejowym na południu Rosji o dużym przepływie pasażerów i przepustowości. Na terenie dworca znajduje się kilka kawiarni, restauracja, pogotowie, hotel, przechowalnia bagażu.
Ponieważ ruch pasażerski rośnie z roku na rok, wkrótce planowana jest nowa przebudowa i ponowne wyposażenie technologiczne.
Dalszy rozwój
Kolejna przebudowa dworca kolejowego w Rostowie przewiduje rozbudowę i ustawienie peronów dla pociągów dużych prędkości oraz budowę kompleksu wielofunkcyjnego. Opracowany projekt proponuje trzy rodzaje przebudowy: liniową, terenową i podziemną. Zaplanowanyzagospodarowanie podziemnej części terenu stacji: kompleks handlowo-rozrywkowy powinien znajdować się na dwóch poziomach. Tym samym przebudowa wraz ze wzrostem wskaźników obsługi transportowej i poziomu funkcjonalnego doprowadzi do powstania dużego nowoczesnego kompleksu dworcowego.
