Z pewnością wszyscy zauważyli, że nigdzie nie odczuwa się upływu czasu tak ostro i żywo, jak w zrujnowanych zamkach – świadkach dawnej świetności i wielkości. Na niewielkim skrawku lądu, prawie całkowicie otoczonym turkusowymi wodami morza, Półwyspie Krymskim, można znaleźć niesamowitą liczbę twierdz z różnych epok. Niektóre z nich są dziś w doskonałym stanie i nadal zachwycają swoim majestatycznym pięknem, inne zamieniły się w ruiny. I możemy się tylko domyślać, czym naprawdę były. Jest jednak coś wspólnego, co łączy wszystkie twierdze Krymu. Oto ich niesamowite otoczenie: malownicze góry, otoczone zielenią i kwiatami, turkusowe niebo i wspaniały horyzont.
Historyczne dziedzictwo Krymu
Ten wspaniały półwysep w różnych okresach swojego istnienia był pod panowaniem różnych potęg, a co za tym idzie różnych kultur. Dlatego fortece krymskie tak bardzo się od siebie różnią. Jest też bardzostarożytne, w stylu hellenistycznym, średniowieczne europejskie, żydowskie i muzułmańskie. Każdego roku tysiące turystów przyjeżdżają tutaj, aby odwiedzić ruiny starożytnych zabytków architektury, cofnąć się w czasie i poznać historię.
Chersonez Taurydzki
Ta forteca nazywa się Rosyjska Troja. Znajduje się w pobliżu miasta-bohatera Sewastopola. Archeolodzy uważają, że Chersonese ma ponad 2000 lat. Został założony w V wieku pne i istniał do XV wieku naszej ery. Twierdza ta służyła jako twierdza dla królestwa pontyjskiego, a następnie dla starożytnego Rzymu i Bizancjum. Ponieważ każdy z panów Chersonez chciał, aby miasto było bardziej ufortyfikowane i nie do zdobycia, w średniowieczu wysokość muru twierdzy sięgała 5 metrów, jego szerokość wynosiła 4 metry, a długość 3 kilometry.
Na szczególną uwagę zasługuje wieża flankująca Zenona, jednego z pierwszych właścicieli twierdzy. Do nas przypadł także antyczny teatr, który jako jedyny na terenie byłego ZSRR, centralny plac - agora, oraz bazylika w obrębie bazyliki (średniowieczny kościół chrześcijański). Pod koniec XX wieku twierdza Chersonez została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO jako jeden ze 100 najwybitniejszych zabytków kultury światowej.
Twierdza Kalamita
Pierwsze kamienie węgielne tej majestatycznej budowli zostały umieszczone przez Greków w VI wieku na miejscu miasta Inkerman. Twierdza została wzniesiona w celu ochrony Chersonese. Kalamita ma świetną lokalizację. Jest chroniona ze wszystkich stron.od wrogów przez naturalnych strażników - klify. W tej samej lokalizacji znajdują się inne fortece Krymu. Aby zapewnić niezawodność, często wznoszono wokół nich mury i wykopano rów.
Dziś z dawnej świetności pozostały tylko ruiny. Jednak dają nam też wyobrażenie o tym, jak wyglądała twierdza w czasach swojej świetności. Pod Kalamitą można zobaczyć klasztor jaskiniowy. Jest dwa wieki młodsza od samej fortecy. W średniowieczu Kalamita należała do Księstwa Teodora, chroniąc port Avlita przed zewnętrznym wrogiem. Przez pewien czas miasto-twierdza było głównym portem księstwa, po upadku którego znalazło się pod panowaniem Genueńczyków, Turków, Tatarów.
Aluston
Podobnie jak inne krymskie fortece, Aluston przetrwał do dziś prawie całkowicie w stanie ruiny. Znajduje się w centrum Ałuszty, wśród budynków mieszkalnych. Twierdza ta, podobnie jak Kalamita, została zbudowana w VI wieku naszej ery za namową cesarza Bizancjum Justyniana I. Służyła do ochrony mieszkańców przed koczownikami. W średniowieczu Genueńczycy napadli na twierdzę, zdobyli ją i zrekonstruowali na swój sposób. W połowie XV wieku Aluston został zniszczony przez Turków, którzy go zdobyli. Po tym twierdza nie była już odrestaurowana. Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku władze ukraińskie wybudowały na terenie twierdzy resortowe sanatorium. Dziś pozostała z niej tylko jedna okrągła wieża Ashaga-Kule.
Średniowieczne fortece Krymu
W XII-XIV wieku półwysep był często atakowany przez Genueńczyków. To oni sąbudowniczych średniowiecznych twierdz. Nawiasem mówiąc, na miejsce swojej pracy najczęściej wybierali ruiny miast. Genueńczycy zaufali w tej sprawie instynktowi Krymów. Między współczesną Ałusztą a Gurzufem właśnie w średniowieczu zbudowano kilka twierdz. Kiedy Chazarowie zaatakowali fortecę Gorzuvity w VIII wieku, zniszczyli ją prawie do ziemi. Jednak Genueńczycy, którzy przypłynęli na półwysep, zbudowali w tym samym miejscu kolejną fortecę, ale w stylu śródziemnomorskim.
Twierdza genueńska w Sudaku
Ta wspaniała konstrukcja ma również starożytną historię. Na jego miejscu pierwsze zabudowania powstały w V-VI wieku, dokładnie w czasie, gdy władzę nad Półwyspem Krymskim sprawowali władcy bizantyjscy. Twierdza genueńska, której zdjęcie widać w artykule, została zbudowana później przez Włochów, którzy przybyli na półwysep. Niektóre z jego fortyfikacji przetrwały do dziś. Dziś w tych częściach często odbywają się różne festiwale, co przyciąga duże napływy turystów do tego obszaru.
Zabawa
Nazwa tej fortecy jest tłumaczona z greckiego jako „palenie”. Twierdza Funa na Krymie znajduje się również w regionie Ałuszta - w dolinie góry Demerdzhi. Pełniła rolę wschodniego posterunku i była pomocą dla twierdzy Aluston. Funa ma szczególne znaczenie dla mieszkańców Ałuszty i całego Krymu. Legenda głosi, że pochowano tu jedną z gotyckich królowych. Podobno leżała w trumnie ze złotą koroną na głowie. Oczywiście wielu marzy o odnalezieniu jej wśród ruin zamku, ale wszystkie dotychczasowe poszukiwania byłybezużyteczny.
Zasada Osmańska
Yeni-Kale jest tłumaczone z tureckiego jako „nowa forteca”. Wznosi się na skałach nad brzegiem Cieśniny Kerczeńskiej. Autorem budowy był włoski architekt Goloppo. Mówią, że zmienił wiarę chrześcijańską na islam, tak wielu widzi orientalny ślad w jego „pismie”. Kiedyś wewnątrz twierdzy znajdował się garnizon. Składał się z tysiąca osób. Od 1771 roku okupujący twierdzę Turcy przekazali ją Rosji, a pod koniec 2000 roku odkryto tu skarb z 77 złotymi monetami. Yeni-Kale to najsłynniejsza turecka twierdza na półwyspie. Krym oczywiście nie był łatwy za rządów osmańskich. Jednak po odejściu Turków na terenie pozostały piękne twierdze, które dziś należą do najlepszych lokalnych atrakcji.
Wniosek
To tylko niewielka grupa fortec, które zostały zbudowane przez różnych władców półwyspu. Dlatego ich architektura jest tak inna. Widać to nawet w ruinach.
