Tak się składa, że stacje metra na całym świecie prześcigają się w dekoracji i architektonicznych zachwytach. Wśród nich są takie, które od dawna stały się klasykami i wzorami do naśladowania. Wśród nich jest stacja metra Rizhskaya, znajdująca się w stolicy Federacji Rosyjskiej.
Trochę historii
1 maja 1958 roku nowa stacja metra Rizhskaya została otwarta dla publiczności. Nazwano go tak na cześć dworca kolejowego w Rydze, do którego dojeżdżają pasażerowie. Sama budowa rozpoczęła się znacznie wcześniej.
W połowie lat 50. ubiegłego wieku moskiewskie metro stało się dochodowym i wygodnym środkiem transportu. Ale nadal nie był w stanie sprostać wszystkim potrzebom stolicy w zakresie transportu pasażerów na różne jej końce. Dlatego zdecydowano się na rozbudowę metra, zwiększając długość zaciągów i liczbę stacji.
Ponieważ obecność dworca kolejowego w Rydze wymagała poprawy warunków komunikacyjnych dla Moskali, postanowiono otworzyć niedaleko niego kolejną stację,który stał się częścią sekcji Prospect Mira - VDNKh.
Wzmacnianie przyjaźni między narodami
Aby potwierdzić politykę ZSRR nastawioną na rozwijanie przyjaznych stosunków między narodami, rząd moskiewski zdecydował się zaproponować projekt i budowę dworca przedstawicielom Łotwy. Kto, jeśli nie oni, wiedział, jaka powinna być ta stacja metra.
Ale praca nie zaczęła się od razu. W 1956 roku ogłoszono konkurs na prace projektowe przy budowie i dekoracji nowego dworca. Wzięło w nim udział 6 projektów. Zawody odbyły się nie tylko na Łotwie, ale także w Moskwie. Ostatecznie ostateczną wersję zatwierdził zespół młodych architektów, w skład którego weszli: A. Reinfelds, V. Apsitis, S. Kravets, Yu. Kolesnikova, G. Golubev.
Nieco później wydano dekret o niecelowości ekscesów architektonicznych. W finalnej wersji musieliśmy zrezygnować z ażurowych kratek aluminiowych na wentylację i ogromny panel z wizerunkiem Rygi na pustej ścianie holu.
Funkcje stacji
Cała linia Kałużsko-Riżska biegnie pod ziemią z różnymi głębokościami tuneli. W szczególności sama Rizhskaya znajduje się 46 metrów od powierzchni. Jest to stacja pylonowa o trzech sklepieniach, z przedsionkiem i dwoma peronami. Posiada jedno wyjście na powierzchnię, do którego układane są trzy pasy schodów ruchomych. Nad stacją znajduje się zewnętrzny hol.
To jedna z pierwszych stacji, które dały początek całej linii. Został zbudowany przy użyciu nowych technologii. Promy międzytunele zostały zredukowane do średnicy 8,5 metra, co umożliwiło ułożenie ich równolegle do ruchliwej alei Mira, ale bezpośrednio pod nią.
Niektóre z cech to między innymi fakt, że „Rizhskaya” – stacja metra, z której Moskwa korzysta stosunkowo często – została zbudowana na cześć stolicy Łotwy i biorąc pod uwagę jej smak.
Unikalne wykończenie
Początkowo stacja metra Ryżskaja została zaprojektowana jako odzwierciedlenie specyfiki kraju, od którego pochodzi nazwa stolicy. Dlatego zdecydowano się zakończyć wykończenie w żółto-brązowych odcieniach. Znaczenie tego rozwiązania kolorystycznego polega na tym, że płytka powinna imitować barwę słynnego bursztynu bałtyckiego, z którego słynie Łotwa.
Aby uświetnić wnętrze, architekci postanowili wykonać na froncie pylonów niewielkie płaskorzeźby przedstawiające kultowe miejsca dla Rygi, wykończone brązowo-czerwonymi płytkami.
Planowano, że piękny panel przedstawiający to miasto ozdobi pustą ścianę, ale w trakcie walki z "ekscesami architektonicznymi" ten pomysł musiał zostać porzucony.
Tunele naprzeciwko peronów są wykończone żółto-brązowymi i czarnymi płytkami, które okresowo odpadają z powodu wibracji i niskiej jakości. Dlatego od czasu do czasu konieczne jest przeprowadzenie naprawy stacji metra Riżskaja w celu wyeliminowania brzydkich łysych miejsc.
Legenda płytki
Wiadomo, że w budowę stacji zaangażowani byli rzemieślnicy z Łotwy. W tym kraju zamówiono również materiały wykończeniowe. Jeden garncarz otrzymał zadaniezrobić partię płytek, która dokładnie imitowałaby kolor bursztynu. Zrobił niesamowitą robotę. Jednak podczas transportu i prac okładzinowych część płytki pękła, więc projekt nie mógł zostać ukończony.
Oczywiście architekci ponownie zwrócili się do mistrza garncarstwa. Ale był obrażony, że jego dzieło zostało tak niedbale potraktowane i odmówił powtórzenia gry. Ponadto stwierdził, że nie byłby w stanie dokładnie powtórzyć koloru w żadnych okolicznościach.
Aby jakoś wyjść z sytuacji, wysłano do niego inteligentnego ucznia. Ale nigdy nie był w stanie odkryć tajemnicy płytki. Aby móc przekazać stację na czas, został zmuszony do przyznania się mistrzowi w swojej „szpiegowskiej” misji. I zlitował się nad ludźmi pracującymi nad projektem. Ale kafelek i tak okazał się mieć nieco inny odcień niż ten, który był już używany. Tak więc schemat moskiewskiego metra został uzupełniony o stację z własną legendą.
Słynny rynek
Pod koniec lat 80. ubiegłego wieku szczególnie popularny był targ w Rydze, do którego można było dojechać moskiewskim metrem. Linia Kaługa-Riżska przyczyniła się do tego, że na rynek zjeżdżali się kupcy z całego miasta. To właśnie stąd zaczęły się słynne lata dziewięćdziesiąte. Faktem jest, że po raz pierwszy w mieście pojawiła się działalność handlowa na rynku w Rydze, a wraz z nią pierwsi bandyci, którzy zaczęli „chronić” świeżo upieczonych kupców. Na targu można było kupić importowane dżinsy, kurtki i swetry, którewcześniej w Moskwie nie można było tego zrobić nigdzie.
Ten moment w historii dobrze ilustruje słynna seria bandytów „Brygada”. Sasha Bely rozpoczął swoją przestępczą karierę z przyjaciółmi na tym rynku. Jak widać z filmu, "urodził się" więcej niż jeden szef przestępczości i złodziej.
Dwie linie nazw miast
W latach 50. nie planowano, aby moskiewskie metro miało nową odnogę z południa na północ. W tamtych czasach myśleli o zbudowaniu kilku gałęzi z linii promienistej. W kierunku północnym powstał oddział w Rydze, który składał się z czterech stacji. W kierunku południowym zbudowano odnogę od Oktiabrskiej do Nowego Czeriomuszki, a później do samej stacji Kałużskaja, która znajduje się w zajezdni metra Kaługa.
Rozwój miasta i wzrost przepływu pasażerów stworzyły takie okoliczności, że wewnątrz pierścienia musiały zostać połączone dwie gałęzie, w wyniku czego uzyskano jedną linię Kaługa-Riżskaja.
Podczas jego budowy po raz pierwszy zastosowano metodę moskiewską, podczas której budowano tylko stacje metra z odkrywkami, a przęsła między tunelami były przeciskane bez otwierania górnego łuku.
Dzięki zastosowaniu standardowych projektów stacji i tanich materiałów wykończeniowych problemy na linii Kałużsko-Ryżskaja zaczęły się niemal natychmiast. Płytki ciągle odpadały, co wymagało kosmetycznych napraw. Z czasem została zastąpiona profilami aluminiowymi i granitem w tym samym kolorze co poprzednio stosowana płytka.
Stacjastacja metra „Rizhskaya” dzisiaj
Dzisiaj ruch pasażerski przez tę stację wynosi około 50 600 osób dziennie, co nie jest najwyższą wartością w mieście.
Pod ścianą, na której po odwołaniu panelu było wolne miejsce, znajduje się baner przedstawiający miasta świata i moskiewskie stacje metra, od których zostały nazwane: Bratysława, Rzym, Kijów, Warszawa, Praga, Ryga. To rodzaj hołdu dla tych miast.
2004 był tragicznym rokiem dla Ryżskiej. To na nim planowano przeprowadzić atak. Zamachowiec-samobójca wszedł do metra z bombą przy sobie, ale przestraszyła ją policja, która pełniła dyżur przy wejściu na stację. Dlatego kobieta weszła w tłum ludzi i wysadziła urządzenie na powierzchni. Oprócz niej dziewięć osób zginęło tego dnia w wyniku eksplozji 2,5-3 kg trotylu.
Słynna stacja stała się sławna dzięki postapokaliptycznej powieści D. Głuchowskiego „Metro 2033”. To ona była centrum handlu, oszustw i prostytucji w świecie wymyślonym przez autora.
