Minęło ponad 80 lat od otwarcia pierwszych stacji moskiewskiego metra (maj 1935). Z roku na rok wzrasta znaczenie takiego transportu podziemnego. Coraz więcej osób preferuje transport podziemny, co wiąże się z licznymi i stałymi korkami na drogach.
Moskiewskie metro jest jak podziemne miasto, a raczej miasta. Tutaj każda stacja ma swoją charakterystyczną historię, a niektóre z nich wzięły swoje nazwy od nazw ulic i innych obiektów znajdujących się na powierzchni obok metra.
Artykuł zawiera informacje o jednej z najstarszych stacji metra - Bibliotece Lenina.
Ogólne informacje o moskiewskim metrze
Moskiewskie metro jest jednym z najbardziej niezawodnych, wygodnych i pięknych na świecie. Ponad czterdzieści jego stacji ma status arcydzieł architektury. Są obiektami dziedzictwa kulturowego w sensie regionalnym.
Historia metra jest ściśle związana z licznymi wydarzeniami, które miały miejsce w kraju. Szczególnie dobremożna to odczuć podróżując po stacjach w towarzystwie przewodnika, który opowiada o historii budowy, o symbolach zawartych w elementach obecnych w projekcie hal.
Prawie wszystkie stacje metra są wyjątkowe na swój sposób. Każdy z nich jest dobrze przemyślany zarówno pod względem technicznym, inżynierskim, jak i artystycznym oraz dekoracyjnym.
Stacja metra „Biblioteka im. Lenina”
Początkowo stacja miała być gigantycznym podziemnym pomnikiem poświęconym proletariackiemu przywódcy W. I. Leninowi. Jego lokalizacja znajduje się między Kropotkinską a Okhotnym Riadem.
Ta stacja jest pierwszą z pojedynczych w moskiewskim metrze. Jej podziemna hala znajduje się pod ulicą Mochowaja. Przedsionki prowadzą do biblioteki o tej samej nazwie wcześniej (obecna nazwa to Rosyjska Biblioteka Państwowa). Projekt stacji został stworzony przez słynnego architekta A. I. Gontskevicha.
Konstrukcja tej stacji jest płytka (tylko 12 metrów głębokości). Metoda budowy to góra, wykończenie podstawy to monolityczny beton. Pensjona nakryta jest pojedynczym sklepieniem, nad którym grubość gruntu wynosi zaledwie 2 – 3,5 metra. Stacja ma 160 metrów długości.
Administracyjnie stacja znajduje się na terenie Okręgu Tverskoy (Centralny Okręg Moskwy).
Trochę historii budowy
Przejście do stacji metra Ulitsa Kominterna (współczesna nazwa to Aleksandrovsky Sad) zostało zbudowane w 1937 roku. Od tego czasu stacja metraBiblioteka Lenina (zdjęcie prezentowane w artykule) stała się jednym z pierwszych 2 węzłów przesiadkowych w moskiewskim metrze. Przejście to zostało zrekonstruowane w 1946 r., a hol wejściowy i tor ruchomych schodów ze stacji Arbatskaja ukończono w 1953 r.
Po kolejnym otwarciu w 1958 roku stacji, noszącej wówczas nazwę „Kalininskaya” (współczesna nazwa „Ogród Aleksandra”), naprawiono również przejścia do niej. Stary przedsionek wschodni został rozebrany w latach 60. XX wieku, a na jego miejscu wybudowano nowy. W tym samym czasie zbudowano także sieć przejść podziemnych. Zaczęli zabierać pasażerów do Ogrodu Aleksandra i do kas Pałacu Kremla. W samym środku hali zbudowano również most, prowadzący do przejść prowadzących do stacji Aleksandrowski Sad i Arbatskaja. Pod zachodnim przedsionkiem stacji metra Biblioteki Lenina w 1984 r. wybudowano wspólny hol wejściowy i nową stację Borovitskaya.
Dekoracja i wykończenie
Ściany torów są wykończone płytkami ceramicznymi i żółtym marmurem. Początkowo, w momencie otwarcia dworca, posadzki hali centralnej pokryte były parkietem. Następnie wykonano powłokę asf altową, a w dalszej kolejności posadzki wykonano z szarego granitu. Łuk holu oświetlony okrągłymi lampami ozdobiony jest wzorem komórkowym.
Wschodni hol wejściowy zdobi portret V. I. Lenina (mozaika), wykonany w latach 70. przez artystę G. I. Opryshko.
Należy zauważyć, że w podszewce widać ślady starożytnych skamieniałości, o których w jego książce naukowej „Rozrywkamineralogia” pisał A. E. Fersman (minerolog radziecki i rosyjski). Zauważył, że w marmurze krymskim o czerwonawym odcieniu można zobaczyć skamieniałe szczątki muszli i ślimaków. Reprezentują pozostałości życia najstarszych południowych mórz, których wody niegdyś, wiele milionów lat temu, pokrywały terytoria całego Kaukazu i Krymu.
Lobby i transfery
Moskiewska stacja metra „Biblioteka im. Lenina” – przejazd do następujących stacji:
- Arbatskaja (linia Arbatsko-Pokrowska);
- Ogród Aleksandrowski (linia Filevskaya);
- Borovitskaya (linia Serpukhovsko-Timiryazevskaya).
Bardzo wygodna pod względem przesiadek stacja metra „Biblioteka im. Lenina”. Wyjścia i przejścia są wygodne i liczne. Przejście na stację Arbatskaya odbywa się przez wschodnią halę oraz schody znajdujące się pośrodku internatu. W ten sam sposób możesz udać się do stacji metra Aleksandrovsky Sad, a także uzyskać dostęp do naziemnych i podziemnych połączonych przedsionków Biblioteki Lenina i Ogrodu Aleksandrowskiego. Zachodni hol wejściowy łączy się z holem naziemnym w pobliżu budynku RGM oraz ze stacją Borowickaja. Należy zauważyć, że żaden z prezentowanych przedsionków tego węzła przesiadkowego formalnie nie nawiązuje do przedsionków stacji metra Biblioteka Lenina.
Okolica stacji
Najważniejsze zabytki Moskwy znajdują się w centrum miasta. Jak się tam dostać? Ze stacji metra „Biblioteka im. Lenina” donajsłynniejsze historyczne miejsca stolicy są bardzo blisko.
Opuszczając stację metra, możesz odwiedzić następujące atrakcje:
- RSL (biblioteka).
- Ogród Aleksandra, położony w pobliżu murów Kremla.
- Kreml jest główną atrakcją stolicy, na terenie której znajduje się Muzeum Kremla.
- Plac Czerwony (około 600 metrów od metra).
- Sobór Wasyla Błogosławionego - słynny moskiewski kościół (około 100 metrów od dworca).
- Największe muzeum historyczne w Rosji, znajdujące się na Placu Czerwonym (około 500 metrów od stacji metra).
- Nasyp Kremla.
Podsumowanie ciekawych faktów
Metro to miejsce owiane tajemnicą, plotkami i opowieściami.
W nazwie moskiewskiego metra „Biblioteka im. Lenina” na obu literach „B” znajdują się 2 identyczne dziwne dziury niewiadomego pochodzenia. Ich wygląd tłumaczą dwie historie (najprawdopodobniej należą do kategorii legend miejskich). Jedna z nich mówi, że około 20 lat temu, w nocy przed zamknięciem metra, na stacji doszło do jakiejś strzelaniny. Druga historia mówi, że te „autografy” zostały pozostawione przez dwóch pijanych mechaników, którzy odważnie próbowali wbić kołki w te litery.
Ogólnie rzecz biorąc, metro w stolicy Rosji mogło powstać za panowania cara, ponieważ pierwsze projekty powstały w 1890 roku. Uniemożliwiono budowę takiego obiektu w tym czasiekler. Stwierdzała, że osoba stworzona na obraz i podobieństwo Boga, schodząc do podziemi, może się upokorzyć.
