Region Fergana (Uzbekistan) położony jest w pięknej Dolinie Fergańskiej. To jedna z najstarszych i najpiękniejszych części kraju. Istnieją duże starożytne miasta i małe wioski z tradycyjnym stylem życia. Region Fergany wnosi poważny wkład w gospodarkę państwową i ma duże znaczenie dla turystyki.
Geografia i biologia
Republika Uzbekistanu znajduje się w centrum Azji Środkowej. Region Fergana położony jest w południowej części Doliny Fergańskiej i jest jednym z 13 okręgów terytorialno-administracyjnych kraju. Jego powierzchnia wynosi 68 km². Region zajmuje płaskie terytorium z niewielkim wzniesieniem nad poziomem morza na południowym wschodzie. Dolina jest reprezentowana przez wszystkie rodzaje krajobrazu: otoczona jest pasmem Ałtaju, a północną część zajmują stepy. Region jest bogaty w zasoby wodne. Rzeki spływające z gór tworzą szeroką sieć wodną, która jest gromadzona w rzece Syrdarya. Dodatkowy zapas wody zapewnia Centralny Zbiornik Fergański.
Dobra lokalizacja w urodzajnejdolina sprawia, że świat flory i fauny regionu Fergany jest niezwykle bogaty. Rośnie tu szeroka gama roślin. W przeważającej części cała flora ma pochodzenie kulturowe, gdyż naturalną roślinnością są słone łąki przeplatane oazami. Jednak człowiek zamienił tę ziemię w prawdziwy raj. Bardzo ciekawy jest też świat zwierząt. Z dużych zwierząt można tu spotkać dziki, lisy, wilki. Jednak największa różnorodność gatunkowa występuje u małych zwierząt i ptaków.
Historia osadnictwa
Region Ferghany zaczął być zasiedlany w 1-2 wieku, kiedy różne plemiona tureckie zaczęły rozwijać ten obszar. Jednak najstarsze osady ludzkie znalezione przez archeologów pochodzą z VII-V wieku p.n.e. Na terenie regionu znaleziono kamienne narzędzia i szczątki na terenie stanowiska Selengur. W sumie naukowcy naliczyli na tej ziemi 13 warstw kulturowych. Od 1709 r. na terenie regionu Fergana powstał chanat Kokand. Szahrukh Drugi i jego potomkowie rządzili tą krainą, rozszerzając swoje granice kosztem sąsiednich stanów.
W 1821 r. do władzy doszedł 12-letni Madali Khan, za którego panowania państwo znacznie rozszerzyło swoje posiadłości i wzmocniło. Chanat był bardzo silnym bytem i sprawował swoją władzę do 1842 roku, kiedy ziemie zostały scedowane na kirgiskiego władcę. O władzę nad tak żyzną ziemią toczyła się intensywna walka między osiadłym ludem Sartów a koczowniczymi Kipczakami. Szefowie państw nieustannie następowali po sobie. Historia regionu jest pełnatragiczne epizody. Ciągłe niepokoje doprowadziły do osłabienia zdolności obronnych kraju, co doprowadziło do przejęcia władzy przez emira Buchary, pokonanego przez wojska rosyjskie w połowie XIX wieku.
Okres rosyjski i sowiecki
Od 1855 r. region Fergany, wcześniej pod rządami Turkiestanu, ogarnął ogień morderczych wojen. Chudojar Khan, gubernator Buchary w Kokandzie, nie był w stanie utrzymać władzy nad zbuntowanymi plemionami i pod naporem ofensywy wojsk rosyjskich został zmuszony w 1868 r. do zaakceptowania warunków umowy handlowej z Imperium Rosyjskim. Teraz Rosjanie i Kokandowie otrzymali prawo do swobodnego przemieszczania się, handlu, za co musieli płacić podatek w wysokości 2,5%. Gudojar Khan pozostał gubernatorem terytorium. W 1875 r. Kipczacy pod wodzą Abdurahamna-Awtobachiego wznieśli powstanie przeciwko władzy Chudojara, do którego przyłączyło się miejscowe duchowieństwo i przeciwnicy okupacji rosyjskiej. Nowe siły około 10 tysięcy ludzi najechały ziemie podległe Rosjanom, obległy miasto Khojent i okopały się w twierdzy Mahram.
22 sierpnia 1875 r. generał Kaufman wraz ze swoją armią wypędził buntowników z fortecy i zdobył Kokand i Margelan. Ziemie zostały podporządkowane cesarzowi rosyjskiemu. Jednak gdy tylko wojska odeszły, zamieszki wybuchły ponownie. Generał Skobelev, który kierował departamentem Namangan, ostro rozprawił się z rebeliantami, a całe terytorium regionu Fergany zostało przyłączone do państwa rosyjskiego. Skobelev został pierwszym gubernatorem regionu Fergana. Po rewolucji w Rosji władza sowieckaprzybył do Uzbekistanu. W 1924 r. przeprowadzono reformę administracyjną, a terytorium pod wodzą Kokanda weszło w skład Uzbeckiej Republiki Socjalistycznej. W 1938 r. utworzono nową jednostkę terytorialną - region Fergana. W czasach sowieckich region był aktywnie zamieszkiwany przez ludność rosyjską, postępowała industrializacja i budowano infrastrukturę.
Bieżący stan
Po rozpadzie ZSRR region Fergany, którego regiony zostały znacznie wzmocnione gospodarczo, pozostał częścią Uzbekistanu, który ogłosił niepodległość w 1991 roku. W latach 1989-90 miały tu miejsce masowe starcia z ludnością kirgiską, rozpoczęła się migracja. Dziś region Fergany wraca do swojego pierwotnego stylu życia. Komponent przemysłowy ustępuje tradycjom agrarnym. Region, podobnie jak reszta państwa, przywraca muzułmańskie zwyczaje i styl życia, choć więzi z Rosją nie zostały utracone. W ciągu 25 lat niepodległości nawiązały się nowe więzi kulturalne i gospodarcze. Region Fergany uosabia dziś cechy tradycyjnego regionu uzbeckiego.
Klimat
Dolina Fergany to wyjątkowe miejsce. Otoczony ze wszystkich stron górami, ma szczególne warunki klimatyczne. Nie na próżno nazywa się ją perłą Uzbekistanu, ponieważ tutaj naprawdę powstają niemal idealne warunki do życia ludzkiego. Region Ferghana ma ostry klimat kontynentalny, z dość łagodnymi zimami i gorącymi latami. Średnie temperatury zimą to -3 stopnie, latem - +28.
Jedyną wadą tutejszego klimatu są silne wiatry, szczególnie wiosną, które wysuszają glebę, unoszą żyzną warstwę, zubażając ziemię. Region wyróżnia się również niskimi opadami, ale potrzeby wilgotnościowe rolnictwa pokrywane jest przez nawadnianie zasobami wodnymi. Region Fergana ma łagodniejszy klimat niż sąsiednie regiony wzdłuż doliny. Tutaj pogoda jest dość stabilna, mało podatna na gwałtowne wahania. W regionie rozwinęły się sprzyjające warunki do uprawy wielu roślin ciepłolubnych, w tym bawełny, ryżu i herbaty.
Populacja
Region Fergana (Uzbekistan) to dość gęsto zaludniony obszar. Mieszka tu prawie jedna trzecia ludności całego kraju. Jego gęstość wynosi 450 osób na 1 km². Skład etniczny regionu jest zróżnicowany. 82% mieszkańców to Uzbecy. Inne narodowości reprezentowane są przez małe grupy: Tadżykowie - ok. 4%, Rosjanie - 2,6%, Kazachowie - 1%.
Językiem urzędowym jest język uzbecki, chociaż mieszkańcy regionu również dobrze mówią po rosyjsku, a młodzi ludzie bez wyjątku uczą się angielskiego. Oficjalną religią, za którą podąża 95% populacji, jest islam. Dynamika przyrostu ludności w regionie wynosi 1-2% rocznie. Stopniowo wzrasta średnia długość życia, która obecnie ma wskaźnik 70 lat. Średni wiek mieszkańca regionu Fergana to 23 lata. Dzisiejsza populacja jest coraz bardziej skoncentrowana w miastach.
Gospodarka
Dziś region Fergana jest głównie regionem rolniczym. Chociaż stolica regionu jestważny ośrodek gospodarczy i przemysłowy. Znajduje się tutaj wiele dużych przedsiębiorstw przemysłu chemicznego, spożywczego, lekkiego, rafineryjnego. Produkuje części zamienne, meble, nawozy, szkło, cement i wiele innych towarów. Przedsiębiorstwa rolnicze, które uprawiają bawełnę, ryż, zwierzęta gospodarskie, wnoszą duży wkład w gospodarkę regionu, zaspokajając nie tylko potrzeby krajowe, ale także aktywnie handlując z innymi państwami. Rozwojowi i stabilności gospodarki sprzyja wydobycie kopalin: ropy naftowej, siarki, gazu, wapienia, które są ważną pozycją eksportową.
Przez terytorium regionu przechodzi kolejka obwodowa, łącząca główne miasta kraju i regionu. Całkowita długość torów wynosi 200 km.
Podziały administracyjne i miasta
Region Fergana podzielony jest na 15 mgły - okręgów administracyjnych. Każdym rządzi przywódca, którego wyznacza hakim. Duże miasta regionu Fergana (Uzbekistan): Fergana, Kokand, Margilan, Kuvasay - mają status podporządkowania regionalnego. Większość ludności regionu jest w nich skoncentrowana.
Fergana
Główne miasto regionu Fergana jest jego stolicą. Już samo tłumaczenie nazwy z perskiego – „różnorodny” – mówi wiele o tym miejscu. Mieszka tu około 350 tysięcy osób różnych narodowości. Historia miasta sięga 1876 roku, kiedy rosyjski gubernator tych ziem generał Skobelev założył nową stolicę. Przez pewien czas miasto nosiło nawet jego imię. Ta historia pojawienia się znalazła odzwierciedlenie w zewnętrznychwygląd Fergany. Początkowo zabudowano go budynkami w stylu europejskim: Zgromadzenie Oficerskie, poczta, rezydencja gubernatora, kwatera główna, teatr, Sobór Aleksandra Newskiego – wszystko to stało się początkiem miasta szczególnego, nietypowego dla Azji Środkowej. Pierwotnie wprowadzono tu planowaną zabudowę z prostymi ulicami.
Najszybszy rozwój Fergany nastąpił w czasach sowieckich, zwłaszcza po II wojnie światowej, kiedy zbudowano tu dużą liczbę przedsiębiorstw przemysłowych, otwarto wyższe uczelnie.
Dziś Ferghana jest bardzo pięknym i zielonym miastem. Jest tu dużo ogrodów i parków. Główne atrakcje miasta to Dom Oficerów, dawny Dom Oficerów - teatr, meczet katedralny Jome Masjid, stara twierdza.
Kokand
Innym ważnym ośrodkiem jest miasto Kokand (region Fergana). Jego historia zaczyna się w V-VI wieku. Mieszkały tu starożytne plemiona. Od 1709 miasto jest stolicą potężnego Chanatu Kokand. Korzystne położenie na Jedwabnym Szlaku zapewniało rozwój i bogactwo Kokandu, który nieustannie przyciągał najeźdźców. Długa historia miasta to ciąg wojen i zmian władców. Od czasu ustanowienia władzy sowieckiej miasto jest spokojne, a po ogłoszeniu niepodległości Uzbekistanu powraca do swoich narodowych i kulturowych korzeni.
Dziś w mieście mieszka około 260 tysięcy ludzi. Tutaj zlokalizowane są największe przedsiębiorstwa przemysłowe przemysłu chemicznego, przetwórczego,przemysł spożywczy i maszynowy. W mieście aktywnie rozwija się sektor turystyczny: powstają hotele, otwierane są muzea, rozwija się infrastruktura. Głównymi zabytkami Kokand są medresa Norbutabi (koniec XVIII wieku), meczet Jomi (1800) i pałac Khudoyar Khan zbudowany w 1871 roku.
Margilan
Kolejna perła regionu - region Fergana, Margilan. To starożytne miasto nazywane jest stolicą jedwabiu. Historycy natrafili na ślady osadnictwa ludzkiego w tym miejscu już w IV-III wieku p.n.e. Historia miasta związana jest z produkcją i handlem jedwabiem. Dziś znajduje się tutaj największa fabryka jedwabiu w kraju i można zobaczyć najwięcej drzew morwowych. W mieście mieszka około 220 tysięcy osób. Główne atrakcje Margilan to kompleks pamięci Pir Siddik (XVIII wiek), medresa Said-Ahmad-Khoja (XIX wiek) oraz fabryka jedwabiu Yedgorlik.
