Góra Kazbek to najsłynniejszy ze wszystkich szczytów, jakie zna ludzkość. Sławę zyskała nie tylko dzięki pisarzom takim jak Lermontow, Puszkin, ale także dzięki swojej wielkości i urodzie. Sama góra jest po prostu wspaniała. Aby dostać się na jego szczyt, trzeba zaopatrzyć się w ciepłe ubrania, specjalne buty, okulary przeciwsłoneczne, bo słońce po prostu oślepia, gdy wschodzi.
Przede wszystkim musisz jechać samochodem trasą, która przechodzi przez wąwóz Fiagdon. Następnie kontynuuj na piechotę. Góra Kazbek to nie tylko symbol wielkości, ale także przynęta dla wielu geologów. Podczas wspinaczki należy zwrócić uwagę na kamienny blok, który jest pomnikiem. Wyrzeźbiono na nim różne napisy, z których rozumiemy, że pomnik został wykonany dla osoby. Ale najciekawsze jest to, że lata życia tego starszego są po prostu niesamowite. Żył sto sześćdziesiąt siedem lat.
Góra Kazbek jest dostępna dla turystów tylko latem. Zimą tylko profesjonaliści mogą zdobywać jej szczyty. NaGóra Kazbek to po gruzińsku „lodowy szczyt”. I to jest całkowicie prawdziwe. Dlatego jeśli chcesz zostać jednym z zdobywców tego naturalnego stworzenia, najlepiej zaplanować wejście na Kazbek w ciepłym sezonie.
B. Koźmin to pierwszy z naszych rodaków, który odważył się zdobyć szczyt góry. I udało mu się. Sama góra (według standardów geologów) nie jest trudna, ale można usłyszeć wiele opowieści o zdobywcach, którzy nie powrócili. Dziś jest bardzo dobrze opanowany przez wspinaczy. Mówiąc w ich języku, stał się „domem”. Oznacza to, że bezpieczne ścieżki zostały już pokonane, twoja ścieżka będzie znacznie łatwiejsza niż ta pionierów. Najważniejsze jest zaopatrzenie się w dobry sprzęt i cierpliwość.
Istnieje wiele legend i bajek o tej górze. Jeden z najbardziej znanych dotyczy Prometeusza, który został ukarany za dawanie ludziom ognia i przykuty za to do lodowych skał. Legenda o Prometeuszu znajduje się również w Gruzji w Inguszetii. Tylko jego imię w wersji gruzińskiej to Amirani, aw wersji inguskiej Kurkya.
W połowie drogi na pewno zobaczysz klasztor, który jest również bardzo powszechny w wielu dziełach pisarzy. „Klasztor na Kazbku” – wiersz Ts. Sameby, w dziele Puszkina „Podróż do Arzrum” wspomina się o tej świątyni. Jeśli uważnie przeczytasz wiersz Lermontowa „Demon”, zrozumiemy, że „kościół na stromym szczycie” to ten klasztor.
Góra Kazbek. Zdjęcie
OczywiścieNaprawdę chcę wam przekazać cały blask tej góry. Ale prawie niemożliwe jest zrobienie tego słowami. Mogą to zrobić tylko ludzie, którzy są nie tylko kreatywni, ale także z najbogatszym światem wewnętrznym. JAK. Puszkin, jak nikt inny, potrafił zdradzić urok Kazbeku. Ale ani jedno słowo nie zastąpi emocji i wrażeń, które daje Kazbek. Trzeba to podbić osobiście, bo takie będą Twoje wrażenia…
Tu chmury pokornie chodzą pode mną;
Przez nie pędzące, szumią wodospady;
Nagie masy pod klifami;Tam pod mech jest chudy, krzak jest suchy… »
