Wyspa Putyatin wyraźnie wyróżnia się niezwykłą urodą na tle pozostałych jedenastu wysp położonych w Zatoce Piotra Wielkiego. Zatoka ma ogromny obszar (9 tysięcy kilometrów kwadratowych) i jest uważana za największą na Morzu Japońskim. Wyspa Putyatin jest popularna wśród turystów, którzy przy pierwszej okazji starają się odwiedzić ten piękny zakątek Terytorium Nadmorskiego w Rosji. Potwierdzają to liczne wycieczki.
Lokalizacja
Piotr Wielki Zatoka składa się z sześciu małych. W jednym z nich - Zatoce Strelok - znajduje się wyspa Putyatin. Znajduje się 50 kilometrów na południowy wschód od Władywostoku. Przylądek Startsev na wyspie i Przylądek Strelok na kontynencie dzielą 1,5 kilometra. Długość z północy na południe wynosi 14 kilometrów, a terytorium wystającego nad wodę terenu ma 27,9 metrów kwadratowych. km. W południowej części znajduje się skalisty grzbiet, tzw. kekurs zwany „pięciu palcami”, z którego można kontemplowaćsąsiednia wyspa Askold. Relief jest reprezentowany głównie przez góry, wśród których po północnej stronie wznosi się Startseva (353 m). Wyspa Putyatin (Kraj Nadmorski) to bardzo malownicze miejsce.
Linia brzegowa ma postrzępiony kształt, krajobraz jest zróżnicowany - wzgórza przeplatają się z wąwozami lub dolinami. W składzie granitów wschodniego wybrzeża występuje warstwa kwarcu, południowa – granit z odcieniem czerwieni.
Dygresja historyczna
W 1858 roku na drodze maszynki do strzyżenia żagla spotkała się wyspa. Załoga statku dokonała jego opisu i umieściła na mapie. Wyspa została nazwana na cześć rosyjskiego admirała E. V. Putyatina
Efim Wasiljewicz zajmował wysokie stanowiska rządowe, w tym był dyplomatą. W latach 50. XIX wieku prowadził ekspedycję z udziałem dwóch fregat – „Pallada” i „Diana”, podczas której zbadano i opisano wschodnie wybrzeże Kraju Nadmorskiego. Do zasług tej wyprawy należy odkrycie takich obiektów jak archipelag Rimski-Korsakow, zatoki Olga i Posyet. W latach 60. XIX wieku inna rosyjska wyprawa pod dowództwem podpułkownika V. M. Babkina była zaangażowana w badanie Zatoki Piotra Wielkiego. Wyspa Putyatin została szczegółowo zbadana. Zatoki zaznaczono na odpowiednich mapach w tamtych czasach.
Wyspa w latach 90. XIX wieku
Przed odkryciem wyspy nie było na niej osad ludzkich. Wraz z nadejściem ciepłych letnich dni przybyli tu rybacy z lądu. Osadnictwo wyspy rozpoczęło się w latach 90-tych XIX wiekuwiek. Zaczęło się od tego, że latem 1891 odwiedził go i zbadał syn słynnego dekabrysty Bestużewa, Aleksiej Startsev. W tym czasie był kupcem pierwszego cechu. Był znany jako utalentowany i wykształcony przedsiębiorca.
Następnie Startsev zdecydował się wydzierżawić wyspę na 99 lat, po czym osiedlił na niej posiadłość Rodnoye, w której osiedliła się jego rodzina.
Przedsiębiorczość na Wyspie
Posiadając niezwykłą przedsiębiorczość Startsev wkrótce rozpoczął swoją działalność na pełnych obrotach. Najpierw pojawiła się cegielnia, w której zainstalowano wówczas nowoczesny sprzęt produkcyjny, a każda cegła była oznakowana. Wiele budynków we Władywostoku może świadczyć o dużym zapotrzebowaniu na cegły z wyspy. Od tego czasu wyspa Putyatina (Terytorium Nadmorskie) stała się bardzo znana na całym Dalekim Wschodzie.
Niewiele czasu minęło od dnia, w którym cegielnia została oddana do użytku, kiedy w jej pobliżu wyrosła fabryka porcelany - duma Startseva, którego produkty nie ustępowały jakością chińskim. Kolejnym projektem, który próbował zrealizować przedsiębiorca, była produkcja jedwabiu. W tym celu sprowadzono tu specjalnie jedwabnika, a następnie go tu hodowano. Wkrótce prom zaczął płynąć na wyspę Putyatina.
Kolejnym osiągnięciem potomka dekabrysty jest hodowla rasy koni, którą uzyskano poprzez skrzyżowanie konia transbajkalskiego i konia angielskiego. Rasa Trans-Baikal posiadała wytrzymałość i bezpretensjonalność. Hodowla zwierząt na wyspie stopniowo się rozwijała. W gospodarstwie hodowano krowy Kholmogory, świnie rasy Yorkshire, a także kaczki i gęsi wyjątkowo znanych ras.
Ponadto wybudowano hodowlę jeleni i założono szkółkę dla węży. Mieszkańcy wyspy zaopatrywali się w miód i owoce dzięki zorganizowanej tu pasiece, nasadzonym ogrodom i winnicom, zwłaszcza że sprzyjała im pogoda. Wyspa Putyatin kwitła, mieszkańcy byli wdzięczni utalentowanemu przedsiębiorcy za zapewnienie dobrze płatnej pracy.
W tym czasie istniała dość rozwinięta infrastruktura z dobrymi drogami. Niewyczerpana energia i ciężka praca Aleksieja Dmitriewicza zamieniły niegdyś dziką krainę w kwitnącą wyspową oazę. Wysiłki nie pozostały niezauważone przez Ojczyznę, co potwierdziły medale za osiągnięcia w rolnictwie, udział w wystawach.
Koniec dobrobytu
Wyspa prosperowała tak długo, jak żył jej właściciel. Jednak po jego nagłej śmierci w 1900 roku zaczął się stopniowy upadek. Po Rewolucji Październikowej 1917 r. majątek został upaństwowiony, a następnie na jego podstawie utworzono zwierzęcy PGR.
Wioskę i południową część wyspy łączy droga, przy której znajduje się pomnik Startcewa - człowieka, który tchnął życie w opustoszały teren. Wdzięczni mieszkańcy uwiecznili wybitnego przedsiębiorcę jesienią 1989 roku.
Niestety we wsi następuje stopniowy spadek liczby mieszkańców. Teraz oninie ma więcej niż 700 osób. Dom Aleksieja Startsewa stał przez prawie sto lat.
Natura wyspy Putiatin
Teren pokryty jest lasem liściastym. Wśród zarośli dębowych rosną krzewy czarnego bzu i dzikiej róży, a wśród drzew lipa, klon, orzech mandżurski. To malownicza okolica z pięknymi zatokami, klifami i wspaniałymi łąkami. Wyspa obfituje w jagody i grzyby.
Atrakcję wyspy można uznać za reliktową roślinę, która istnieje od prawie 100 milionów lat. Lotos rośnie nad jeziorem Gusinoe. Według znanej buddyjskiej legendy pączek tego kwiatu stał się miejscem narodzin Buddy. Kwiaty lotosu kwitną co roku po 20 lipca. Wyspa Putyatin była więc niegdyś pięknym kwiatem z rozwiniętą infrastrukturą, która wkrótce zamknęła swoje płatki.
