Gdzie są Hebrydy?

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Duża grupa wysp położonych w północno-zachodniej Europie nazywana jest Brytyjczykami. Oprócz Wielkiej Brytanii i Irlandii archipelag ten obejmuje również Hebrydy. Jesienią 2015 roku wielu ich usłyszało, gdyż 21 października w okolicach Hebrydów dokonano pierwszego w Europie przechwycenia rakiety balistycznej.

Zarezerwowany zakątek północnej przyrody

Archipelag znajduje się u zachodnich wybrzeży Szkocji. Dwa łańcuchy na Oceanie Atlantyckim są oddzielone Morzem Hebrydowym oraz cieśninami North Minch i Little Minch. Nieco ponad 500 skalistych i przeważnie wysokich wysp i wysepek, z których tylko 100 jest zamieszkałych, dzieli się na Hebrydy Zewnętrzne (jeden łańcuch) i Wyspy Wewnętrzne (drugi łańcuch).

Jaka jest powierzchnia tych północnych krain? O łącznej powierzchni równej 7,2 tys. km, jeziora należą do 1,6 tys. km. Reszta powierzchniWiększość z nich jest albo kamienista, albo bagnista. Na bagnistych równinach jest wiele torfowisk. Ponadto znajdują się tu pola lawy, koryta i karry – ślady starożytnego zlodowacenia. Niektóre wyspy, takie jak Skye, mają niskie góry nieco ponad 1000 metrów nad poziomem morza.

Zagorzali fani urody

Hebrydy, często nazywane „archipelagiem na krańcu ziemi”, „królestwem wiatru i fal”, robią ogromne wrażenie swoim surowym, północnym pięknem. Kamienne bloki nawiane wiatrem przybierały niesamowite i dziwaczne kształty, przypominające gigantyczne rzeźby wyrastające wprost ze spienionych fal. Nie każdy lubi takie piękno, ale turystyka jest jedną z pozycji dochodów lokalnego budżetu, obok rybołówstwa, rolnictwa i przemysłu naftowego.

Wielka Brytania

Hebrydy Zewnętrzne i Wewnętrzne mają różne podporządkowanie administracyjne. Wyspy Zachodnie lub Nah-Elenan Shiar to zachodnie lub zewnętrzne Hebrydy. Szkocja, której są częścią, utrzymuje te terytoria od 1266 roku. Na mocy traktatu z Perth Hebrydy Zewnętrzne zostały jej scedowane przez Norwegię. Dokument ten zakończył długą rywalizację między dwoma krajami o prawo do posiadania wysp.

Samo Królestwo Szkocji było niezależne od 854 do 1707 roku. Ale potem stał się regionem Wielkiej Brytanii i sądząc po niedawnym referendum, wkrótce nie uzyska wolności i niepodległości. Bazując na tym fakcie, wszystkie wyspy należące do Szkocji, wszystkiesą w równym stopniu częścią Wielkiej Brytanii.

Szkockie wyspy najbardziej wysunięte na zachód

Zachodnie ogniwo archipelagu, czyli Hebrydy Zewnętrzne, składa się z 15 wysp, które mają stałą populację i dziesiątki niezamieszkanych obszarów lądowych. Wyspy Zachodnie są oddzielone od Hebrydów Wewnętrznych i Wielkiej Brytanii Morzem Hebrydowym i Minchem Północnym. Obszar ten obejmuje niezamieszkaną skałę położoną na północy. Prawo do Rockall jest kwestionowane ze Szkocji przez Wielką Brytanię, Danię, Irlandię i Islandię. Lewis i Harris, North Uist, Benbecula, South Uist i Barra to największe części archipelagu znanego jako Hebrydy Zewnętrzne.

Małe wyspy zachodniego poziomu

Oprócz małych skał wznoszących się z fal i szkierów, ta część obejmuje Wyspy Flann - mały archipelag położony 23 kilometry na północ od największego kawałka lądu w Lewis i Gariss.

Wyspy Flann są niezamieszkane od 1971 roku. Kolejny pustynny archipelag, opuszczony przez ludność w 1930 roku, znajduje się 64 km na zachód od North Uist. Nazywa się St Kilda. Rhone i Soulisker to wyspy oddalone od głównej masy i należące również do Hebrydów Zewnętrznych.

Funkcje lokalne

Oczywiście z całego ruchu turystycznego skierowanego do Szkocji, te 119 wysp jest najmniej odwiedzanych. Ale jeśli podróżnicy dotrą tutaj, w jednym z 32 regionów Szkocji, odnajdą klasyczne piękno północno-zachodniej części tego kraju. Nawiązuje do niesamowitych zamków starożytnychSzkockie rodziny, białe plaże, wzgórza i wrzosowiska, zielone łąki i zarośla niewymiarowej brzozy. Zachowane są tu tradycje gaelickiej Szkocji i dawne preferencje smakowe - mocny alkohol i obfite, satysfakcjonujące jedzenie. Ale turystów mogą również przyciągnąć ptasie targi, obserwacje fok i wielorybów.

Zabytki i artefakty

Wszystkie Hebrydy słyną przede wszystkim z ponurych, monumentalnych starych zamków, takich jak Kimisul i Dunstaffnage, Skipness i Dunolly. Klasztor benedyktynów na Ionie i katedra w Saddel są piękne. Na wyspach zachowały się miejsca kultu starożytnych aborygenów, z których najbardziej znanym jest Callanish. Znajduje się właśnie na terytorium Hebrydów Zewnętrznych, na wyspie Lewis.

Ta megalityczna grupa jest największym neolitycznym miejscem na Wyspach Brytyjskich, chociaż ze względu na swoje oddalenie nie jest tak sławna jak Stonehenge i Avebury. Tutaj, na największym obszarze Hebrydów Zewnętrznych, w 1831 r. znaleziono unikalny artefakt, znany jako Szachy z wyspy Lewis. To 76 figur wyrzeźbionych z kłów morsa, prawdopodobnie w XII wieku, przez rzeźbiarzy z Trondheim (Nidaros), trzeciego co do wielkości miasta w Norwegii.

Największa wyspa ze wszystkich Hebrydów

Potrzebne jest wyjaśnienie, co stanowi Isle of Lewis. To jedna z części największej wyspy Lewis i Harris, której powierzchnia wynosi 2179 metrów kwadratowych. km. Historycznie zdarzyło się, że te dwa obszary, Lewis i Harris,nazywane są pojedynczymi wyspami, chociaż nie jest to prawdą.

Centrum administracyjne i największa osada na Hebrydach Zewnętrznych to Stornoway (pow. 19 tys. mieszkańców). To tutaj znajduje się największa fabryka produkująca lokalną tkaninę Harris Tweed. W odległości 4 km od Stornoway znajduje się lotnisko, które ma bezpośrednie loty do Glasgow i Edynburga.

Przyroda Hebrydów jest niesamowita (zdjęcia są dołączone do materiału). Należy zauważyć, że na wyspie Lewis znajdują się jeziora alpejskie. Ich świeża woda wypływająca wpada do oceanu szerokimi skalnymi półkami. Jeden z takich tarasów o nazwie Grimersta to jedna z głównych atrakcji tej wyspy.

Hebrydy Wewnętrzne

Hebrydy śródlądowe lub brytyjskie znajdują się wzdłuż wybrzeża Wielkiej Brytanii. Największym z nich jest Skye.

Te wyspy, na mocy tego samego traktatu z Perth, również trafiły do Szkocji, ale w 1707 roku zostały jej odebrane i stały się częścią brytyjskiego królestwa. Łączna powierzchnia należąca do Hebrydów Wewnętrznych wynosi 4158 tys. kilometrów kwadratowych, ludność mieszkająca tu na stałe przekracza 19 tys.

Najpiękniejsza wyspa

Największym z Hebrydów Wewnętrznych jest wspomniana wcześniej Wyspa Skye o powierzchni 1656 mkw. km. Następnie Mull (875), Islay (620) i tak dalej. Skye jest częścią małego archipelagu znanego jako Wyspy Askrib. Ciekawy obiekt do odwiedzeniato pływowa wyspa niedzieli. Obszar pływów to kawałek lądu oddzielony od lądu lub sąsiedniej wyspy sztucznym lub naturalnym kanałem, który znika podczas odpływu. A na bardzo malowniczej wyspie Kanna, położonej niedaleko niedzieli, podczas odpływu, można przeprawić się przez waty - przybrzeżne płycizny odsłonięte odpływem wody. Niezwykle piękna jest wyspa Aova z baz altowymi zboczami. A jak imponujący jest zamek Dunvegan, znajdujący się na wyspie Skye!

Najczęściej odwiedzane przez turystów

Hebrydy (zdjęcia są prezentowane w artykule), a zwłaszcza Skye, są bardzo malownicze.

Ta wyspa została połączona z lądem w 1995 roku mostem. Ponadto do dyspozycji turystów jest zawsze przeprawa promowa łącząca portową wioskę Mallai z wyspą. Skye nazywana jest „Szkocją w miniaturze”. Należy zauważyć, że na całym tym obszarze Wysp Brytyjskich rozwija się produkcja tkanin wełnianych – tweedu. Dlatego owce, z wełny, z której jest wykonana, występują tu w dużych ilościach. Na wyspach wewnętrznych znajduje się Jaskinia Fingala (Isle of Staffa). Wywarła takie wrażenie na Felixie Mendelssohnie, który odwiedził ją w 1829 roku, że napisał uwerturę koncertową zatytułowaną „Hebrydy, czyli jaskinia Fingala”.

Natura Hebrydów

Jak wspomniano powyżej, region, w którym znajdują się Hebrydy (północny Ocean Atlantycki) jest bardzo surowy - średnia temperatura w styczniu to 4-6 stopni Celsjusza, a w lipcu - 12-14. Często pada, opady spadają do2000 mm rocznie. Pogoda może się diametralnie zmienić w ciągu pół godziny. I oczywiście wieją tu ciągłe wiatry. Jeśli chodzi o lokalną florę i faunę, która jest nieco uboga w porównaniu z dużymi Wyspami Brytyjskimi, może pochwalić się kilkoma gatunkami, które występują tylko na tym terytorium i są wymienione w Czerwonej Księdze. To foka z długim pyskiem, kaszlem, bielikiem, zwykłym nurzykiem.