Każdy kamień w słonecznej Grecji może opowiedzieć swoją historię obojętnemu słuchaczowi. W tym pięknym starożytnym kraju mity, legendy i bohaterowie są mocno splecione.
Stolica Grecji
Turyści odwiedzający Grecję nie lekceważą jej pięknej stolicy - Aten. Starożytne miasto zachwyca subtelnym pięknem, białymi piaszczystymi plażami i zabytkami architektury, o których wszyscy czytali w latach szkolnych.
Miasto, nazwane na cześć bogini mądrości, Ateny, dumnie niosło sztandar oświecenia i sprawiedliwości nie tylko Grekom, ale wszystkim narodom Morza Śródziemnego. Ateny w swojej długiej historii zaznały hańby zniszczenia, okresów upadku i bezprecedensowego dobrobytu. Wygląda na to, że sama bogini patronowała mu i za każdym razem ostrożnie podnosiła go z kolan. Wielu uważa Ateny za symbol kultury greckiej, jej pieśń.
Nowoczesne Ateny
Turyści zauważają, że Atenom udało się połączyć wszystko, co najlepsze we współczesnej cywilizacji z dziedzictwem kulturowym ich przodków. Miasto żyje i oddycha pełnym karmieniem piersią. Z boku Ateny to zupełnie nowoczesne miasto. Autostrady, kawiarnie, restauracje, bary i dyskoteki. W nimjest wszystko, aby oczarować turystę. Ale jeśli choć trochę interesujesz się historią miasta, to hojnie otworzy dla Ciebie swój skarbiec.
Zabytki Aten
Ateny nie bez powodu są dumne ze swojej historii. Spacerując, zwiedzając zabytki miasta, można bez końca. Akropol uważany jest za prawdziwą perełkę Aten. Dwadzieścia pięć wieków historii tej majestatycznej budowli otworzy się przed oczami ciekawskiego turysty.
Akropol
Akropol jest najczęściej replikowanym zabytkiem w Grecji. Jego moc zadziwia ludzi do dziś. Trudno sobie wyobrazić, że ta monumentalna budowla została wymyślona, zaprojektowana i zbudowana rękami zwykłych ludzi. Chociaż Grecy nigdy nie uważali się za zwykłych ludzi. Każdy opowie ci legendę o pokrewieństwie z bogami. Teraz ten zabytek znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Sam Akropol jest zbudowany na wzgórzu, którego wysokość wynosi sto pięćdziesiąt sześć metrów. Niestety nie wszystkie jego budowle i starożytne świątynie przetrwały do dziś. Ale nawet zachowane zabytki dają wyobrażenie o niespotykanym pięknie tego miejsca.
Dzisiaj można zobaczyć tylko kilka zabytków kultury greckiej. Przy wejściu powitają Cię majestatyczne bramy Propylei. Na zboczach Akropolu można zobaczyć dwa zniszczone starożytne teatry. Świątynia Partenonu, poświęcona patronce Aten, w czasach swojej świetności poruszała serca wyznawców bogini. Główną ozdobą Akropolu była świątynia Erechtejon. Historycy i archeolodzy wciąż uważają go za najbardziej niesamowity i nietrywialny zabytek starożytnej Grecji.
Co to jest Erechtejon?
To pytanie często zadają turyści, a mieszkańcy miasta na pewno znają odpowiedź. Świątynia Erechtejon była niesamowitą fuzją kilku greckich kultów. Według faktów historycznych Grecy budowali swoje świątynie i sanktuaria dla jednej z postaci panteonu bogów. Najbardziej czczonymi byli Atena i Zeus. Na ich cześć zbudowano monumentalne kościoły, odbyły się barwne uroczystości i procesje.
Starożytni architekci, tworzący Akropol, świątynia Erechtejon uczyniła z niej główny skarb. Do dziś jest najlepiej zachowanym ze wszystkich prezentowanych na wzgórzu. Jej wartość dla naukowców polega na tym, że świątynia Erechtejon nie była przeznaczona do zwiedzania przez zwykłych ludzi. Prawo wstępu mieli tam tylko duchowni, a wewnątrz świątyni znajdowały się trzy sanktuaria poświęcone Atenie, Posejdonowi i królowi Erechtejonowi.
Erechtejon: opis świątyni
Połączenie kilku kultów samo w sobie uczyniło świątynię wyjątkową w swoim rodzaju. Ani przed, ani po tym, jak Hellenowie zbudowali takie monumentalne konstrukcje.
W miejscu budowy sanktuarium znajdowała się wcześniej kolejna świątynia, całkowicie zniszczona i spalona przez Persów podczas wojny grecko-perskiej. Z rozkazu wielkiego Peryklesa w tym miejscu położono fundamenty nowego kompleksu świątynnego. Sama budowa rozpoczęła się po śmierci Peryklesa i według niektórych źródeł trwała ponad piętnaście lat. architektŚwiątynia jest uważana za greckiego Mnezyklesa. Chociaż historycy nie mogą wypracować jednomyślnej opinii w tej sprawie. Architekt musiał wykazać się wszystkimi talentami do zaprojektowania i zbudowania tego cudu myśli architektonicznej.
Gleba, na której stoi świątynia Erechtejon, ma znaczne różnice wysokości. Dlatego konstrukcja znajduje się na kilku poziomach jednocześnie. To genialne znalezisko Mnezyklesa idealnie pasuje do koncepcji kompleksu świątynnego - służącego kilku kultom religijnym.
Podczas budowy Hellenowie użyli śnieżnobiałego marmuru Pentelei i ciemnego kamienia do wykończenia fryzu. Światło słoneczne bardzo skutecznie oświetliło niesamowite marmurowe rzeźby otaczające fasadę świątyni. Architekt zastosował zupełnie nowe rozwiązania w kolumnadzie świątyni. Zgodnie z tradycją Greków świątynie ozdobiono ze wszystkich stron masywnymi kolumnami. Podczas budowy Erechtejon porzucono tę tradycję. Z trzech stron otaczały go najpiękniejsze portyki, różniące się od siebie stylem i wielkością. Niektórzy badacze sugerują, że istniał również czwarty portyk. Ale archeolodzy nie znaleźli na to dowodów.
Jak wyglądała świątynia?
Teraz trudno sobie wyobrazić, jak wyglądała świątynia zaraz po zakończeniu budowy. Chociaż autorytatywni historycy w kręgach naukowych twierdzą, że świątynia Erechtejon nigdy nie została ukończona. Uważają, że w trakcie budowy pierwotny plan był kilkakrotnie zmieniany i upraszczany. Z powodu przedłużającej się wojny peloponeskiej Grecy spieszyli się z ukończeniem kosztownej budowy i pozostawili częśćczęść sanktuarium w stanie niedokończonym. Mimo tych założeń, naszym współczesnym udało się dokonać jego opisu. Plan świątyni Erechtejon został odtworzony wystarczająco szczegółowo.
Całkowita powierzchnia świątyni to prawie trzysta metrów kwadratowych. I to bez uwzględnienia portyków otaczających sanktuarium! Świątynia została podzielona na trzy skrzydła, z których każde miało osobny dach i było poświęcone swojemu bóstwu.
Wschodnia część należała w całości do Pallas Ateny, strażnika starożytnego miasta. Do jego fasady przylegało sześć kolumn, których wysokość wynosiła około sześciu i pół metra. W tej części świątyni Erechtejon znajdował się najpiękniejszy posąg bogini, oświetlony dniem i nocą światłem złotej lampy. Należy zauważyć, że sama ta lampa cieszy się dużym zainteresowaniem naukowców. Jej twórca, Callimachus, wymyślił specjalną konstrukcję, która pozwalała na dolewanie lampy olejem tylko raz w roku. Ta kwota wystarczyła na dokładnie trzysta sześćdziesiąt pięć dni.
Do skrzydła północnego można było wejść głównymi drzwiami świątyni. Wejście zostało obramowane czterema ozdobnymi marmurowymi kolumnami.
Skrzydło zachodnie było otoczone czterema półkolumnami, wychodzącymi na wspaniałą fasadę z freskami. Cała fasada została ozdobiona na całym obwodzie marmurowymi rzeźbami przedstawiającymi trzy bóstwa attyckie. Cztery wysokie otwory okienne idealnie pasowały do proporcji skrzydła zachodniego i uzupełniały ten wspaniały zespół.
Erechtejon przylegał do południowej części świątyni, doskonale zachowany do naszych czasówdni portyk Pandroseion. Został nazwany na cześć jednej z córek Kekropsa, półczłowieka, półwęża. Mieszczanie czcili go jako założyciela Aten. Portyk pozbawiony był kolumn, podtrzymywany przez cztery wdzięczne rzeźby kariatyd. Kariatydy ze świątyni Erechtejon były innowacyjną techniką w światowej architekturze. Po raz pierwszy w historii Grecy użyli rzeźby do podtrzymywania konstrukcji nośnych. Następnie technika ta zaczęła być wykorzystywana w ich pracach przez architektów na całym świecie. Kariatydy wciąż zadziwiają turystów swoim wspaniałym wykonaniem: każdy element twarzy i odzieży jest wyrzeźbiony z białego marmuru z największym kunsztem i autentycznością.
Teraz na Akropolu znajdują się dokładne kopie tych rzeźb. Oryginały można zobaczyć w Muzeum Akropolu. Zachowały się również fragmenty płaskorzeźb z fasady świątyni Erechtejon. Jedna z kariatyd została potajemnie zabrana przez angielskiego lorda do swojej ojczyzny i jest obecnie wystawiona w British Museum.
We wszystkich częściach świątyni znajdowały się kapliczki. Główne z nich poświęcone były Atenie, Posejdonowi i Erechteuszowi. Trofea i relikwie wojenne, ściśle czczone przez Ateńczyków, były przechowywane na terenie Erechtejonu.
Legendy i mity starożytnego sanktuarium
Czym właściwie była słynna świątynia Erechtejon w Atenach? Historia starannie przedstawiła ściśle powiązane ze sobą legendy.
Według jednego z nich świątynia została zbudowana na miejscu sporu między Ateną a Posejdonem. Dwa bóstwa kłóciły się o to, kto będzie patronował pięknemu miastu. Przez długi czas nie mogli rozwiązać tego problemu. Mieszczanie sugerowali, że uparci bogowie czynią…prezent dla miasta. Ten, którego dar przyda się najbardziej, zostanie uznany za patrona miasta. Posejdon rozdarł wzgórze trójzębem i spuścił na miasto strumień morskiej wody. Z kolei Atena wyhodowała drzewo oliwne, które później stało się symbolem Grecji. Mieszczanie oddali prymat bogini mądrości, a na cześć tego sporu wzniesiono świątynię Erechtejon. Hellenowie wciąż pokazują turystom jedną ze ścian budynku, na której widniał głęboki ślad od trójzębu boga mórz.
Król Erechtejon zajmuje szczególne miejsce w historii Grecji. Pod jego panującą ręką Ateny osiągnęły najwyższy dobrobyt, a kult bogini zyskał bezprecedensowe wpływy na terytorium Grecji. Po śmierci legendarnego Erechteusza pochowali na terenie świątyni i stworzyli sanktuarium.
Wierzono, że wewnątrz świątyni Erechtejon znajduje się jaskinia, w której żył wąż bogini Ateny. Kapłanki kultu zawsze obserwowały nastrój tego węża. Jeśli odmówił przyniesionego jedzenia, miastu obiecano poważne kłopoty. Według niektórych mitów greckich wąż był ucieleśnieniem legendarnego króla.
Wewnątrz świątyni znajduje się studnia ze słoną wodą. Grecy twierdzą, że to właśnie ta woda wylała się ze skały podczas sporu między Posejdonem a Ateną. Ta studnia była szczególnie strzeżona i czczona przez wyznawców Posejdona. Wierzono, że dopóki woda w studni nie wyschnie, Ateny otrzymają patronat nie tylko swojej bogini, ale także kontrowersyjnego Posejdona. Wszystko to oczywiście zabawne legendy. Jednak naukowcy wciąż nie potrafią wyjaśnić pochodzenia słonej wody morskiej na wysokim wzgórzu Akropolu. Został poddany różnorodnym badaniom i analizom laboratoryjnym. Udowodniono, że to naprawdę woda morska, która nie mogła trafić do studni. Co więcej, poziom wody właściwie zawsze pozostaje taki sam.
Zniszczenie świątyni Erechtejon
Upadek cywilizacji helleńskiej praktycznie zniszczył ten niesamowity zabytek architektoniczny. Do XVII wieku podlegał jedynie niewielkim zniszczeniom, jednak barbarzyńskie działania Wenecjan zmieniły jego wygląd nie do poznania.
Przez wiele lat chrześcijańscy kapłani odprawiali w świątyni rytuały, a przybyli później Turcy zamienili ją w harem dla żon sułtana.
Pomimo tego archeolodzy zdołali znaleźć wiele cennych artefaktów podczas wykopalisk, które obecnie można oglądać dla turystów w Muzeum Akropolu.
Grecja dała światu najwspanialsze zabytki architektury, które turyści z całego świata chcą zobaczyć. Akropol uznawany jest za najpiękniejsze dziedzictwo Grecji, świątynia Erechtejon stała się najrzadszą perłą, która służy jako najlepsza dekoracja tego pomnika cywilizacji helleńskiej.
