Świątynia Salomona była jedną z najbardziej imponujących budowli architektonicznych w Jerozolimie. Był kilkakrotnie niszczony i odbudowywany, ale już w 70 r. n.e. został zrównany z ziemią przez wojska rzymskie.
Świątynia Salomona w Jerozolimie została wzniesiona na 9-metrowej platformie. Do jego wejścia prowadziła klatka schodowa z 10 stopniami, po obu jej stronach znajdowały się kolumny, których imiona sprowadzały się do nas jako Boaz i Jachin. Znaczenie tych imion, niestety, nie zostało jeszcze wyjaśnione.
Świątynia Króla Salomona została wewnątrz podzielona na trzy części. Jednym z nich było sanktuarium, w którym pod sufitem znajdowało się kilka okien. Podłogę wykonano z desek cyprysowych, a ściany obłożono cedrem. Ta część miała płaski dach wsparty na dużych balach. Drzwi i ściany ozdobiono kwiatami, palmami, łańcuchami i cherubinami.
Świątynia Salomona miała jeszcze jedno pomieszczenie, w którym znajdowały się przybory kościelne. Był tam mały ołtarzyk wyrzeźbiony z cedru, ze złotymi wykończeniami, a także różne lampy i stół na bochenki. Położenie ołtarza jest takie samo jak w świątyniach kananejskich - tuż przed schodami prowadzącymi do następnego pomieszczenia.
Trzeci pokój został nazwany„Święty Świętych” i był siedzibą Boga. Nie miał okien, ale były tam dwa 15-stopowe cherubiny ozdobione złotem. Ich zewnętrzne skrzydła sięgały do ścian, podczas gdy skrzydła wewnętrzne stykały się ze sobą w samym środku sali. Uważa się, że to właśnie tam znajdowała się „Arka Przymierza”.
Świątynia Salomona miała również dziedziniec znajdujący się przed nią. Był tam ołtarz do składania ofiar, który wyglądał jak słynna wieża Babel (ziggurat) i miedziane morze.
Budowa tej świątyni zajęła 7 lat, w X wieku p.n.e. W Święto Namiotów został poświęcony i wniesiono do niego „Arkę Przymierza”. Potem wszedł do niego król Salomon i odmówił modlitwę, po czym ogień zstąpił z nieba i spalił ofiary składane Panu na ołtarzu.
Od zawsze odbywały się tutaj najbardziej okazałe i uroczyste nabożeństwa. Czasami słudzy świątyni nie mogli nawet kontynuować nabożeństwa, ponieważ przy dużym tłumie ludzi w eleganckich ubraniach, śpiewających i rozbrzmiewających muzyką, wypełniał ją obłok Chwały Pana.
Niestety, ta świątynia nie miała istnieć przez długi czas. Trzy i pół wieku później Jerozolima została zdobyta przez babilońskiego króla Nabuchodonozora, a świątynia została zburzona. Naród żydowski został schwytany i od tego czasu arka nie jest znana.
Po powrocie Jerozolimy świątynia została odbudowana, ale nie była już taka piękna, czego ludzie bardzo żałowali. Za panowania króla Heroda świątynia byłarozbudowany i bogato zdobiony zaczął wyglądać jak lśniący szczyt górski. Ale niestety wojska Cesarstwa Rzymskiego zniszczyły go, tym razem na dobre.
Dzisiaj pozostał tylko niewielki fragment zachodniej ściany, niedaleko Góry Moria, na której szczycie się znajdował. Miejsce to nazywa się Ścianą Płaczu i jest największą świątynią wśród Żydów.
Świątynia Salomona była niewątpliwie jedną z najpiękniejszych budowli w Jerozolimie i to dzięki niemu dziś to miasto jest największym ośrodkiem religijnym, który przyciąga pielgrzymów z całego świata.
