Petersburg to nie tylko miasto rzek i kanałów, ale także miasto wysp i mostów. Słusznie można go nazwać miastem nasypów granitowych. Banki Newy zaczęły ubierać się w ten strój dzięki cesarzowej Katarzynie Wielkiej. Jednym z najbardziej znanych nasypów północnej stolicy jest nabrzeże Makarowa. Zostanie to omówione w tym artykule.
Historia występowania
Przed pojawieniem się na północnej stronie Wyspy Wasiljewskiej, między jej Strelką a Smolenką, Wałem Makarowskim, minęło dużo czasu od początku zagospodarowania terenu w delcie Newy. Początkowo centrum miasta znajdowało się na Wyspie Bieriezowej - na Placu Troicka, gdzie znajdował się pierwszy port na Bałtyku. Dopiero po 1716 r. rozpoczął się rozwój terytorium Wyspy Wasiljewskiej.
Zgodnie z ideą Piotra I właśnie tutaj trzeba było rozpocząć odbudowę centrum europejskiego St. Petersburga. A planowano przenieść port bałtycki na przylądek - strzała. Stopniowo na przylądku zaczęto budować obiekty portowe - giełdę, magazyny, służby celne. Budowali je w różnym czasie różni architekci. Ten zespół architektoniczny, znany współczesnemu mieszkańcowi i gościom miasta, ukształtował się dopiero wpierwsza połowa XIX wieku. Kamieniarze Samson Sukhanov i francuski architekt J. F. Thomas de Thomon pracowali nad jego wyglądem. To właśnie wtedy wybrzeże Newy Malajskiej zaczęło być licowane granitem.
Na Newy Malajskiej w XVIII wieku domy budowali głównie kupcy z Petersburga, znajdowały się magazyny węgla i metalu należące do hodowców. Pierwszą nazwę nadano brzegowi - ulica Gostinaya, później nabrzeże Gostinaya. A według wybudowanego tu budynku celnego - Wał Celny. Następnie nazwa została całkowicie anulowana, a wybrzeże Malaya Newy zaczęto nazywać po prostu - nasypem Malaya Newy. Stopniowo w XIX wieku zwiększała się liczba obiektów portowych, a tym samym długość wału. W latach 80. XIX wieku, w związku z gruntownym zniszczeniem nasypu Makarowa w Petersburgu, został on wzmocniony palami. Port został przeniesiony na wyspę Gutuev. Strzała stopniowo stała się „wizytówką”, symbolem, miejscem, którego nie ominie każdy, kto robi wycieczki do Petersburga. Ale do 1952 r. wał istniał bez oficjalnej nazwy. Dopiero w połowie grudnia 1952 r. Nadano jej imię - na cześć naukowca i marynarza Stepana Osipowicza Makarowa. Jednym z zabytków miasta, który łączył nasyp ze stroną Piotrogrodu, był słynny dla wszystkich mieszkańców Petersburga Most Tuchkowski.
Czyje to imię?
Dowódca marynarki Stepan Osipovich Makarov - pochodzący z Nikołajewa, ukończył w 1865 r. szkołę morską w Nikołajewsku nad Amurem isłużył cztery lata jako kadet na różnych statkach. Pierwszym z tych statków był parowiec America. Następnie otrzymał pierwszy stopień oficerski - kadet i służył na fregaty „Dmitrij Donskoj” i na łodzi pancernej „Syrenka”. Wykazał się niezwykłymi umiejętnościami analitycznymi i głęboką znajomością struktury funkcjonalnej statków. W rezultacie, porównując możliwości statków i charakterystykę sytuacji awaryjnych, przedstawił szereg cennych propozycji stworzenia systemu niezatapialnych statków. A w sytuacji poszukiwania środków do zwycięskich bitew z flotą turecką w latach wojen rosyjsko-tureckich proponował użycie szybkich parowców wyposażonych w łodzie minowe, a także po raz pierwszy zastosował taktykę ataku na wroga flota przy pomocy takich statków. Panika zasiana w szeregach tureckich sił morskich trafiła w ręce floty rosyjskiej. A Makarow, za swoje zasługi, otrzymał na przemian nowe stopnie oficerskie: dowódcę porucznika, a następnie - kapitana 2. stopnia.
Zespół architektoniczny nasypu Makarowa
Zespół architektoniczny nasypu, który rozwinął się do naszych czasów, otwiera jedna z fasad północnego magazynu wzniesionego przez włoskiego architekta Giovanniego Luchiniego w 1809 roku na Mierzei Wasiljewskiej. W tym budynku mieści się obecnie Muzeum Gleboznawstwa. W domu 4 na nabrzeżu Makarowa znajduje się Instytut Literatury Rosyjskiej. A. S. Puszkin. Wcześniej w tym budynku, wzniesionym przez tego samego Giovanniego Luchiniego, mieścił się petersburski urząd celny. Jego wieżę zdobią rzeźby, z których jedna jest rozpoznawalna jako patron mórz, bóg Posejdon. Prawda, wW tym przypadku zamiast tradycyjnego trójzębu trzyma w dłoni wiosło. A w pobliżu jest bóg handlu i posłaniec bogów Hermes i bogini płodności Pomona.
W następnym domu znajduje się Instytut Fizjologii. Akademik I. P. Pavlov, a za nim cały szereg zabytkowych kamienic. Bliżej nasypu R. Smolenka wyróżnia się budowlą narożną z szarego kamienia, stylizowaną na kostkę brukową. Został zbudowany w stylu Art Nouveau i jest dawnym budynkiem klubowym zakładu imienia. Kozitsky, którego stare budynki wciąż znajdują się głęboko w ulicy.
Aktualny stan nasypu
W 2015 roku wiele nasypów w Petersburgu zostało wyposażonych w nowoczesny sprzęt oświetleniowy. Wśród nich jest nabrzeże Makarowa: fasady jego domów są wyposażone w wieczorne oświetlenie.
Teraz trwa budowa kontynuacji nasypu do Zachodniej Szybkiej Średnicy. Planuje się, że zostanie ukończony do końca 2018 roku. Powstanie też nowy most przez Smolenkę, który podobnie jak sąsiednia wyspa będzie nosił nazwę Serny.
Wybierając się na wycieczki turystyczne do Petersburga, nie zapomnij odwiedzić tego naprawdę wspaniałego zakątka.
