Wielka bitwa, bohaterstwo, siła, patriotyzm i wielka odwaga pomogły narodowi radzieckiemu uporać się z wrogiem. Walka nie była łatwa, zginęło wiele niewinnych dzieci, ojców, matek, dziewczynek z dziećmi. Zginęli dla przyszłości swoich spadkobierców i kraju. Mimo że wymiotowali od środka, a pytanie „dlaczego?” zawsze było dręczone, ale wciąż jakaś siła zmuszała ich do wstania i ruszenia dalej.
Otwarty obszar zniszczenia to niepozorne małe miasteczka, które otworzyły duży zasięg dla operacji wojskowych. Bitwa na bezimiennym wyżynie stała się wskazówką, że armia radziecka nie poddała się w żadnych okolicznościach, głównym wyznacznikiem był dobry wynik i zwycięstwo. Niestety o tym wydarzeniu mówi się nie tyle, co np. o Stalingradzie, a to jest całkowicie błędne. Ta walka zasługuje na przestudiowanie w szkolnym programie nauczania, ponieważ jest jedną z najbardziej demonstracyjnych, pokazujących, czym jest patriotyzm.
Bojowy punkt wrzenia
wrzesień 1943. Bitwa Oryol-Kulikovskaya dobiegała końca, a wojska radzieckie aktywnie rozpoczęły ofensywę na całym froncie zachodnim. Niemcy byli oburzeni i aktywnie udzielali pomocyopór. Równolegle z okupacją tych ziem dotarła do nich informacja, że istnieje tajne "terytorium latające" - nienazwana wysokość.
Zainteresowanie przeciwników zaczęło grać z wściekłą siłą, bo w przypadku zajęcia wysokości możliwe byłoby zdobycie z nieba zachodnich terenów Rosji.
I wtedy pojawiło się pytanie, gdzie jest ten bezimienny wzrost. Około 17 kilometrów od Rosławla w rejonie Smoleńska odkryto wyraźnie ufortyfikowaną strefę. Zajmował bardzo ważną pozycję strategiczną i był uważany za tajny obiekt.
Przez dwa dni armia sowiecka odbiła go Niemcom. Z 18 facetów, którzy poszli do bitwy, tylko dwóch przeżyło.
Niemcy byli początkowo zdezorientowani, biegając po okopach i kopiąc okopy, ale w końcu uparcie zaczęli zdobywać bezimienną wysokość. Potem nasi żołnierze mieli jeszcze możliwość odwrócenia uwagi wroga - sprawa pomogła im w usunięciu okupanta z ich terytorium.
Przeżyj
Jeden z ocalałych został po prostu wykopany z ziemi. Bracia znaleźli go wystawiając buty, poczuli jego puls i natychmiast zaczęli go wyciągać. Evgeny Lapin okazał się sowieckim bohaterem.
Po długim okresie leczenia i rehabilitacji wrócił do swojej jednostki wojskowej. W krótkim czasie udało mu się zdobyć jeszcze kilka ran bojowych, nauczyć się i dotrzeć do Berlina. Po zakończeniu wojny wrócił do miasta Donieck, ale wkrótce został stamtąd ewakuowany wraz z rodziną.
Zupełnie inna historia spotkała drugiego ocalałego bohatera - Własowa Konstantyna Nikołajewicza. Był już wymieniony jako martwy, a jego rodzina otrzymała nawet wyrok śmierci.
W rzeczywistości został wzięty do niewoli przez Niemców, a następnie do więzienia i obozu koncentracyjnego w Niemczech. Ale udało mu się uciec z rodakami. W 1944 został ciężko ranny, ale przeżył.
Wyprawa w przeszłość
Pomnik Bezimiennego Wzgórza został wzniesiony w październiku 1966 roku przez radzieckiego architekta Leonida Kopylowskiego. Pomnik był częścią Zielonego Pasa Chwały - kompleksu budowli na pograniczu bitew o Leningrad na początku okresu wojny.
Świeże powietrze, spokój ducha i ten bezimienny szczyt… Region Kaługi zachował w swojej pamięci coś, co nigdy nie zostanie zapomniane. Barbarzyńskie metody ataku i odbicia terytoriów niemieckim wrogom otworzyły okno obywatelowi sowieckiemu na świat strachu i oburzenia – nikt nie wiedział, co będzie dalej.
Wyczyny Konstantina Własowa i Jewgienija Łapina wzbudziły wśród obywateli Rosji obowiązek uczczenia pamięci bohaterów. Na cześć tego został otwarty cały kompleks pamiątkowy „Bez nazwy”.
Wystawa Czasów
Oprócz pomnika powstało również muzeum na cześć bohaterskiego czynu osiemnastu żołnierzy. Opowiada historię wyzwolenia od faszystowskich najeźdźców regionu Kaługa. Ekspozycja muzeum jest bardzo zróżnicowana: od amunicji znalezionej podczas wykopalisk sprzętu wojskowego, po nuty, na których napisana została piosenka V. E. Basnera „Na bezimiennym wzgórzu”.
Teren jest dość duży, fascynujące historie zczasy wojny przeniosą Cię w przeszłość.
Wstęp jest bezpłatny, wycieczki są również bezpłatne, więc każdy może uczcić pamięć bohaterów.
Projekt 224.1
W okręgu Kirowskim w Nowosybirsku od 2010 r. projekt „Bez nazwy wysokości 224,1” (są to jego współrzędne) organizowany jest przez administrację wraz z młodymi chłopakami z organizacji „Związek Kirowa”.
Wydarzeniem zainteresowała się nie tylko młodzież z dystryktu, dołączyli do nich także chłopcy z wioski Mayma w Republice Ałtaju.
Aby dostać się do tego projektu, corocznie organizowane są zawody szkolenia wojskowego, w których może wziąć udział każdy młody mężczyzna. Tradycyjnie ci, którzy przeszli selekcję biorą udział w wiecu w Dniu Zwycięstwa i wykonują rozkazy wojska.
Po różnych wydarzeniach uczestnicy spędzają godziny lekcyjne w swoich szkołach i rozmawiają o tym, co się dzieje, aby zwrócić uwagę na ten konkurs.
Niektórzy idą dalej i po podróży prowadzą większe programy: okrągłe stoły, konferencje prasowe, prezentują własne filmy i fotoreportaże.
Projekt ten nabrał znaczenia dla mieszkańców miasta, w szczególności dla systematycznej edukacji patriotycznej młodzieży miejskiej.
W ciągu pięciu lat istnienia tak zorganizowanych imprez kompleks pamięci odwiedziło 110 osób. Z pewnością odkryli dla siebie coś nowego. W końcu każdy kawałek ziemi nasycony jest własną, niepowtarzalną historią.
Nikt nie jest zapomniany
Jak wcześniej wspomniano, co roku „Bezimienny wzrost”poznaje wojsko i chłopaków, którzy przyjeżdżają, by uczcić pamięć zmarłych bohaterów. Ważne wydarzenia niekoniecznie są poświęcone Dniu Zwycięstwa, wiele z nich odbywa się w połowie roku.
Młodsze pokolenie jest bardzo zainteresowane przeszłością, co jest dobrą wiadomością. Pamięć o bohaterach musi na zawsze żyć w ludzkich sercach. I chodzi tu nie tyle o podziw dla przeszłych wyczynów, ile o patriotyczną edukację i budowanie dumy z ojczyzny.
