Wyspa Damansky jako obiekt naturalny istnieje w kilku częściach globu. Na przykład jest to nazwa terytorium, na którym znajduje się park kultury i rekreacji w Jarosławiu nad brzegiem rzeki Kotorosl. Jednak z punktu widzenia historii bardziej znany jest inny obiekt, obecnie znajdujący się na terenie Chińskiej Republiki Ludowej.
Ta wyspa Daman jest niewielkich rozmiarów - około 1,8 km długości i mniej niż kilometr szerokości. W czasie wiosennych powodzi w ogóle go nie widać, bo rzeka Ussuri całkowicie ukrywa go pod swoim biegiem. Niemniej jednak ten kawałek ziemi stał się przyczyną konfliktu w 1969 roku między tak poważnymi potęgami jak ZSRR i Chiny.
Początek tej historii sięga czasów, kiedy Imperium Rosyjskie było znacznie silniejsze niż Państwo Środka. Wykorzystując swoją ówczesną przewagę Rosja ustanowiła granice wodne wzdłuż chińskiego wybrzeża. Okazuje się, że wyspa Damansky, która jest bliżej Chin (300 metrów), przeniosła się do naszego stanu, choć jest dalej od wybrzeża Rosji (500 metrów).
Sytuacja ta nikomu nie przeszkadzała aż do połowy XX wieku, mimo że zgodnie z prawem międzynarodowym granice na rzece powinny być ustalone wzdłuż głównego toru wodnego. Dopiero za panowania N. S. Chruszczowa, kiedy zaczęły pojawiać się spory między KPZR a Komunistyczną Partią Chin, pojawił się problem spornych terytoriów. Chruszczow nie zaakceptował roszczeń terytorialnych strony chińskiej, ale zaproponował podział rzeki tak, aby wyspy przylegające do Chin przeszły na niego. Porozumienia nie udało się osiągnąć tylko na terytoriach w pobliżu Chabarowska, wśród których była wyspa Damansky.
Zapoczątkowało to konfrontację straży granicznej obu stron. Początkowo nie wolno było strzelać, więc na lodzie zamarzniętej rzeki toczyły się ciągłe walki. Jednak 2 marca 1969 r. na spornym terytorium pojawiło się około 300 chińskiej piechoty, na którą posuwali się żołnierze radzieccy z propozycją wyzwolenia wyspy Damansky. Chiny odpowiedziały ogniem. W przyszłości strony wykorzystywały artylerię, w tym instalacje Grad. Straty stron wyniosły setki osób.
Poziom konfliktu osiągnął taki poziom, że ZSRR planował atak nuklearny na Chiny. Ale tutaj w konflikt interweniowały Stany Zjednoczone, które w tym czasie miały w Azji kontyngent wojskowy liczący około 250 000 ludzi. Amerykańscy żołnierze mogli zginąć w tej konfrontacji, Stany nie potrzebowały osłabionych Chin, ponadto kraj ten miał roszczenia wobec ZSRR, który nie chciał zakazać Chinom rozwoju nuklearnego wraz ze Stanami Zjednoczonymi. Ten ostatni z powodzeniem prowadził wojskopróby w tej dziedzinie w 1964 roku. Dlatego Kissinger ostrzegł, że atak nuklearny na sto sowieckich miast jest możliwy.
W pierwszych dziesięciu dniach września 1969 r. odbyły się negocjacje między Pekinem a Moskwą, podczas których podjęto decyzję o pokojowej rewizji terytoriów, na których Chińczycy już się okopali i żyli. Jednak za życia Mao Zedonga nie było postępu w tej dziedzinie. Dopiero w 1991 roku podjęto decyzję o przekazaniu wyspy Chińskiej Republice Ludowej. Dlatego mapa wyspy Damansky jest dziś najbardziej odpowiednia dla mieszkańców tego konkretnego stanu.
