Wieża telewizyjna Ostankino jest jednym z najważniejszych zabytków architektonicznych w Moskwie i symbolem rosyjskiej telewizji. Dzięki tej okazałej konstrukcji transmisje telewizyjne są dostępne niemal w całym kraju. Pod względem wyposażenia technicznego, mocy nadawania i niektórych innych cech wieża telewizyjna nie ma sobie równych. Ponadto jest uważany za najwyższy budynek w Europie.
Charakterystyka ogólna
Powierzchnia wieży telewizyjnej w Ostankino to ponad 15 tysięcy metrów kwadratowych. metrów. Jest cały kompleks studiów telewizyjnych, okrągłych podestów i balkonów. Objętość wieży wynosi około 70 tysięcy metrów sześciennych. Budynek składa się z 45 pięter. Wysokość wieży telewizyjnej Ostankino wynosi 540 metrów. Zajmuje ósme miejsce na świecie pod względem wysokości budynków wolnostojących (najwyższym budynkiem na świecie jest obecnie wieżowiec Burj Khalifa w Dubaju). Pierwsza nazwa wieży to „Ogólnounijna stacja radiowo-telewizyjna nazwana na cześć 50. rocznicy października”.
Historia budowy
Stałe nadawanie programów telewizyjnych w Związku Radzieckim rozpoczęło się w 1939 roku. Początkowo sygnał był przesyłany za pomocą sprzętu znajdującego się w wieży Szuchowa (Shablovka). Jednak wzrost głośności i jakości nadawania po II wojnie światowej spowodował konieczność budowy kolejnej wieży telewizyjnej. Początkowo został zbudowany w pobliżu wieży telewizyjnej Szuchowa, ale wkrótce i tak potrzebna była bardziej nowoczesna wieża telewizyjna.
Organizacja Mosproekt była zaangażowana w rozwój projektu stacji telewizyjnej i radiowej w Ostankino. Budowa wieży telewizyjnej Ostankino rozpoczęła się w 1960 roku. To prawda, że w bardzo krótkim czasie został zatrzymany z powodu niepewności, że fundament konstrukcji został wykonany wystarczająco solidnie. W przyszłości projekt wieży telewizyjnej został powierzony Centralnemu Instytutowi Badawczemu Projektowania Budynków Sportowych i Obiektów Rozrywkowych.
Projekt wieży Ostankino został opracowany przez projektanta Nikitina w ciągu zaledwie jednej nocy. Jako prototyp projektu wybrał odwróconą lilię - kwiat o grubej łodydze i mocnych płatkach. Według pierwotnego pomysłu wieża miała mieć 4 podpory, ale później, na polecenie niemieckiego inżyniera Fritza Leonharda (twórcy pierwszej betonowej wieży telewizyjnej na świecie), ich liczba została zwiększona do dziesięciu. Główny architekt wieży telewizyjnej Ostankino Leonid Iljicz Batałow również poparł ideę zwiększenia liczbyobsługuje.
Ostateczny projekt budynku został zatwierdzony w 1963 roku. Jego autorami byli architekci Burdin i Batałow, a także projektant Nikitin. Specjaliści postanowili znacznie ulepszyć poprzedni projekt, w szczególności zwiększono ilość sprzętu umieszczonego w wieży oraz jej wysokość. Budowę wieży telewizyjnej Ostankino prowadzono w latach 1963-1967. Ogółem w budowie stacji telewizyjnej wzięło udział ponad 40 różnych organizacji. W tym czasie wieża telewizyjna Ostankino stała się najwyższym budynkiem nie tylko w Europie, ale na całym świecie.
Uruchamianie wieży telewizyjnej
Pierwsza emisja programów telewizyjnych z wieży Ostankino odbyła się w 1967 roku. Pomimo tego, że w tym roku zakończono budowę Wieży Ostankino i budynek oficjalnie oddano do użytku, jej ukończenie prowadzono na kolejny rok. W efekcie pierwsza emisja kolorowego obrazu miała miejsce już w 1968 roku. W wieży powstała również 3-piętrowa restauracja o symbolicznej nazwie „Siódme Niebo”. Większość inżynierów, którzy brali udział w tworzeniu tego wielkiego centrum telewizyjnego, otrzymała Nagrodę Lenina.
Znaczenie telecentrum
Wieża telewizyjna Ostankino stała się wyjątkowym budynkiem tamtych czasów, który nie ma odpowiednika. Poza tym, że przez długi czas pozostawał najwyższym budynkiem na świecie, jego parametry techniczne były naprawdę imponujące. Po zakończeniu budowy wieży w strefie działania nadajników mieszkało ok. 10 mln mieszkańców,teraz centrum telewizyjne obejmuje obszar zamieszkany przez ponad 15 milionów ludzi.
Wyposażenie stacji umożliwiało jednoczesne nagrywanie z kilku różnych obiektów i nadawanie. Na wieżę w Ostankinie spadła misja specjalna podczas igrzysk olimpijskich w 1980 roku. Umieścili nawet specjalny sprzęt dla kanału informacyjnego CNN.
Tymczasem wieża telewizyjna pełniła inne, nie mniej ważne funkcje. W jej budynku mieściło się obserwatorium meteorologiczne, które zarządzało głównym ośrodkiem meteorologicznym Związku Radzieckiego. Stacja Ostankino zapewniała także łączność telewizyjną i radiową między głównymi strukturami państwowymi kraju.
Atrakcja turystyczna
Wkrótce centrum telewizyjne stało się jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych stolicy. W 1982 r. w pobliżu wieży wybudowano budynek, w którym odbywały się wycieczki. Wyposażono tu również nowoczesną salę konferencyjną na 800 osób. Usprawniono również restaurację Siódme niebo. Warto zauważyć, że znajduje się na wysokości 334 metrów (czyli w przybliżeniu 112. piętro budynku mieszkalnego) i zajmuje trzy piętra. Z jej okien otwiera się niesamowity widok na Moskwę. Osobliwością instytucji jest to, że wykonuje ona powolne ruchy wokół własnej osi z prędkością od jednego do trzech obrotów w ciągu 40-50 minut. To prawda, że Siódme Niebo jest obecnie zamknięte z powodu odbudowy i nic nie wiadomo o czasie jego zakończenia.
Unikalna platforma panoramiczna
Tymczasem większość turystów przyciąga taras widokowy wieży telewizyjnej Ostankino. W szczególności znajdują się w centrum telewizyjnymsą cztery: otwarta na wysokości 337 metrów i zamknięta - 340 metrów, a także dwie niższe na poziomie 147 i 269 metrów. Pracują tylko w ciepłym sezonie - od maja do października. Grupa wycieczkowa jest zwykle ograniczona do 70 osób. Wieża ma 7 poziomów. Na ostatnim znajduje się platforma panoramiczna. Aby lepiej zobaczyć wszystkie ciekawe obiekty w pobliżu centrum telewizyjnego, turyści mogą skorzystać z teleskopów i lornetek. Przy dobrej pogodzie można zobaczyć nie tylko stolicę, ale także przedmieścia Moskwy. Warto dodać, że podłoga na tarasie widokowym jest absolutnie przeźroczysta (wykonana z wytrzymałego szkła), co zdecydowanie stymuluje napływ imponującej dawki adrenaliny do krwi zwiedzających. Wycieczka na wieżę telewizyjną Ostankino to naprawdę imponujące i spektakularne wydarzenie. Na uwagę zasługuje fakt, że przez 30 lat funkcjonowania wieży udało się ją odwiedzić ponad 10 000 000 gości.
Zasady odwiedzin
Od lipca 2013 wycieczki do centrum telewizyjnego Ostankino nie są tymczasowo organizowane z powodu prac rekonstrukcyjnych. Ale w tej chwili dwa tarasy widokowe (337 i 340 metrów) są ponownie otwarte dla turystów! Dla Twojej informacji: na wycieczkę mogą wziąć udział tylko turyści w wieku od 7 do 70 lat. Kobiety w ciąży na późniejszych etapach również nie są pożądane odwiedzać wieżę. Kierownictwo wieży zabrania również osobom niedowidzącym wchodzenia na tarasy widokowe lub poruszania się na wózku inwalidzkim lub o kulach.
Projekt telecentrum
Taras widokowy wieży telewizyjnej Ostankino,niewątpliwie zasługuje na szczególną uwagę, ale chciałbym osobno wspomnieć o konstrukcji wieży. Jest to w rzeczywistości ogromny wydłużony stożek, którego ściany wykonane są z monolitycznego betonu zbrojonego metalem. Dach centrum telewizyjnego jest podtrzymywany przez 149 lin, które są przymocowane do ściany wieży. W centrum tego stożka znajdują się szyby kablowe, schody, windy i rurociągi. Nawiasem mówiąc, budynek ma siedem wind, z których cztery są szybkobieżne. Oprócz fundamentów waga konstrukcji wieży telewizyjnej wynosi około 32 000 ton. Masa konstrukcji wraz z fundamentem to 55 tys. ton. Powierzchnia użytkowa pomieszczeń w wieży to 15 000 metrów kwadratowych. m. Przy maksymalnej projektowej prędkości wiatru wieża telewizyjna Ostankino (Moskwa), a raczej jej szczyt (iglica), może teoretycznie odchylić się o 12 metrów.
Pomieszczenia techniczne są odizolowane od odwiedzających, mają wejście do hotelu. Hala, w której znajdują się wszystkie główne nadajniki, znajduje się na piątym piętrze. Pomieszczenia techniczne znajdują się na piętrze powyżej. Personel Telecentrum jest chroniony przed silnym promieniowaniem elektromagnetycznym za pomocą ekranów wykonanych ze specjalnych materiałów.
Nowoczesne windy
Centrum telewizyjne ma cztery szybkie windy, które mogą osiągać prędkość do 7 m na sekundę. Ostatnia została uruchomiona w 2006 roku. W szczególności na taras widokowy, który znajduje się na wysokości 337 metrów, można dotrzeć w 58 sekund.
Pożar w wieży telewizyjnej Ostankino
w 2000 roku wieża telewizyjna przetrwała poważny pożar, w którym zginęły trzy osoby. Po katastrofieMoskwa i region moskiewski przez kilka dni pozostawały bez transmisji telewizyjnej. Początkowo pożar wybuchł na wysokości 460 metrów. W wyniku katastrofy doszczętnie spłonęły trzy kondygnacje. Z powodu wysokiej temperatury płomienia kilkadziesiąt kabli, które służyły do sprężania konstrukcji betonowych, pękło, ale wbrew obawom konstrukcja przetrwała. Był to kolejny niepodważalny dowód na to, że architekt wieży telewizyjnej Ostankino i wszyscy inni specjaliści, którzy pracowali nad projektem budynku, byli prawdziwymi geniuszami. Później wszystkie te kable zostały pomyślnie przywrócone.
Według strażaków bardzo trudno było ugasić pożar. W trakcie gaszenia pożaru zginął dowódca straży pożarnej Władimir Arsiukow. Postanowił sam udać się do źródła pożaru i wydał polecenie operatorowi windy Swietłanie Losewej, aby udał się z nim na wysokość 460 metrów. W końcu oboje zginęli. Ślusarz Alexander Shipilin był kolejnym martwym.
Według ekspertów przyczyną pożaru było przeciążenie sieci. Jednak sprzęt został dostrojony w jak najkrótszym czasie, wznowiono również nadawanie w tej samej głośności. Po pożarze trzeba było przeprowadzić zakrojone na szeroką skalę prace budowlane i naprawcze, aby poprawić teren i pomieszczenia, w których odbywały się wycieczki. Do lutego 2008 r. wszystko zostało odrestaurowane i ulepszone. Po katastrofie wycieczka do wieży telewizyjnej Ostankino zaczęła być teraz przeprowadzana zgodnie ze specjalnymi wymaganiami: liczba uczestników nie powinna przekraczać 40 osób.
Wydarzenia sportowe
- PrzedW 2000 roku centrum telewizyjne zorganizowało zawody wyścigowe na wysokość 337 metrów.
- Od 2003 roku organizowane są tu zawody base jumping. W tym samym roku ustanowiono rekord świata: z budynku wieży telewizyjnej Ostankino wyskoczyło jednocześnie 26 osób.
- W 2004 roku na festiwalu base jumping wydarzyło się nieszczęście: austriacka uczestniczka Kristina Grubelnik jakoś złapała wystające części wieży telewizyjnej i straciła przytomność, a następnie mocno uderzyła o betonową ścianę. W rezultacie na wysokości 85 metrów jej stopy zaczepiły się o balkon. Pracownikom centrum telewizyjnego na szczęście udało się usunąć skrajność. Dziewczyna otrzymała kilka złamań, ale przeżyła.
- W 2004 roku ustanowiono nowy rekord: 30 osób wyskoczyło jednocześnie z centrum telewizyjnego.
Sala koncertowa
W budynku budynku wycieczkowego centrum telewizyjnego Ostankino znajduje się sala koncertowa „Królewska”. W ramach programu wycieczek sala ta służy jako sala kinowa do wyświetlania filmów o wieży telewizyjnej i telewizji rosyjskiej. The Royal jest również gospodarzem wielu koncertów, konferencji, spektakli i innych wydarzeń.
Niesamowity pomnik epoki
Wieża telewizyjna Ostankino i całe jej wyposażenie są stale ulepszane. Dzięki zainstalowaniu kilku dodatkowych anten, jego wysokość wynosi obecnie ponad 560 metrów (należy zauważyć, że zgodnie z pierwotnym pomysłem jego wysokość wynosiła 520 metrów). W naszych czasach centrum telewizyjne służy do swojego głównego celu -do odbioru i transmisji różnych sygnałów radiowych oraz jako lokalizacja studiów telewizyjnych dla dużej liczby programów.
Dodatkowo wieża telewizyjna Ostankino (zdjęcie tego budynku jest godne podziwu) jest najważniejszą atrakcją turystyczną stolicy. Zwiedzanie centrum telewizyjnego to coś naprawdę niezapomnianego. Przegląd Moskwy i okolic z tarasu widokowego zostanie zapamiętany na całe życie.
Centrum Telewizyjne Ostankino jest słusznie uważane za symbol rosyjskiej telewizji i jeden z najbardziej niesamowitych budynków na świecie.
