Płaskowyż Manpupuner to niesamowity cud, pomnik przyrody Rosji. Tę nazwę można przetłumaczyć z języka Mansi jako „Mała góra bożków”.
Gdzie jest płaskowyż?
Znajduje się na północnym Uralu, w odległej części Republiki Komi. To terytorium należy do rezerwatu Peczoro-Ilychsky. Znajduje się na zboczu (zachodnim) Uralu, między rzekami Ichotlyaga i Peczora.
Opis
Z tym miejscem związanych jest wiele legend. Zbocze, na którym wznoszą się Słupy Wietrzenia, było obiektem kultu miejscowych ludów Mansów. To niesamowite miejsce, owiane tajemnicami i tajemnicami, miejsce o niezrozumiałej, ale bardzo potężnej energii.
Filary wietrzenia na płaskowyżu Manpupuner nazywane są cudem. Szczątki, jak nazywa się te kamienne rzeźby znajdujące się na płaskowyżu, są znakiem rozpoznawczym Uralu.
Pomimo tego, że płaskowyż jest oddalony od miejsc zamieszkanych, cieszy się dużą popularnością wśród miłośników turystyki sportowej. Tylko dobrze wyszkoleni turyści będą mogli się do niego dostać pieszo.
Aby odwiedzić płaskowyż Manpupuner, musisz uzyskać specjalną przepustkę od administracji rezerwatu.
Opinia naukowców
Według naukowców kamienne filary są wynikiem wietrzenia miękkich skał. Ponad dwieście milionów lat temu znajdowały się tutaj wysokie góry Ural. Deszcz i wiatr, śnieg i mróz, upały z czasem nieubłaganie zniszczyły góry. Dziś Ural należą do najniższych na świecie.
Niemniej jednak na Uralu są miejsca, w których natura nie mogła pokonać kamienia. Łupki serycytowo-kwarcytowe, które stanowią podstawę pozostałości, zostały zniszczone znacznie mniej i dlatego istnieją do dziś, a miękkie skały zostały zwietrzałe, zniszczone i wyrzucone przez wiatr i wodę do podnóża góry.
Bieguny wietrzenia
Według naukowców te kamienne olbrzymy są wynikiem selektywnego wietrzenia skał. Wszystkie mają nietypowy kształt – niektóre są zwężone u podstawy i przypominają odwróconą butelkę. A ich wysokość sięga od 30 do 42 metrów. Płaskowyż Manpupuner to mistyczne miejsce. Szczątki są tak starożytne, że ludy mansyjskie czciły je nawet w okresie pogaństwa. Czasami wydaje się, że ludzie Mansi, w przeciwieństwie do naukowców, którzy robią przypuszczenia, dokładnie wiedzą, jakie jest prawdziwe pochodzenie tych kamiennych gigantów …
Legendy i mity
Do tej pory Mansowie, wędrujący po tych miejscach ze stadami jeleni, opowiadają wszystkim turystom, że w starożytności te kamienne rzeźby to siedmiu olbrzymów, którzy byli w drodze na Syberię. Chcieli zniszczyć starożytny lud Mansów. Ale wznosząc się na szczytktóry obecnie nazywa się Manpupuner, szaman gigantów widział świętą górę Yalping-Ner. Przerażony wyrzucił bęben. Spadł na stożkowaty szczyt, który wznosi się na południe od Manpupuner i nazywa się Koip. Szaman i jego towarzysze byli skamieniali ze zgrozy.
Istnieje inna wersja. Młodszych braci (tj. Mansi) ścigało sześciu gigantów z Samoyedów. Ścigali nieszczęśników, gdy próbowali wyjść poza przełęcz. U szczytu rzeki Peczory giganci prawie zdołali wyprzedzić zbiegów, ale nagle Yalpingner stanął przed nimi. Podniósł rękę i rzucił tylko jedno zaklęcie, ale to wystarczyło, by olbrzymy zamieniły się w kamień. Ale prawdopodobnie Yalpingner zrobił coś złego, ponieważ sam zamienił się w kamień. Od tego czasu stoją naprzeciwko siebie.
I ostatnia legenda, którą wam opowiemy. Siedmiu gigantów podążyło za Ripheusem, by wytępić Mansów. Wspinając się na Koip, zobaczyli górę Yalpyngner - sanktuarium Mansów. W tym momencie zdali sobie sprawę z wielkości i mocy bogów Mansi. Byli skamieniali z przerażenia i tylko ich przywódca podniósł rękę, chroniąc oczy przed Yalpyngnerem. Ale to mu nie pomogło – on też stał się kamieniem.
Płaskowyż Manpupuner (Północny Ural)
Wszystko, co widać na płaskowyżu, robi wrażenie. Ani jedno zdjęcie ani film nie oddaje żywej mocy tych gigantów. Będąc na płaskowyżu Manpupuner zaczynasz wierzyć w ich siłę, czujesz energię emanującą z tej ziemi. Nie przypadkiem nazywana jest jednym z miejsc Mocy.
Po wielu programach telewizyjnych o tym niesamowitym miejscu wielu chcedostać się na płaskowyż Manpupuner. Nie każdy wie, jak się tam dostać (samochodem, samolotem, pociągiem). Ale o tym porozmawiamy nieco później. A teraz chciałbym powiedzieć, o której porze roku lepiej odwiedzić płaskowyż. Nie ma zgody w tej kwestii.
Niektórzy uważają, że taką wycieczkę najlepiej odbyć zimą, na nartach. Motywują tym, że w tym czasie nie ma muszek, komarów i bzyków, bagna całkowicie zamarzają, a pokryte szronem filary wyglądają niezwykle pięknie. To prawda, że ci ludzie nie biorą pod uwagę, że w Uralu termometr często spada do -40 stopni w styczniu. Administracja rezerwatu uważa, że lepiej odwiedzić to miejsce latem, przylatując tutaj helikopterem.
Przełęcz Diatłowa (Płaskowyż Manpupuner)
Każdy szanujący się szaman z plemienia Mansi przybył na płaskowyż i czerpał tutaj magiczną moc. Wspinanie się na płaskowyż Manpupuner było surowo zabronione dla zwykłych śmiertelników - uważano to za największy grzech.
Manpupuner zawsze był święty dla ludów Mansów, chociaż jego energia była wyraźnie negatywna. Niedaleko płaskowyżu znajduje się kilka innych sanktuariów - Kholat-Chakhl (Martwa Góra) i Tore-Porre-Iz. Według legendy dziewięciu łowców Mansi zginęło w niejasnych okolicznościach na Dead Mountain. Ten sam los spotkał legendarną grupę studentów UPI, kierowaną przez Igora Diatłowa w lutym 1959 roku. Ta grupa również składała się z dziewięciu osób. Od czasu tej strasznej tragedii miejsce to często nazywane jest Przełęczą Diatłowa.
Jak się tam dostać
Z SyktywkaraIstnieje pociąg do Troicka-Peczorsk. Opłata wynosi około 900 rubli. Samolot zabierze Cię z Moskwy do Syktywkaru za 9900 rubli, a z Petersburga za 13600.
Do Kolumn Wietniczych można dostać się pociągiem Workuta, który zabierze Cię na stację Ukhta. Stąd autobus zabierze Cię do miejsca docelowego.
Płaskowyż Manpupuner jest podobno magiczny i magiczny. Zwykłemu człowiekowi trudno mówić o magii i czarodziejstwie, ale fakt, że to miejsce jest niezwykle piękne, jest faktem potwierdzonym przez wielu.
