Fantastyczna, niesamowita, magiczna kraina Kamczackiej Doliny Gejzerów to niesamowita kraina, jakby zmaterializowana z najciekawszych i niezwykłych dzieł pisarzy science fiction. Tym bardziej niesamowite jest, że ten wspaniały, niesamowity region został odkryty nie tak dawno temu, w 1941 roku.
Otwarcie Doliny
Kwiecień 1941 roku upłynął pod znakiem największego odkrycia na świecie - Dolina Gejzerów na Kamczatce uniosła zasłonę tajemnicy swojego istnienia. Odkryła go geolog Tatiana Ustinova wraz z przewodnikiem, rodem z tych miejsc, Anisiforem Krupeninem. Odkrycie to było przypadkowe i miało miejsce podczas badania życia i reżimu wodnego rzeki Shumnaya z jej dopływem wypływającym z kaldery wulkanu Uzon w jednym z najbardziej niedostępnych wąwozów.
Wcześniej nikt nie znalazł gejzerów na kontynencie azjatyckim, nie wysunięto nawet naukowych założeń, że na tych obszarach, pomimo obfitości wulkanów, mogą istnieć takie szczególne i niezwykle rzadkie warunki termodynamiczne,które są wymagane do ich wystąpienia i funkcjonowania. Nie ma tak wyjątkowych miejsc na kontynencie.
Perła Kamczatki
Dolina gejzerów na Kamczatce znajduje się w kanionie rzeki Geysernaya, zajmując około 6 kilometrów kwadratowych. km powierzchni, na której znajdują się liczne ujścia gorących źródeł, gejzerów, kotłów błotnych. Unikalne źródła termalne, jeziora i wodospady - wydaje się, że na tym niewielkim obszarze gromadzą się wszystkie ciekawostki przyrodnicze. Niesamowicie duży kontrast mikroklimatu i warunków naturalnych spowodował tak ogromną różnorodność biologiczną organizmów żywych i ich gatunków w ekosystemie, że aż trudno w to uwierzyć.
Kilkaset źródeł wody termalnej znajduje się w korycie rzeki i na dnie Jeziora Gejzerowego. W Dolinie znajduje się ponad 20 dużych gejzerów, z których co jakiś czas tryska prawie wrząca woda, a gorące strumienie tryskają w górę para. W 1996 roku Dolina została wpisana na listę obiektów przyrodniczych pod ochroną UNESCO.
Siódmy Cud Świata
Cały system ekologiczny doliny to wyjątkowa symbioza najrzadszych warunków termodynamicznych z podziemną aktywnością wulkaniczną, która uderza w wyobraźnię i nieprzypadkowo jest siódmym cudem Rosji. Dolina Gejzerów na Kamczatce otrzymała ten głośny status w 2008 roku.
Wyjątkowość jego ekosystemu jest bardzo wrażliwa, dlatego monitorowanie środowiska jest konieczne i stale prowadzone, a obciążenie wycieczkowe na terenie rezerwatu jest poważnie ograniczone. Od 1992 roku turystycznyFirmy w ramach kontraktu stworzyły przejrzystą organizację wycieczek helikopterem zgodnie z całym zestawem surowych zasad i wymagań, aby zachować równowagę systemu. Istotne ograniczenia będą dotyczyć samodzielnego dostępu do kanionu. Dolina Gejzerów na Kamczatce, której zdjęcie od dawna rozchodzi się po całym świecie, to wyjątkowy obiekt dla turystyki ekologicznej.
Gejzery
W tym samym 1941 roku powstał opis wszystkich otwartych źródeł gejzerów. Tatiana Ustinova wspomina, że jednocześnie nadano im nazwy na podstawie ich cech konstrukcyjnych, siły wyrzutu pary i wody, koloru gejzerytu lub jakichkolwiek innych oznak każdego z nich. Na przykład gigantyczny gejzer na Kamczatce to nazwa, która mówi sama za siebie. To największe gorące źródło. „Pierworodny” – gejzer, który jako pierwszy zobaczyli badacze. „Szczelina” uwalnia strumienie pary i wody ze szczeliny, a „Potrójna” - z trzech otworów jednocześnie. Gejzery na Kamczatce mają zarówno romantyczne, jak i praktyczne nazwy: Malachit Grotto, Pearly, Pink, Gates of Hell, Insidious, Skoworodka, Double, Small, Large itp. Gejzer „Averiy” uwiecznił imię słynnego hydrogeologa Walerego Averyeva.
Wielka erupcja gejzeru to wspaniały widok. Rozpoczyna się potężnym pluskiem, wyrzuceniem słupa wody do 30 m i ulatniającymi się obłokami pary - do kilkuset metrów. Fontanna bije przez dwie minuty, po czym gejzer "wypuszcza parę". I znowu zaczynają się przygotowania do kolejnej erupcji - stopniowego napełniania gryfa wodą. Cały cykl źródłazajmuje prawie 5 godzin. Każdy gejzer żyje w swoim specyficznym trybie i działa z precyzją szwajcarskiego zegarka. Temperatura wyrzucanej wody i pary osiąga maksymalny punkt wrzenia.
Kataklizmy w Dolinie
Niestety cuda natury nie trwają wiecznie. Oni sami cierpią z powodu żywiołów, których nie da się okiełznać. Na przykład tajfun Elsa, który spadł w 1981 roku, spowodował ulewne deszcze, które znacznie podniosły poziom wody w rzece. Rezultatem powodzi było częściowe zniszczenie wielu źródeł i całkowite zniszczenie gejzeru Bolshaya Pechka.
Czerwiec 2007 był katastrofalny dla doliny gejzerów. Gigantyczne osuwisko, które utworzyło błoto o objętości 20 milionów m3 skał, zablokowało kanał rzeki Geysernaya. Błoto nie tylko zablokowało kanał, ale też spłynęło nim w dół, zatrzymując niszczycielski ruch dopiero przy Bramie Triumfalnej. W tym samym czasie postępujące zawalenie się osuwiska w górnym biegu Geyserny Creek spowodowało powstanie lawin gruzowych, które opadły i zakończyły formowanie tamy. Tylko cud uratował lądowisko dla helikopterów i centrum turystyczne rezerwatu przed zniszczeniem. Spływ błota pokrył ponad połowę powierzchni tego niezwykłego obiektu przyrodniczego. W powstałej tamie zniknęło 13 najciekawszych źródeł.
Jak feniks
Pomimo faktu, że Dolina Gejzerów na Kamczatce niewątpliwie ucierpiała w wyniku osunięcia się ziemi i jego konsekwencji, po pęknięciu tamy poziom wody spadł o 9 metrów, a większość gejzerów wyzdrowiała. Nowa fala błotna, która miała miejsce w 2013 roku, w końcu się ustabilizowałaekosystem doliny, przywrócił funkcjonowanie istniejących wcześniej gorących źródeł i przyczynił się do powstania nowych.
Dolina gejzerów, jak żywa istota, nieustannie się zmienia. Nie można go postrzegać w oderwaniu od osobliwego niezwykłego systemu ekologicznego, który się wokół niego rozwinął. Wyjątkowe miejsca, ciekawe odkrycia, nazwa gejzerów na Kamczatce - nieprzewidywalnej krainie pełnej tajemnic i magii, do której nie można się przyzwyczaić.
