Pireneje: opis i zdjęcie

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Góry Pirenejów zadziwiają swoją różnorodnością. Wznoszą się tu majestatyczne szczyty, w których ukryte są głębokie jaskinie, a w dolinach widoczne są majestatyczne wodospady. A ich najlepszą cechą jest to, że dzika przyroda jest prawie nietknięta przez cywilizację.

Opis

Pireneje to średniej wysokości góry, które rozciągają się na długości 450 kilometrów od Zatoki Biskajskiej na zachodzie do Morza Śródziemnego na wschodzie. Wysokości wahają się między 1600 a 2500 metrów. Pireneje leżą na granicy Hiszpanii i Francji. A w ich wschodniej części czaił się maleńki stan Andora.

Góry Pireneje są młode, choć wciąż starsze niż np. Alpy i Andy. Już 500 milionów lat temu szczyty górowały na stałym lądzie. Podczas swojego rozwoju góry te uległy silnej erozji. Dlatego w niektórych miejscach okolica przypomina nieco Wielki Kanion w Ameryce. A potem góry zostały całkowicie pochłonięte przez ocean, o czym świadczy obecność miękkich skał osadowych, takich jak wapienie na zachodzie, w wyniku których erozji powstały następnie jamy krasowe - jaskinie. Potem zaczęło się zderzenie płyt litosferycznych i góry Pirenejów odrodziły się na nowo.i wylądował na suchym lądzie. Wszystkie te procesy determinują taką różnorodność ukształtowania terenu.

Różne części Pirenejów

Góry Pireneje są podzielone terytorialnie na trzy części: Atlantyk (zachodnia), Aragońska (środkowa), śródziemnomorska (wschodnia).

Pireneje Atlantyckie należą do dwóch państw: Francji i Hiszpanii. Z zachodu na wschód ich wysokość stopniowo wzrasta.

Szczyty aragońskie należą tylko do Hiszpanii, tutaj znajduje się najwyższa góra Pirenejów, szczyty: Aneto (3404), Monte Perdido (3348) i Vinmal (3298). Po stronie hiszpańskiej Pireneje Aragońskie są bardziej dostępne, po stronie francuskiej są bardziej strome i urwiste. Tutaj możesz przejść z jednego kraju do drugiego przez przełęcz Somport. Na południe od miejsca, w którym znajdują się Pireneje, równolegle rozciąga się kolejny grzbiet zwany Sierra de Guerra. Całe współczesne zlodowacenie również koncentruje się w centralnej części.

Śródziemnomorskie Pireneje należą bardziej do Hiszpanii niż do Francji. Pomiędzy nimi znajduje się państwo karłowate, które w całości znajduje się w górach. To jest Księstwo Andory.

W Pirenejach możesz zajrzeć do francuskich departamentów: Hautes-Pyrenees, Haute-Garonne, Aude, Ariège i Atlantic Pyrenees. Hiszpania obejmuje: Kraj Basków, Huesca, Lleida, Nawarra, Katalonia, Girona.

Historia Pirenejów

Pierwsze góry Pirenejów były zamieszkane przez starożytnych ludzi, żyli oni w lokalnych jaskiniach krasowych, o czym świadczą malowidła naskalne. Stopniowo głównym zajęciem ludzi, oprócz łowiectwa, jest rolnictwo, uprawa winogron.

Pireneje - góry, które odegrały dużą rolę w historii Europy. Powstawały tu nowe stany, toczyły się bitwy. Tylko jedna kampania Hannibala weszła do annałów. Kartagińczycy przekroczyli Pireneje przez Cerdan (prowincję Lleida i Girona), przez przełęcz Persh i dolinę Teta, a następnie przenieśli się na Półwysep Apeniński, planując pokonanie Cesarstwa Rzymskiego we Włoszech.

Turystyka

Miłośnicy podróżowania po górach często wybierają nie przemierzone w górę iw dół Alpy, ale trudno dostępne Pireneje. Mimo pozornie niewielkiej wysokości szlaki w tych górach są trudne i niebezpieczne. Niedostępność Pirenejów polega na tym, że nie ma między nimi dogodnych przejść oraz kilka przełęczy, ta ogromna ściana oddzielała półwysep od reszty Europy. Nie ma tu dróg, ale jest wiele wodospadów, wąwozów, lasów.

Przyroda jest tu znacznie lepiej zachowana niż w tych samych Alpach. Żyją tu kozice, koziorożce, dziki, niedźwiedzie, a nawet wilki, które już prawie nie są charakterystyczne dla dzikiej Europy. Pireneje są nieco podobne do gór w Rosji, takich jak na przykład Kaukaz. Oczywiście tutaj 3404 to maksymalna wysokość gór. Pod tym względem Pirenejów nie można porównać z Elbrusem, najwyższym punktem w naszym kraju, ale pod względem piękna nie są one być może w żaden sposób gorsze. Te góry zostały opanowane przez wielu miłośników ekstremalnych wrażeń: speleologów, wspinaczy skałkowych, narciarzy i po prostu wędrowców.

Aneto Peak

Najwyższa góra w Pirenejach, nazywana Aneto, znajduje się w hiszpańskiej prowincji Huesca. Francuzi nazywają to Pic de Netou. W całej Hiszpanii znajduje się natrzecia wysokość. Największy lodowiec tego kraju znajduje się na Aneto, o powierzchni 79,6 ha (2005). Wspinacze wspinają się na ten szczyt ze „schroniska Renklus”, znajdującego się na wysokości 2140 metrów. Szlak prowadzi w górę najdłuższego odcinka lodowca.

Taka wspinaczka jest uważana za łatwą, każdego roku wielu turystów wspina się na górę, bez żadnego doświadczenia wspinaczkowego. Dzięki temu najwyższa góra Pirenejów jest dość dostępna. Główny sezon wspinaczkowy trwa od lipca do września. Nawiasem mówiąc, nasz rodak, rosyjski oficer Płaton Aleksandrowicz Czichaczew jako pierwszy podbił tę górę latem 1842 roku. Wraz z nim w grupie byli przewodnicy: Pierre Sanio de Luz, Luchonne Bernard Arrazo, Pierre Redonnet. Był też botanik Albert de Francville i przewodnik Jean Sor. Na górze zostawili kopiec i butelkę ze swoimi imionami. Zimowe wejście odbyło się w 1878 roku.

Cyrk Gavarnie

Cyrk Gavarni pochodzenia lodowcowego to zagłębienie, z jednej strony którego znajduje się ściana skalna. To słynny punkt orientacyjny Pirenejów, który podziwiał pisarz Victor Hugo. Znajduje się również na liście UNESCO. Średnica cyrku na dole wynosi 3,5 kilometra, a ku górze rozszerza się do 14 kilometrów.

Wysokość tego basenu nad poziomem morza wynosi 1400 metrów, obok wznosi się drugi najwyższy szczyt Pirenejów - Monte Perdido. Strumienie wody spływają ze ścian cyrku, tworząc miejscami wodospady. Zimą zamarzają izamieniają się w lodowe ściany, na które wspinają się miłośnicy sportów ekstremalnych. Szczególnie wyróżnia się wśród wszystkich strumieni wodnych wodospad Gavarni. Jego swobodny spadek rozciągał się na 422 metry.

Przez długi czas wodospad Gavarnie był uważany za najwyższy w Europie, aż w Norwegii odkryto większy strumień wody. Aby zobaczyć ten wyjątkowy cud natury, turysta powinien najpierw dotrzeć do miejscowości Gavarni, a stamtąd zrobić przejście dobrą drogą, która trwa około godziny. Jest też platforma z ławeczkami, na której można podziwiać wodospad i zrobić sobie zdjęcie. Na wysokości 2-2, 5 znajdują się jaskinie lodowe. 1200-metrowa ściana Gavarnie przyciąga wspinaczy.

Jaskinia Pierre-Saint-Martin

Słynna jama krasowa Pierre-Saint-Martin od dawna uważana jest za najgłębszą na naszej planecie. To druga jaskinia na świecie, w której można zejść pod ziemię na ponad kilometr.

Francuscy i belgijscy speleolodzy zeszli tutaj po raz pierwszy w 1953 roku. Ogromną studnię pokonali za pomocą wyciągarki z bębnem i stalowej liny. W tamtym czasie nie było opracowanych technologii przechodzenia przez takie jaskinie. Wyprawa osiągnęła znak 737 metrów, tracąc jednego członka. Taka głębokość była wówczas uważana za największą na świecie.

Pierwsze 700 metrów głębokości było bardzo niebezpieczne, więc jaskinia została później całkowicie zdobyta, głównie dzięki tunelowi przeciętemu przez skałę. Przebadano jamę krasową do poziomu 1006metrów, odkryto również drugie wejście. Dzięki połączeniu z małą jaskinią Tete Sauvage całkowita głębokość Pierre-Saint-Martin osiągnęła 1171 metrów.

Lourdes

To francuskie miasto, które jest również popularne wśród turystów i pielgrzymów. Znajduje się tam, gdzie Pireneje dopiero się zaczynają, czyli u podnóża. Tutaj, według legendy, Matka Boska objawiła się 14-letniej dziewczynce Bernadetcie. Stało się to w jaskini Mesabiel. Matka Boża objawiła się dziewczynce nie raz, a 18. Podczas tego wydarzenia dziecko zostało wyleczone z astmy po kąpieli w leczniczym źródle, na co zwróciła jej uwagę Maryja.

Później Bernadette została kanonizowana. Nad jaskinią zbudowano bazylikę pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Maryi. Wierzący nadal przychodzą tutaj, aby się modlić i pić wodę ze świętego źródła.

Miasto ma do odwiedzenia muzea: Bernadette Soubirous, Grevin (malarstwo religijne) i Iberyjskie Muzeum Regionalne.

Andora

Stan karłowaty, który pod względem powierzchni może odpowiadać małemu miastu. Jest to 84 tys. osób, z czego większość to Hiszpanie, a dopiero potem Andoranie. Nazwa kraju z języka baskijskiego jest tłumaczona jako „pustkowie”. Stolicą jest Andorra la Vella. Ludzie żyją tu głównie z powodu turystyki, ponadto ludność jest zaangażowana w handel i sektor bankowy stanu Andora.

Pireneje przynoszą krajowi główny dochód. Ośrodki narciarskie są szczególnie rozwinięte, Pas de la Casa jest najstarszymz nich. Można powiedzieć, że w górach panuje klimat śródziemnomorski z dużą ilością opadów poza sezonem. Sezon narciarski jest otwarty od grudnia do połowy wiosny.