Saur-Mogila: historia, pomnik, kopiec i lokalizacja na mapie. Gdzie znajduje się Saur-Mogila?

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Przez wiele stuleci przekazywane były legendy, opowieści, pieśni ludowe i ballady o kurhanach Saur-Mogila. Ten stary cichy pomnik był świadkiem wielu radosnych i smutnych wydarzeń w swoim życiu. Ludowe ballady opowiadają o odwadze i odwadze ludu, a także o mądrych obrońcach ojczyzny. Do dziś nie wiadomo, skąd dokładnie wzięła się ta nazwa. Niektórzy badacze przekonują, że Saur to imię osoby, która broniła interesów okolicznych mieszkańców, ale co też jest możliwe, był też Kozakiem. Ten obszar w obwodzie donieckim był obiektem najazdów Tatarów, a podczas II wojny światowej nie miał szczęścia. Dziś Saur-Mogila jest kulturalnym i historycznym zabytkiem Ukrainy.

Lokalizacja kopca

Saur-Mogila jest jednym z najwyższych punktów Grzbietu Donieckiego, znajduje się w rejonie Szachterskim w obwodzie donieckim. Wysokość kopca nad poziomem morza wynosi około 278 m. W dawnych czasach na jego szczycie umieszczono słup kozacki, następnie ufortyfikowano Front Miusa. Powstał już tutaj zespół pamięcipo zakończeniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Kopiec Saur-Mogila jest pozostałością ostrogi Grzbietu Donieckiego. Składa się głównie z piaskowca, miejscami widoczne są wtrącenia kryształu górskiego.

Saur-Mogila leży na równinie, dlatego można ją zobaczyć z odległości nawet 40 m. Przy słonecznej pogodzie z kopca widać Morze Azowskie, choć jest ono oddalone o 90 km. Wiadomo, że ludzie żyli na terenie współczesnego regionu Doniecka już w II tysiącleciu pne, ponieważ w tym okresie wylano górną część Saur-Mohyla. Plemiona kultury srubnej usypały kopiec o wysokości ok. 4 m i średnicy prawie 32 m.

Nazwa kopca

Według niektórych źródeł "saur" lub "savur" ma pochodzenie tureckie (od słowa "sauyr"), jest tłumaczone jako "wysokość stepu z okrągłym szczytem". Grupa badaczy jest skłonna sądzić, że kopiec został nazwany na cześć plemienia Sarmatów lub Savromatów. Ale sztuka ludowa zachowała wiele legend i pieśni o człowieku Saurze. Był mścicielem ludu, Kozakiem, który zginął z rąk Tatarów krymskich, chroniąc swój lud przed niewolnictwem.

Starożytne czasy

Archeolodzy odkopali kopiec grobowy i odkryli pochówek datowany na II tysiąclecie p.n.e. np. okres kultury srubnej. Kogo po prostu nie było w tych częściach. Sarmaci, Scytowie, Chazarowie, Hunowie, Bułgarzy, Kumanowie, Pieczyngowie, Tatarzy mongolscy - wszystkie te ludy osiedliły się kiedyś na terytorium współczesnego regionu Doniecka. Przez długi czasnikt tu nie mieszkał. Ciszę bezkresnych stepów przerywały od czasu do czasu krzyki rabusiów pędzących niewolników, hordy nomadów, skrzypienie wozów Chumat i stad dzikich zwierząt. Przez cały ten czas Saur-Mogila stał nietknięty. Tam, gdzie dziś stoi pomnik, Kozacy zrobili tam patrol i sami opanowali okoliczne przestrzenie. To tutaj toczyły się najbardziej krwawe walki między Ukraińcami a Tatarami.

Saur-Mogila podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Przez dwa lata teren wokół kopca był okupowany przez Niemców. To tutaj w latach 1941-1943 powstawały struktury obronne I linii Frontu Mius. Sama Saur-Mogila miała dla Niemców ogromne znaczenie strategiczne. Na jej szczycie oparto stanowisko obserwacyjne. Na zboczach kopca żołnierze niemieccy ustawili ziemianki, bunkry, szpule, kopali pancerne czapki z bronią palną. Do obrony wysokości używano moździerzy, czołgów z miotaczami ognia i dział artyleryjskich.

Wojska sowieckie napotkały trudność - musiały atakować ze stromego zbocza, podczas gdy Niemcy mogli użyć łagodnego, co oznaczało, że mogli używać pojazdów opancerzonych z siłą i głównym. Saur-Mohyla, obwód doniecki, zaczął być szturmowany 28 sierpnia 1943 r., czerwona flaga została podniesiona na szczyt w nocy z 29 na 30 sierpnia, ale Rosjanie ostatecznie zdobyli szczyt dopiero 31 sierpnia. 96 Dywizja Strzelców Gwardii, 295, 293, 291 Pułki Strzelców Gwardii, 34 Dywizja Strzelców Gwardii i jednostki 127 Dywizji wzięły udział w zdobyciu. Nieocenioną pomoc wojskowym zapewniły wszechobecne „Katiusze” i okładka „Ilsa”. Przy wzrościezginęło wielu godnych, odważnych żołnierzy i oficerów, wielu z nich otrzymało pośmiertnie rozkazy.

Pierwszy pomnik

Już po zakończeniu wojny na Saur-Mogila pojawił się pierwszy pomnik. Była to 6-metrowa wapienna piramida z wierzchołkiem w postaci czerwonej gwiazdy. Wokół pomnika ustawiono otoczoną łańcuchem platformę, na rogach której umieszczono armaty pozostawione po działaniach wojennych. Był też napis z nazwiskami oficerów i żołnierzy, którzy zginęli podczas wznoszenia.

Drugi Memoriał

W 1960 roku Związek Architektów obwodu donieckiego postanowił ogłosić konkurs na projekt nowego pomnika. Swoje propozycje zgłosiło 37 kreatywnych zespołów z całej RFSRR, najlepszą opcję zaproponowała organizacja kijowska. Dzięki ukraińskim architektom zyskał nowy, ulepszony pomnik Saur-Mogila. Pomnik został zbudowany za pieniądze górników, którzy dawali swoje dzienne zarobki. Fundusze zbierali członkowie Komsomola z pobliskich miast Szachtiorsk, Torez i Sneżnyj.

Wielkie otwarcie pomnika odbyło się jesienią 1967 roku. Ponad 300 tysięcy osób zgromadziło się, by uczcić pamięć poległych żołnierzy. Z całego ZSRR przybyły jednostki Armii Radzieckiej, przedstawiciele organizacji społecznych, kombatanci. Jak wtedy wyglądał Saur-Mogila? Zdjęcia z lat 60. przetrwały do dziś. Na samym szczycie znajdował się 36-metrowy obelisk żelbetowy, wyłożony granitem. W jego wnętrzu organizatorzy zaaranżowali salę militarnej chwały, m.inktóry gromadził mapy, gazety z odpowiednimi publikacjami z czasów wojny, portrety i fotografie uczestników wykonywania pomiaru wysokości. Utworzono również górny taras widokowy.

U stóp obelisku zainstalowano 9-metrową rzeźbę żołnierza patrzącego na zachód i trzymającego w górze karabin maszynowy w prawej ręce. Wojownik ma na sobie pelerynę, której podłogi trzepoczą na wietrze. Rzeźba wykonana jest z żeliwa, w 1975 roku zapalono przy niej Wieczny Płomień. Do obelisku można dostać się na dwa sposoby. Jedną aleję położyli pionierzy z różnych części ZSRR, a drugą przedstawiciele miast-bohaterów. Przy drodze do kopca członkowie Komsomołu posadzili topole i klony. Tylko ci, którzy wejdą po szerokich schodach, odkryją Saur-Mogilę w całej okazałości.

Historia tych strasznych wydarzeń jest przechowywana na czterech ogromnych poziomych pylonach bojowych. Każdy z nich dedykowany jest do określonego typu wojsk: artylerzyści, piechoty, lotnictwa, czołgistów. Wszystkie płaskorzeźby, kompozycje i napisy oparte są na prawdziwych wydarzeniach. Pylony przedstawiają nie fikcyjne postacie, ale żołnierzy i oficerów armii sowieckiej. U podnóża Saur-Mogila znajduje się dolny taras widokowy, z którego roztacza się przepiękny widok na cały kompleks pamięci. Znajdują się w nim zachowane z czasów wojny artyleryjskie elementy, słynne katiusze, czołgi i moździerze. Na samym szczycie kopca znajduje się lądowisko dla helikopterów.

Obchody w pobliżu Saur-Mogila

Absolutnie wszyscy nowożeńcy z Torez i Snezhnoye po ceremonii ślubnej idą na kopiec, aby się wspiąćgóry, złożyli kwiaty pod pomnikiem, upamiętniając tym samym pamięć poległych żołnierzy. W czasach sowieckich to właśnie w Saur-Mogila wydawano młodym ludziom bilety Komsomola. Ogromna liczba ludzi gromadzi się pod pomnikiem dwa razy w roku: w Dzień Wyzwolenia Donbasu (8 września) i Dzień Zwycięstwa (9 maja). Niestety prace budowlane, a także masowe wizyty na kopcu znacznie uszkodziły jego ekosystem. Jeśli wcześniej stepy porośnięte były trawą pierzastą, teraz są porośnięte chwastami.

Saur-Grave w folklorze

Kilka legend o pochodzeniu kopca przetrwało do dziś. Najpopularniejsza jest historia Kozackiego Saura, czyli Savki, który był stróżem kozackiego posterunku straży, wyposażonym na szczycie nasypu. Wojownicy tęsknili za Tatarami i nie zdążyli na czas rozpalić ognia. Strażnicy z żalu rozpalili ogień na pół i wycofali się, ale Saur nie mógł wydostać się z okrążenia, za co zapłacił życiem. Sam nasyp zaczął się potem rozrastać, więc powracający Kozacy zobaczyli swojego brata na szczycie kopca. Tam go pochowali, a czapkami zrobili jeszcze większy szczyt.

Ukraiński folklor zachowuje również legendę o młodej, odważnej chłopskiej Saurze. Pan wykorzystał swoją narzeczoną, więc młody człowiek poszedł do lasu, aby stać się mścicielem ludu. Najpierw zajął się swoim sprawcą. Saur zabił patelnię i podpalił swoją posiadłość, po czym obrabował wszystkich bogatych, rozdzielając ich bogactwo biednym. Kiedy zmarł, bohater został pochowany na szczycie kurhanu.

Saur-Mogila jest zabytkiemUkraina

Przez wiele stuleci słynny kurhan pozostawał w centrum uwagi. Z biegiem lat Saur-Mogila zdobywał nowe legendy i wydarzenia. Można go łatwo znaleźć na mapie, nasyp znajduje się w pobliżu wsi Saurovka, niedaleko miasta Szachtersk. Dziś kompleks pamięci, jak i sam kopiec, są chronione prawem. Legendarny Saur-Mohyla został uznany za pomnik starożytności i heroicznej epopei narodu ukraińskiego.