Kan - rzeka na terytorium Krasnojarska

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Rzeka Kan znajduje się w centrum Terytorium Krasnojarskiego, jest głównym dopływem rzeki. Jenisej. Rozpoczyna się na terytorium wschodniego Sajanu, po północnej stronie Kansky Belogorye w miejscu, gdzie r. Cichy Kan i Dziki Kan.

Charakterystyka

Szeroka równina zalewowa i meandrujący kanał tworzą rzekę. Caen jest atrakcyjne dla miłośników kajakarstwa zjazdowego. Na jego piaszczystych brzegach przyjemnie jest odpocząć pod namiotem, jeśli znajdziesz łagodne, bezpieczne miejsce, w którym nie będzie klifu.

Turyści i mieszkańcy pobliskich terenów uwielbiają pływać w wodzie i podziwiać okoliczne krajobrazy. Ciekawe jest przepłynięcie wysepek omijających nurt, poznanie górskich szczytów i pagórków.

Istnieją miejsca, przez które łatwo jest podjechać do kanału samochodem lub dojść pieszo. Ze względu na dużą ilość mułu woda ma brązowawy odcień. Na dnie kamyki, glina i piasek, glony.

Rzeka Kan w Terytorium Krasnojarskim przepływa przez pogłębienie dorzecza Kańsko-Rybinsk i ostrogi na południu Grzbietu Jenisejskiego. Jego zbieg z Jenisejem znajduje się w odległości 108 kilometrów od Krasnojarska. Całkowita długość to 629 km. Ujęcie wody zajmuje powierzchnię 36,9 km. mkw. Przeciętnie woda porusza się z intensywnością 288 metrów sześciennych na sekundę i spada ze źródła (obszar Dikoy Kan) do ujścia przez 1,35 km.

Część górska

Najbardziej obfitą fazą reżimu wodnego są wysokie wody latem i wiosną. Były lata, kiedy powodzie osiągały katastrofalne rozmiary z powodu ulewnych deszczy.

Kan to rzeka z dużymi dopływami: po lewej Bolshoy Urey, Pezo, Anzha, Kirel, Rybnaya, po prawej Agul, Kungus, Nemkina, Kurysh, Bogu-nay.

Górna część prądu to zwykła górska arteria wodna. Woda tutaj płynie szybko wzdłuż kanału bystrza, omijając strome i skaliste brzegi. Sportowcom, a także osobom zainteresowanym nietrywialnymi przeszkodami, zaleca się wizytę między dopływami Tukszy i Jangi. Są elementy, które osiągają złożoność kategorii 3 i 4.

Po dwóch kilometrach stąd następuje zwężenie doliny, wchodząc w ciasnotę kanionu, wzdłuż którego rzeka płynie przez 25 kilometrów. Dużo dreszczy, progów i zacisków, co sprawia, że podróż jest ekscytująca.

Zmienność kanału

Miłośnicy spokojnej wodnej podróży radują się, omijając ten odcinek, bo im dalej maksimum, które może zakłócić spokój wędrowca, to mały kamień, blokada lub szczelina. Jednak spokój nie trwa długo.

Kan to rzeka, która zbliżając się do ujścia Peso, ponownie przyjmuje wartki nurt. W tym momencie jego szerokość wynosi 67 metrów. Po dojściu do wsi Orie wynosi 107 m, aw pobliżu wsi Irbeysky - 180 m. Aby dostać się do najbardziej przestronnego miejsca w kanale, warto udać się w kierunku miasta Kańsk (390 m). Głównie na szczycie i w rejonie Agul, pełnoprawnego dopływu rzeki, przebiega kierunek północny.

Omijamy ujście rzeki. Kireli,można dostać się do stepowego lasu Kansk. Pływaj tutaj spokojnie. Ludzie na łodziach podziwiają okoliczne wyspy. Po dotarciu do miasta Kansk należy skręcić na zachód.

Po przepłynięciu 75 kilometrów od niego docierają do grzbietu Jeniseju. Dalej na 140 km ciągnęły się górskie krajobrazy. Dolina ma liczne bystrza i jest wąska. Natura nurtu ponownie nabiera cech górskich. Wąwóz o dużej głębokości, czasami szeroki na 30 metrów.

Kan to rzeka, która na tym terenie charakteryzuje się takimi przeszkodami jak rwący rwący (większość turystów słyszy o Bolszoj, Komarowskim i Kosie), kamienna rolka czy dreszcz. Schodząc w teren mijający ten odcinek, można znów cieszyć się spokojem nurtu, charakterystycznym dla płaskiego terenu.

Piękno natury

Daje podróżnikom cudowną scenerię rzeki Kan. Jej zdjęcia są piękne i pokazują wspaniałe krajobrazy. Na uwagę zasługują wąwozy o niewielkiej szerokości, takie jak Kanskoje, na którym znajduje się znak o najwyższej wysokości 2,26 km (Piramida), Tukszynskoje (2,26 km), Pezinskoje (2,17 km), Wiewiórki Agulskie (2,6 km), Idarskoje (1, 7 km). Woda górskiej rzeki płynie tu z ogromną prędkością, tylko dudni, spadając z wodospadów, omijając bystrza.

Rozległe łąki, gęsta tundra, spływająca do lodowców wznoszących się nad ziemią, fascynują. Na lewym brzegu rzeki M. Agula koło Orzagay i Agula przed rzeką. Wykonany na zamówienie kompleks Taybinsky znajduje się w Gareloy. Opuszczając równinę Kańsko-Rybinsk (pustą), podróżni widzą powierzchnie oddzielone wodą,składający się z niewielkich wzgórz porośniętych bagnami, lasami i stepem. Wznoszą się ponad ogólny poziom krajobrazu o 250-300 metrów.

Kan to rzeka, do której doliny o małej szerokości wcinają się płytko, podobnie jak dla dopływów. Zasadniczo relief składa się z belek i wąwozów. Charakteryzuje się formami eolicznymi. Na terenie podnóża Grzbietu Jenisejskiego i Sajanu Wschodniego obserwuje się wzrost, odnotowuje się obecność niskich gór i wzgórz.

Historia okolicy

W czasach starożytnych na wybrzeżu rzeki mieszkały koty i Kamasianie, porozumiewając się w języku celtyckim. Ludność słowiańska osiedliła się tutaj wraz z budową więzienia w Krasnojarsku w 1628 roku. W pierwszej połowie XVIII wieku ściągano tu więcej ludzi. Dziś na lokalnych wybrzeżach ludzie mieszkają w małych osadach: rejon Sayansky, Irbeysky (wieś Ivanovka, Aleksandrovka).

W wiosce Aurier, Yudino, Can-Aucleret jest również wielu mieszkańców. Położenie geograficzne tego obszaru jest w rękach jego mieszkańców, dlatego region Kańska jest szczególnie gęsto zaludniony. Miasto Kańsk zajmuje 4 miejsce pod względem liczby mieszkańców regionu. Największy nacisk kładzie się na przemysł spożywczy i lekki.

Wielki połów

Wędkowanie na rzece Kan to powszechny sposób na spędzenie dnia wolnego dla mieszkańców i gości miasta. Dostępne są przejażdżki łodzią wiosłową i motorową. Wielu zdołało samodzielnie zidentyfikować łowiska.

Dobre zgryzienie obserwowane przez cały rok. Tarło odbywa się wiosną, więc dozwolona jest tylko jedna linia. Wstępnie ustawiona dopuszczalna liczbahaczyki.

Będąc tutaj, rybak ma wielką szansę wrócić do domu z doskonałymi płociami, jelcami, karpiami, szczupakami, lenkami, lipieniami, okoniami, batalionami, leszczami, linami, miętusami lub jaziami. Wybór jest dość szeroki. 20 lat temu złowiono tu sterleta i jesiotra syberyjskiego. Po wybudowaniu elektrowni na rzekach niezwykle trudno jest spotkać te gatunki, są one wymienione w lokalnej Czerwonej Księdze.