W południowej części stanu Floryda, położonej na półwyspie o tej samej nazwie, znajduje się światowej sławy kompleks przyrodniczo-terytorialny typu tropikalnego Everglades. Park narodowy zajmuje tylko niewielką część tego bardzo rozległego regionu, podczas gdy główna jego część została już naruszona przez człowieka. Jednak po zwiedzeniu obszaru chronionego można zorientować się, jak wyglądała Floryda przed masową urbanizacją, rozwojem rolnictwa i turystyką. Dziś Park Narodowy Everglades (Floryda, USA) jest jednym z najpopularniejszych w kraju, odwiedzanym przez turystów z całego świata.
Wielka Trójka Parki Narodowe
Trzy amerykańskie rezerwaty przyrody cieszą się światową sławą, a Park Narodowy Everglades jest trzecim najczęściej odwiedzanym wśród nich, za takimi gigantami jak Yellowstone i Death Valley. Jednak nawet będąc na trzecim miejscu, park może pochwalić się rocznymmilionów odwiedzających z Ameryki Północnej i innych kontynentów.
Park Narodowy Yellowstone znajduje się w północno-zachodniej części Stanów Zjednoczonych, Dolina Śmierci w południowo-zachodniej części kraju, a Park Narodowy Everglades na południowym wschodzie, na atlantyckim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych.
Tak więc wszystkie trzy parki to wyjątkowe krajobrazy, których nie ma nigdzie indziej i nie przypominają niczego innego. Dodatkowo każdy z rezerw wyróżnia prawdziwie amerykański celownik. Yellowstone zajmuje 893 tysiące hektarów, Park Narodowy Everglades znajduje się na ponad sześciu tysiącach kilometrów kwadratowych, Dolina Śmierci obejmuje 7800 kilometrów kwadratowych.
Kompleks przyrody Everglades
Parki narodowe w Stanach Zjednoczonych zaczęły powstawać w pierwszej połowie XX wieku, ale do tego czasu znaczna część rozległego kompleksu przyrodniczego została zniszczona w wyniku prac budowlanych, melioracyjnych i rolniczych.
Z geograficznego punktu widzenia obszar ten jest płaskim, obszernym bagnem wznoszącym się zaledwie od jednego do dwóch metrów nad poziom morza. Bagno jest zasilane wodami rzeki Kissimmee. Na terenie kompleksu znajduje się kilka obszarów: Jezioro Okeechobee, porośnięte turzycą niziny Everglades, Wielkie Bagno Cyprysowe, wybrzeże Zatoki Meksykańskiej, a także płycizny i mielizny Zatoki Florydzkiej.
Podwyższone piaszczyste wybrzeże Oceanu Atlantyckiego oraz plaże wyróżniają się. Lasy namorzynowe na Florydzie mają ścisły związek z naturą Everglades. Dzisiaj, pomimosilna presja antropogeniczna, a także podejmowane są znaczne wysiłki, aby przywrócić naturalną równowagę w jednym z najbardziej zaludnionych stanów USA.
Park Everglades na Florydzie. Fundacja
W południowym, bagnistym subtropikalnym regionie Everglades, na południe od szlaku turystycznego Tamamiami na Florydzie, znajduje się trzeci co do wielkości naturalny rezerwat biosfery w Stanach Zjednoczonych, Park Narodowy Everglades.
Terytorium parku zostało uznane przez UNESCO za część światowego dziedzictwa, co nakłada pewne obowiązki na ochronę tego terytorium. Na przykład park ma tylko jedną drogę, a jedynymi budynkami gospodarczymi są Flamingo Campground i główne centrum turystyczne, które ma bardzo niewielu stałych pracowników. Całe inne terytorium jest całkowicie dzikie.
Teren otrzymał status parku narodowego 30 maja 1934 r., ale w rzeczywistości stał się nim dopiero 6 grudnia 1947 r. A status światowego dziedzictwa nadano mu w 1976 r.
Struktura i geografia parku
Ze wszystkich stron rozległe terytorium parku otoczone jest gruntami rolnymi i obszarami miejskimi. Z jednej strony jego terytorium obmywane jest wodami Cieśniny Florydzkiej, z drugiej - Zatoką Meksykańską.
Główny kompleks budynków administracyjnych Ernesta Coya znajduje się w południowo-wschodniej części parku, na zachód od Florida City i Homestead. Kilka kilometrów od tego centrum znajdują się ośrodki turystyczne i edukacyjne. Wszystkie budynkipołożony w malowniczym lesie sosnowym.
Kolejne sześć kilometrów to piękny taras widokowy, z którego droga biegnie na południe przez Cyprysowe Bagno, skręcając w szlak turystyczny Mahagonny-Hamak, prowadzący podróżnika w głąb lasu.
Namorzyny. Fauna
W dalszej części szlak prowadzi do obszarów przybrzeżnych Parku Narodowego USA na Florydzie. W namorzynach rozsiane są setki małych jezior i rzek, które wpadają do Cieśniny Florydzkiej. W bagnistych ujściach tych strumieni żyją, chociaż rzadkie, krokodyle o ostrych pyskach, których nie można znaleźć nigdzie indziej w Stanach Zjednoczonych.
Jednak najważniejszą przyrodniczą atrakcją bagien namorzynowych są amerykańskie manaty, zwane również krowami morskimi. Często te powolne i pełne gracji stworzenia można zobaczyć wygrzewające się na powierzchni wody w godzinach porannych, kiedy woda jest szczególnie chłodna.
Na końcu szlaku turystycznego, na samym południu parku, znajduje się Centrum Turystyczne Flamingo. Znajduje się w przybrzeżnym obszarze stepowym na północ od Cieśniny Florydzkiej. Z Flamingo Center szlaki prowadzą na zachód do Sable Point, uważanego za najbardziej wysunięty na zachód punkt Florydy.
Ponadto kanał zaczyna się od centrum, wchodząc w dzikie niezagospodarowane terytorium na sto sześćdziesiąt kilometrów. Na południe od Flamingo znajduje się wypożyczalnia kajaków, która oferuje niezapomnianą kilkudniową wycieczkę.
Północna część parku
Zdjęcie parku narodowegoEverglades są popularne wśród turystów ze względu na niezrównane malownicze krajobrazy tego rezerwatu. Najbardziej turystyczna jest północna część parku, gdzie znajduje się jedyna droga samochodowa, zapętlona na trasie prowadzącej turystów na torfowisko Shark River.
Ta rzeka jest powolnym strumieniem słodkowodnym, który pochodzi z jeziora Okeechobee i wpada do morza na południowym zachodzie półwyspu. Na całej swojej długości potok pokryty jest niewielkimi leśnymi połaciami bagiennych lasów deszczowych, które są domem dla rodzimych ryb i gadów. Mówiąc o Parku Narodowym Everglades, prawdopodobnie mają na myśli to konkretne miejsce, ponieważ często znajduje się ono na zdjęciach turystycznych. Prawie cała powierzchnia tej rzeki pokryta jest gęstymi zaroślami wysokiej trawy mieczowej.
Rdzenni
Do czasu odkrycia półwyspu na Florydzie przez hiszpańskiego konkwistadora Juana de Leona, wybrzeża Zatoki Florydzkiej zamieszkiwały dwa plemiona indiańskie: Tequesta i Calusa. Obszar zajmowany obecnie przez Park Narodowy Everglades na Florydzie służył wówczas jako naturalna i prawie nieprzekraczalna granica między tymi dwoma plemionami.
W tej części Ameryki rolnictwo w ogóle się nie rozwinęło, ponieważ miejscowi jedli głównie ryby i krewetki, co pozwoliło naturze zachować swój pierwotny stan przed przybyciem Europejczyków.
