Znamenskoye-Gubailovo - majątek generała-Anshefa Dolgorukov-Krymsky: opis, historia, jak się tam dostać, recenzje

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Posiadłość Znamenskoje-Shubailovo ma niezwykły, dziwny los. Posiadłość, usytuowana w sercu Krasnogorska, słusznie zostałaby uznana za perłę miasta, ale z powodu bierności władz stała się dla niej raczej wyrzutem. Zespół majestatycznego budynku popada w ruinę.

Autostrada przechodzi przez terytorium nieruchomości, dzieląc budynki i park jednego z najpiękniejszych miejsc w regionie moskiewskim na pół.

Historia

Historia majątku Znamienskoje-Gubajłowo sięga 1620 roku. W tym czasie były tu nieużytki. Po jego udziale w bitwie pod Kulikowem przeszły w posiadanie Semena Wasiljewicza Wołyńskiego. Po śmierci właściciela w 1668 r. ziemia przeszła pod kontrolę I. F. Wołyńskiego. Tutaj, do 1683 roku, zbudował murowany kościół pod znakiem Najświętszej Bogurodzicy.

W przyszłości, po uwolnieniu prawnuczki właściciela Anastazji Wasiljewnej wyszła za mąż za W. M. Dolgorukowa, majątek zaczął należeć dota starożytna rodzina. W rzeczywistości to małżeństwo z księciem i dowódcą, którzy przyłączyli Krym do Imperium Rosyjskiego, połączyło razem starożytne domy szlacheckie.

Dwór pod Dołgorukowami

B. M. Dolgorukov został wojskowym w wieku 13 lat, a już w wieku 14 lat wyróżniał się podczas walk w pobliżu fortyfikacji Perekop. Jednak przez cały czas, gdy Anna zasiadała na tronie, nie otrzymywał stopni. Kiedy Elżbieta została cesarzową, w 1741 r. rozpoczęła się jego promocja przez szeregi. Uczestnicząc w wojnie szwedzkiej, po 4 latach otrzymuje stopień pułkownika. Dowodząc pułkiem, udało mu się uczynić go najlepszym w rosyjskiej armii tamtej epoki.

Następną przydzieloną mu rangą był stopień generała majora. Zaraz potem, w tym samym 1755 roku, bierze udział w wojnie siedmioletniej. Na nim jest ranny, awansowany i odznaczony Orderem Aleksandra Newskiego.

Po koronacji Katarzyny II zostaje głównodowodzącym, otrzymuje Order św. Andrzeja Pierwszego Powołanego. Staje się to zapowiedzią jego kolejnych wyczynów w wojnie z Turkami. Dywizja Dołgorukowa objęła granice z Krymem, a już 3 lata później forsowała Perekop, dowodząc armią liczącą 38 tysięcy bojowników. Przeszedł przez terytorium całego półwyspu, zachowując garnizony nadmorskich miast i wsi. Następnie zadał miażdżącą klęskę armii 95 000 Tatarów i Turków.

Zwycięstwo to sprowokowało ucieczkę krymskiego chana Selima Gireja i intronizację Bachczysaraja, zwolennika Imperium Rosyjskiego, Chana Wachiba Gireja. W tym samym 1772 roku podpisano porozumienie sojusznicze, zgodnie z którymKrym w końcu przeszedł pod władzę Imperium Rosyjskiego.

Wasilij Michajłowicz Dołgorukow-Krymskiemu osobiście podziękowała Katarzyna II w napisanych przez nią reskryptach. W nagrodę otrzymał Order Jerzego I klasy, złotą tabakierkę z portretem cesarzowej, 60 000 rubli.

Emerytura

Fala wierszy na cześć księcia rozeszła się po całym kraju. Mimo swojej skromności uległ oszałamiającemu efektowi sławy. Znalazło to odzwierciedlenie w tym, że otrzymując nowy tytuł - Krym - diamenty na mieczu, uznał to za niewystarczające. Chciał otrzymać pałeczkę feldmarszałka, ponieważ uważał swoje wyczyny za wyższe niż wyczyny Razumowskiego i Bestużewa-Riumina. Otrzymali swoje różdżki przed nim i z mniejszą zasługą. Niezadowolony książę rezygnuje.

Jednak wraca do służby po 4 latach, zastępując Volkonsky'ego. Wołkoński zdołał zdobyć szacunek wszystkich w Moskwie podczas 9-miesięcznej służby, przerwanej nagłą śmiercią. Miał wspaniałe doświadczenie życiowe, był otwarty. Działania tego szlachcica były oparte na zdrowym rozsądku.

Ostatnie lata

Jeśli chodzi o Dołgorukowa, zmarł kilka lat później, kiedy objął urząd. W 1782 r. majątek zaczął należeć do jego syna V. V. Dolgorukowa. Miał też kilka nagród za udział w działaniach wojennych, uzyskał stopień Tajnego Radnego Pawła I.

Poślubił Ekaterinę Bariatinsky, księżniczkę i córkę zabójcy Pawła III. Była pierwszą pięknością wśród dworzan Katarzyny II. Słynęła z pięknego głosu, gracji ruchów, udziału w operach. Paweł wygnałem wszystkichrodzina Dołgoruków do wsi, potem wyjechali poza Rosję. To Katarzyna stała się ostatnią z rodziny Dolgorukov, która była właścicielem majątku Znamenskoye-Gubailovo.

Na terenie posiadłości zachowało się tylko kilka budynków. Był sobie kiedyś piękny dom w stylu klasycyzmu. W parkach wybudowano pawilony, była pustelnia, groty.

Po Dolgorukovach wielu kupców żyło w posiadłości do 1885 roku.

Polyakovs

Od 1885 r. kupiec A. Ya Polyakov nabył majątek Znamenskoye-Gubailovo. Był właścicielem manufaktury sukna, tkalni. Po bankructwie własność przeszła na jego brata N. Ya Polyakov. Nastąpiła przebudowa głównego domu własności, rozbudowa kościoła Znamensky. Istnieją dowody na to, że sam właściciel lubił nosić kubek z opłatami kościelnymi. Otwarcie szkoły podstawowej nastąpiło natychmiast.

Jakow Aleksandrowicz Poliakow został później dyrektorem fabryki. Nieco później miała miejsce budowa Gór Lisych - domu mistrza Ya A. Polyakov. Wraz ze śmiercią A. Ya Polyakov jego dzieci uwieczniły jego pamięć. Nad jego pochówkiem zbudowano kaplicę.

Dalsze przeznaczenie

W przyszłości to piękne miejsce na przedmieściach przyciągało wiele postaci kultury. Jego właścicielem był bratanek słynnego kupca, który tu zginął. Sergey Alexandrovich Polyakov był człowiekiem o oryginalnym, unikalnym myśleniu.

Posiadał manufaktury, był matematykiem, poliglotą, który znał 15 języków.

Wśródjego głównym osiągnięciem są wiersze w stylu symboliki. Był swego rodzaju łącznikiem między twórcami tego kierunku.

Po rewolucji

Porewolucyjne życie tej postaci było tragiczne. Siergiej Poliakow odważnie trzymał się, tracąc swoją własność. Wielokrotnie próbował kontynuować studia w wydawnictwie, został aresztowany. Zarabiałem na tłumaczeniu artykułów. W 1929 został eksmitowany z Moskwy, wszystkie większe miasta były dla niego zamknięte. Zginął w szczytowym momencie wojny w 1943 r. w Kazaniu, przebywając tam na zesłaniu. W Krasnogorsku, w majątku Znamenskoje-Gubajłowo, zachował się rodzaj pomnika rodziny. To grób Poliakowów, wyróżnia się niepowtarzalnym stylem i pięknem.

Zespół

Pomysł szerokiej „perspektywy” był kiedyś podstawą idei architektonicznej kompleksu. Po obu jego stronach znajdował się centralny budynek i reszta domów. Urządzenie to było popularne w daczy Peterhof, wzniesionej przez dworzan o wysokim statusie w epoce Katarzyny II. Daczy przy drodze Peterhof mogły budować tylko osoby posiadające specjalną rangę na dworze cesarskim. Ziemie zostały wydane z departamentu pałacu.

Posiadłość Znamienskoje-Gubajłowo obejmuje obecnie dom centralny, kilka budynków gospodarczych, XVII-wieczny kościół Znamieński, grobowiec i dom zarządcy z podwórzem dla koni.

Świątynia, zbudowana w 1683 roku, została odrestaurowana sto lat później, a następnie odnowiona na początku XX wieku. W trakcie odbudowy uzupełniono go o dobudówki w stylu pseudorosyjskim. W czasach ZSRR cerkiewpracował, górne kondygnacje dzwonnicy zostały zniszczone.

Świątynia została odrestaurowana w 1993 roku, kilka lat później ukończono dzwonnicę. Z powodu utraty starych obrazów wszystkie ściany zostały przemalowane w latach 90. XX wieku. Od tego czasu, aż do teraz, w jego murach działa gimnazjum.

Prawdziwą rozkoszą posiadłości Znamienskoje-Gubajłowo jest grób Poliakowów. Zachował się od 1920 roku. Zdobi go bogata szkliwiona ceramika polichromowana. Jej wnętrze przetrwało do dziś. Portal ozdobiony jest majoliką. Jednak w tym momencie majestatyczną kaplicę otaczają lasy. Nie planuje się przywrócenia.

Centralny budynek to arcydzieło neoimperium z XX wieku zbudowane na klasycznych starożytnych fundamentach. Zachował się hol główny, wiatrołap, hol wejściowy. Ściany ozdobione są dekoracyjną, elegancką sztukaterią. Częściowo zachowany jest również wystrój wnętrz - dawne piece narożne, gzymsy. W tej chwili w tym budynku urządzane jest centrum dziecięcej kreatywności.

Szczególną uwagę należy zwrócić na budynki gospodarcze budowane tuż za domem. Ich fasady zdobią portyki z kolumnami rzymskiego porządku doryckiego. Już w XIX wieku, bliżej wieku XX, dobudowano do nich drugie kondygnacje. Najbardziej złożona kompozycja ma neoklasycystyczną oficynę mieszkalną. Z kolumnadą, balkonem i werandą kryje głęboką loggię. Oferuje piękny widok nawet w obecnej epoce, gdy w bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się miasto pod Moskwą.

W pobliżu znajduje się stadnina koni, zachowana od18 wiek. Pomimo licznych zmian zachował cząsteczki z oryginalnego projektu architektonicznego.

Podobnie jak w przypadku wszystkich rezydencji wiejskich, przedstawiony opis posiadłości Znamenskoje-Gubajłowo najpełniej ujawnia się latem lub jesienią. Budynki w kolorze ochry doskonale współgrają ze złotą jesienią, co sprawia, że spacery tutaj to głęboka estetyczna przyjemność.

Jak dostać się do osiedla Znamenskoye-Gubailovo

Podczas jazdy z Moskwy musisz jechać na autostradę Volokolamsk. Jedź nim, mijając zakręty w kierunku Mitino i Ilyinsky. Po opuszczeniu obwodnicy Moskwy musisz przejść pod mostem Mitinsky. Po wjeździe do Krasnogorska kieruj się w górę autostrady aż do jej łagodnego skrętu w prawo.

Już tutaj możesz zobaczyć świątynię zagrody. Znajduje się tuż przy autostradzie. Przed skręceniem w DK „Podmoskoje” skręć na stadninę koni, w pobliżu policji drogowej znajduje się parking. Stąd zaczyna się droga prowadząca na teren posiadłości.

Recenzje

W tej chwili przeglądy majątku Znamenskoje-Gubajłowo wskazują, że są tam odnawiane poszczególne budynki gospodarcze. Centralny budynek przystosowany jest do domu dziecięcej kreatywności. Wokół znajdują się aleje parkowe z miejskimi terenami rekreacyjnymi. Godnymi uwagi zabytkami tego parku są najstarsze cedry z modrzewiem, które zasadzili właściciele posiadłości. Ich wiek przekracza 200 lat. Teren parku jest duży i czysty.

W recenzjach odwiedzających mówi się, że niegdyś znaczący, dziś majątek Znamenskoje-Gubajłowo reprezentujekilka budynków pięknie złocistych jesienią, harmonizujących z naturą klasyczną kolorystyką ochry i bieli. Jedna z nich jest otwarta dla publiczności i zawiera kilka nowoczesnych wystaw. Ciekawa wystawa lalek, a także pokoje w mieszkaniu komunalnym.

I nawet będąc na terenie miasta pod Moskwą, Znamienskoje-Gubajłowo pozostało nieruchomością. Żadna z otaczających realiów współczesnego świata nie mogła zepsuć tego efektu. Jednak świat wciąż jest zagrożony utratą legendarnej posiadłości z całym jej kompleksem.