„Droga życia” (muzeum). Muzeum poświęcone wyczynowi żołnierzy Floty Leningradzkiej

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Straszne wydarzenia Wojny Ojczyźnianej sięgają coraz dalej w czasie. Lata są nieubłagane dla naocznych świadków. Stają się żenująco niewielu. Niedaleko jest czas, kiedy nie będzie komu wręczyć kwiatów w Dzień Zwycięstwa i wyrazić szczerą wdzięczność za uratowanie kraju, przetrwanie i przetrwanie. Udało nam się zachować w pamięci epizody z kronik wojskowych i dzielić się nimi z dziećmi i wnukami.

Ludzka pamięć jest krótkotrwała, weterani odchodzą, a wraz z nimi cała epoka. Dzięki entuzjastom, naukowcom i po prostu troskliwym ludziom informacje są gromadzone krok po kroku i przechowywane w salach wystawowych, centrach pamięci i miejscach pamięci.

Muzea regionu Leningradu można wyróżnić wśród wielu takich miejsc. Większość z nich poświęcona jest odporności i odwadze żołnierzy i cywilów, którzy sprzeciwiali się wrogowi w całkowitej izolacji od lądu.

Oblężenie Leningradu i droga życia

Oddziały niemieckie szybko rozwinęły swoją ofensywę i przedarły się do głównych miast ZSRR. Leningrad -miasto, które nigdy nie zostało zajęte przez wroga od dnia jego założenia. Sowieccy żołnierze i cywile wspierali chwalebną tradycję i nie wpuszczali zdobywców do miasta.

Na podejściach toczyły się zacięte bitwy, a na początku września 1941 r. wojska niemieckie zdołały zamknąć pierścień i tym samym opuścić miasto bez zaopatrzenia i pomocy z zewnątrz.

Cztery dni później statki z żywnością i amunicją dla oblężonego Leningradu zacumowały przy brzegu jeziora Ładoga, w rejonie Osinovets. W czasie pokoju zatoka ta została uznana za niezdatną do żeglugi. Marynarze utworzonej flotylli Ładoga dokonali cudów manewrowości. Przeprawy przez jezioro odbywały się pod niemal ciągłym ogniem wroga z ziemi i powietrza.

Miasto pilnie potrzebowało jedzenia, amunicji, amunicji, aby kontynuować walkę. Ponadto konieczna była ewakuacja ludności cywilnej i ratowanie wartości historycznych. Statki i barki po zakończeniu rozładunku natychmiast ponownie zatankowały i wyruszyły w drogę powrotną na stały ląd.

Koje Osinovetsky stanowiły lwią część wszystkich ładunków transportowanych do Leningradu podczas blokady. Tysiące istnień zostało uratowanych dzięki wyczynowi marynarzy. Nic dziwnego, że powstało tu muzeum pamięci Drogi Życia.

Historia powstania muzeum

Wybrzeże jeziora Ładoga na tym obszarze należy do Ministerstwa Obrony. Dlatego w listopadzie 1968 r. z inicjatywy Naczelnego Dowódcy Marynarki Wojennej wydano rozkaz utworzenia oddziału TsVMM „Droga Życia” w Osinowcu.

Muzeumzebrał unikatowe eksponaty i dokumenty potwierdzające odwagę i bohaterstwo tych, którzy walczyli w szeregach floty leningradzkiej, broniąc swojego rodzinnego miasta.

Otwarcie zostało zaplanowane na 31. rocznicę otwarcia szlaku wodnego na jeziorze Ładoga. W ciągu czterdziestu trzech lat swojego istnienia muzeum odwiedziło nawet milion zwiedzających. Nawet w latach upadku kraju i całkowitego braku pieniędzy nie przestał przyjmować gości.

Wystawa muzealna

W pięciu małych salach muzeum i na terenie przylegającym do jeziora zgromadzono około czterystu eksponatów z czasów wojny ojczyźnianej.

Pierwszą rzeczą, która wita każdego gościa przed wejściem na teren, jest pamiątkowy słup z numerem 45. To nic innego jak pomnik Drogi Życia. Dokładnie te same stoją na ścieżce z jeziora do miasta, tylko liczby są różne dla każdego.

Wśród przedmiotów zebranych z wnętrza są:

• Bronie II wojny światowej.
• Plakaty propagandowe z lat 40.
• Obrazy radzieckich artystów podarowane muzeum.
• Flagi i proporczyki marynarzy dywizji Ładoga.
• Sowieckie i zdobyte mundury z II wojny światowej.
• Dokumenty nominalne.
• Gazety i arkusze bitewne, fotografie.
• Rzeczy osobiste oficerów i marynarzy.
• Karty żywnościowe w oblężonym Leningradzie.

Wyświetlacz zewnętrzny zawiera:

• Broń, taka jak działa przeciwlotnicze, fragmenty broni okrętowej i statekinstalacje artyleryjskie.
• Sprzęt II wojny światowej - łodzie, statki, holowniki, łodzie przetargowe, samoloty, ciężarówki, autobusy i inne.
• Znaki pamięci i pochówki.

Ci, którym udało się odwiedzić te miejsca, mówią, że atmosfera i eksponaty zanurzają Cię w atmosferę tamtych dni.

Jak się tam dostać

Powyżej napisano, że Muzeum Drogi Życia znajduje się we wsi Osinovets w obwodzie wsiewołoskim. Odległość od Petersburga wynosi 45 km. To ten numer widnieje na pomniku przed wejściem.

Otwarte dla zwiedzających przez cały rok, z wyjątkiem poniedziałków i środy, od 10:00 do 18:00. Do niedawna opłaty za wstęp, wycieczki i filmowanie były dość przystępne. Z zadowoleniem przyjęto dobrowolne wpłaty i wszelką możliwą pomoc w odbudowie eksponatów oraz w utrzymaniu budynku.

Jakie będą ceny wejścia po 8 września 2015 r., wciąż nie wiadomo.

Do muzeum można dostać się na dwa sposoby:

1. Pociągiem elektrycznym, który odjeżdża z dworca kolejowego Finland w Sankt Petersburgu. Idź do końcowej stacji „Jezioro Ładoga”. Z budynku dworca, w którym znajduje się również wystawa, można łatwo dostać się do muzeum Drogi Życia. Każdy lokalny mieszkaniec poda Ci adres.
2. Samochodem lub autobusem turystycznym wzdłuż autostrady w kierunku miasta Wsiewołożsk. Ten odcinek drogi z Petersburga do Osinovets jest objęty „Zielonym Pasem Chwały”.

Te same filary pamięci z kilometremznaki i są unikalnymi pomnikami i grobami tych, którzy poświęcili się w imię Zwycięstwa nad wrogiem i spokojnego nieba dla przyszłych pokoleń.

Stacja Jezioro Ładoga i osada Osinovets

Przydałoby się napisać kilka słów o miejscach, w których znajduje się muzeum Droga Życia. Na mapie regionu leningradzkiego to tylko małe punkty, ale dla tych, którzy sami przeżyli blokadę i dla swoich bliskich, są to najważniejsze osady.

Stacja Ładoga Lake jest końcowym celem kolei jednotorowej. W latach wojny to właśnie stąd większość ładunku, który przybył z lądu wzdłuż jeziora, wysłano dla oblężonych mieszkańców Leningradu.

W pamięci tych wydarzeń, na południe od budynku stacji, znajduje się lokomotywa parowa, która przewoziła towary do blokady. Na terenie dworca znajduje się oddział Muzeum Kolejnictwa Październikowego z eksponatami poświęconymi kolejarzom II wojny światowej.

Wieś Osinovets rozciąga się wzdłuż brzegu jeziora Ładoga. Kiedyś był słabo zaludniony, teraz jest zabudowany nowymi domkami i jest ulubionym miejscem wypoczynku nie tylko mieszkańców. Ludzie zmęczeni zgiełkiem miasta przyjeżdżają tu, aby odetchnąć świeżym powietrzem, popływać, zjeść świeżo złowione w jeziorze i od razu wędzone ryby.

We wsi znajdują się dwie atrakcje - muzeum i latarnia morska. Los każdego trzeba opowiedzieć osobno.

Latarnia morska nad jeziorem

Na początku XX wieku na przylądku zbudowano ponad 70-metrową latarnię morską. Widok z górnej kondygnacji przy dobrej pogodzie otwiera się przy 50kilometrów, a wiązka ostrzega statki o zbliżaniu się do wybrzeża w odległości 22 mil morskich.

Tu wszystko jest przesiąknięte duchem Wojny Ojczyźnianej, przylądek Osinovets nie jest wyjątkiem. Muzeum „Droga Życia” i latarnia w rzeczywistości tworzą jedną całość. Potwierdza to znak na ścianie biało-czerwonej wieży sygnalizacyjnej.

O dziwo latarnia nadal działa, a dozorca codziennie pokonuje 366 stopni w górę i tyle samo w dół. W sezonie nawigacyjnym, od wiosny do początku zimy, latarnia co 4 sekundy wysyła wiązkę światła w kierunku jeziora. Jest również używany jako maszt przez operatorów telefonii komórkowej.

Poza sezonem wokół latarni jest cicho, słychać wiatr, sosny, pluskające fale, skrzypiący śnieg pod stopami. Latem w znajdującym się tu centrum rekreacji życie toczy się pełną parą, jest wielu rybaków i miłośników świeżych wędzonych ryb. I oczywiście tych, którzy chcą wędrować po tych słynnych miejscach i odwiedzić muzeum.

Najnowsza historia muzeum

Po rozpadzie ZSRR Leningrad, miasto ze stuletnią historią, odzyskało swoją starą nazwę - Petersburg. Wróciły stare nazwy ulic i osad. Nic nie zapowiadało, że wiele obiektów z dziedziny kultury i historii pozostanie bez finansowania.

Dotknęło to również oddział w Osinovets. Od wielu lat fundusze są ograniczane, a to, że muzeum przetrwało, to zasługa niezwykłej osoby, prawdziwego naukowca-historyka Aleksandra Wojschechowskiego, który od wielu lat kieruje oddziałem.

Były czasy, kiedy muzeum było pozbawione elektryczności i ogrzewania. Personel zredukowany do jednegoosoba. Ale nawet to nie przeszkodziło w organizowaniu wypraw poszukiwawczych, restaurowaniu rarytasów i wycieczkach.

Wielki wkład wnieśli entuzjaści i weterani, osoby, które przeżyły blokadę. Dla nich ten kawałek ziemi nie jest łatwym miejscem, ale „Drogą Życia”. Muzeum kontynuowało swoją działalność, pozornie sprzeczną z rzeczywistością, trzymając się delikatnych, ale tak silnych ramion ludzi starych.

Prezent

Do niedawna stan rzeczy pozostawał taki sam. Pracownicy walczyli o przetrwanie i nadal pisali apele do różnych urzędów.

Cieszę się, że ich prośby zostały wysłuchane iw 2015 roku, z okazji 70. rocznicy Wielkiego Zwycięstwa, udało się znaleźć pieniądze na odbudowę pomnika Drogi Życia. Muzeum zostało zamknięte w marcu, aby powitać zwiedzających na święta.

W ciągu półtora miesiąca udało się wiele osiągnąć. Zbuduj kolejny budynek na eksponaty, które były na zewnątrz. Wreszcie pracownicy mają biura i prawdziwą salę konferencyjną.

Długo oczekiwana renowacja holownika Izhorets-8, który niezliczoną ilość razy przemierzał jezioro Ładoga, stała się prawdziwą dumą pracowników muzeum. Przeciągnął barki z żywnością przez Ładogę i pospieszył z powrotem z bezcennym ładunkiem - ludźmi z oblężonego Leningradu.

Plany na przyszłość

Po obchodach Dnia Zwycięstwa muzeum zostanie ponownie zamknięte do początku września. Planowane są duże zmiany. W 2015 roku mijają 74 lata od uruchomienia Drogi Życia. Muzeum, którego ekspozycja jest w całości poświęcona tym żałobnym wydarzeniom, otrzymaodrodzenie.

Zamiast przytulnego małego drewnianego domku pojawi się nowoczesny budynek przypominający ogromny blok śniegu. Będzie miał przestronne sale i nowoczesny sprzęt. Oczywiście są ludzie, którzy bardziej lubią stary budynek, ale dzisiejsze dzieci i młodzież polubią zmianę.

W końcu kamień z obietnicą wzniesienia pomnika zniknie, a zamiast niego pojawi się pomnik o wysokości siedmiu metrów. Kompozycja pięciu postaci uniesie się nad taflą jeziora i stanie się przypomnieniem dla potomnych tych, którzy brali udział w ratowaniu swojego rodzinnego miasta. Aleja prowadząca do pomnika zostanie ozdobiona blokami przypominającymi kawałki lodu. Będą na nich wyryte imiona wszystkich bohaterów „Drogi życia”.

Wszystkie najcenniejsze eksponaty sprzętu i broni, które zostały wydobyte z dna jeziora Ładoga, zostaną odrestaurowane i umieszczone w zadaszonych pawilonach.

W życiu oddziału Osinovetsky zachodzą wielkie zmiany. Jest nadzieja, że tak będzie najlepiej. Kiedyś „droga życia” w pełnym tego słowa znaczeniu uratowała miasto i mieszkających w nim ludzi. Nadszedł czas, aby się spłacić.

Chciałem, aby inne muzea regionu Leningradu żyły, rozwijały się, uzupełniały nowymi eksponatami, a głos przewodnika nie zatrzymywał się w salach. Ludzie, którzy przeżyli wojnę, wyjeżdżają, ale pamięć o nich i wydarzeniach tamtych czasów musi żyć dalej.