Miejsca Puszkina cieszą się dużym szacunkiem nie tylko wśród lokalnych mieszkańców, ale także wśród odwiedzających. Chętnie odwiedzają je koneserzy literatury klasycznej, zwolennicy poezji, grupy wycieczkowe młodzieży i studentów, a także turyści z różnych krajów.
Nie ma wielkiej potrzeby wymieniania wszystkich miejsc, możesz wymienić najpopularniejsze muzea tworzone z miłością przez więcej niż jedno pokolenie ludzi. Nawet dzisiaj budynki te zachowują wyjątkową atmosferę.
Posiadłość Gonczarowa
Opisując okolice Puszkina pod Moskwą, chciałbym zacząć od posiadłości Gonczarowa. We wsi Jaropolec znajdują się dwie wyjątkowe posiadłości. W jego południowej części znajduje się posiadłość Gonczarowa. Wskazówką dla niego były spiczaste dachy kościoła. Nazwa wsi pochodzi od „Ognistego Pola”, tutaj w dawnych czasach, według legendy, przechowywano psiarnie królów. Wielu przedstawicieli królewskich lubiło polować w tej wiosce.
Grupa dworska powstała pod panowaniem Zagryażskich w XVIII wieku. Na wybrzeżuW strefie Lamy wybudowano drewniany dom dla ziemian oraz kościół św. Jana Chrzciciela (1751-1755), który znajdował się w podwórzu. Do kościoła i dziedzińca prowadzą boczne bramy. Mają formę wież zamkowych z ostrymi blankami. Z ogrodzenia otaczającego cały kompleks pozostał tylko mur od strony południowej. Zabudowania gospodarcze i sam dom, wybudowany w 1780 r., rozmieszczone półokręgiem w podwórzu, połączony jest z oficyną przejściami i posiada wysokie walory artystyczne, co pozwala zaliczyć go do najlepszych budynków dworskich tamtego okresu. Architektura budynku jest luksusowa i elegancka. Słynny architekt drugiej połowy XVIII wieku I. V. Egotov jest uważany za twórcę kompleksu Goncharov.
Wieś Yaropolets A. S. Puszkin odwiedziła dwukrotnie, w 1833 i 1834 roku. Przyszedł do swojej teściowej, matki N. I. Gonczarowej. Już wtedy zauważył, że majątek popadał w ruinę, potwierdzają to wersy „mieszkał w zrujnowanym pałacu”. Tak zwana „Sala Puszkina” trwała do 1941 roku, do wybuchu wojny. To właśnie w czasie Wojny Ojczyźnianej majątek ucierpiał najbardziej, w wyniku pożaru ogromne zniszczenia dotknęły wewnętrzną architekturę domu i pokoju poety, a także dużą liczbę budynków. W okresie powojennym majątek został odrestaurowany, obecnie mieści się w nim ośrodek wypoczynkowy. To szczególny sukces - dziś odwiedzić miejsca Puszkina w regionie moskiewskim. Posiadłość Goncharovów zanurzy Cię w wir historii życia poetyckiego geniusza.
Posiadłość Zacharowo
Następuje podróż do miejsc Puszkinakontynuuj odwiedzając posiadłości, przypominające lata dzieciństwa poety. W Rosji istnieje wiele miejsc związanych z A. S. Puszkinem, ale najbardziej zapadają w pamięć te, które są związane z jego dzieciństwem. Wszelkie wspomnienia odciskają piętno na życiu osoby spełnionej, a dla osoby twórczej - na jej dziełach. Aby zapoznać się z dzieciństwem poety, należy odwiedzić posiadłość Zacharowo, która kiedyś należała do babci Puszkina, M. A. Gannibala.
Jedna z pierwszych opowieści o tej posiadłości pojawia się w XVII wieku w jednej z książek. Majątek występuje w tekście jako majątek Kamynina, który był dowódcą wojskowym w Permie i Solikamsku. W swojej historii dom miał wielu właścicieli. I dopiero pod koniec 1804 roku babcia Aleksandra Siergiejewicza została panią majątku. Gdzieś późną wiosną 1805 r. do posiadłości przybyła córka M. A. Hannibala Nadieżda Osipowna wraz z dziećmi. Ojciec Puszkina nie był miłośnikiem wsi i rzadko odwiedzał Zacharowo. Rodzina poety przychodziła do majątku każdego lata, prawie do czasu wyjazdu Aleksandra Siergiejewicza do liceum. W 1811 r. babcia Puszkina rozstała się z majątkiem w Zacharowie, który przeszedł w posiadanie własnej siostry Agrafeny Aleksiejewnej.
Można zauważyć, że ta konkretna posiadłość jest jedynym miejscem, w którym zachowały się chwile dzieciństwa Puszkina. Z wiarygodnych źródeł wynika, że w latach 1805-1810 poeta spędzał tu każde lato. Nieusuwalne wrażenia z pobytu w tej posiadłości pozostawiają ślad na późniejszym życiu. Puszkina, ponieważ cały dom jest nasycony rosyjskim stylem życia. Znajduje się na łonie wspaniałej przyrody. To tutaj Puszkin po raz pierwszy dowiedział się, czym jest rosyjska wieś, dzięki troskliwej babci i niani, a także świcie siostry i brata. Żywe wrażenia wywarły wyprawy poety do sąsiedniej wsi Vyazma do małego kościoła. Miejsca Puszkina pod Moskwą są szczególnie lubiane przez koneserów sztuki rosyjskiej.
Niestety nie zachował się dom, w którym poeta spędzał lato. Na początku XX wieku na fundamentach starego domu zbudowano dokładną drewnianą kopię, która nie mogła przetrwać do dziś z powodu pożaru, który miał miejsce w 1933 roku. Do 200. rocznicy urodzin Puszkina, w 1999 roku, dom został ponownie przebudowany. W nowym budynku nie zachowało się nic z dawnych eksponatów, ale zostały one zastąpione innymi przedmiotami, które również pochodzą z czasów, gdy żył poeta, ale nie są jego krewnymi.
Bolshiye Vyazemy
Miejsca Puszkina na przedmieściach są reprezentowane przez inną osiedle. Majątek Bolshiego Vyazemy był uwielbiony nie tylko przez A. S. Puszkina, ale także przez wielu innych światowej sławy ludzi, w tym książąt Golicynów, Kutuzowa, a nawet Napoleona. Warto przyjrzeć się bliżej bohaterce Damy pikowej, być może przypomni którejś z mieszkańców posiadłości. Spacer po pięknych salach tego pałacu, który jest obecnie częścią Muzeum Historyczno-Literackiego - rezerwatu utworzonego na cześć A. S. Puszkina, pomoże to zweryfikować. Lepiej zwiedzać miejsca Puszkina z przewodnikiem. Atrakcje wtedy nabierają znaczenia.
Zagroda z twierdzy
Wstępne wzmianki o Bolszoj Vyazemy spotykamy w kronikach z XVI wieku. Tak więc w tamtych czasach stacja końcowa została wywołana w drodze do Moskwy drogą Bolszaja Smoleńska. Według niektórych naukowców słowo „Vyazma” pochodzi od słowiańskiego „lepkiego” (mulistego dna najbliższej rzeki). W latach 1585-1586. miejsca te przeszły we władanie Borysa Godunowa, który zbudował ogromny drewniany pałac, budynki gospodarcze, dom bojarski i świątynię, a zabudowania te otaczał mur forteczny. W Czasie Kłopotów Fałszywy Dmitrij mieszkał w Bolshie Vyazemy, a Marina Mnishek i jej dworzanie również tam przebywali przez jakiś czas. Pod koniec XVII wieku Piotr I podarował ten majątek Borysowi Golicynowi, który również był zaangażowany w całkowitą renowację pałacu. Dom w majątku Bolshie Vyazemy, który przetrwał do dziś, został przebudowany przez N. M. Golicyn, prawnuk Borysa Golicyna, w 1784 r. Aleksander Siergiejewicz odwiedził te miejsca nie raz. W swojej powieści „Eugeniusz Oniegin” szczegółowo opisał ten dom, który należał do Oniegina w pracy, a posiadłość we wsi Zacharowo stała się prototypem majątku Larinów.
Pałac Wołkowa-Jusupowa
Miejsca Puszkina w Rosji są bardzo zróżnicowane. Zdjęcie może tylko częściowo oddać całą ich wielkość. Możesz je docenić tylko wtedy, gdy odwiedzasz je osobiście.
Miejsca Puszkina w Moskwie są nie mniej interesujące. Niedaleko stacji „Czerwona Brama” jest najstarszą próbkąkamienny budynek stolicy. Pałac Wołkowa-Jusupowa ma bogatą historię. Został zbudowany około XVII-XIX wieku i jest znany jako Komnaty Wołkowów lub Pałac Jusupowa. Istnieje opinia, że został wzniesiony jeszcze wcześniej, w XVI wieku, przez słynnych rosyjskich architektów Barmę i Postnika, którzy później zbudowali Sobór Wasyla Błogosławionego na Placu Czerwonym.
Zanim Piotr II podarował pałac Grigorijowi Dmitriewiczowi Jusupowowi, należał on do dużej liczby ówczesnych urzędników i wojska. Ostatnim przed Jusupowem był właściciel majątku Aleksiej Wołkow, który był sekretarzem w Kolegium Wojskowym. A w latach 1801-1803. rodzina A. S. Puszkina mieszkała w zachodniej części komnat, dlatego pałac uważany jest za zabytek architektury miejsc Puszkina. Konstrukcja to zespół architektoniczny składający się z kilku wież, które wieńczą dziwaczne architrawy, królewskie kolumny, piękne obciążniki. Dachy budynków zdobią kucie i rzeźbienie, wiatrowskazy, kraty i kolumny. Piękne zewnętrzne elementy komponują się ze wspaniałym wyposażeniem wnętrz.
Muzeum Dom Puszkina w Moskwie
Miejsca Puszkina w obwodzie moskiewskim znajdują się głównie w Moskwie i jej najbliższym otoczeniu. Na Arbacie, w centrum stolicy, w 1831 r. A. S. Puszkin wynajął mieszkanie w dwupiętrowym starym domu, w którym obecnie mieści się duchowe centrum inteligencji twórczej. Znajduje się tu również pamiątkowe mieszkanie-muzeum poety, które odwiedzało kilka pokoleń jego wielbicieli. W tym mieszkaniu Aleksander Siergiejewicz świętował swój hałaśliwywieczór kawalerski, a po ślubie mieszkał już w tym domu z żoną N. N. Gonczarową. Według niektórych świadectw współczesnych ten dom był mu szczególnie drogi, ponieważ w jego murach toczyło się szczęśliwe życie Puszkina. Przez długi czas w tym budynku znajdowały się mieszkania komunalne, jedynie skromna tablica pamiątkowa na fasadzie, która została zainstalowana w 1937 roku, przypominała, że kiedyś w tym domu mieszkał wielki poeta. I dopiero 18 lutego 1986 roku, po długiej renowacji, dom oficjalnie stał się muzeum.
Ekspozycja
Niestety nie ma danych dotyczących wystroju domu, w którym mieszkał Puszkin, więc pracownicy muzeum zdecydowali się opuścić drugie piętro praktycznie bez eksponatów. Ten sam los spotkał inne miejsca Puszkina. Zdjęcie nie może zatem w pełni oddać piękna pomnika. Ściany mieszkania-muzeum zdobią portrety ludzi, którzy byli częstymi gośćmi Aleksandra Siergiejewicza. Wśród wciąż nielicznych eksponatów można zobaczyć namalowane za życia portrety Puszkina i jego żony, a także biurko poety i stół żony Puszkina. Pierwsze piętro muzeum zajmuje ekspozycja „Puszkin i Moskwa”, ukazująca ciepłą, ale trudną relację poety ze stolicą. Są też ilustracje do niektórych dzieł poety, a twórcze wieczory często odbywają się w salonie. Miejsca Puszkina w Rosji, zwłaszcza w Moskwie, zasługują na uwagę wielu historyków sztuki i pisarzy.
Góry Puszkina
120 km odPsków to wieś Puszkinskie Góry. Nazwę tej okolicy wybrano nie bez powodu, gdyż poeta jest z nią ściśle związany przez dwa majątki, które niegdyś należały do rodu Puszkinów, a jeden był w posiadaniu jego przyjaciół. A także na tym terenie znajduje się klasztor, w którym pochowano słynnego poetę. W tej chwili wszystkie trzy osiedla tworzą Muzeum Puszkina.
Michajłowskoje
Michajłowskoje - najpopularniejsza posiadłość A. S. Puszkina. Tutaj spędzał dużo czasu zarówno w młodości, jak iw dorosłości, a od 1824 do 1826 przebywał na zesłaniu Michajłowskim. Przed narodzinami poety majątek ten należał do jego rodziny. Od 1742 r. majątek dziedziczył po pradziadku matce poety. Posiadłość została przekazana za kaucją państwa w 1899 roku, kiedy Puszkin skończyłby 100 lat, a w 1911 roku została przekształcona w muzeum poświęcone Aleksandrowi Siergiejewiczowi. Osiedle było dwukrotnie odrestaurowywane, pierwszy raz spłonął w 1918 roku. Odbudowano go do 1937 roku. Po raz drugi został zniszczony podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i odrestaurowany po wojnie.
Na terenie posiadłości znajduje się odrestaurowany dom i kilka rzeczy, które należały do poety. Niektóre pokoje osiedla są dostępne do zwiedzania, jednym z nich jest gabinet Puszkina, w którym znajduje się jego biurko. Stopniowo pracownicy muzeum starają się odtworzyć każdą minutę życia poety spędzonego w tym rodzinnym gnieździe.
Pietrowskie
Posiadłość w połowie XVIII wieku została podarowana przez Elżbietę I pradziadkowi poety A. P. Hannibala. Później toprzeszedł na dziadka P. A. Hannibala, a jeszcze później - na wuja V. P. Hannibala. Był ostatecznym właścicielem rodziny. Od 1839 r. majątek należał do innych właścicieli, aw 1936 r. został włączony w struktury Muzeum Puszkina. Osiedle było kilkakrotnie odnawiane. Budynki, które stały pod Puszkinem, spłonęły w 1918 r. W 1977 r. Odbudowano majątek dziadka P. A. Puszkina, aw 2000 r. - dwór pradziadka A. Hannibala. Dziś do kompleksu muzealnego należą dwa takie budynki oraz plac z altaną-grotą. Miejsca Puszkina w Rosji wprowadzają wszystkich w życie legendarnego poety.
Trigorskoe
Jest to majątek towarzyszy pisarza, Osipowa-Wulfa, z którym Puszkin był najbliższym przyjacielem w czasie jego wygnania w latach 1824-1826. Podobnie jak inne osiedla w Puszkińskich Górach, Trigorskoe spłonęło w 1918 roku. Odbudowę rozpoczęto w okresie powojennym. Do 1962 r. wskrzeszono dwór, a do 1978 r. łaźnię, która w tym czasie służyła nie tylko jako miejsce do mycia, ale także jako altanka, w której poeta uwielbiał wypoczywać. Ekspozycja dworku prezentuje zabytki i obiekty z tamtego okresu. W kole jest kwadrat, w którym znajduje się Ławka Oniegina i Aleja Tatiany. Warto zauważyć, że Trigorskoye znajduje się jako prototyp posiadłości Larinów. Zakłada się, że Aleksander Siergiejewicz skopiował moralność bohaterów swojej powieści od swoich towarzyszy. Jednym z najbardziej rozrywkowych miejsc na placu są dęby posadzone w kręgu przypominającym zegar słoneczny. Miejsca Puszkina można nazwać bajecznymi, ponieważ otaczająca je przyroda naprawdę przypomina bajki,napisany przez poetę.
Klasztor Svyatogorsky
Svyatogorsk Klasztor słynie z tego, że pochowany jest w nim poeta wraz z całą rodziną. Pełna nazwa to Klasztor Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Svyatogorsky, zbudowany w XVI wieku na rozkaz Iwana Groźnego IV. Według legendy klasztor powstał w miejscu, w którym pasterz zobaczył ikonę Matki Bożej. Aleksander Siergiejewicz bardzo lubił odwiedzać to miejsce, rozmawiając z opatami i parafianami, którzy zawsze zbierali się na jarmarkach organizowanych przez klasztor. Około 1924 roku został zamknięty, po czym powstał oddział muzeum poety, a już w 1992 roku stał się klasztorem męskim.
To nie wszystkie miejsca Puszkina zlokalizowane w Rosji. W rzeczywistości ślad Aleksandra Siergiejewicza można prześledzić w wielu częściach kraju.
