Dawno temu kupcy przechodzili szlakiem handlowym. Gdy zbliżała się noc, zaczęli myśleć o noclegu. A na szczycie wzgórza podróżnicy zobaczyli świątynię. Aby nie spać na otwartej przestrzeni, poprosili o schronienie. Jednak ministrowie odmówili. Kupcy musieli kontynuować swoją podróż. Ale w nocy zaatakowali ich dzielni ludzie, aby czerpać z nich korzyści. Nikogo nie oszczędzą. Tylko jednemu podróżnikowi udało się przeżyć. I w tym momencie w sercu pragnął, aby świątynia, do której nie wolno było jemu i jego towarzyszom, zapaść się pod ziemię wraz ze wszystkimi, którzy byli w środku. Przekleństwo zostało usłyszane, świątynia weszła w trzewia ziemi, a na jej miejscu powstało wiadro Skhodnensky.
A jak właściwie powstał ten pomnik przyrody?
To tylko jedna z wersji wyglądu unikalnego pomnika przyrody. Ktoś twierdzi, że tak idealny okrągły kształt mógł wynikać tylko z nieziemskiego pochodzenia. Inni są pewni, że wiadro Skhodnensky to miejsce, w którym spadł meteoryt lub krater długiego uśpionego wulkanu. Umysły naukowców wyjaśniają wszystko inaczej. raz rzekaTrap był dość pełny i płynął dokładnie tam, gdzie znajduje się górna granica wiadra. Ale w miarę upływu czasu koryto stawało się coraz głębsze i cofało się na południe. I w końcu Skhodnya znalazła się na dnie dołu. To znaczy, że ten pomnik przyrody, wiadro Skhodnensky, został wymyty przez rzekę, od której pochodzi jego nazwa.
Więc co to za miejsce? Wydawałoby się, że stolica Rosji to ogromna metropolia, całkowicie zabudowana drapaczami chmur, spowita spalinami i dawno zapomniana o dzikiej przyrodzie. Okazuje się, że jest takie miejsce, w którym można zobaczyć świat nie zepsuty przez człowieka. Można, będąc w mieście, dostać się na wieś, a nawet do lasu.
Opis parku
Ten park przyrodniczo-historyczny znajduje się w dzielnicy Południowe Tuszino w północno-zachodniej części administracyjnej Moskwy. Można powiedzieć, że jest to rodzaj ogromnego dołu o głębokości 40 m. Ale są spory co do jego powierzchni. Jedni mówią, że jest to 75 ha, inni, że 107 ha. Pomimo tego, że wiadro Skhodnensky znajduje się w mieście, przyroda jest tu wspaniała i ma się wrażenie, że cywilizacja jest bardzo, bardzo daleko. Rośnie tu brzoza, jesion, topola, dąb, jarzębina, wiąz, klon, osika.
Zachowały się torfowiska turzycowe, tkwiące wyłącznie w dzikiej przyrodzie, gdzie można znaleźć skrzyp polny, trójlistny wełniankę. Faunę reprezentują takie gatunki jak podróżniczek, słowik, kokoszka, trznadel, borsuk. Przez długi czas spotykali się tu także przedstawiciele Czerwonej Księgi Moskwy:jaszczurka żyworodna, zając, traszka zwyczajna, łasica, wąż trawny, żaba moczarowa, bekas, świergotek łąkowy, kokoszka. Niestety w tej chwili część gatunku została zniszczona. Naukowcy zajmujący się środowiskiem uważają, że jednym z powodów jest duża liczba bezpańskich psów.
Dziedzictwo historyczne
Wiaderko Skhodnensky to nie tylko wyjątkowy przedmiot przyrodniczy, ale także wielkie znaczenie dla historyków. Nie bez powodu w legendzie o jego pochodzeniu wymienia się kupców. Rzecz w tym, że kiedyś przez to miejsce przebiegał szlak handlowy wiodący z Moskwy do Księstwa Włodzimierz-Suzdal. Podczas wykopalisk archeologicznych znaleziono pozostałości starożytnej osady z początku epoki żelaza, osady Dyakovo. A obok niego odkryto kopiec grobowy, jednak później - XI-XIII wiek. Wydobywano również kości zwierząt kopalnych. Ale być może najważniejszym znaleziskiem w tym miejscu jest czaszka prymitywnego człowieka, a dokładniej jej górna część. Chodzi o to, że do tej pory naukowcy nie mogli dojść do konsensusu co do czasu pojawienia się ludzi na terytorium współczesnego regionu moskiewskiego. A szczątki osoby typu przejściowego (od neandertalczyka do współczesnego) dowiodły, że migracja miała miejsce około 15 tysięcy lat temu. Ale to nie wszystko. Na czaszce pozostały ślady niezrozumiałego pochodzenia, przypominające przede wszystkim splot nici w tkaninie. A to dowód na to, że już w tamtych odległych czasach mogło istnieć tkactwo, chociaż wcześniej nie znaleziono na to dowodów.
Nawiasem mówiąc, samo odnalezieniebył całkowicie przypadkowy. Najstarsze szczątki odkryli robotnicy podczas budowy kanału odprowadzenia.
Niedobre miejsce
Teraz to miejsce jest obszarem szczególnie chronionym. A w 2004 roku zmieniła swoją oficjalną nazwę. Teraz to jest miska Skhodnenskaya. Mieszkańcy Tushino uwielbiają spacerować po parku. Często można zobaczyć młode mamy z wózkami, które odważnie przedzierają się przez zarośla. Jednak wielu nadal stara się unikać tego miejsca, uważają, że wiadro Skhodnensky jest strefą anomalną. I jesteśmy gotowi przedstawić dowody. Głównym argumentem jest samo istnienie dzikiej przyrody w centrum długo zabudowanego i nadającego się do zamieszkania obszaru, podczas gdy firmy budowlane „walczą” o kawałek ziemi. Ale w latach sowieckich, jeszcze zanim „misę” uznano za chroniony zabytek przyrody, przeznaczono tu działki pod budowę, podejmowano próby stworzenia zbiornika, uprawiano tu ogrody warzywne, a nawet odbywały się szkolenia lotniarzy. Jednak, jak widzimy, miska Skhodnenskaya pozostała niezmieniona. Dlatego krążą plotki o "złym" tym miejscu.
Częściowo z tego powodu, a częściowo dlatego, że przyroda tutaj jest naprawdę piękna, poszukiwacze przygód uwielbiają schodzić na dno. A brzegi Skhodnya zostały wybrane przez rybaków.
Jak dostać się do "miski"?
Zejście w dół jest całkiem łatwe. W pobliżu skrzyżowania ulicy Okrużnej, Swietłogorskiego i Fabryki znajduje się bardzo wygodna, już wydeptana ścieżka, która prowadzi bezpośrednio do rzeki Skhodnya. Jednak dla tych, którzy nie są zbudowani do łatwego sposobu, istnieje inna opcja. Mogąwybierz dowolne zbocze i spróbuj się przez nie przebić, pokonując przeszkody. Czasami są nawet ledwo zauważalne ścieżki wytyczone przez tych samych poszukiwaczy przygód.
Co będzie w przyszłości?
Nie tak dawno mówiono, że wiadro Skhodnensky'ego, którego zdjęcia są naprawdę niesamowite w pięknie, ma zostać uszlachetnione. Powinny pojawić się ławki, wygodne ścieżki, miejsca do grillowania. Nie wiadomo, czy tak się stanie, czy nie. Jednak mieszkańcy dzielnicy Tushino wolą patrzeć na park takim, jakim jest teraz. Przecież inaczej straci urok i tajemnicę dzikiej, nietkniętej przyrody na tle osiedla.
