Karachay to jezioro słynące z tajemnicy; często nazywa się go strasznym zbiornikiem. Rozciągał się na 130 tysięcy metrów, niestety teraz nie istnieje. 26 listopada 2015 r. zakryto ostatni metr kwadratowy powierzchni zajmowanej przez to jezioro.
Zniszczenie jeziora
Co skłoniło władze do przeznaczenia około 17 miliardów rubli i bezdusznego pokrycia piaskiem unikalnego jeziora Karaczaj w obwodzie czelabińskim? Chodzi o zakład Majak, który znajduje się w pobliżu. Roślina ta w swoim czasie wykonywała wymuszone, ale niezwykle bezmyślne działania. Robotnicy wrzucali do tego jeziora wszystkie płynne odpady radioaktywne, zwiększając w ten sposób poziom promieniowania na całym terytorium. I wkrótce nastąpiła katastrofa. Jezioro Karaczaj (Rosja) zaczęło się wypłycać, poziom wody obniżył się na skutek parowania. A wraz z nim wyparowywały również odpady: wiatr niósł opary radioaktywnych gazów, dlatego trzy regiony - Czelabińsk, Swierdłowsk i Tiumeń - były w wielkim niebezpieczeństwie. Władze postanowiły wypełnić betonem cały obszar jeziora w celu ochrony innych obszarów przed oparami radioaktywnymi.
Nazwa zbiornika
Karachay to jezioro, którego szczegółowe studium historii ujawnia ciekawy fakt związany z nazwą tego zbiornika. Faktem jest, że początkowo miał zupełnie inną nazwę - Karagaysas. Wiadomo o tym według danych z 1790 r., według dokumentu geodezyjnego. W rzeczywistości jezioro było tak płytkie, że kilkakrotnie wysychało i nie zostało nawet zaznaczone na mapie – topografowie po prostu nie zauważyli tego zbiornika i nie wpisali na jego temat żadnych danych. Ciekawostka: na mapach z 1936 r. terytorium Karaczaju oznaczono jako bagno. Zakłada się, że jego głębokość nie sięgała nawet dwóch metrów. Nazwa Karaczaj przetrwała do dziś, najwyraźniej dzięki spisom ludności i pomiarom gruntów, nazwa Karagaysas została zastąpiona bardziej dźwięczną i łatwą do zapamiętania.
Decyzja, która zabiła jezioro
Ciężkie czasy dla jeziora nadeszły w 1951 roku. Wtedy to niejaki Sławski ogłosił pomysł wykorzystania zbiornika jako miejsca uwalniania odpadów radioaktywnych. Pomysł został poparty. Karaczaj to jezioro, które dosłownie sześć miesięcy później stało się głównym zbiornikiem służącym do usuwania płynnych odpadów radioaktywnych. Można się spodziewać, że wkrótce stał się najniebezpieczniejszym miejscem nie tylko w obwodzie czelabińskim, ale także na świecie. Przez cały czas używania Karaczaju do powyższego celu w jeziorze zgromadziło się około stu dwudziestu milionów kiurów (pozasystemowa jednostka miary aktywności), co jest ogromnym przekroczeniem normy i stanowi realne zagrożenie dla ludzi.
Lokalizacja
Jeśli mówimy bardziej szczegółowo o tym, gdzie znajduje się jezioro Karaczaj, wiadomo, że zajmuje ono terytorium w środkowej części splotu jezior Ulagach, Tatysh, Malaya Nanoga, Kyzyltash w obwodzie czelabińskim. W pobliżu przepływa również rzeka Mishelyak. I wszystko wydaje się być w porządku, ale jezioro zrujnowało lokalizację zakładu Majak na jego terenie, skąd uwalniane były substancje radioaktywne.
Wyginięcie świata zwierząt
Według niektórych raportów wiadomo, że radioaktywne jezioro Karachay było miejscem zamieszkania kaczek. Tak mówią miejscowi, którzy kiedyś tam polowali. Można tam również łowić małe ryby. Niestety, po tym, jak zakład zaczął uwalniać płynne substancje niebezpieczne, zmarły wszystkie żywe istoty. W tej chwili osoba, która przez pięć minut stała na terenie Karaczaju, zacznie odczuwać silne nudności i zatrucie, ale jeśli zostanie tam przez godzinę, nawet karetka nie uratuje jej przed śmiercią.
Główny problem jeziora
Karachay to jezioro (zdjęcie powyżej), które miało wiele problemów. Przez kilka lat (1961-1964) zbiornik miał niski poziom wody, co w niektórych miejscach powodowało odsłonięcie dna. W 1961 r. na tym terenie zerwał się bardzo silny wiatr. Substancje radioaktywne, które nagromadziły się w zbiorniku, zaczęły parować wraz z wodą. Z tego powodu trujące opary rozprzestrzeniają się na duże odległości. W rezultacie ucierpiała nie tylko przyroda obszaru, ale także ludzie - według niektórych doniesień około pięciuset tysięcy osób zostało zatrutych. Odtądprzypadku władze postanowiły całkowicie wyeliminować jezioro, wypełnić je do stanu zielonego trawnika. Proces ten rozpoczęliśmy w 1986 roku. Już wtedy płytkie odcinki zbiornika zostały zlikwidowane w krótkim czasie. W latach 80., kiedy warunki klimatyczne na tym terenie zmieniły się dramatycznie, poziom wody zaczął gwałtownie się podnosić. W rezultacie wszelkie prace zostały wstrzymane. Państwo zaczęło przeprowadzać szereg procesów, które wpłynęły na jezioro i sztucznie obniżyły jego poziom wody. 26 listopada 2015 roku ogłoszono zakończenie prac konserwatorskich. Teraz to miejsce jest obszarem pokrytym masywną kamienistą glebą i betonowymi blokami.
Ural Hiroszima
Turyści przybywający do tego jeziora, oczywiście, nie. Dziennikarze znanej brytyjskiej gazety stwierdzili niedawno, że Karaczaj to najniebezpieczniejsze miejsce na świecie. I chociaż teraz obszar całego zbiornika jest szczelnie pokryty betonem, to naprawdę pozostaje niebezpieczny ze względu na duży udział promieniowania w powietrzu. Teraz to terytorium nazywa się „Ural Hiroszima” lub „Czelabińsk Czarnobyl”. Swoją drogą mieszkanie jest tam sprzedawane w dość atrakcyjnej cenie, ale niestety można w nim mieszkać przez krótki czas.
Na przykładzie jeziora Karaczaj można zrozumieć, jak człowiek czasami przez swoje bezmyślne zachowanie wpływa niekorzystnie na przyrodę i niszczy to, co może mu przynieść korzyści. Szkoda, że tak duży obszar został dotknięty i przestanie stanowić zagrożenie dopiero po stuleciach.
