W dzielnicy Lazarevsky w Soczi, kilka kilometrów od wsi Loo, na szczycie góry, znajdują się ruiny bizantyjskiej świątyni, wywołując gorącą debatę wśród historyków. Stanowisko archeologiczne, zabezpieczone konstrukcjami metalowymi, aby zapobiec dalszym zniszczeniom, zostało objęte ochroną państwa.
Ruiny antycznej budowli
Świątynia Loo, która nie dotarła do potomków w swojej pierwotnej formie, jest ruiną, pozbawioną skarbca. Najstarszy budynek, wzniesiony między X a XII wiekiem, odkryto po raz pierwszy w XIX wieku, aw 1979 roku ukazała się książka słynnego naukowca Y. Woronowa, w której wspomina się o kultowym budynku. Dziesięć lat później do Loo (Soczi) przybyła grupa archeologiczna, prowadząc wykopaliska w miejscu pomnika historycznego, który świadczy o istnieniu na terenie wsi kultury bizantyjskiej.
Architekci, którzy zaprojektowali świątynię i zbudowali ją wyższą niż tawarunki na to pozwalają, nie wzięli pod uwagę jednej rzeczy - zawodności sejsmicznej tego obszaru. W XIII wieku budynek został zrównany z ziemią, a dopiero sto lat później został ponownie odrestaurowany. Według archeologów na miejscu starego pomnika sakralnego pojawił się nowy i to właśnie jego ruiny widzimy dzisiaj.
Architektura świątynna
Trzynawowa świątynia Loo o długości około 21 metrów, pośrodku której stały symetrycznie ułożone filary (obecnie pozostały tylko podstawy), była oświetlana przez wąskie okna. W małe otwory wsunięto okulary o zielonkawo-niebieskim odcieniu, przez które przechodziły rzadkie promienie słońca. W tych momentach wewnętrzną przestrzeń budynku sakralnego wypełniało tajemnicze światło. Naukowcy, którzy badali skład chemiczny szkieł i ustalili ich bizantyjskie pochodzenie, odkryli, że pojawiły się one nie wcześniej niż w X wieku.
Grube mury dzieła architektonicznego charakteryzującego kulturę średniowiecza wyznawców chrześcijaństwa wykonane są z płyt piaskowych i wapiennych, a także z łupka. Bloki licowe pokrywały całą zewnętrzną powierzchnię, nadając świątyni majestatyczny wygląd: z daleka wyglądała jak elegancki kościół z białego kamienia z fioletowym dachem. Podczas wykopalisk naukowcy znaleźli kilka fragmentów ścian z rzeźbionymi ornamentami, a także znaleźli płytę, na której wygrawerowano litery alfabetu greckiego.
Należąca do alan-abchaskiej grupy budynków sakralnych, które były odrębnym kierunkiem w architekturze bizantyjskiej, świątynia Loo (Soczi) miała prostokątny kształttrzy wejścia i tyle samo apsyd (półek ołtarzowych).
Ciekawe, że na terenie świątyni i poza nią archeolodzy odkryli pochówki datowane na XIII-XIV wiek.
Kultowy budynek zamieniony w fortecę
Świątynia Loo, zniszczona przez trzęsienie ziemi, została kilka wieków później przekształcona w fortecę obronną, co potwierdzają znaleziska archeologiczne. Wąskie i tak już zamurowane okna zamieniły się w strzelnice, zamknięto wejścia południowe i zachodnie, a pozostało tylko trzecie od północy. A za świątynią znajdowała się strażnica, z której teraz pozostał tylko fundament.
Jeśli spojrzysz na mapę regionu Morza Czarnego z XIX wieku, możesz zobaczyć ruiny starej fortecy w Loo (Soczi).
Miejsce o wyjątkowej atmosferze
Teraz jedyna zachowana ściana jest podparta metalowymi wspornikami, a przejście w środku jest zatkane deskami, co nieco psuje wizualną percepcję zabytku. Jak przyznają turyści, świątynia Loo to słabo zaludnione miejsce o silnej energii. Całkowita cisza i uspokajający szum morza pozwalają poczuć wyjątkową atmosferę, a każdy gość zostaje przeniesiony w odległą przeszłość bez pomocy wehikułu czasu. Istnieje legenda, według której każdy turysta odwiedzający atrakcję musi dotknąć ściany, a wtedy Bóg spełni najbardziej upragnione pragnienie.
Ciekawe fakty
Kościół prawosławny wierzy, że starożytna świątynia kultu poświęcona jest św. Jerzemu Zwycięskiemu. Loo co roku 6 maja w dniuupamiętnienie wielkiego męczennika, przyjmuje ogromną liczbę pątników spieszących do ruin.
W świętych miejscach starożytne legendy są tak ściśle splecione z rzeczywistością, że naukowcy do dziś spierają się, która z nich jest prawdziwa, a która fikcją. Według jednej z legend apostoł Szymon Zelota został stracony przez Rzymian i pochowany w pobliżu wybrzeża Morza Czarnego. Pięćset lat później chrześcijanie zaczęli szukać grobu kaznodziei i znaleźli go tutaj. W tym miejscu, zwanym Nikopsją, wierzący wznieśli świątynię. Niektórzy historycy są pewni, że święty został pochowany na Nowym Athos, a według innych badaczy obecne ruiny to ta sama budowla religijna, która pojawiła się na grobie Kananita, a która nie została jeszcze odkryta.
