Wódka to oryginalny rosyjski napój, który jest częścią kultury i tradycji Rosji. W historii jego istnienia powstało wiele receptur. O wódce pisano piosenki i wiersze, każdy używał jej w różnych ilościach: od chłopa pańszczyźnianego po lud królewski. Nic dziwnego, że w Rosji otwarto pierwsze i jedyne na świecie muzeum wódki.
Niezwykłe Muzeum
27 maja 2001 r. w samym centrum północnej stolicy swoje podwoje otworzyło dla zwiedzających niewielkie muzeum, w którym cała ekspozycja poświęcona jest jednemu produktowi - wódce. W rzeczywistości jest to projekt komercyjny, ale ma również historyczną dokładność.
Gdzie znaleźć
Znalezienie tak niezwykłego muzeum jest łatwe. Znajduje się w historycznym centrum miasta, przy bulwarze Konnogvardeisky, niedaleko katedry św. Izaaka. Pomieszczenia na ekspozycję przydzieliła restauracja Ryumochnaya No.1. W muzeum można nie tylko poznać historię powstania napoju, ciekawostki z nim związane i zobaczyć artefakty historyczne, ale także zrobić degustacjękilka odmian wódki z tradycyjnymi rosyjskimi przekąskami.
Cała ekspozycja wystawy nie jest propagandą. Wręcz przeciwnie, jego zadaniem jest wpajanie szacunku dla kultury ludu i tradycji picia. Nawiasem mówiąc, osoby poniżej 18 roku życia nie mają wstępu do tego obiektu. To nie jest miejsce na rodzinną rozrywkę.
Ekspozycja
Muzeum Rosyjskiej Wódki ma dwie sale. W pierwszej zwiedzający zapoznają się z historią produktu, różnymi metodami produkcji i znanymi producentami. Eksponaty podzielone są na epoki od XI wieku do dnia dzisiejszego, aby ułatwić zwiedzającym zapoznanie się z informacjami.
Przewodniczka opowie tym, którzy przyjdą do muzeum rosyjskiej wódki (St. Petersburg), że pierwotnie była używana do celów leczniczych. W jego produkcję zajmowali się mnisi. A bracia w wierze z Konstantynopola dzielili się technologią wytwarzania alkoholu. Tylko ich produkt został uzyskany w wyniku destylacji winogron, aw Rosji nie był wówczas uprawiany. Musiałem dostosować przepis do realiów północnego kraju i nauczyć się wydobywać alkohol z tego, co jest – ze zboża. Produkt okazał się nie gorszy niż za granicą, a nawet przewyższył go pod pewnymi względami, przez co zaczęto go nazywać „Wodą Życia”.
Nowy wynalazek znalazł szerokie zastosowanie w produkcji nalewek leczniczych, a nawet perfum. Podczas epidemii dżumy lekarze wpadli na pomysł leczenia pacjentów alkoholem. I choć nie stał się panaceum na tę chorobę, odkryto właściwości dezynfekujące płynu.
Za Iwana III otwarto pierwsze „tawerny”,gdzie sprzedawano spirytusy gorzelnicze.
Piotr Generalnie zalegalizowałem używanie alkoholu, nakładając na niego podatek. Skarbiec otrzymywał ogromne sumy. Dzięki nim ambitny car utworzył państwo, przeprowadził reformy i zbudował nową stolicę, w której obecnie mieści się muzeum wódki.
Ale Katarzyna II pozwoliła szlachcie na produkcję podziemnych produktów na swoich majątkach, za które musieli płacić „farmy” do skarbu państwa. Dzięki temu krokowi kolekcja przepisów została wzbogacona, ponieważ każdy wnosił do przepisu zmiany według własnego gustu i możliwości.
W XIX wieku ta gałąź gospodarki stała się najbardziej dochodowa. Rosyjska wódka była nawet eksportowana za granicę. Do opracowania tego produktu przyczynili się wybitni naukowcy. Tak więc Mendelejew znalazł „złoty” stosunek alkoholu i wody, dzięki czemu smak produktu okazał się wyjątkowy. Wódka o sile 40 stopni została opatentowana w 1894 roku pod nazwą „Moscow Special”.
Odwiedzającym muzeum wódki (Petersburg) prezentowane są różne oryginalne dokumenty, w taki czy inny sposób związane z legendarnym napojem. W kolekcji znajdują się oryginalne butelki, karafki, sztofy i inne miarki, a także sztućce do picia. Twórcy muzeum nie zapomnieli o korkach i etykietach, które również są ciekawe.
Wskrzeszona historia
Ekspozycja ożywiają dwie kompozycje figur woskowych, które są chlubą organizatorów muzeum. Każdy z nich wyraźnie ilustruje ważne kamienie milowe w historii rozwoju i dystrybucji wódkiprodukty w Rosji.
Przewodnik opowie też, jakie napoje alkoholowe preferowali pierwsi mieszkańcy państwa, bo wiadomo, że wódka była na stołach zarówno na królewskich ucztach, jak i w chłopskich chatach. Okazuje się, że cesarz Mikołaj II wymyślił przystawkę do koniaku „Zwitek straży” – plasterek cytryny wciśnięty między kawałki sera.
Ale muzeum poświęcone jest nie tylko kulturze picia. Walka z wódką trwa od początku jej masowej produkcji. Szereg eksponatów poświęcony jest temu problemowi.
Hala 2
Po ciekawej opowieści o wódce, przewodnik zaprasza wszystkich do drugiej sali, która jest urządzona w stylu kieliszka do wina z początku ubiegłego wieku. Wystawiane są tu również eksponaty, które opowiadają o sowieckim okresie „życia” wódki, suche prawo Gorbaczowa, 100 gramów Komisarza Ludowego i wiele więcej. Tutaj możesz również spróbować napoju, któremu poświęcone jest Muzeum Wódki.
O czym jeszcze opowie przewodnik
Podczas zwiedzania przewodnik nie tylko opowie historię powstania i rozwoju napoju, który stał się symbolem Rosji, ale także opowie, jak wybrać odpowiednią butelkę w sklepie, aby nie kupować „przypalone” produkty. W ten sposób Muzeum Wódki przeplata historię i nowoczesność, mit i rzeczywistość, opowiadanie historii i degustację.
