Wielu turystów uważa, że centrum sztuki stanowi wyłącznie Europa Zachodnia. Ale może konkurować z Piotrogrodem, którego mieszkańcy i goście miasta pieszczotliwie i w skrócie nazywają Petersburg. Pałac Kamennoostrowskiego to przykład klasycyzmu, który mimo znaczących zmian i renowacji nie zatracił ducha XVIII wieku.
Strefa luksusowa
Północna stolica ma swoją analogię do Rubielówki pod Moskwą, która szczyci się bogatymi i sławnymi mieszkańcami. Jego łączna powierzchnia wynosi 10,6 km². Znajduje się w delcie głównej rzeki Petersburga i jest obmywane przez rzeki Krestovka, Bolszaja i Malaya Newka. Obecnie wyspa Kamenny jest centrum Petersburga, gdzie znajdują się drogie rezydencje wpływowych ludzi.
Ale trzysta lat temu te ziemie były dzikimi przedmieściami miasta. Gdyby nie pewne wydarzenia historyczne i intrygi dworu królewskiego, być może Rosja nie byłaby teraz dumna z takich cudów architektury jak Pałac Kamennoostrowskiego, chata Gauswalda, dwór Vollenweiderów i inne.
Historia miejsca rozpoczęła się natychmiast po wzniesieniu pierwszej konstrukcji stolicy północnej -Twierdza Piotra i Pawła - 16 maja 1703.
Plan wielkiego cesarza
Z nazwą tej krainy związane są dwie ciekawe legendy. Według pierwszej wersji na wyspie leżał ogromny głaz, który wisiał nad miejscem jak skała. Drugi mit mówi: to terytorium nosi imię wielkiego cesarza-reformatora. W końcu od greckiego petros, od którego pochodzi imię Piotr, tłumaczy się jako „kamień”.
Cesarz miał wielkie plany dotyczące wybrzeża Zatoki Fińskiej. W celu utrwalenia statusu Rosjan na podbitych ziemiach szwedzkich, rozdał swoim lojalnym poddanym duże działki.
Więc hrabia Gavriil Golovkin miał szczęście zostać pierwszym właścicielem wyspy Kamenny. To jemu, dyplomacie i przyjacielowi, cesarz podarował to miejsce w 1709 roku. Warto zauważyć, że na szczycie, na którym dziś zbudował ten człowiek, stoi Pałac Kamennoostrowski.
Fundacja do zamieszkania
Źródła wskazują, że ten dyplomata, pomimo swoich dużych dochodów, był wyjątkowo skąpy. To było dla niego fantastyczne zbudowanie wspaniałej rezydencji.
Ale hrabia bardzo się bał, że cesarz, który często lubił odwiedzać darowane przez niego terytoria, przybędzie na wyspę i nie zobaczy żadnych zmian na lepsze. Dlatego Golovkin wydał rozkaz budowy taniego drewnianego domu, za którym zasadzono skromny ogród. Dalej rósł gęsty bagienny las. Obawy były uzasadnione i w 1715 r. monarcha odwiedził podarowane tereny. To właśnie tam kilka lat później pojawił się Pałac Kamennoostrowskiego, dziełożona jego wnuka Piotra III.
Po śmierci pierwszego cesarza hrabia skutecznie przebiegł aż do własnej śmierci w 1734 roku i pozostał ważną osobą na dworze, który przeżył trzy zamachy stanu. Ale jego syn Michaił nie mógł wyjść z wody intrygi i popadł w niełaskę nowej królowej - Elżbiety Pietrownej. On i jego żona zostali zesłani na wygnanie. Skonfiskowano mienie i ziemię.
Założyciel zespołu
Cesarzowa podarowała wyspę swojej kuzynce Annie Skavronskiej, która poślubiła hrabiego Aleksieja Bestużewa-Riumina i tym samym przekazała mu swoją własność. Aktywnie zajął się planowaniem terytorium, na którym dziś stoi Pałac Kamennoostrowskiego. Aby wykorzenić gęsty las i osuszyć bagna, hrabia sprowadził setki ukraińskich rodzin.
Później zasadzono piękny ogród w stylu francuskim. Hrabia zainicjował stworzenie pięknego, wspaniałego zespołu, na podstawie którego zbudowano inne budowle. Często odbywały się tam głośne bale maskowe, na które przybyła cała szlachta miasta.
W 1758 r. caryca zdegradowała i odesłała Bestużewa. Jednak konfiskata nie została przeprowadzona. Hrabia zarządzał swoimi majątkami na odległość. Tak więc przez jakiś czas, poprzez prywatne ogłoszenia w Petersburgu, wydzierżawił swoją posiadłość.
Bestuzhev został przywrócony do władzy przez Katarzynę II. Wróciła do tytułu, ale z powodu jego długów kupiła od niego wyspę za 30 000 rubli.
Rozpoczęcie pracy
W 1765 cesarzowa podarowała to terytorium swojemu synowi i spadkobiercy PavelowiI. Rozpoczęto prace budowlane przy budowie Pałacu Kamennoostrowskiego w Petersburgu, zaproszono najlepszych ówczesnych rzemieślników z całego kraju. Nazwisko autora projektu wciąż nie jest dokładnie znane. Według jednego źródła był to Wasilij Bażenow.
Yuri Felten kierował procesem. Po powodzi 1777 został zastąpiony przez Giacomo Quarenghiego. Sam proces budowy trwał około dziesięciu lat. Warto zauważyć, że Paweł I nie przepadał za tym obszarem. Faktem było, że Katarzyna II dała swojemu synowi Pawłowsk i Gatchinę w tym samym okresie. Stały się ulubionymi rezydencjami władcy.
Budynki zostały ukończone w 1780 roku. Następnie odbył się wspaniały bal na cześć zakończenia dzieła, w którym wzięła udział sama królowa. Ale już dwa lata później całkowicie zakończyli prace z wnętrzem.
Miłosne gniazdo monarchy
Kształt rezydencji to rozciągnięta litera „P”. Styl utrzymany jest w ścisłym rosyjskim klasycyzmie. Ogólnie Pałac Kamennoostrowskiego ma tylko 30 pokoi. Restaurację przeprowadzano wielokrotnie na zewnątrz i za każdym razem mistrzom udało się zachować pierwotny wygląd budynku. Ale wewnątrz styl często się zmieniał.
Rozkwit przypadł na panowanie syna Pawła I - Aleksandra. Przez 25 lat była główną rezydencją cesarza. Przywiązanie monarchy do tego miejsca jest bardzo łatwe do wytłumaczenia. Naprzeciw jego posiadłości, po drugiej stronie Malej Newki, znajdował się dwór ulubienicy cesarza Marii Naryszkiny. Ich romans trwał 15 lat.
Kiedy władca przeniósł się na wyspę, zamknął wszystkie obiekty rozrywkowei tawerny. Pragnął ciszy i spokoju. Jego myśli były inspirowane bujnym ogrodem, który uzupełniał zespół domu. Można do niego wejść bezpośrednio z sali balowej.
Moda tamtych czasów
Pałac Kamennoostrowskiego bardzo szybko się rozrósł. Zdjęcia, na których można zobaczyć dekorację i wnętrze zamku, są dziełem różnych pokoleń mistrzów. Za czasów Giacomo Quarenghiego zbudowano fasadę budynku i dziedziniec przedni, ozdobiony sześcioma kolumnami w stylu toskańskim. W tym samym czasie zainstalowano granitowe stopnie.
W 1820 rozpoczęły się kardynalne zmiany. Dobudowano gabinet dla władcy Aleksandra I, zrekonstruowano ogród. Ściany odmalował artysta Giovanni Batista. Wszystkie zmiany zostały przeprowadzone zgodnie z trendami mody.
Wielka Sala jest szczególnie pompatyczna. Jego głównym przeznaczeniem są bale i maskarady. Dziś znajdują się tam marmurowe rzeźby przedstawiające postacie z mitów greckich.
Od królów do prezydentów
Wiele historycznych wydarzeń widziało te mury. Dowódcą armii został tu Michaił Kutuzow. Również w tej rezydencji cesarz dowiedział się o dekabrystach. Pałac stał się centrum malarstwa za księżnej Eleny Pawłownej. Były też wieczory muzyczne organizowane przez Rubinsteina. Częstym gościem dworu był Aleksander Puszkin.
Po rewolucji majątek został przekształcony w szpital, następnie w kolonię dla nieletnich, a później w sanatorium dla pilotów.
W 2008rozpoczęto odbudowę. Teraz nieruchomości w tej okolicy kosztują szalone pieniądze i są uważane za najbardziej elitarne spośród wszystkich miejsc w Petersburgu.
Pracownicy kompleksu prowadzą ciekawe i pouczające wycieczki do Pałacu Kamennoostrowskiego. Adres, pod którym znajduje się zespół: Nabrzeże rzeki Malaya Newka, 1A.
Kilka budynków miało zostać zaadaptowanych na rezydencję gubernatora, ale władze zmieniły zdanie. We wrześniu tego roku planują tu otworzyć Akademię Talentów. Umożliwi to każdemu swobodne zwiedzanie cudu architektonicznego.
