Niektóre kluczowe wydarzenia w historii Rosji miały miejsce w znacznej odległości od obu stolic Imperium Rosyjskiego. Tragiczny koniec ponad trzystu lat dynastii Romanowów okazał się związany z Uralem. Dla większości jej ostatniego pokolenia droga na Ural była ostatnią.
Niezwykła atrakcja
Miejsce, położone w pobliżu północno-zachodnich przedmieść Jekaterynburga i znane jako „Ganina Yama”, wiąże się z jedną z najciemniejszych kart w rosyjskiej historii XX wieku. Nikt nigdy nie poznałby nazwy tego niepozornego, opuszczonego kamieniołomu, gdyby z woli okoliczności nie miał stać się grobem ostatniego rosyjskiego cesarza i jego rodziny. Dziś miejsce to stało się jedną z najważniejszych atrakcji miasta. Wielu z tych, którzy po raz pierwszy przyjeżdżają do stolicy Uralu, jest zainteresowanych tym, gdzie znajduje się Ganina Yama, jak dotrzeć do tego odległego miejsca w najbardziej racjonalny sposób. Z biegiem lat rośnie zainteresowanie opinii publicznej tragicznymi wydarzeniami sprzed prawie wieku.
Niedaleko Jekaterynburga
Ganina Yama to mały opuszczony kamieniołomKopalnia Isetsky, położona cztery kilometry na południowy wschód od wsi Koptyaki. Kiedyś próbowali tu znaleźć złoto, ale znaleziono tylko rudę żelaza. To właśnie ten minerał wydobywano tu przez kilka lat dla wielkich pieców Zakładu Metalurgicznego Verkh-Isetsky. Tutaj palili w tym celu węgiel drzewny. Na początku XX wieku zasoby rudy żelaza zostały wyczerpane, a kopalnia została opuszczona. W lipcu 1918 roku Ganina Pit – niewielki dół o wymiarach około 20 na 30 metrów – wydawał się członkom Uralskiego Komitetu Rewolucyjnego odpowiednim miejscem do ukrycia śladów ich zbrodni.
W domu Ipatiewa
W nocy z 16 na 17 lipca w Jekaterynburgu, w piwnicy domu, który wcześniej należał do inżyniera kolei Ipatiewa, byłego cesarza rosyjskiego Nikołaja Aleksandrowicza Romanowa, byłej cesarzowej Aleksandry Fiodorowny i ich pięciorga dzieci - Grand Rozstrzelano księżne Olgę, Tatianę, Marię, Anastazję i następcę tronu carewicza Aleksieja. Wraz z nimi zginęło czterech z tych, którzy dobrowolnie towarzyszyli rodzinie królewskiej na emigracji w Tobolsku, a następnie w Jekaterynburgu. Ganina Yama, ustronne i opustoszałe miejsce poza miastem, zostało wybrane na miejsce pochówku ciał i ukrycia zbrodni.
W Ganinie
Zabójcy rodziny królewskiej zrobili wszystko, co w ich mocy, aby w nadchodzących czasach nikt nie miał pytania: „Ganina Yama… Jak się do niej dostać?” I miejsce nawybrali dokładnie taki pochówek, z którego ani imię, ani wzmianka nie powinny pozostać w historii. Jednak we współczesnym ujęciu wyraźnie coś z nimi poszło nie tak… Nie było możliwości ukrycia ciał zmarłych i zatarcia śladów zbrodni. Fakt, że Ganina Yama nie nadawał się do tego celu, stał się jasny dopiero pod koniec dnia 17 lipca 1918 roku. Opuszczona kopalnia nie mogła ukryć ciał zmarłych przed wścibskimi oczami. Ekipa pogrzebowa nie była w stanie zalać jej wodą ani wysadzić jej ścian granatami. Ponadto niektórzy mieszkańcy sąsiedniej wsi Koptyaki zobaczyli samochód ze zwłokami z tyłu. Dlatego postanowiono pochować zmarłych w głębszej kopalni w rejonie traktu moskiewskiego. W tym celu ciała zostały usunięte z kopalni i ponownie załadowane na tył ciężarówki.
Na starej drodze Koptiakowskiej
Przestępcom udało się przejechać cztery i pół kilometra od Ganiny Yama. Potem samochód beznadziejnie utknął w bagnie na początku drogi Old Koptyakovskaya. To właśnie to miejsce miało stać się miejscem pochówku ostatniego rosyjskiego cesarza i członków jego rodziny na kilka długich dziesięcioleci. Zrezygnowany tym, że nie da się szybko i niepostrzeżenie wyciągnąć ciężarówki z bagna, Jakow Jurowski, członek uralskiego Kolegium Czeka, wydał rozkaz wykopania grobu tuż przy drodze. To właśnie ten pochówek odbył się na drodze Starej Koptiakowskiej w nocy 18 lipca 1918 r. Ale legenda przez wiele dziesięcioleci łączyła pochówek szczątków rodziny królewskiej z kopalnią, z której zostały one wydobyte dzień wcześniej. WW czasach sowieckich takie zainteresowanie miejscem ukrycia zbrodni, delikatnie mówiąc, nie było aprobowane. Ale mimo to przyciągali do niego pielgrzymi i po prostu ciekawi. Ciągle pytali okolicznych mieszkańców: „Gdzie jest dół Ganiny? Jak mogę się do niego dostać?” Tajemnicze i tajemnicze miejsca na całym świecie mają szczególną atrakcję. Ganina Yama z pewnością należał do nich. Jekaterynburg w czasach sowieckich nazywał się Swierdłowsk i do tego miasta przyciągnęło wielu ludzi, którym nie były obojętne tajemnice rosyjskiej historii.
Sześćdziesiąt lat później
Tajemnica pochówku Nikołaja Aleksandrowicza Romanowa i członków jego rodziny została ujawniona dopiero latem 1979 roku. To zasługa głównie dwóch entuzjastycznych badaczy - pisarza Geliy Riabova i geologa Aleksandra Avdonina. To im udało się odkryć miejsce pochówku rodziny królewskiej pod warstwą podkładów kolejowych na Staraya Koptyakovskaya Road. Ale co zrobić z tym znaleziskiem, było całkowicie niezrozumiałe. Badacze działali wyłącznie z własnej inicjatywy, a takie działania mogły prowadzić do najbardziej przykrych dla nich konsekwencji. Bez sankcji państwa nie mieli prawa angażować się w takie badania. A władze sowieckie wcale nie potrzebowały takich znalezisk. Badacze nie mieli innego wyjścia, jak tylko udawać, że nie dokonali żadnych odkryć historycznych. W tym samym czasie pielgrzymi podążali dalej znanym im adresem, głównie z przekazów ustnych – Ganina Yama, Jekaterynburg.
W latach dziewięćdziesiątych i później
Sytuacja zmieniła się radykalnie pod koniec sowieckiej epoki historycznej. W tym okresie historycznym zainteresowanie ciemnymi plamami narodowej historii przestało być naganne. Dla wielu gości stolicy Uralu obowiązkowym punktem programu pobytu były: Ganina Yama, wycieczka. Latem 1991 roku pielgrzymka do miejsca pochówku rodziny królewskiej uzyskała całkowicie oficjalny status: na terenie dawnej kopalni ustawiono krzyż kultowy. Był to pierwszy krok w utrwalaniu pamięci o „wielkich królewskich męczennikach”. Pogrzeb na starej drodze Koptiakowskiej przestał być tajny. Grób został otwarty, wyjęto z niego szczątki i po dokładnym badaniu genetycznym zostały uroczyście pochowane w katedrze twierdzy Piotra i Pawła w Petersburgu. Jest to tradycyjne miejsce pochówku rosyjskich cesarzy i innych dostojników z rządzącej dynastii Romanowów.
Pod duchowym patronatem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego
Obecnie pielgrzymi do Ganina Yama i zwykli turyści udający się na wycieczkę nie jadą na pustynię do opuszczonej kopalni, ale do prawosławnego klasztoru ku czci Świętych Królewskich Pasjonatów. Postawienie pamiątkowego krzyża kultu na miejscu opuszczonej kopalni w 1991 roku było pierwszym krokiem do jego powstania. Dziś znajduje się tu aż siedem cerkwi, które przyjmują parafian według liczby zabitych członków rodziny królewskiej. Pod względem stylu architektonicznego kompleks świątynny odpowiada tradycyjnej rosyjskiej architekturze drewnianej, typowej dlapółnocne prowincje Imperium Rosyjskiego. Zewnętrzny projekt klasztoru jest bardzo powściągliwy, bez jasnych kolorów i nietypowych kształtów. Ci, którzy wybierają się tutaj na wycieczkę, nie powinni zapominać, że jest to tragiczny punkt orientacyjny rosyjskiej historii - Ganina Yama. Nie ma zwyczaju robienia zdjęcia na pamiątkę na tle architektury. Ludzie nie przychodzą tu po to, żeby się bawić. Klasztor prawosławny, oprócz prac modlitewnych, prowadzi wielką działalność edukacyjną, mającą na celu utrwalenie pamięci Świętych Królewskich Pasjonatów, których prochy otrzymał niegdyś Ganina Yama. Na stronie internetowej klasztoru znajdują się szczegółowe informacje o wszystkich obszarach jego działalności. Możesz go znaleźć na www. ganinayama.ru/.
Ganina Yama, Jekaterynburg: jak dostać się do klasztoru
Najłatwiej dostać się do Ganina Yama samochodem. W tym celu należy na czwartym kilometrze traktu Sierowa skręcić w lewo, a następnie kierować się znakami na ustalone znaki. W przypadku braku samochodu do kompleksu klasztornego można również dojechać pociągiem. Aby to zrobić, musisz wysiąść na stacji Shuvakish, a następnie przejść pieszo obok terytorium „Stalowej Kompanii Przemysłowej” wzdłuż ogrodzenia po lewej stronie. Droga ta poprowadzi najkrótszą możliwą drogą do tej samej drogi Starej Koptiakowskiej, na której rozgrywały się wydarzenia związane ze śmiercią rodziny królewskiej. Ale najłatwiej dostać się do klasztoru Świętych Królewskich Męczenników autobusem, który regularnie odjeżdża z Północnego Dworca AutobusowegoJekaterynburg. Należy zauważyć, że w weekendy oraz w dni tradycyjnych świąt prawosławnych znacznie wzrasta liczba osób chcących odwiedzić klasztor. W dzisiejszych czasach na linii jeździ dodatkowy tabor. Dodatkowe regularne autobusy w kierunku klasztoru odjeżdżają z przystanku na pierścieniu tramwajowym przy Seven Keys.
