Na północy Federacji Rosyjskiej, na zachód od Uralu, znajduje się Republika Komi. Około tysiąca kilometrów z zachodu na wschód lub z południa na północ będzie musiał pokonać każdy, kto chce poznać ten ciekawy region. Stolica Komi nad brzegiem rzeki Sysola osiadła i jest dumna ze swojej starożytnej historii.
Dekretem Katarzyny II
Stosunkowo surowy klimat doprowadził do nierównomiernego zasiedlenia regionu. Większość ludności znajduje się w jej południowej części. U zbiegu rzeki Sysola z rzeką Wyczegdą w XVI wieku powstał cmentarz Ust-Sysola, z którego pochodzi stolica Komi, Syktywkar.
W 1780 cesarzowa Katarzyna II utworzyła namiestnictwo Wołogdy, które obejmowało dziewiętnaście hrabstw, w tym Ust-Sysolsky. W związku z tym wieś Ust-Sysola została przekształcona w miasto powiatowe o nazwie Ust-Sysolsk, które natychmiast otrzymało własny herb i plan zagospodarowania przestrzennego, sugerujący rozbudowę miasta kosztem sąsiednich osad.
Miasto nad rzeką Sysol
Zgadza się zjęzyk Komi tłumaczy słowo Syktywkar („kar” - miasto). Pierwsza połowa nazwy związana jest z rzeką Sysola ("Syktyv").
Nowa nazwa zastąpiła Ust-Sysolsk po wielu latach, w 1930 roku, kiedy obchodzono 150-lecie jego statusu miasta. W 1930 r. Syktywkar był już centrum administracyjnym Autonomicznego Regionu Komi (Zyryan).
Miasto jest bardzo dogodnie położone - nad rzekami Sysola i Vychegda. Ze wszystkich stron otacza go las, który zajmuje ponad 70 proc. powierzchni miasta. To 152 kilometry kwadratowe. Około 1400 kilometrów dzieli Syktywkar od Moskwy.
Miasto się rozwija
Minęło kolejne sześć lat, aw grudniu 1936 Syktywkar otrzymał nowy status - stolica Komi ASSR.
W mieście zaczął aktywnie rozwijać się przemysł i edukacja, co przyczyniło się do wzrostu liczby ludności. Do 1989 roku w stolicy Komi mieszkało ponad 240 000 osób.
W Syktywkarze w tym czasie było około 40 dużych przedsiębiorstw przemysłowych, z których około jedna trzecia miała znaczenie ogólnounijne. Przemysł drzewny, celulozowo-papierniczy i drzewny odpowiadał za ponad 60 procent wszystkich produktów handlowych wytwarzanych przez miasto. Drewno handlowe, tarcica, sklejka, płyta wiórowa, papier, włóknina – stolica Komi zaopatrywała w to wszystko wiele republik Związku Radzieckiego.
W Syktywkarze w 1932 r. otwarto Państwowy Instytut Pedagogiczny, następnie Bazę Akademii Nauk ZSRR, której specjaliści zajmowali się badaniem Północy, a która w 1949 r. była jużnazwano oddziałem Komi Akademii Nauk. Syktywkar State University otwarty w 1972 roku.
Klimat Syktywkaru
Starzy pamiętają wiele miesięcy ostrych zim i bardzo krótkie lato. Jednak globalne ocieplenie wpłynęło również na klimat stolicy Republiki Komi. Stał się bardziej miękki.
Oczywiście silne mrozy nadal nie są rzadkością w północno-wschodniej europejskiej części Federacji Rosyjskiej. Jednak nie stały się tak długie, średnio w zimie gromadzą się trzy tygodnie silnych mrozów. Reszta zimy jest stosunkowo łagodna, choć długa, trwająca do 6 miesięcy w roku.
Wiosna też się przedłuża, oprócz chłodu, nierównego śniegu może spaść w maju, a mrozy nie zaskoczą mieszkańców nawet w lipcu. Jeśli weźmiemy pod uwagę miesiące jesienne, to na lato zostało nam bardzo mało czasu, najwyżej 2 miesiące. Stolica Komi nie może pochwalić się nawet krótkotrwałym upałem. Średnia temperatura latem to 17 stopni Celsjusza.
Populacja Syktywkaru
Dziś wśród populacji miasta liczącego łącznie 240 tys. osób przeważają Rosjanie – jest ich ponad 60 proc., podczas gdy rdzenna ludność Komi czy Komi-Zyryan to tylko około 30 proc.
Jednak nie zawsze tak było. Pod koniec XIX wieku większość mieszkańców stanowili Komi. Zmiany nadeszły w XX wieku, kiedy polityczni zesłańcy, głównie Rosjanie, zostali zesłani w ten region.
Komi-Zyryjczycy to ugrofińscy ludzie. On jest tubylcemRepublika Komi. Według stanu na 2010 r. mieszkało w nim nieco ponad 202 tys. Komi-Zyrian (23,7% ogółu ludności). Są przedstawiciele tej narodowości w innych regionach Rosji, na przykład w regionie Murmańsk i Swierdłowsku, Nienieckim Okręgu Autonomicznym. Jest ich jednak niewiele. Łączna liczba Komi-Zyryjczyków w całej Federacji Rosyjskiej wynosi 228 tysięcy osób.
Komi-Zyryans nie należy mylić z Komi-Permyakami, chociaż obaj należą do ludu ugrofińskiego.
Komi w regionie Perm
W górnym dorzeczu rzeki. Kamy na Cis-Uralu to okręg Komi-Permyatsky - do 2005 roku niezależny podmiot Federacji Rosyjskiej. Następnie został połączony z regionem Perm, w wyniku czego powstał region Perm.
Stolica obwodu komipermiackiego - miasto Kudymkar - po połączeniu stało się centrum administracyjnym obwodu kudymkarskiego. Znajduje się nad dopływami Kamy - rzekami Inva i Kuva. Od Permu dzieli ją 200 kilometrów.
Ponad połowa mieszkańców miasta to Komi-Permyakowie. W sumie w Federacji Rosyjskiej mieszka około 125 tysięcy osób tej narodowości.
Zabytki Syktywkaru
Stolica Komi nie może narzekać na brak atrakcji turystycznych.
Kościół Wniebowstąpienia jest jednym z najstarszych zabytków w mieście. Nazywany jest również Kościołem Cmentarnym Wniebowstąpienia Pańskiego. Został zbudowany na koszt najbogatszego kupca Ust-Sysolsk Aleksieja Suchanowa w latach 1811-1820. Został zbudowany na cmentarzu na pogrzeb zmarłych. Na terenie cmentarza wzniesiono pomnik.kompleks.
Dom Suchanowa ma ponad 200 lat. To nie tylko jeden z najstarszych zabytków, ale także pierwszy kamienny budynek mieszkalny. Później mieściły się w nim różne instytucje: szkoły, szkoła partyjna. W 2009 roku, po odbudowie, w tym budynku otwarto muzeum I. Kuratova.
Galeria Narodowa znajduje się w innym historycznym budynku, który został zbudowany ponad 120 lat temu dla Szkoły Teologicznej Ust-Sysolsky.
Kompleks klasztoru Trójcy Stefano-Uljanowskiego, Dom Suworowa, Wieża Ognia, dom handlowy kupców z Kuzbożewa, Katedra Stefana z Permu - wszystko to są zabytkami historycznymi i architektonicznymi miasta.
Wyjątkowe miejsce - Wietrzne Filary
Niech to będzie nie w samym Syktywkarze, ale powiązana z nim stolica Komi. Choćby dlatego, że stamtąd najwygodniej jest dostać się helikopterem do siódmego cudu Rosji, który nazywa się Filarami Wietrzenia.
Są one zlokalizowane w okręgu Troicko-Pechersky w Republice Komi, gdzie znajduje się rezerwat Peczora-Ilychsky. Dwieście milionów lat temu były tu wysokie góry, które stopniowo zapadały się pod wpływem wiatru, deszczu, słońca i śniegu. Na niskiej górze Man-pupu-ner pozostało tylko 7 filarów twardego łupka serycytowo-kwarcytowego. Wszystkie mają dziwaczny kształt i mają od 30 do 42 metrów wysokości.
Szczątki nazywane są również mansyjskimi głowami, ponieważ były przedmiotem kultu dla ludu Mansi. Z ich pochodzeniem wiąże się wiele legend. Według jednego z nich, sześciu gigantówścigali ludzi z plemienia Mansi, którzy starali się opuścić Ural. Na przełęczy u źródła rzeki Peczory, gdy giganci już wyprzedzali plemię, szaman zablokował im drogę i zamienił je w kamienne filary. Od tego czasu wszyscy szamani z plemienia Mansi czerpali swoją magiczną moc z tego świętego traktu.
Prawda czy nie. Jednak wielu podróżników, którzy odwiedzili Mount Man-pupu-ner opowiada o niezwykłej energii tego miejsca. Jednak dotarcie tam nie jest takie łatwe. Wybór jest niewielki: pieszo lub helikopterem. Ale bajeczność tego miejsca jest warta wysiłku.
Naftowa Stolica Komi
Oprócz centrum administracyjnego Syktywkar, Komi ma tak zwaną stolicę naftową. To młode miasto Usinsk, które od założenia w 1984 roku ma zaledwie 30 lat.
W USA w 1960 r. wykonano pierwszy odwiert, w którym znaleziono ropę. A cztery lata później rozpoczęła się tam budowa osady dla ekspedycji poszukiwawczej ropy naftowej i głębokich odwiertów. Kilka lat później ogłoszono tam budowę Komsomołu już dobrze utrzymanej wsi, która z kolei wkrótce stała się miastem. Całkowita ilość ropy wydobytej na polach regionu Usinsk w 1999 roku przekroczyła 200 milionów ton.
Dziś Usinsk można słusznie nazwać centrum największego regionu wydobywającego ropę w Komi. Tutaj znajdują się główne przedsiębiorstwa produkujące ropę: RN-Severnaya Neft, Lukoil-KOMI, firma przemysłowa Usinsk Nedra i inne.
Spis ludności z 2010 r. wykazał, że w Usinsku mieszka 47 tysięcy ludzi.
RywaleSyktywkar
Jeśli zapoznasz się z wieściami z Republiki Komi na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat, zobaczysz, że czasami nad stolicą Komi rozpalają się namiętności. Na przykład miasto Ukhta kiedyś zajęło to honorowe „stanowisko”.
Dlaczego? Było nawet kilka argumentów na jego korzyść. Uchta jest uważana za centrum edukacyjne regionu, ponieważ znajduje się tam USTU - jeden z nielicznych uniwersytetów w Rosji, który kształci specjalistów od ropy i gazu. Wygoda transportu również przemawia na korzyść Ukhty: żadna osada w Komi nie może z nią konkurować.
Jednak bez względu na przebieg wydarzeń, odpowiedź na pytanie: „Jaka jest stolica Republiki Komi?” - wszyscy odpowiadamy: „Syktywkar”.
