Każde stare miasto, gdziekolwiek się znajduje, ma sieć przejść, składającą się z licznych pasów, dużych i bardzo małych, krótkich i długich, prostych i krętych, szerokich i wąskich. Aby to zobaczyć, spójrz na mapę dowolnej starożytnej osady. W historycznym centrum każdego z nich, czy to europejskiego, azjatyckiego czy innego, będzie duża liczba małych przejść, rozgałęzień ulic i placów.
Co to jest?
Z definicji zaułek jest małym przejściem łączącym dwie większe „arterii” miasta. Oznacza to, że jest to poprzeczna ścieżka łącząca dwie podłużne ulice.
Lokalizacja takich przejść jest czasami dość nietypowa, a nawet nagła, podobnie jak ich inne cechy. Takie cechy są wyjaśnione po prostu. W rzeczywistości każdy pas jest dawną ścieżką wytyczoną przez ludzi na własną rękę dla wygody i szybkości poruszania się między miejscami koncentracji dowolnych budynków.
Innymi słowy, teprzejścia są całkowicie spontaniczne, nie zostały zaplanowane przez architektów. Co więcej, często były one zupełnie nieobecne na starych mapach, schematach miast czy innych typach osad. To właśnie dzięki tej osobliwości występowania każdy pas ma swój własny, niepowtarzalny i niepowtarzalny klimat, wypełniony kolorem, tkwiący tylko w tym konkretnym miejscu. Fragmenty mogą być podobne, ale nigdy nie będą takie same.
Czym one mogą być?
Wszystkie pasy są podzielone na dwa typy:
- duża;
- mały.
Sposób, w jaki powstało przejście, został ustalony spontanicznie na przestrzeni wieków, tak jak powstał. Jednak niektóre wzory nadal były tutaj obecne.
Im większa odległość pokonywana przez spontanicznie deptane przez ludzi przejście, tym większe były jego szanse na zamienienie się w wielką aleję. Z reguły takie formacje powstawały między dużymi i znacznie odległymi ulicami. Przechodzili też z kwater z budynkami różnych branż na tereny mieszkalne. Takie alejki pojawiały się również w miejscach, gdzie na placach stale prowadzono handel. Oznacza to, że łączyły targowiska, targi lub targi z ulicami wyłożonymi budynkami mieszkalnymi.
Mały pas z reguły łączył parę blisko rozmieszczonych, większych "arterii" miasta. Mogą to być ulice, place, a nawet inne spontanicznie powstające przejścia z jednego miejsca do drugiego.
Jak ewoluowały?
Właściwie pas jest wygodnym sposobem, aby ludzie mogli dostać się z jednego miejsca do drugiego. Oczywiście takie żądanie nie pozostało niezauważone przez ludzi, jak mówią teraz, „z pasją komercyjną”. W zaułkach pojawiły się różne dochodowe domy, sklepy handlowe, karczmy, zajazdy, stajnie, magazyny i wiele innych. Oczywiście budowano w nich także domy, kościoły i kaplice.
Na początku ubiegłego wieku pasy były najpopularniejszym obiektem adresowym. Na przykład tylko w Moskwie było ich około 936. Do połowy ubiegłego wieku samo słowo „pas” stało się przestarzałe i praktycznie przestało być używane, pozostając tylko na starych tablicach informacyjnych. To całkowicie naturalny proces. W końcu kiedyś w ogóle nie było takiego terminu w mowie, a przejścia nazywano alejkami, a potem stały się alejkami. A później zastąpiła je bardziej zwięzła nazwa - podróże.
Wraz z szybkim rozwojem miast, pasy ruchu rosły. Część z nich zniknęła z map, wtapiając się w ulice podczas przebudowy, wyburzeń i innych zmian. Część wręcz przeciwnie, rozrosła się i zamieniła w niezależne ulice. Jednak we wszystkich starych miastach, w ich historycznych dzielnicach, do dziś wszędzie migają tablice adresowe ze słowem „aleja”.
