Sviblovo Estate w Moskwie

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Stare Sviblovo to typowa rosyjska posiadłość z przełomu XVIII i XIX wieku. Niestety czas jej nie oszczędził, ale to, co się zachowało, jest interesujące jako zabytek historyczno-kulturowy. W XX wieku zaginęło wiele rzadkich budynków, ale dziś majątek Sviblovo odradza się. W 1994 r. rząd moskiewski podjął decyzję o przekazaniu majątku i utworzeniu na jego terenie Związku Patriarchalnego Swibłowskiego.

Historia

Według starożytnej legendy nazwa posiadłości związana jest z imieniem gubernatora Svibla, który służył za Dmitrija Donskoya. Dziedziniec jest wymieniony w pracach A. S. Puszkina, pracach N. M. Karamzina, ale jako Svirlovo.

Od XVII wieku ziemie te należały do rodziny Pleshcheev. Następnie przeszli w posiadanie mistrza Piotra Wielkiego, który później objął stanowisko komendanta Petersburga, a następnie został gubernatorem Moskwy.

Główny dom

W 1704 roku w posiadłości pojawiły się kamienne komnaty. Główny dom został zbudowany przez szwedzkich żołnierzy, którzy zostali schwytani po bitwie pod Połtawą. W 1709 r. kościół Trójcy Świętej został odbudowany z kamienia. Koronujący go dzwon trafił do właściciela wjako trofeum od Szwedów.

Sądząc po zachowanych dokumentach, posiadłość Sviblovo była otoczona ogrodem w stylu angielskim. Miał aleje świerkowe, lipowe i brzozowe. Wzdłuż nich posadzono klomby z różnymi roślinami. W tym ogrodzie był teatr.

Główny dom wyglądał bardzo malowniczo od strony Yauza. W jego zakręcie znajdowała się sztuczna wyspa, która została podzielona na cztery sektory i ozdobiona malowniczą altaną. Drewniana rotunda wykonana z tessu, na którą nakryto namiot, zakończona była belwederem. A jego szczyt zwieńczono iglicą. W tamtych czasach, przy pomocy tam, które zbudowano w pobliżu wyspy, łąka była wypełniona wodą, a do rotundy można było dostać się tylko na drewnianej tratwie. Z domu poprowadzono ścieżkę spacerową do łaźni. Zorganizowano tu również okrągłą platformę z pawilonem do wypoczynku.

Ten majątek przeszedł w ręce rodziny Golicynów po tym, jak M. S. Pleshcheeva została żoną jednego z przedstawicieli tej starożytnej rodziny - P. Ya. Golicyna. To prawda, że nie na długo pozostali właścicielami majątku.

W 1782 roku majątek kupił generał-major N. P. Wysocki, który był bratankiem Grigorija Potiomkina, faworyta cesarzowej Katarzyny II. W latach 20. XIX w. majątek ponownie przeszedł w ręce nowego właściciela. Tym razem był to bogaty kupiec I. P. Kozhevnikov, a w 1867 roku kupił go B. K. Khalatov. Jej ostatnim właścicielem przed Rewolucją Październikową był jego syn – G. B. Khalatov.

Dwór po rewolucji

W czasachZa rządów bolszewickich majątek Sviblovo zaczął stopniowo podupadać – część parku została wycięta, wiele budynków rozebrano, a te, które ocalały, wykorzystano na potrzeby gospodarstw domowych.

Najpierw w głównym dworze ulokowano Komitet Rewolucyjny miejscowej osady, później urządzono tu mieszkania komunalne dla personelu wojskowego, który w tym czasie został przydzielony do straży kolejowej.

Sviblovo Estate dzisiaj

Począwszy od 1997 roku majątek Sviblovo, którego zdjęcie widzicie w naszym artykule, jest własnością Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Stopniowo się odradza.

Dzisiaj teren został uszlachetniony, stawy oczyszczone, a kanał wokół wyspy został odrestaurowany. Odtworzono na nim zaginioną altanę-rotundę. Odrestaurowano również główny dom osiedla, który został wybudowany w stylu klasycyzmu.

Kiedyś jego frontowe części były ozdobione wdzięcznymi balkonami wspartymi na kolumnach. Drugie piętro i antresola zostały zbudowane z drewna, ale podczas renowacji zostały wykonane z kamienia. Centralną część budynku wyróżnia portyk, który składa się z czterech kolumn.

Po obu stronach głównego domu osiedla znajdują się budynki gospodarcze, które nadają budynkowi surowości i powagi. Kiedy pierwotnie budowane były również drewniane, ale w czasie odbudowy zostały zbudowane z cegły.

Ludzkie skrzydło w kształcie litery L również przetrwało do naszych czasów. Został zbudowany na początku XIX wieku na fundamentach komnat, które powstały w XVIII wieku. Nad nim pod koniec XIX wiekuzbudował drewniane drugie piętro.

Kościół Życiodajnej Trójcy w posiadłości Sviblovo

Co zaskakujące, ta starożytna świątynia przetrwała w posiadłości. Został zbudowany w 1708 roku w stylu barokowym. Świątynia w majątku Sviblovo wyróżnia się dekoracyjną dekoracją wnętrza, wykonaną w tym samym stylu. Co prawda dodano do nich pewne elementy architektury, charakterystyczne dla czasów Piotra Wielkiego. Pod koniec XVII wieku obok świątyni pojawiła się dzwonnica zbudowana w stylu klasycyzmu.

Szkoła w posiadłości Sviblovo

Dziś w majątku działa szkoła prawosławna im. Sergiusza z Radoneża. Swoich pierwszych uczniów przyjęła we wrześniu 2001 roku. Otwarcie szkoły pobłogosławił Aleksy II - Patriarcha Wszechrusi. Dziewięć lat później (2010) szkoła uzyskała status prawosławnej szkoły niepaństwowej ogólnokształcącej. Po uzyskaniu licencji w 2011 roku szkoła stała się samodzielną instytucją kształcenia ogólnego.

Oprócz ogólnego programu edukacyjnego, uczniowie uczą się takich dyscyplin jak Prawo Boże, podstawy kultury prawosławnej, śpiew kościelny, liturgia, historia Nowego i Starego Testamentu oraz języki starożytne.

Ponadto chłopaki zajmują się różnymi rzemiosłami - haftem koralikowym, ceramiką, haftem artystycznym, opanowują podstawy haftu złotego, tkają koronki, malują na szkle i jedwabiu. Uczniowie uczestniczą w ogólnorosyjskich i międzynarodowych wystawach, gdzie ich praca nigdy nie pozostaje niezauważona.

Uczniom szkoły dostępne są lekcje z podstaw scenografii, na których młode talenty wystawiają ciekawe kreacje, kręcą filmy poświęcone rocznicowym wydarzeniom z życia kraju i Kościoła prawosławnego.

Szkolny chór dziecięcy i młodzieżowy jest stałym uczestnikiem ogólnorosyjskich i międzynarodowych konkursów i festiwali rosyjskiej muzyki ludowej i sakralnej. Wielokrotnie był ich laureatem.

Dzisiaj posiadłość Sviblovo, zlokalizowana przy Lazorevy proezd 15, stała się miejscem rekreacji kulturalnej dla wielu Moskali, którzy chcą poznać historię swoich rodzinnych miejsc.