Niedaleko uroczej Wenecji znajduje się miasto Vicenza, nie mniej piękne niż bajka na wodzie, która zachowała swój średniowieczny wizerunek. Jest mało prawdopodobne, że w jednym artykule uda się opisać wszystkie zabytki popularnej wśród turystów osady.
Vicenza nazywana jest miastem Andrea Palladio na cześć wielkiego geniusza, który przeniósł się tutaj w młodości, który zbudował tu majestatyczne budynki, które stały się dumą Włoch.
Zatrzymajmy się w wiejskim domu, wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1994 roku, który nazywa się La Rotonda (Villa Rotonda). Vicenza Palladio pozostawiła po sobie genialne budynki, a w architekturze włoskie miasto na zawsze kojarzy się z imieniem wielkiego mistrza.
Geniusz architektury
Jego prace w kamieniu nigdy się nie powtarzają, a nawet drobne elementy dekoracyjne są indywidualne.
TwórcaWiele arcydzieł, jedyny architekt na świecie, którego nazwę nazwano stylem (Palladian), uważał, że każdy budynek wygląda najkorzystniej z odpowiednim stosunkiem całości i detali. I żadna ilość zdobionych kolumn, luksusowych posągów, wdzięcznych łuków nie sprawi, że budynek będzie piękny.
Zasada symetrii
Andrea di Pietro, znany pod pseudonimem Palladio (od imienia greckiej bogini Pallas Ateny), to nie przypadek, że spędził dużo czasu na zwiedzaniu starożytnych budowli miasta. Robiąc szkice domów i świątyń, zdał sobie sprawę, dlaczego są tak piękne. Po zmierzeniu potężnych kolumn twórca odkrył, że przed ich wzniesieniem mistrzowie przeprowadzali najbardziej złożone obliczenia matematyczne.
Palladio zdał sobie sprawę, że zasada symetrii dla architektów minionych stuleci była fundamentalna. Jedna strona każdej konstrukcji była lustrzanym odbiciem drugiej, dotyczyło to pomieszczeń w formie kwadratów i okręgów. Po zbadaniu prostokątnych budynków architekt stwierdził, że tutaj szczególnie dbali o prawidłowe proporcje długości i szerokości.
Dom, który stał się modelem
Villa Rotunda, stojąca na wzgórzu niczym budynek sakralny, dumnie góruje nad Vicenzą. Po zakończeniu prac zaczęły pojawiać się surowe budowle dla angielskich arystokratów, zbudowane na ten podobieństwo, a za najsłynniejszą kopię uważa się katedrę św. Zofii (Wozniesieńskiego) w Carskim Siole.
To pierwszy prywatny dom w historii budownictwa, powtarzający swoimi formami starożytny budynek sakralny. Takie podobieństwopojawiły się dzięki szerokim schodom, posągom antycznych bogów i kopule, które przywołują skojarzenia z rzymską „świątynią wszystkich bogów” – Panteonem.
Dynamiczne posągi
Rzeźby należy wymienić osobno. W swojej książce Włoch wymienia kilku mistrzów, którzy z nim pracowali i tworzyli dynamiczne rzeźby. Postacie, które architekt tak lubił umieszczać przy schodach, są zawsze w ruchu. To nie jest zwykła zamrożona sylwetka, jakby prądy płynęły z każdego obrazu, ożywiając cały budynek jako całość.
Historia budowy
Villa Rotunda niedaleko Vicenzy, wybudowana według zasad złotego działu, powstała jako szlachecka rezydencja dla Paolo Almerico, a po śmierci architekta jego utalentowany uczeń V. Scamozzi dokończył prace wykończeniowe dla nowi właściciele, bracia Capra.
Historia budowy głównej atrakcji miasta jest znana. Do mądrego architekta zwrócił się ksiądz, który przeprowadził się do Vicenzy i marzył o idealnym domu. Miłośnik regularnych kształtów geometrycznych od razu zorientował się, że jako podstawę przyjmie kwadrat, w który wpisuje okrąg.
W 1566 roku Palladio, który uważa, że najprostsze rzeczy są najpiękniejsze, opracował szkic przyszłego budynku. Dzięki starannie przemyślanym proporcjom matematycznym willę wyróżnia idealna symetria: okrągły hol został wpisany w kwadrat.
Pierwszy na świecie budynek z kopułą
Talent mistrza przejawiał się w tym, że wszystkie dekoracyjne detale tkwiące w architekturze świątynnej idealnie pasują do prywatnejbudynku i nadać mu wyjątkowej elegancji. Wysoki cokół był ważną częścią budowli sakralnych, a budując świecki dom, Andrea Palladio nie zapomniał o nim.
Villa Rotunda niedaleko Vicenzy była pierwszą na świecie świecką budowlą renesansową, ozdobioną kopułą z wyciętym w niej otworem, przez który światło słoneczne wpadało do ogromnej sali.
Zewnętrzne piękno konstrukcji w pełni odpowiadało wewnętrznemu. Do malowania wnętrz zaproszono utalentowanych malarzy, dekorując sufit i ściany freskami o tematyce mitologicznej oraz alegoryczne obrazy z życia księdza Almerico.
Prostota we wszystkim
Villa Rotunda, która rozsławiła imię włoskiego geniusza na całym świecie, składa się z czterech identycznych fasad otaczających centralną, okrągłą salę zwieńczoną kopułą. Do każdej fasady prowadzą masywne, szerokie klatki schodowe, na których parapetach znajdują się kamienne posągi, ozdobione portykami z sześcioma kolumnami i frontonami.
Proste, na pierwszy rzut oka rozwiązania architektoniczne bez żadnych ozdobników sprawiają, że wygląd budynku jest wytworny i elegancki.
Wcześniej starożytni architekci przymocowali portyk tylko do centralnej fasady, a Palladio sprzeciwił się ustalonym tradycjom, czyniąc willę symetryczną ze wszystkich stron.
Harmonia natury i arcydzieło architektury
Przy projektowaniu budynku genialny Andrea Palladio polegał na swoim bezcennym doświadczeniu. Villa Rotunda, zbudowana w najlepszych tradycjach antycznej świątyni, doskonale komponuje się z otaczającym krajobrazem. Architekt znakomicie opanowałsztuka harmonizowania wdzięcznych form architektonicznych z naturalnym pięknem, po przejęciu tej umiejętności od starożytnych architektów.
W swojej książce przyznał, że specjalnie wybrał najpiękniejsze miejsce, jakie można sobie wyobrazić dla monumentalnej kreacji. Autor od zawsze zwracał się ku naturze, a każde jego dzieło całkowicie zlewało się z nią w doskonałej harmonii.
Ocena budynku Goethego
Villa Rotunda w Vicenzy zawsze wzbudzała duże zainteresowanie. Wielu chciało zapoznać się z wyjątkowym arcydziełem, a Goethe nie był wyjątkiem. Niezwykle zainteresowany antykiem niemiecki poeta przyjechał do Włoch, by na własne oczy podziwiać twórczość Palladia. Uważał, że niesamowite piękno budowli można docenić tylko osobiście, dlatego pojechał do Vicenzy.
W 1786 roku, po wizycie w domu, podziwiający Goethe napisał w swoich notatkach: „Willa Rotunda to wspaniały budynek położony na malowniczym wzgórzu. Wydaje się, że wcześniej architektura nie pozwalała sobie na taki luksus. Każda strona domu przypomina świątynię. Niesamowicie piękne pokoje i duży hol. Widoczny z każdego miejsca właściciel budynku zostawił swoim potomkom prawdziwy pomnik.”
Zmiana właścicieli
W czerwcu 1912 roku Villa Rotunda zmienia właściciela. Stali się rodziną Valmaran, która pragnęła przywrócić cud architektoniczny. Profesor architektury Mario, który zmarł w 2010 roku, spędził 60 lat, aby zapewnić mu wygląd znany współczesnym. W 1980 roku terytorium staje się otwarte dla publiczności, aw niektóre dni można zapoznać się z wnętrzem.
Dzisiajwłaścicielem willi jest Lodovico Valmaran, który założył specjalny fundusz.
Większość badaczy dzieła włoskiego architekta uważa, że szczytem jego pracy jest majestatyczna Villa Rotunda. Palladio ucieleśnił w nim swoje wspaniałe idee i zademonstrował architektoniczne zasady symetrii.
Próbka stylu i idealnych proporcji u każdego odwiedzającego powoduje nieodpartą chęć zapoznania się z innymi dziełami mistrza, których obfituje w dzielnicy miasta.
