Pomnik Piotra 1 w Twierdzy Piotra i Pawła w Petersburgu jest jedną z głównych atrakcji miasta. Ten pomnik nie jest podobny do innych, ponieważ do dziś wywołuje sprzeczne oceny mieszkańców Petersburga, turystów i historyków sztuki.
Co jest wyjątkowego w tej kreacji?
Autor pomnika, słynny rzeźbiarz Michaił Szemyakin, ucieleśnił w dziele wyjątkową osobowość Piotra, niejednoznaczność jego charakteru i przedsięwzięć.
Sama kompozycja jest już niezwykła. Pomnik Piotra 1 to wizerunek mężczyzny siedzącego na wysokim krześle z brązu.
Dziwne proporcje rzeźby są uderzające. Mała głowa, zupełnie niepodobna do głowy króla, do którego przywykliśmy w filmach fabularnych, siedzi na ogromnym, mocnym ciele, które zachwyca swoją masywnością. Dysproporcja jest na tyle zauważalna, że obraz sprawia, że turyści na długo zatrzymują się przy rzeźbie i patrzą na nią z intensywną uwagą.
Dlaczego pomnik Piotra Wielkiego jest tak niekonwencjonalny?
Faktem jest, że M. Shemyakin za wizerunek głowyKról użył słynnej pośmiertnej maski woskowej, zabranej zmarłemu królowi przez ojca słynnego architekta Rastrelli. Ta maska najdokładniej oddaje rysy twarzy autokraty. Na podstawie woskowego wizerunku wykonano woskową figurę Piotra, która jest obecnie przechowywana w Pałacu Zimowym.
Chemiakin, tworząc pomnik Piotra 1, skopiował pozę króla, jego rysy twarzy i kształt głowy. Ten rzeźbiarski portret głowy dziś dokładniej oddaje prawdziwe rysy twarzy autokraty.
Jednak przedstawiając ciało, rzeźbiarz celowo zwiększył proporcje o półtora raza. W efekcie powstała groteskowa, wręcz karykaturalna figura, podkreślająca oryginalność i niespójność osobowości władcy Rosji. W ten sposób M. Shemyakin każe widzom zastanowić się, jak niejednoznaczna, często sprzeczna, a czasem wręcz groteskowa jest historia Rosji.
Pomnik Szemyakińskiego Piotra 1 - pierwszy nieoficjalny obraz autokraty. Autorka podkreślała metafizyczny charakter obrazu, psychologiczną nagość osobowości, witalność postaci.
Palce Piotra, ściskając podłokietnik krzesła, są strasznie napięte. Wyglądają jak długie pazury. Rzeźbiarz podkreślił więc psychologiczną naturę Piotra, jego gotowość do przytulenia się do wroga, do wygrania gołymi rękami. Te same napięte palce świadczą o subtelnej nerwowej naturze, wściekłym temperamencie i silnym charakterze króla.
Pomnik Piotra1 w twierdzy został zainstalowany niedawno: w 1991 roku. Z boku cokołu Szemyakin wyrzeźbił napis świadczący o czci dla rzeźbiarzado założyciela Petersburga. Za pomnikiem znajdują się ruiny bastionu Naryszkina jako kolejny dowód historii.
Zabytek został wysoko oceniony przez wiele postaci kultury i polityków. Cudzoziemcy uwielbiają na niego patrzeć, a nowożeńcy przychodzą do twierdzy i składają kwiaty u stóp wielkiego rosyjskiego cara.
Są jednak przeciwnicy tego pomnika. Niektórzy mieszkańcy Petersburga wielokrotnie podnosili kwestię przeniesienia pomnika poza granice miasta lub do Pałacu Zimowego. Ale na razie Piotr pozostaje na swoim miejscu w Twierdzy Piotra i Pawła, uważnie przyglądając się turystom i przypominając im o dwuznaczności rosyjskiej historii.
