Muzeum Dywanów w Baku: historia, kolekcja, fotografia

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Muzeum Dywanów w Baku znajduje się w centrum stolicy Azerbejdżanu. Niezwykle ukształtowany budynek, rzadko spotykana ekspozycja orientalnych dywanów, oprowadzanie przez ekspertów czy audioprzewodnik przyciągają turystów z całego świata. Częstymi gośćmi muzeum są również okoliczni mieszkańcy, koneserzy azerbejdżańskiej sztuki tkania dywanów oraz ci, którzy po prostu chcą podziwiać misterne i kolorowe wzory prac dywanowych.

Historia tkania dywanów w Azerbejdżanie

Znaleziska archeologiczne twierdzą, że tkanie dywanów było praktykowane na ziemi azerbejdżańskiej od epoki brązu. Opis tego starożytnego rodzaju sztuki i rzemiosła można znaleźć w starożytnych pismach i książkach historycznych, folklorze i fikcji. Rozwijając się przez wieki, chłonąc najlepsze tradycje i szkoły tkania dywanów, produkty azerskich mistrzów stały się poszukiwane na całym świecie.

Dzisiaj jest siedemszkoły tkania dywanów w Azerbejdżanie. Przy produkcji dywanów runowych i niestrzępiących się zachowane i starannie chronione są narodowe cechy kultury i produkcji. Jednym z głównych jest wysoka gęstość: od 1600 do 4900 węzłów na 1 m2. decymetr. Ważnym czynnikiem jest zastosowanie naturalnych barwników do nici, które nie niszczą wełnianych nici, nadają im szczególnego połysku i soczystości. I oczywiście podstawa projektu dywanu, który zachował wielowiekową pamięć genetyczną Azerbejdżanu.

Utworzenie Muzeum Dywanów w Baku

Latif Hussein ogly Kerimov, tkacz dywanów Azerbejdżanu, Ludowy Artysta Republiki, laureat Nagrody Stalina, w połowie XX wieku zaproponował utworzenie muzeum dywanów. Swoją prośbę uzasadniał pragnieniem zachowania cennych dzieł swoich przodków dla potomności, studiowania ich z pomocą zaawansowanej nauki, włączenia tradycyjnych technik najstarszych mistrzów do nowoczesnego tkania dywanów oraz szkolenia młodszego pokolenia tkaczy..

W kwietniu 1972 roku otwarto jedyne na świecie specjalistyczne muzeum. Na to uroczyste wydarzenie przybył przywódca Azerbejdżanu Hejdar Alijew, który swego czasu poparł inicjatywę L. Karimowa i zapewnił mu niezbędną pomoc w procesie pracy. Pod zbiory Muzeum Dywanów w Baku oddano niewielki budynek meczetu Juma, który po chwili okazał się ciasny dla przerośniętej kolekcji cennych eksponatów. W 1992 roku meczet powrócił do owczarni religijnej, a muzeum tymczasowo przeniesiono do budynku Centrum Muzealnego. To byłopodjęto decyzję o budowie nowego, oryginalnego, nowoczesnego budynku dla kolekcji dywanów szkoły azerbejdżańskiej.

Budowa nowego budynku

Ceremonia wmurowania pierwszego kamienia odbyła się w maju 2008 r., a w 2014 r. otwarto Muzeum Dywanów w Baku pod adresem: Aleja M. Useynova, 28.

Ponieważ architektura stolicy Azerbejdżanu zmieniła się dramatycznie w ciągu ostatnich dziesięcioleci, zmieniając oblicze miasta nie do poznania, specjaliści bardzo odpowiedzialnie podeszli do prac nad projektem budynku w centrum Baku. Swoje projekty oferowali projektanci z całego świata. Wybór padł na wiedeńską pracownię architektoniczną Hoffman Janz, która zaproponowała oryginalną wersję. Spektakularna konstrukcja w postaci walcowanego dywanu, której budowa zajęła sześć lat, dziś zdobi centrum Baku i przyciąga uwagę turystów.

Kolekcja muzealna

Muzeum Dywanów w Baku jest skarbnicą kultury narodowej Azerbejdżanu. Jej kolekcja liczy około 14 tys. pozycji. Większość z nich to rzadko spotykane ręcznie tkane dywany. Są jednak nierozerwalnie związane z innymi rodzajami tradycyjnej sztuki ludowej, dlatego ubrania, biżuteria i wyroby gonickie, przedmioty ze szkła, filcu i drewna znajdują się na ekspozycjach muzealnych.

Ale przede wszystkim muzeum jest ośrodkiem naukowym zajmującym się ochroną, badaniem i rozwojem tkania dywanów we wszystkich regionach Azerbejdżanu. Honorowe miejsce w kolekcji zajmuje fragment dywanu Tabriz wyprodukowanego w XVII wieku. Istnieje grupa dywanów uratowanych w 1992 roku z Shushi. Interesujące są ceremonialne dywany z XVIII wieku, na przykład prezent od pana młodegopanna młoda.

Oryginalny projekt budynku, który ma wypukło-wklęsłe ściany, umożliwił rozmieszczenie eksponatów w taki sposób, aby zwiedzający mogli bez ingerencji zobaczyć najbardziej misterny wzór. W 2005 roku wydano „Ustawę dywanową”, prawnie zapewniającą bezpieczeństwo rzadkich przedmiotów.

Oddziały muzealne

Muzeum Dywanów Azerbejdżanu w Baku zajmuje czteropiętrowy budynek. Hala magazynowa, zlokalizowana w części podziemnej, wyposażona jest w najnowsze osiągnięcia naukowo-techniczne. Automatycznie dostarcza parametry środowiskowe niezbędne do konserwacji wyrobów wełnianych. Istnieją również warsztaty konserwatorskie, w których doświadczeni specjaliści są w stanie przedłużyć żywotność rzadkich eksponatów. Dziś restauratorzy pracują w oparciu o obiektywne dane o stanie włókna, które są prowadzone w mieszczącym się tutaj laboratorium. Ostatni oddział muzeum, mieszczący się w części podziemnej, to obszerne i cenne archiwum.

Pierwsze piętro budynku zajmują wydziały naukowe i administracyjne. Całe drugie piętro oddane jest specjalistom, którzy uczą się tkania i szycia dywanów. Do swojej działalności posiadają obszerny materiał biblioteczny. Na trzecim piętrze znajdują się nowoczesne i komfortowe sale na spotkania, konferencje, prezentacje.

Zainteresowanie publiczności to ostatnie piętro Muzeum Dywanów w Baku. Zdaniem zwiedzających, wraz z imponującą kolekcją wystawionych tu dywanów, ludzie nie pozostają obojętnipraca tkaczy, którzy siedzą przy oknach w każdej sali, a także widoki na Morze Kaspijskie z wysokości czwartego piętra.

Globalne uznanie

Eksponaty muzeum są pokazywane nie tylko w Azerbejdżanie, kolekcja odwiedziła 50 krajów świata. Odbyło się kilka światowych sympozjów na temat dywanu azerbejdżańskiego, z których ostatnie odbyło się w Paryżu. Powstał film dokumentalny o historii i produkcji azerskiego produktu.

Zdjęcia Muzeum Dywanów w Baku, jego piękne i rzadkie eksponaty zdobią strony albumów, książek, czasopism i broszur; Sztuka dywanów tego kraju znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.