Kiedy zbudowano komnaty staroangielskiego dworu?

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Komnaty staroangielskiego dworu na ulicy. Varvarka, d 4a to całkowicie dyskretny budynek, ale z ciekawą historią. To pierwsza oficjalna reprezentacja obcego państwa w naszym kraju.

Sprzedawca Surozh

Budynek został wzniesiony w XV wieku. Komnaty należały do Iwana Bobrishcheva z Surozh, współczesnego Sudaka. W tamtych latach Sudak był kolonią genueńską i ośrodkiem śródziemnomorskiej działalności handlowej. Mieszkańcy Surozh aktywnie handlowali na terytorium Moskwy. Nawet na Placu Czerwonym jeden z pobliskich sklepów nazywał się Surozhsky. Handlowali głównie kamieniami szlachetnymi i jedwabiem.

Większość kupców budowała własne domy w Moskwie. Jednym z tych kupców był Surozhan Ivan Bobrischev. Zbudował sobie dom na jednej z najbardziej ruchliwych w tym czasie ulic Żariadów - Warwarce. Znajdował się w pobliżu centrum handlu - Placu Czerwonego.

Komnaty dworu staroangielskiego zostały zbudowane według tradycyjnego wówczas projektu. Istnieje opinia, że architektem był Fryazin Aleviz. To włoski mistrz, który brał udział ww trakcie budowy Czerwonego Muru, dokładnie w części położonej wzdłuż rzeki Neglinki. Fryazin lub Milanets, jak go również nazywano w Rosji, został zaproszony przez księcia Iwana III.

Front budynku wychodzi na rzekę, wewnątrz znajdują się komnaty ceremonialne i budynki gospodarcze. Poniżej znajduje się kamienna piwnica, w której przechowywano żywność i towary, a powyżej znajdowała się Izba Skarbowa, czyli hol wejściowy. Nieco później do budynku dobudowano kuchnię i przedsionek.

Iwan Groźny i Elżbieta Tudor

To za panowania tych dwojga ludzi zaczęły się pojawiać stosunki handlowe między Rosją a Anglią.

Wszystko zaczęło się w 1553 roku. Angielskie statki pływały po morzach w poszukiwaniu nowej trasy do Chin i Indii. Dotarliśmy do Morza Barentsa. Ale dwa z trzech statków nie wytrzymały silnych mrozów i wszyscy zginęli. Pozostały statek dotarł do ujścia Północnej Dźwiny. Kapitanem statku był Richard Chancellor, który po przybyciu do Moskwy spotkał się z Iwanem Groźnym. Król był zainteresowany rozwojem zagranicznej gospodarki.

Brytyjczycy zostali bardzo gościnnie przyjęci, a król przyznał dwór cudzoziemcom. Teraz są to nowoczesne izby dworu staroangielskiego. Stało się to w 1555 roku. W tym samym czasie, w tym samym roku, otwarto przedstawicielstwo Moskwy w Anglii. W Rosji kupcy angielscy cieszyli się specjalnymi przywilejami i mogli prowadzić bezcłowy handel na terenie całego kraju.

Zagraniczni kupcy zasadzili ogród wokół komnat, zbudowali szereg budynków gospodarczych. Następnie na terenie, w którym bito rosyjskie monety, zbudowano mennicę.srebrne monety sprowadzane z Anglii. Przywieźli też sukno, proch strzelniczy, cynę i ołów z saletrą. Z Rosji eksportowali skóry i drewno, wosk i liny. Mimo ścisłej współpracy z Anglią inne kraje nie prowadziły handlu z Rosją. Wielu nawet nie wiedziało o tym rynku.

Powiązania handlowe przyczyniły się również do wymiany kulturalnej między krajami. Już na początku XVII wieku w Imperium Rosyjskim pojawiły się pierwsze słowniki do komunikacji z Brytyjczykami. Londyńczycy zaś dowiedzieli się o Rosji z wielotomowej książki Richarda Hakluyta.

Armia Khana Devlet-Girey

Wiosną 1571 roku Khan Devlet Girej zaplanował kampanię przeciwko Rosji w celu zdobycia dużej liczby jeńców i łupów. Ustalenie liczebności wojsk jest dość trudne. Według niektórych źródeł było od 60 do 120 tysięcy Tatarów. W zasadzie chan nie planował kampanii przeciwko samej Moskwie, ale ponieważ Rosję związała wojna inflancka, w stolicy było tylko kilka jednostek wojskowych, o których dowiedzieli się Tatarzy.

Podczas nalotu spłonęło prawie całe miasto, zginęło około 60 tysięcy osób i tyle samo dostało się do niewoli. Ucierpiały także izby staroangielskiego dworu na ulicy. Warwarka. Po nalocie przeprowadzono prace konserwatorskie i dokończono pomieszczenia drugiego piętra.

Czas Kłopotów

Okres od 1598 (rok śmierci ostatniego z dynastii Ruryk) do 1613 (data wyboru cara z dynastii Romanowów) umownie nazywa się zamętem. Okres ten charakteryzuje się kryzysami niemal we wszystkich sferach ludzkiego życia. Północny sąsiad był zaangażowany w politykę państwa moskiewskiego -Królestwo Szwecji. A w 1612 roku na polu Dziewicy odbyła się słynna bitwa. To właśnie wtedy, 4 listopada, Kuźma Minin i Dmitrij Pożarski wraz ze swoją armią zaatakowali Kitaj-gorod, uwalniając tym samym stolicę od polskich najeźdźców.

Podczas ostrzału uszkodzeniu uległy również izby dworu staroangielskiego. Pod koniec bitwy budynek został odrestaurowany, w szczególności jego frontowa część. Następnie dobudowali kamienny przedsionek i klatkę schodową do środka, która łączyła strych, piwnicę i komnaty frontowe.

Dlaczego stare komory

Kiedy wybudowano izby dworu staroangielskiego i przekazano je przedstawicielstwu zagranicznemu, w 1636 r. firma handlowa nabyła nowy budynek w pobliżu Bramy Iljińskiej w Białym Mieście. Osiedle to nazwano New English Compound. W związku z tym budynek na Varvarce stał się stary.

Upadek stosunków rosyjsko-angielskich

W 1649 r. stracono króla Karola I, co praktycznie zerwało stosunki między Rosją a Anglią. Cały majątek Brytyjczyków został odebrany dekretem cara Aleksieja Michajłowicza, w tym izby dworu staroangielskiego. Budynek natychmiast zyskał nowego właściciela - bojara Miłosławskiego, krewnego cara.

W 1669 roku budynek przeszedł w ręce Ambasadorów, a po 7 latach istnieje już dziedziniec Metropolity Niżnego Nowogrodu.

Już na początku XVIII wieku w komnatach otwarto szkołę arytmetyczną. Założycielem instytucji edukacyjnych jest Piotr I. Następnie dom nieustannie przechodzi od jednej do drugiej rodziny kupieckiej.

Rekonstrukcja i otwarcie muzeum

Z inicjatywy P. Baranowskiego prace konserwatorskie prowadzono w Izbach Staroangielskiego Dworu Moskwy przez 4 lata - od 1968 do 1972 roku. Chociaż przed tym okresem uważano, że budynek został całkowicie zagubiony, zwłaszcza na tle wielu wieżowców. W okresie odbudowy zlikwidowano późniejszą zabudowę i całkowicie odnowiono elewacje północną i zachodnią.

Przy wsparciu królowej Elżbiety II w 1994 roku w ścianach Izb zostaje otwarte muzeum.

Nieco później, od 2013 do 2014 roku, trwają prace konserwatorskie na dużą skalę, aw 2016 roku zostają otwarte drzwi Staroangielskich Izb Sądowych. Zdjęcia ekspozycji i samego budynku już robią wrażenie. Eksponaty zostały odrestaurowane, a atmosfera XVI wieku została całkowicie odtworzona.

Architektura i ekspozycje

Same komory są zbudowane z drogiego i trwałego materiału. Choć po tak ogromnym czasie oczywiście nie mogliby się oprzeć, gdyby nie odbudowa.

Najstarszą częścią budynku jest piwnica lub piwnica, która w dawnych czasach była wykorzystywana na potrzeby domowe i domowe. Ma niskie, ale masywne sufity. A wzdłuż obwodu na wszystkich ścianach znajdują się piece, czyli miejsca, w których przechowywano żywność i inne artykuły gospodarstwa domowego. Piwnica służyła jako schronienie, w XVII w. przetrzymywano tu więźniów. Teraz oto ekspozycja, która pozwala zrozumieć, jak żyli ludzie w minionych stuleciach, jakie były warunki stosunków handlowych między Rosją a Anglią.

Na najwyższym piętrze znajdują się sale reprezentacyjne, a najważniejszą z nich jest Skarbiec. Strop tworzą tu sklepienia szalunkowe, a pośrodku rzeźbiona kamienna rozeta. Podłoga w pokoju to czarno-białe płytki ułożone w szachownicę. Głównym elementem komory jest piec wyłożony czerwonymi kaflami. To właśnie w tych drzwiach wejściowych znajdował się skarbiec i odbywały się spotkania z agentami sprzedaży. Dziś w sali znajduje się wystawa „Życie codzienne na dworze angielskim XVI-XVII wieku”.

Informacje dla odwiedzających

Recenzje o izbach dworu staroangielskiego są tylko pochwałą. Najbliższe stacje metra to Ploshchad Revolyutsii, Okhotnichiy Dvor i Kitay-gorod. W przypadku zwiedzania bez przewodnika wstęp jest bezpłatny. Możesz także zarezerwować wycieczkę:

• recenzja;
• "Podróż przez Stare Miasto";
• "Biznes handlowy" i inne.

Komnaty są najstarszym zabytkiem architektury cywilnej i wyjątkowym domem kupieckim, w którego budowie i rekonstrukcji brali udział nie tylko rosyjscy architekci, ale także włoscy i angielscy mistrzowie.